Page 677
ਧਨਾਸਰੀ ਮਃ ੫ ॥
ଧନାସରୀ ମହଲା 5 ॥
ਸੋ ਕਤ ਡਰੈ ਜਿ ਖਸਮੁ ਸਮ੍ਹ੍ਹਾਰੈ ॥
ଯିଏ ମାଲିକ-ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ଆରାଧନା କରିଥାଏ, ସେହି ବ୍ୟକ୍ତିକୁ କୌଣସି ପ୍ରକାର ଭୟ ନଥାଏ।
ਡਰਿ ਡਰਿ ਪਚੇ ਮਨਮੁਖ ਵੇਚਾਰੇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ବିଚରା ମନମୁଖୀ ବ୍ୟକ୍ତି ଭୟ କରି କରି ନଷ୍ଟ ହୋଇଯାଏ॥1॥ରୁହ॥
ਸਿਰ ਊਪਰਿ ਮਾਤ ਪਿਤਾ ਗੁਰਦੇਵ ॥
ମୋର ମାତା-ପିତା ରୂପ ଗୁରୁଦେବ ମୋର ରକ୍ଷକ ଅଟନ୍ତି,
ਸਫਲ ਮੂਰਤਿ ਜਾ ਕੀ ਨਿਰਮਲ ਸੇਵ ॥
ଯାହାଙ୍କ ଦର୍ଶନ ଶୁଭ ଫଳଦାୟକ ଅଟେ ଆଉ ତାହାଙ୍କ ସେବା ମଧ୍ୟ ନିର୍ମଳ ଅଟେ।
ਏਕੁ ਨਿਰੰਜਨੁ ਜਾ ਕੀ ਰਾਸਿ ॥
ଯେଉଁ ମନୁଷ୍ୟର ପୁଞ୍ଜି ଏକ ନିରଞ୍ଜନ ପ୍ରଭୁ ଅଟନ୍ତି,
ਮਿਲਿ ਸਾਧਸੰਗਤਿ ਹੋਵਤ ਪਰਗਾਸ ॥੧॥
ସତସଙ୍ଗତିରେ ସମ୍ମିଳିତ ହୋଇଲେ ତାହାର ମନରେ ପ୍ରଭୁ-ଜ୍ୟୋତିର ପ୍ରକାଶ ହୋଇଯାଏ॥1॥
ਜੀਅਨ ਕਾ ਦਾਤਾ ਪੂਰਨ ਸਭ ਠਾਇ ॥
ସବୁ ଜୀବଙ୍କ ଦାତା ପ୍ରଭୁ ସର୍ବ ବ୍ୟାପୀ ଅଟନ୍ତି।
ਕੋਟਿ ਕਲੇਸ ਮਿਟਹਿ ਹਰਿ ਨਾਇ ॥
ହରିନାମ ଦ୍ଵାରା କୋଟି କୋଟି କ୍ଲେଶ ଦୂର ହୋଇଯାଏ।
ਜਨਮ ਮਰਨ ਸਗਲਾ ਦੁਖੁ ਨਾਸੈ ॥
ବ୍ଯକ୍ତିର ଜନ୍ମ-ମରଣର ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ଦୁଃଖ ଦୂର ହୋଇଯାଏ,
ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਾ ਕੈ ਮਨਿ ਤਨਿ ਬਾਸੈ ॥੨॥
ଗୁରୁଙ୍କ ସାନ୍ନିଧ୍ୟରେ ବ୍ୟକ୍ତିର ମନ ଓ ତନରେ ଭଗବାନ ନିବାସ କରିଥାନ୍ତି॥2॥
ਜਿਸ ਨੋ ਆਪਿ ਲਏ ਲੜਿ ਲਾਇ ॥
ଯାହାକୁ ସେ ନିଜ ସାଥିରେ ମିଳନ କରାଇ ଥାଆନ୍ତି,
ਦਰਗਹ ਮਿਲੈ ਤਿਸੈ ਹੀ ਜਾਇ ॥
ସେହି ବ୍ୟକ୍ତିକୁ ଦରବାରରେ ସମ୍ମାନଜନକ ସ୍ଥାନ ମିଳିଥାଏ।
ਸੇਈ ਭਗਤ ਜਿ ਸਾਚੇ ਭਾਣੇ ॥
ଯିଏ ସଚ୍ଚା ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ଭଲ ଲାଗିଥାଏ, ସେହି ବ୍ୟକ୍ତି ବାସ୍ତବରେ ଭକ୍ତ ଅଟେ ଆଉ
ਜਮਕਾਲ ਤੇ ਭਏ ਨਿਕਾਣੇ ॥੩॥
ସେ ମୃତ୍ୟୁ ଠାରୁ ନିର୍ଭୀକ ହୋଇଯାଏ॥3॥
ਸਾਚਾ ਸਾਹਿਬੁ ਸਚੁ ਦਰਬਾਰੁ ॥
ମାଲିକ-ପ୍ରଭୁ ସତ୍ୟ ଅଟନ୍ତି ଆଉ ତାହାଙ୍କ ଦରବାର ମଧ୍ୟ ସତ୍ୟ ଅଟେ।
ਕੀਮਤਿ ਕਉਣੁ ਕਹੈ ਬੀਚਾਰੁ ॥
ତାହାଙ୍କ ମୂଲ୍ୟାଙ୍କନ କିଏ ବର୍ଣ୍ଣନା କରି ପାରିବ ଆଉ ତାହାଙ୍କ ଗୁଣ କିଏ କଥନ କରି ପାରିବ?
ਘਟਿ ਘਟਿ ਅੰਤਰਿ ਸਗਲ ਅਧਾਰੁ ॥
ସେ ପ୍ରତ୍ୟେକ ହୃଦୟରେ ନିବାସ କରିଥାନ୍ତି ଆଉ ସବୁଙ୍କ ଜୀବନଧାରା ଅଟନ୍ତି।
ਨਾਨਕੁ ਜਾਚੈ ਸੰਤ ਰੇਣਾਰੁ ॥੪॥੩॥੨੪॥
ନାନକ ସନ୍ଥଙ୍କ ଚରଣ ଧୂଳି ହିଁ ମାଗିଥାନ୍ତି ||4||3||24||
ਧਨਾਸਰੀ ਮਹਲਾ ੫
ଧନାସରୀ ମହଲା 5 ॥
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ଇଶ୍ଵର ଏକ ଅଟନ୍ତି, ଯାହାଙ୍କୁ ସଦଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରାଯାଇ ପାରେ।
ਘਰਿ ਬਾਹਰਿ ਤੇਰਾ ਭਰਵਾਸਾ ਤੂ ਜਨ ਕੈ ਹੈ ਸੰਗਿ ॥
ହେ ଇଶ୍ଵର! ମୋତେ ଘରେ ଓ ବାହାରେ ତୋର ହିଁ ଭରସା ଅଛି ଆଉ ତୁ ସର୍ବଦା ନିଜ ସେବକ ସାଥିରେ ରହିଥାଉ।
ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਪ੍ਰੀਤਮ ਪ੍ਰਭ ਅਪੁਨੇ ਨਾਮੁ ਜਪਉ ਹਰਿ ਰੰਗਿ ॥੧॥
ହେ ମୋର ପ୍ରିୟତମ ପ୍ରଭୁ! ମୋ’ ଉପରେ ନିଜର କୃପା କର, ଯାହା ଫଳରେ ତୋର ନାମର ଜପ ମୁଁ ପ୍ରେମପୂର୍ବକ କରିପାରିବି॥1॥
ਜਨ ਕਉ ਪ੍ਰਭ ਅਪਨੇ ਕਾ ਤਾਣੁ ॥
ସେବକ ନିଜ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଠାରୁ ହିଁ ବଳ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଥାଏ।
ਜੋ ਤੂ ਕਰਹਿ ਕਰਾਵਹਿ ਸੁਆਮੀ ਸਾ ਮਸਲਤਿ ਪਰਵਾਣੁ ॥ ਰਹਾਉ ॥
ହେ ମୋର ସ୍ଵାମୀ! ଯାହାକିଛି ତୁ ସ୍ଵୟଂ କରୁ ଓ ମୋ’ ଦ୍ଵାରା କରାଉ, ସେହି ସବୁ ମୋତେ ସହର୍ଷ ସ୍ଵୀକାର ଅଟେ॥ରୁହ॥
ਪਤਿ ਪਰਮੇਸਰੁ ਗਤਿ ਨਾਰਾਇਣੁ ਧਨੁ ਗੁਪਾਲ ਗੁਣ ਸਾਖੀ ॥
ସେହି ନାରାୟଣ ସ୍ୱରୂପ, ଜଗତ ପାଳକ ପରମେଶ୍ଵର ହିଁ ମୋ’ ପାଇଁ ସମ୍ମାନ-ପ୍ରତିଷ୍ଠା ଅଟନ୍ତି, ସେ ହିଁ ମୋର ମୁକ୍ତି ଅଟନ୍ତି ଆଉ ତାହାଙ୍କ ଗୁଣ କଥନ ହିଁ ମୋର ଧନ ଅଟେ।
ਚਰਨ ਸਰਨ ਨਾਨਕ ਦਾਸ ਹਰਿ ਹਰਿ ਸੰਤੀ ਇਹ ਬਿਧਿ ਜਾਤੀ ॥੨॥੧॥੨੫॥
ହେ ଦାସ ନାନକ! ସନ୍ଥ ଏହି ଯୁକ୍ତି ଜାଣିଛନ୍ତି ଯେ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ଚରଣର ଶରଣରେ ପଡି ରୁହ ||2||1||25||
ਧਨਾਸਰੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଧନାସରୀ ମହଲା 5 ॥
ਸਗਲ ਮਨੋਰਥ ਪ੍ਰਭ ਤੇ ਪਾਏ ਕੰਠਿ ਲਾਇ ਗੁਰਿ ਰਾਖੇ ॥
ସବୁ ମନୋରଥ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଠାରୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଛି ଆଉ ଗୁରୁ ନିଜ ଗଳାରେ ଲଗାଇ ରକ୍ଷା କରିଛନ୍ତି।
ਸੰਸਾਰ ਸਾਗਰ ਮਹਿ ਜਲਨਿ ਨ ਦੀਨੇ ਕਿਨੈ ਨ ਦੁਤਰੁ ਭਾਖੇ ॥੧॥
ଗୁରୁ ସଂସାର ସାଗରର ତୃଷ୍ଣା ରୂପୀ ଅଗ୍ନିରେ ଜଳିବାକୁ ଦେଇ ନାହାନ୍ତି ଆଉ କୌଣସି ଭକ୍ତ କେବେ ମଧ୍ୟ ଏହା କହି ନାହାନ୍ତି ଯେ ସଂସାର ସାଗରରୁ ପାର ହେବା କଷ୍ଟକର ଅଟେ॥1॥
ਜਿਨ ਕੈ ਮਨਿ ਸਾਚਾ ਬਿਸ੍ਵਾਸੁ ॥
ଯାହାର ମନରେ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ପ୍ରତି ସଚ୍ଚା ବିଶ୍ଵାସ ଥାଏ,
ਪੇਖਿ ਪੇਖਿ ਸੁਆਮੀ ਕੀ ਸੋਭਾ ਆਨਦੁ ਸਦਾ ਉਲਾਸੁ ॥ ਰਹਾਉ ॥
ନିଜ ସ୍ଵାମୀଙ୍କ ଶୋଭା ଦେଖି ଦେଖି ତାହାର ମନରେ ସର୍ବଦା ଆନନ୍ଦ ଓ ଉଲ୍ଲାସ ବନି ରହିଥାଏ॥ରୁହ॥
ਚਰਨ ਸਰਨਿ ਪੂਰਨ ਪਰਮੇਸੁਰ ਅੰਤਰਜਾਮੀ ਸਾਖਿਓ ॥
ସେ ଅନ୍ତର୍ଯାମୀ ପୂର୍ଣ୍ଣ ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କ ଚରଣର ଶରଣ ନେଇ ତାହାଙ୍କ ଦର୍ଶନ କରିଛନ୍ତି।
ਜਾਨਿ ਬੂਝਿ ਅਪਨਾ ਕੀਓ ਨਾਨਕ ਭਗਤਨ ਕਾ ਅੰਕੁਰੁ ਰਾਖਿਓ ॥੨॥੨॥੨੬॥
ହେ ନାନକ! ପ୍ରଭୁ ତାହାର ଭାବନାକୁ ଭଲ ଭାବରେ ବୁଝି ତାହାକୁ ନିଜର ବନାଇଛନ୍ତି, ସେ ନିଜ ଭକ୍ତର ମନରେ ଭକ୍ତିର ଅଙ୍କୁରିତ ହେଉଥିବା ଅଙ୍କୁରକୁ ତୃଷ୍ଣା ରୂପୀ ଅଗ୍ନିରେ ଜଳିବାରୁ ରକ୍ଷା କରିଛନ୍ତି ||2||2||26||
ਧਨਾਸਰੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଧନାସରୀ ମହଲା 5 ॥
ਜਹ ਜਹ ਪੇਖਉ ਤਹ ਹਜੂਰਿ ਦੂਰਿ ਕਤਹੁ ਨ ਜਾਈ ॥
ମୁଁ ଯେଉଁଠି ଦେଖିଲେ ମଧ୍ୟ, ପରମାତ୍ମା ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷ ରୂପରେ ଦେଖାଯାନ୍ତି, ସେ କୌଣସି ସ୍ଥାନରୁ ଦୂରରେ ନାହାନ୍ତି।
ਰਵਿ ਰਹਿਆ ਸਰਬਤ੍ਰ ਮੈ ਮਨ ਸਦਾ ਧਿਆਈ ॥੧॥
ସେ ସବୁଙ୍କ ଠାରେ ରହିଛନ୍ତି, ଏଥିପାଇଁ ମନରେ ସର୍ବଦା ତାହାଙ୍କ ଧ୍ୟାନ ମନନ କର॥1॥
ਈਤ ਊਤ ਨਹੀ ਬੀਛੁੜੈ ਸੋ ਸੰਗੀ ਗਨੀਐ ॥
କେବଳ ତାହାଙ୍କୁ ହିଁ ସାଥି ଭାବେ ଗଣାଯାଏ, ଯିଏ ଇହଲୋକ ଏବଂ ପରଲୋକରେ ବିଛେଦ ହୁଏନାହିଁ।
ਬਿਨਸਿ ਜਾਇ ਜੋ ਨਿਮਖ ਮਹਿ ਸੋ ਅਲਪ ਸੁਖੁ ਭਨੀਐ ॥ ਰਹਾਉ ॥
ଯାହା ଏକ କ୍ଷଣରେ ହିଁ ନାଶ ହୋଇଯାଏ, ତାହାକୁ ତୁଚ୍ଛ ସୁଖ କୁହାଯାଏ॥ରୁହ॥
ਪ੍ਰਤਿਪਾਲੈ ਅਪਿਆਉ ਦੇਇ ਕਛੁ ਊਨ ਨ ਹੋਈ ॥
ସେ ଭୋଜନ ଦେଇ ସବୁ ଜୀବଙ୍କୁ ପାଳନ-ପୋଷଣ କରିଥାନ୍ତି ଆଉ କୌଣସି ବସ୍ତୁର ଅଭାବ କରନ୍ତି ନାହିଁ।
ਸਾਸਿ ਸਾਸਿ ਸੰਮਾਲਤਾ ਮੇਰਾ ਪ੍ਰਭੁ ਸੋਈ ॥੨॥
ମୋର ପ୍ରଭୁ ପ୍ରତି ଶ୍ଵାସରେ ଜୀବଙ୍କ ପାଳନ କରିଥାନ୍ତି॥2॥
ਅਛਲ ਅਛੇਦ ਅਪਾਰ ਪ੍ਰਭ ਊਚਾ ਜਾ ਕਾ ਰੂਪੁ ॥
ପ୍ରଭୁଙ୍କ ସହିତ କୌଣସି ପ୍ରକାର ଛଳ କରାଯାଇ ପାରିବ ନାହିଁ, ସେ ଅଟଳ ଏବଂ ଅନନ୍ତ ଅଟନ୍ତି, ତାହାଙ୍କ ରୂପ ସର୍ବୋଚ୍ଚ ଅଟେ।
ਜਪਿ ਜਪਿ ਕਰਹਿ ਅਨੰਦੁ ਜਨ ਅਚਰਜ ਆਨੂਪੁ ॥੩॥
ତାହାଙ୍କ ଶୋଭା ବହୁତ ଅଦ୍ଭୁତ ଓ ସୁନ୍ଦର ଅଟେ, ତାହାଙ୍କ ସେବକ ତାହାଙ୍କ ନାମର ଭଜନ ସ୍ମରଣ କରି ଆନନ୍ଦ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଥାଏ॥3॥
ਸਾ ਮਤਿ ਦੇਹੁ ਦਇਆਲ ਪ੍ਰਭ ਜਿਤੁ ਤੁਮਹਿ ਅਰਾਧਾ ॥
ହେ ଦୟାଳୁ ପ୍ରଭୁ! ମୋତେ ଏପରି ମତି ଦିଅ, ଯାହା ଦ୍ଵାରା ମୁଁ ତୋହର ଆରାଧନା କରି ପାରିବି।