Page 679
ਧਨਾਸਰੀ ਮਹਲਾ ੫ ਘਰੁ ੭
ଧନାସରୀ ମହଲା 5 ଘର 7
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ଇଶ୍ଵର ଏକ ଅଟନ୍ତି ଯାହାଙ୍କୁ ସଦଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରାଯାଇ ପାରେ।
ਹਰਿ ਏਕੁ ਸਿਮਰਿ ਏਕੁ ਸਿਮਰਿ ਏਕੁ ਸਿਮਰਿ ਪਿਆਰੇ ॥
ହେ ପ୍ରିୟ! ଏକ ଈଶ୍ବରଙ୍କ ସ୍ମରଣ କର।
ਕਲਿ ਕਲੇਸ ਲੋਭ ਮੋਹ ਮਹਾ ਭਉਜਲੁ ਤਾਰੇ ॥ ਰਹਾਉ ॥
ସେ ତୋତେ କଳହ-କ୍ଲେଶ, ଲୋବ ଓ ମୋହରୁ ରକ୍ଷା କରିବେ ଆଉ ତୋତେ ମହା ଭୟାନକ ସଂସାର ସାଗରରୁ ପାର କରାଇ ଦେବେ॥ରୁହ॥
ਸਾਸਿ ਸਾਸਿ ਨਿਮਖ ਨਿਮਖ ਦਿਨਸੁ ਰੈਨਿ ਚਿਤਾਰੇ ॥
ପ୍ରତି ଶ୍ଵାସ, ପ୍ରତି କ୍ଷଣ ଏବଂ ଦିନ ରାତି ଭଗବାନଙ୍କୁ ମନରେ ସ୍ମରଣ କର।
ਸਾਧਸੰਗ ਜਪਿ ਨਿਸੰਗ ਮਨਿ ਨਿਧਾਨੁ ਧਾਰੇ ॥੧॥
ନିଶ୍ଚିତ ହୋଇ ସାଧୁ-ସଙ୍ଗତିରେ ଭଜନ କରି ନାମ ରୂପୀ ଖଜଣାକୁ ନିଜ ହୃଦୟରେ ସ୍ଥାପନ କରି ରଖ॥1॥
ਚਰਨ ਕਮਲ ਨਮਸਕਾਰ ਗੁਨ ਗੋਬਿਦ ਬੀਚਾਰੇ ॥
ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ସୁନ୍ଦର ଚରଣ-କମଳକୁ ନମନ କର ଆଉ ତାହାଙ୍କ ଗୁଣର ଚିନ୍ତନ କର।
ਸਾਧ ਜਨਾ ਕੀ ਰੇਨ ਨਾਨਕ ਮੰਗਲ ਸੂਖ ਸਧਾਰੇ ॥੨॥੧॥੩੧॥
ହେ ନାନକ! ସନ୍ଥଙ୍କ ଚରଣ-ଧୂଳି ବଡ ଖୁସି ଏବଂ ସୁଖ ପ୍ରଦାନ କରିଥାଏ||2||1||31||
ਧਨਾਸਰੀ ਮਹਲਾ ੫ ਘਰੁ ੮ ਦੁਪਦੇ
ଧନାସରୀ ମହଲା 5 ଘର 7
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ଇଶ୍ଵର ଏକ ଅଟନ୍ତି ଯାହାଙ୍କୁ ସଦଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରାଯାଇ ପାରେ।
ਸਿਮਰਉ ਸਿਮਰਿ ਸਿਮਰਿ ਸੁਖ ਪਾਵਉ ਸਾਸਿ ਸਾਸਿ ਸਮਾਲੇ ॥
ମୁଁ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ନାମ ସ୍ମରଣ କରିଥାଏ ଆଉ ଏହାଦ୍ଵାରା ଖୁସି ହୋଇଥାଏ, ପ୍ରତି ଶ୍ଵାସରେ ହିଁ ସ୍ମରଣ କରିଥାଏ।
ਇਹ ਲੋਕਿ ਪਰਲੋਕਿ ਸੰਗਿ ਸਹਾਈ ਜਤ ਕਤ ਮੋਹਿ ਰਖਵਾਲੇ ॥੧॥
ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ନାମ ହିଁ ଇହଲୋକ ଓ ପରଲୋକରେ ମୋର ସହାୟକ ଅଟେ ଏବଂ ପ୍ରତି ସ୍ଥାନରେ ମୋର ରକ୍ଷା କରିଥାଏ॥1॥
ਗੁਰ ਕਾ ਬਚਨੁ ਬਸੈ ਜੀਅ ਨਾਲੇ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ ବାଣୀ ମୋର ପ୍ରାଣ ସାଥିରେ ରହିଥାଏ।
ਜਲਿ ਨਹੀ ਡੂਬੈ ਤਸਕਰੁ ਨਹੀ ਲੇਵੈ ਭਾਹਿ ਨ ਸਾਕੈ ਜਾਲੇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ତାହା ଜଳରେ ବୁଡେ ନହିଁ, ଚୋର ଏହାକୁ ଚୋରୀ କରି ପାରେ ନହିଁ ଆଉ ଅଗ୍ନି ଏହାକୁ ଜଳାଇ ପାରେ ନାହିଁ॥1॥ରୁହ॥
ਨਿਰਧਨ ਕਉ ਧਨੁ ਅੰਧੁਲੇ ਕਉ ਟਿਕ ਮਾਤ ਦੂਧੁ ਜੈਸੇ ਬਾਲੇ ॥
ଯେପରି ନିର୍ଦ୍ଧନର ସାହାରା ଧନ ଅଟେ, ଅନ୍ଧାର ସାହାରା ବାଡି ଅଟେ ଆଉ ବାଳକର ସାହାରା ମାତାର ଦୁଧ ଅଟେ, ସେପରି ହିଁ ଗୁରୁଙ୍କ ବାଣୀ ମୋର ସାହାରା ଅଟେ।
ਸਾਗਰ ਮਹਿ ਬੋਹਿਥੁ ਪਾਇਓ ਹਰਿ ਨਾਨਕ ਕਰੀ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਿਰਪਾਲੇ ॥੨॥੧॥੩੨॥
ହେ ନାନକ! କୃପାର ଘର ପରମାତ୍ମା ମୋ’ ଉପରେ ନିଜ କୃପା କରିଛନ୍ତି ଆଉ ମୋତେ ଭବସାଗରରୁ ପାର କରାଇବା ପାଇଁ ହରିନାମ ରୂପୀ ଜାହାଜ ମିଳି ଯାଇଛି ||2||1||32||
ਧਨਾਸਰੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଧନାସରୀ ମହଲା 5 ॥
ਭਏ ਕ੍ਰਿਪਾਲ ਦਇਆਲ ਗੋਬਿੰਦਾ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਰਿਦੈ ਸਿੰਚਾਈ ॥
ଯେବେ ଦୟାଳୁ ପ୍ରଭୁ କୃପାଳୁ ହୋଇ ଯାଇଛନ୍ତି, ମୁଁ ନାମାମୃତକୁ ହୃଦୟରେ ସଞ୍ଚିତ କରି ନେଇଛି।
ਨਵ ਨਿਧਿ ਰਿਧਿ ਸਿਧਿ ਹਰਿ ਲਾਗਿ ਰਹੀ ਜਨ ਪਾਈ ॥੧॥
ନବନିଧି ଓ ରିଦ୍ଧି-ସିଦ୍ଧି ହରିଙ୍କ ସେବକର ଚରଣ ତଳେ ରହିଥାନ୍ତି॥1॥
ਸੰਤਨ ਕਉ ਅਨਦੁ ਸਗਲ ਹੀ ਜਾਈ ॥
ସନ୍ଥଙ୍କୁ ସବୁ ଜାଗାରେ ଆନନ୍ଦ ହିଁ ଆନନ୍ଦ ମିଳି ଥାଏ ।
ਗ੍ਰਿਹਿ ਬਾਹਰਿ ਠਾਕੁਰੁ ਭਗਤਨ ਕਾ ਰਵਿ ਰਹਿਆ ਸ੍ਰਬ ਠਾਈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଭକ୍ତଙ୍କ ଠାକୁର ପ୍ରଭୁ ତାହାଙ୍କ ହୃଦୟ ଘରେ ଏବଂ ଜଗତରେ ସର୍ବବ୍ୟାପୀ ଅଟନ୍ତି॥1॥ରୁହ॥
ਤਾ ਕਉ ਕੋਇ ਨ ਪਹੁਚਨਹਾਰਾ ਜਾ ਕੈ ਅੰਗਿ ਗੁਸਾਈ ॥
ପ୍ରଭୁ ଯେଉଁ ମନୁଷ୍ୟର ସାଥି ହୋଇଥାନ୍ତି, ତାହର ସମାନ ଆଉ କେହି ନଥାନ୍ତି।
ਜਮ ਕੀ ਤ੍ਰਾਸ ਮਿਟੈ ਜਿਸੁ ਸਿਮਰਤ ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਧਿਆਈ ॥੨॥੨॥੩੩॥
ହେ ନାନକ! ଯାହାଙ୍କ ସ୍ମରଣ କରିବା ଦ୍ଵାରା ମୃତ୍ୟୁର ଭୟ ଦୂର ହୋଇଯାଏ, ତାହାଙ୍କ ନାମ ହିଁ ଧ୍ୟାନ-ମନନ କର ||2||2||33||
ਧਨਾਸਰੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଧନାସରୀ ମହଲା 5 ॥
ਦਰਬਵੰਤੁ ਦਰਬੁ ਦੇਖਿ ਗਰਬੈ ਭੂਮਵੰਤੁ ਅਭਿਮਾਨੀ ॥
ଯେପରି କୌଣସି ଧନବାନ ବ୍ୟକ୍ତି ନିଜର ଧନକୁ ଦେଖି ବହୁତ ଗର୍ବ କରିଥାଏ, ଭୂମିପତି ନିଜ ଭୂମି କାରଣରୁ ଅଭିମାନୀ ବନିଯାଏ ଆଉ
ਰਾਜਾ ਜਾਨੈ ਸਗਲ ਰਾਜੁ ਹਮਰਾ ਤਿਉ ਹਰਿ ਜਨ ਟੇਕ ਸੁਆਮੀ ॥੧॥
ଯେପରି କେହି ରାଜା ଭବିଥାଏ ଯେ ସାରା ରାଜ୍ୟ ତାର ନିଜର ଅଟେ, ସେପରି ହିଁ ଭକ୍ତକୁ ନିଜ ସ୍ବାମୀର ସାହାରା ଥାଏ।
ਜੇ ਕੋਊ ਅਪੁਨੀ ਓਟ ਸਮਾਰੈ ॥
ଯଦି କୌଣସି ପ୍ରାଣୀ ନିଜ ସାହାରା ଭଗବାନଙ୍କୁ ହୃଦୟରେ ସ୍ମରଣ କରିଥାଏ, ଆଉ
ਜੈਸਾ ਬਿਤੁ ਤੈਸਾ ਹੋਇ ਵਰਤੈ ਅਪੁਨਾ ਬਲੁ ਨਹੀ ਹਾਰੈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ନିଜ ସାମର୍ଥ୍ୟ ଅନୁସାରେ କାମ କରିଥାଏ, ସେ ନିଜ ନାମ ରୂପୀ ବଳ ଯୋଗୁଁ କେବେ ହାରେ ନାହିଁ॥1॥ରୁହ॥
ਆਨ ਤਿਆਗਿ ਭਏ ਇਕ ਆਸਰ ਸਰਣਿ ਸਰਣਿ ਕਰਿ ਆਏ ॥
ମୁଁ ଅନ୍ୟ ସାହାରା ଛାଡି ଏକ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ହିଁ ସାହାରା ନେଇଛି, ହେ ପ୍ରଭୁ! ମୋତେ ନିଜ ଶରଣରେ ନିଅ, ଏହା କହି କହି ମୁଁ ତୋର ଦ୍ଵାରକୁ ଆସିଛି।
ਸੰਤ ਅਨੁਗ੍ਰਹ ਭਏ ਮਨ ਨਿਰਮਲ ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਗੁਨ ਗਾਏ ॥੨॥੩॥੩੪॥
ହେ ନାନକ! ସନ୍ଥଙ୍କ ଅନୁଗ୍ରହରୁ ମୋର ମନ ନିର୍ମଳ ହୋଇ ଯାଇଛି ଆଉ ବର୍ତ୍ତମାନ ମୁଁ ଭଗବାନଙ୍କ ହିଁ ଗୁଣଗାନ କରିଥାଏ ||2||3||34||
ਧਨਾਸਰੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଧନାସରୀ ମହଲା 5 ॥
ਜਾ ਕਉ ਹਰਿ ਰੰਗੁ ਲਾਗੋ ਇਸੁ ਜੁਗ ਮਹਿ ਸੋ ਕਹੀਅਤ ਹੈ ਸੂਰਾ ॥
ଯେଉଁ ମନୁଷ୍ୟକୁ ଏହି ଯୁଗରେ ଭଗବାନଙ୍କ ପ୍ରେମ-ରଙ୍ଗ ଲାଗି ଯାଇଛି, ବାସ୍ତବରେ ତାହାକୁ ହିଁ ସୁରବୀର କୁହାଯାଏ।
ਆਤਮ ਜਿਣੈ ਸਗਲ ਵਸਿ ਤਾ ਕੈ ਜਾ ਕਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਪੂਰਾ ॥੧॥
ଯାହାର ସଦଗୁରୁ ପୂର୍ଣ୍ଣ ଅଟନ୍ତି, ସେ ନିଜ ଆତ୍ମା ଉପରେ ବିଜୟ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଥାଏ॥1॥