Page 669
ਧਨਾਸਰੀ ਮਹਲਾ ੪ ॥
ଧନାସରୀ ମହଲା 4 ॥
ਗੁਨ ਕਹੁ ਹਰਿ ਲਹੁ ਕਰਿ ਸੇਵਾ ਸਤਿਗੁਰ ਇਵ ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਈ ॥
ଭଗବାନଙ୍କ ଗୁଣଗାନ କର; ଏହି ପ୍ରକାରେ ତାହାଙ୍କୁ ପାଅ, ଗୁରୁଙ୍କ ସେବା କରି ଏହିପରି ହରିନାମର ଧ୍ୟାନ-ମନନ କର।
ਹਰਿ ਦਰਗਹ ਭਾਵਹਿ ਫਿਰਿ ਜਨਮਿ ਨ ਆਵਹਿ ਹਰਿ ਹਰਿ ਹਰਿ ਜੋਤਿ ਸਮਾਈ ॥੧॥
ଏହିପରି ହରିଙ୍କ ଦରବାରରେ ଭଲ ଲାଗିବ ପୁଣି ତୁମେ ଜାମ-ମରଣ ଚକ୍ରରେ ପଡିବ ନାହିଁ ଏବଂ ସେହି ପରମ-ସତ୍ୟର ଜ୍ୟୋତିରେ ହିଁ ବିଲୀନ ହୋଇଯିବ॥1॥
ਜਪਿ ਮਨ ਨਾਮੁ ਹਰੀ ਹੋਹਿ ਸਰਬ ਸੁਖੀ ॥
ହେ ମୋର ମନ! ହରିନାମର ଜପ କର, ତୁ ସର୍ବତ୍ର ସୁଖୀ ରହିବୁ।
ਹਰਿ ਜਸੁ ਊਚ ਸਭਨਾ ਤੇ ਊਪਰਿ ਹਰਿ ਹਰਿ ਹਰਿ ਸੇਵਿ ਛਡਾਈ ॥ ਰਹਾਉ ॥
ହରିଙ୍କ ଯଶ ସବୁ ଧର୍ମ-କର୍ମରୁ ଉତ୍ତମ ଓ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଅଟେ ଆଉ ହରିଙ୍କ ସେବା ତୁମକୁ ଯମ ଠାରୁ ମୁକ୍ତ କରାଇବ॥ରୁହ॥
ਹਰਿ ਕ੍ਰਿਪਾ ਨਿਧਿ ਕੀਨੀ ਗੁਰਿ ਭਗਤਿ ਹਰਿ ਦੀਨੀ ਤਬ ਹਰਿ ਸਿਉ ਪ੍ਰੀਤਿ ਬਨਿ ਆਈ ॥
ଯେତେବେଳେ କୃପାନିଧି ହରି ମୋ’ ଉପରେ କୃପା କରିଛନ୍ତି ଏବଂ ଗୁରୁ ମୋତେ ହରି-ଭକ୍ତିର ଦାନ ପ୍ରଦାନ କରିଛନ୍ତି, ହରିଙ୍କ ସହିତ ମୋର ପ୍ରୀତି ବନିଯାଇଛି।
ਬਹੁ ਚਿੰਤ ਵਿਸਾਰੀ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਉਰਿ ਧਾਰੀ ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਭਏ ਹੈ ਸਖਾਈ ॥੨॥੨॥੮॥
ହେ ନାନକ! ମୁଁ ନିଜର ସାରା ଚିନ୍ତା ଭୁଲି ନିଜ ହୃଦୟରେ ହରିନାମ ଧାରଣ କରିଛି ଏବଂ ହରି ମୋର ମିତ୍ର ବନି ଯାଇଛନ୍ତି||2||2||8||
ਧਨਾਸਰੀ ਮਹਲਾ ੪ ॥
ଧନାସରୀ ମହଲା 4 ॥
ਹਰਿ ਪੜੁ ਹਰਿ ਲਿਖੁ ਹਰਿ ਜਪਿ ਹਰਿ ਗਾਉ ਹਰਿ ਭਉਜਲੁ ਪਾਰਿ ਉਤਾਰੀ ॥
ହରିନାମ ପଢ, ‘ହରି’ ‘ହରି’ ଲେଖ, ହରିଙ୍କ ଜପ କର ଆଉ ହରିଙ୍କ ହିଁ ଗୁଣଗାନ କର, କାରଣ ଏକ ସେ ହିଁ ଭବସାଗରରୁ ପାର କରାଇଥାନ୍ତି।
ਮਨਿ ਬਚਨਿ ਰਿਦੈ ਧਿਆਇ ਹਰਿ ਹੋਇ ਸੰਤੁਸਟੁ ਇਵ ਭਣੁ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਮੁਰਾਰੀ ॥੧॥
ନିଜ ମନ, ବଚନ, ହୃଦୟରେ ତାହାଙ୍କ ଧ୍ୟାନ-ମନନ କର, ପ୍ରଭୁ ସନ୍ତୁଷ୍ଟ ହୋଇଥାନ୍ତି, ଏଥିପାଇଁ ଏହିପରି ନାମ ଜପ କର॥1॥
ਮਨਿ ਜਪੀਐ ਹਰਿ ਜਗਦੀਸ ॥ ਮਿਲਿ ਸੰਗਤਿ ਸਾਧੂ ਮੀਤ ॥
ମନରେ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ଜପ କରିବା ଉଚିତ, ହେ ମୋର ମିତ୍ର! ଏହା ସାଧୁ ମହାପୁରୁଷଙ୍କ ସଙ୍ଗତିରେ ମିଶି କରିବା ଉଚିତ।
ਸਦਾ ਅਨੰਦੁ ਹੋਵੈ ਦਿਨੁ ਰਾਤੀ ਹਰਿ ਕੀਰਤਿ ਕਰਿ ਬਨਵਾਰੀ ॥ ਰਹਾਉ ॥
ସେହି ପ୍ରଭୁଙ୍କ କୀର୍ତ୍ତି ଗାନ କର, ତାହାଦ୍ୱାରା ସର୍ବଦା ଆନନ୍ଦ ମିଳିବ॥ରୁହ॥
ਹਰਿ ਹਰਿ ਕਰੀ ਦ੍ਰਿਸਟਿ ਤਬ ਭਇਓ ਮਨਿ ਉਦਮੁ ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਜਪਿਓ ਗਤਿ ਭਈ ਹਮਾਰੀ ॥
ଯେବେ ଭଗବାନ ମୋ’ ଉପରେ ନିଜର କୃପା ଦୃଷ୍ଟି ଦେଇଛନ୍ତି, ମୋର ମନରେ ଉଲ୍ଲାସ ଉତ୍ପନ୍ନ ହୋଇ ଯାଇଛି, ହରିନାମ ଜପ କରିବା ଦ୍ଵାରା ମୋର ମୁକ୍ତି ହୋଇ ଯାଇଛି।
ਜਨ ਨਾਨਕ ਕੀ ਪਤਿ ਰਾਖੁ ਮੇਰੇ ਸੁਆਮੀ ਹਰਿ ਆਇ ਪਰਿਓ ਹੈ ਸਰਣਿ ਤੁਮਾਰੀ ॥੨॥੩॥੯॥
ହେ ମୋର ସ୍ଵାମୀ ହରି! ନାନକଙ୍କ ସମ୍ମାନ ରଖ, ମୁଁ ତୁମ ଶରଣରେ ଆସିଛି||2||3||9||
ਧਨਾਸਰੀ ਮਹਲਾ ੪ ॥
ଧନାସରୀ ମହଲା 4 ॥
ਚਉਰਾਸੀਹ ਸਿਧ ਬੁਧ ਤੇਤੀਸ ਕੋਟਿ ਮੁਨਿ ਜਨ ਸਭਿ ਚਾਹਹਿ ਹਰਿ ਜੀਉ ਤੇਰੋ ਨਾਉ ॥
ହେ ପରମେଶ୍ଵର! ଚଉରାଅଶି ସିଦ୍ଧ, ବୁଦ୍ଧ, ତେତିଶ କୋଟି ଦେବତା ଏବଂ ମୁନି ସବୁ ତୋର ନାମର କାମନା କରିଥାନ୍ତି,
ਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ਕੋ ਵਿਰਲਾ ਪਾਵੈ ਜਿਨ ਕਉ ਲਿਲਾਟਿ ਲਿਖਿਆ ਧੁਰਿ ਭਾਉ ॥੧॥
ପରନ୍ତୁ କେହି ବିରଳ ହିଁ ଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ନାମର ଦାନ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଥାଏ, ଯାହାର କପାଳରେ ପ୍ରାରମ୍ଭରୁ ହିଁ ପ୍ରଭୁ-ପ୍ରେମ ଲେଖା ହୋଇଥାଏ॥1॥
ਜਪਿ ਮਨ ਰਾਮੈ ਨਾਮੁ ਹਰਿ ਜਸੁ ਊਤਮ ਕਾਮ ॥
ହେ ମୋର ମନ! ରାମ ନାମର ଜପ କର, କାରଣ ହରିଙ୍କ ଯଶ ଗାନ ସର୍ବୋତ୍ତମ କାର୍ଯ୍ୟ ଅଟେ।
ਜੋ ਗਾਵਹਿ ਸੁਣਹਿ ਤੇਰਾ ਜਸੁ ਸੁਆਮੀ ਹਉ ਤਿਨ ਕੈ ਸਦ ਬਲਿਹਾਰੈ ਜਾਉ ॥ ਰਹਾਉ ॥
ହେ ମୋର ସ୍ଵାମୀ!ଯିଏ ତୋର ଯଶ ଗାନ କରିଥାଏ ଓ ଶୁଣିଥାଏ, ମୁଁ ତାହାଙ୍କ ପ୍ରତି ସର୍ବଦା ସମର୍ପିତ ଅଟେ॥ରୁହ॥
ਸਰਣਾਗਤਿ ਪ੍ਰਤਿਪਾਲਕ ਹਰਿ ਸੁਆਮੀ ਜੋ ਤੁਮ ਦੇਹੁ ਸੋਈ ਹਉ ਪਾਉ ॥
ହେ ମୋର ସ୍ଵାମୀ ହରି! ତୁ ନିଜ ଶରଣରେ ଆସିଥିବା ଜୀବର ପାଳନ-ପୋଷଣ କରୁ, ତୁ ମୋତେ ଯାହା ଦେଉ, ମୁ ତାହା ପ୍ରାପ୍ତ କରିଥାଏ।
ਦੀਨ ਦਇਆਲ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰਿ ਦੀਜੈ ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਸਿਮਰਣ ਕਾ ਹੈ ਚਾਉ ॥੨॥੪॥੧੦॥
ହେ ଦୀନଦୟାଳୁ! ନିଜ କୃପା କରି ନାନକଙ୍କୁ ନିଜ ନାମର ଦାନ ପ୍ରଦାନ କର, ତାହାଙ୍କୁ ହରିନାମର ଅତ୍ୟନ୍ତ ଲାଳସା ଅଛି||2||4||10||
ਧਨਾਸਰੀ ਮਹਲਾ ੪ ॥
ଧନାସରୀ ମହଲା 4 ॥
ਸੇਵਕ ਸਿਖ ਪੂਜਣ ਸਭਿ ਆਵਹਿ ਸਭਿ ਗਾਵਹਿ ਹਰਿ ਹਰਿ ਊਤਮ ਬਾਨੀ ॥
ସମସ୍ତ ଶିଷ୍ୟ-ସେବକ ପୂଜା କରିବା ପାଇଁ ଗୁରୁଙ୍କ ସଙ୍ଗତିରେ ଆସିଥାଏ ଏବଂ ସେମାନେ ହରିଙ୍କ ଉତ୍ତମ ବାଣୀ ହିଁ ଗାନ କରିଥାନ୍ତି।
ਗਾਵਿਆ ਸੁਣਿਆ ਤਿਨ ਕਾ ਹਰਿ ਥਾਇ ਪਾਵੈ ਜਿਨ ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਆਗਿਆ ਸਤਿ ਸਤਿ ਕਰਿ ਮਾਨੀ ॥੧॥
ପରନ୍ତୁ ପ୍ରଭୁ କେବଳ ତାହାର ଗାନ କରିବା ଓ ଶୁଣିବା ସ୍ବୀକୃତି ପ୍ରଦାନ କରିଥାନ୍ତି, ଯିଏ ସଦଗୁରୁଙ୍କ ଆଜ୍ଞାକୁ ପୂର୍ଣ୍ଣ ସତ୍ୟ ଭାବି ସ୍ଵୀକାର କରିଥାଏ॥1॥
ਬੋਲਹੁ ਭਾਈ ਹਰਿ ਕੀਰਤਿ ਹਰਿ ਭਵਜਲ ਤੀਰਥਿ ॥
ହେ ଭାଇ! ହରିଙ୍କ କୀର୍ତ୍ତି ଗାନ କର, କାରଣ ଭବସାଗରରୁ ପାର କରାଇବା ପାଇଁ ହରି ହିଁ ତୀର୍ଥ ସ୍ଥଳ ଅଟନ୍ତି।
ਹਰਿ ਦਰਿ ਤਿਨ ਕੀ ਊਤਮ ਬਾਤ ਹੈ ਸੰਤਹੁ ਹਰਿ ਕਥਾ ਜਿਨ ਜਨਹੁ ਜਾਨੀ ॥ ਰਹਾਉ ॥
ହେ ସନ୍ଥ! ହରିଙ୍କ ଦରବାରରେ ତାହାର କଥା ଉତ୍ତମ ମାନାଯାଏ, ଯିଏ ହରିକଥାର ହିଁ ମହିମା ବୁଝିଥାଏ॥ରୁହ॥
ਆਪੇ ਗੁਰੁ ਚੇਲਾ ਹੈ ਆਪੇ ਆਪੇ ਹਰਿ ਪ੍ਰਭੁ ਚੋਜ ਵਿਡਾਨੀ ॥
ସେହି ହରି-ପ୍ରଭୁ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ଗୁରୁ ଅଟନ୍ତି ଆଉ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ଚେଲା ଅଟନ୍ତି ଆଉ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ଅଦ୍ଭୁତ କୌତୁକ କରିଥାନ୍ତି।
ਜਨ ਨਾਨਕ ਆਪਿ ਮਿਲਾਏ ਸੋਈ ਹਰਿ ਮਿਲਸੀ ਅਵਰ ਸਭ ਤਿਆਗਿ ਓਹਾ ਹਰਿ ਭਾਨੀ ॥੨॥੫॥੧੧॥
ହେ ନାନକ! ହାରୀଙ୍କୁ ସେହି ମନୁଷ୍ୟ ମିଶିଥାଏ, ଯାହାକୁ ସେ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ନିଜ ସାଥିରେ ମିଶାଇ ଥାଆନ୍ତି ଆଉ ତାହା ହିଁ ତାହାକୁ ଭଲ ଲାଗିଥାଏ, ଯିଏ ପ୍ରଭୁ-ସ୍ମରଣ ବିନା ଅନ୍ୟ ସବୁ କିଛି ତ୍ୟାଗ କରିଥାଏ||2||5||11||
ਧਨਾਸਰੀ ਮਹਲਾ ੪ ॥
ଧନାସରୀ ମହଲା 4 ॥
ਇਛਾ ਪੂਰਕੁ ਸਰਬ ਸੁਖਦਾਤਾ ਹਰਿ ਜਾ ਕੈ ਵਸਿ ਹੈ ਕਾਮਧੇਨਾ ॥
ଯେଉଁ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ବଶରେ କାମଧେନୁ ଅଛି, ସେ ନିଜ ଭକ୍ତର ସବୁ ଇଚ୍ଛା ପୂର୍ଣ୍ଣ କରିଥାନ୍ତି ଓ ସର୍ବ ସୁଖ ପ୍ରଦାନ କରିଥାନ୍ତି।
ਸੋ ਐਸਾ ਹਰਿ ਧਿਆਈਐ ਮੇਰੇ ਜੀਅੜੇ ਤਾ ਸਰਬ ਸੁਖ ਪਾਵਹਿ ਮੇਰੇ ਮਨਾ ॥੧॥
ହେ ମୋର ଆତ୍ମା! ଏପରି ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଧ୍ୟାନ-ମନନ କରିବା ଉଚିତ, ଯାହା ଫଳରେ ତୋତେ ସର୍ବ ସୁଖ ପ୍ରାପ୍ତ ହେବ॥1॥