Page 629
ਗੁਰੁ ਪੂਰਾ ਆਰਾਧੇ ॥
ପୂର୍ଣ୍ଣ ଗୁରୁଙ୍କୁ ଆରାଧନା କରିବା ଦ୍ଵାରା
ਕਾਰਜ ਸਗਲੇ ਸਾਧੇ ॥
ସବୁ କାର୍ଯ୍ୟ ସିଦ୍ଧ ହୋଇ ଯାଇଛି।
ਸਗਲ ਮਨੋਰਥ ਪੂਰੇ ॥
ମୋର ସବୁ ମନୋରଥ ମଧ୍ୟ ପୁରା ହୋଇ ଯାଇଛି ଆଉ
ਬਾਜੇ ਅਨਹਦ ਤੂਰੇ ॥੧॥
ମନରେ ଅନାହଦ ନାଦ ବାଜୁଅଛି॥1॥
ਸੰਤਹੁ ਰਾਮੁ ਜਪਤ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ॥
ହେ ସନ୍ଥ! ରାମଙ୍କ ଭଜନ କରିବା ଦ୍ଵାରା ସୁଖର ଉପଲବ୍ଧି ହୋଇ ଯାଇଛି।
ਸੰਤ ਅਸਥਾਨਿ ਬਸੇ ਸੁਖ ਸਹਜੇ ਸਗਲੇ ਦੂਖ ਮਿਟਾਇਆ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ସନ୍ଥଙ୍କ ପବିତ୍ର ସ୍ଥାନରେ ନିର୍ମଳ ସ୍ଵାଭାବିକ ସୁଖ ପାଇଛି ଆଉ ସବୁ ଦୁଃଖ ଦୂର ହୋଇ ଯାଇଛି॥1॥ରୁହ॥
ਗੁਰ ਪੂਰੇ ਕੀ ਬਾਣੀ ॥ ਪਾਰਬ੍ਰਹਮ ਮਨਿ ਭਾਣੀ ॥
ପୂର୍ଣ୍ଣ ଗୁରୁଙ୍କ ମଧୁର ବାଣୀ ପରଂବ୍ରହ୍ମ-ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କ ମନକୁ ଲୋଭାନ୍ଵିତ କରିଥାଏ।
ਨਾਨਕ ਦਾਸਿ ਵਖਾਣੀ ॥ ਨਿਰਮਲ ਅਕਥ ਕਹਾਣੀ ॥੨॥੧੮॥੮੨॥
ଦାସ ନାନକ ତାହା ବର୍ଣ୍ଣନା କରିଛନ୍ତି, ଯାହା ପ୍ରଭୁଙ୍କ ନିର୍ମଳ ଅକଥନୀୟ କାହାଣୀ ଅଟେ||2||18||82||
ਸੋਰਠਿ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ସୋରଠି ମହଲା 5 ॥
ਭੂਖੇ ਖਾਵਤ ਲਾਜ ਨ ਆਵੈ ॥
ଯେପରି କୌଣସି ଭୋକିଲା ବ୍ୟକ୍ତିକୁ ଖାଇବା ସମୟରେ ଲଜ୍ଜା ଆସେ ନାହିଁ,
ਤਿਉ ਹਰਿ ਜਨੁ ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਵੈ ॥੧॥
ସେପରି ହିଁ ପ୍ରଭୁ-ଭକ୍ତ ନିଃସଙ୍କୋଚରେ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଗୁଣଗାନ କରିଥାଏ॥1॥
ਅਪਨੇ ਕਾਜ ਕਉ ਕਿਉ ਅਲਕਾਈਐ ॥
ନିଜ କାର୍ଯ୍ୟ(ପ୍ରଭୁ-ଭକ୍ତି) କରିବା ସମୟରେ କାହିଁକି ଆଳସ୍ୟ କରିବା?
ਜਿਤੁ ਸਿਮਰਨਿ ਦਰਗਹ ਮੁਖੁ ਊਜਲ ਸਦਾ ਸਦਾ ਸੁਖੁ ਪਾਈਐ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଯାହାର ସ୍ମରଣ କରିବା ଦ୍ଵାରା ପ୍ରଭୁ-ଦରବାରରେ ମୁଖ ଉଜ୍ଜଳ ହୋଇଥାଏ ଆଉ ସର୍ବଦା ହିଁ ସୁଖର ଉପଲବ୍ଧି ହୋଇଥାଏ॥1॥ରୁହ॥
ਜਿਉ ਕਾਮੀ ਕਾਮਿ ਲੁਭਾਵੈ ॥
ଯେପରି କାମୁକ ବ୍ୟକ୍ତି କାମ ବାସନାରେ ହିଁ ଲିପ୍ତ ରହିଥାଏ,
ਤਿਉ ਹਰਿ ਦਾਸ ਹਰਿ ਜਸੁ ਭਾਵੈ ॥੨॥
ସେପରି ହିଁ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଭକ୍ତକୁ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଯଶୋଗାନ ହିଁ ଭଲ ଲାଗିଥାଏ॥2॥
ਜਿਉ ਮਾਤਾ ਬਾਲਿ ਲਪਟਾਵੈ ॥
ଯେପରି ମାତା ନିଜ ବାଳକ ସାଥିରେ ମୋହରେ ଲିପ୍ତ ରହିଥାଏ,
ਤਿਉ ਗਿਆਨੀ ਨਾਮੁ ਕਮਾਵੈ ॥੩॥
ସେପରି ହିଁ ଜ୍ଞାନବାନ ବ୍ୟକ୍ତି ପ୍ରଭୁ-ନାମର ସାଧନାରେ ହିଁ ମଗ୍ନ ରହିଥାଏ॥3॥
ਗੁਰ ਪੂਰੇ ਤੇ ਪਾਵੈ ॥ ਜਨ ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਧਿਆਵੈ ॥੪॥੧੯॥੮੩॥
ନାନକ କହନ୍ତି ଯେ ପୂର୍ଣ୍ଣ ଗୁରୁ ଦ୍ଵାରା ନାମ ସ୍ମରଣର ପ୍ରାପ୍ତି ହୋଇଥାଏ, ଆଉ ସେ ପ୍ରଭୁ-ନାମର ହିଁ ଧ୍ୟାନ କରିଥାଏ||4||19||83||
ਸੋਰਠਿ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ସୋରଠି ମହଲା 5 ॥
ਸੁਖ ਸਾਂਦਿ ਘਰਿ ਆਇਆ ॥
ମୁଁ ନିଜ ଘରକୁ ସକୁଶଳ ଆସି ଯାଇଛି ଆଉ
ਨਿੰਦਕ ਕੈ ਮੁਖਿ ਛਾਇਆ ॥
ନିନ୍ଦୁକର ମୁହଁ କଳା ହୋଇ ଯାଇଛି ଅର୍ଥାତ ନିନ୍ଦୁକ ଲଜ୍ଜିତ ହୋଇ ଯାଇଛି।
ਪੂਰੈ ਗੁਰਿ ਪਹਿਰਾਇਆ ॥
ପୂର୍ଣ୍ଣ ଗୁରୁ ମୋତେ ପ୍ରତିଷ୍ଠାର ପରିଧାନ ପିନ୍ଧାଇଛନ୍ତି ଆଉ
ਬਿਨਸੇ ਦੁਖ ਸਬਾਇਆ ॥੧॥
ମୋର ସମସ୍ତ ଦୁଃଖର ବିନାଶ ହୋଇ ଯାଇଛି॥1॥
ਸੰਤਹੁ ਸਾਚੇ ਕੀ ਵਡਿਆਈ ॥
ହେ ଭକ୍ତଜନ! ଏହା ସଚ୍ଚା ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କ ବଡପଣ ଅଟେ,
ਜਿਨਿ ਅਚਰਜ ਸੋਭ ਬਣਾਈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଯିଏ ମୋର ଅଦ୍ଭୁତ ଶୋଭା ବନାଇଛନ୍ତି॥1॥ରୁହ॥
ਬੋਲੇ ਸਾਹਿਬ ਕੈ ਭਾਣੈ ॥ ਦਾਸੁ ਬਾਣੀ ਬ੍ਰਹਮੁ ਵਖਾਣੈ ॥
ମୁଁ ମାଲିକର ଇଚ୍ଛାରେ ହିଁ ବୋଲିଥାଏ ଆଉ ଏହି ଦାସ ବ୍ରହ୍ମ-ବାଣୀର ହିଁ ବର୍ଣ୍ଣନା କରିଥାଏ।
ਨਾਨਕ ਪ੍ਰਭ ਸੁਖਦਾਈ ॥ ਜਿਨਿ ਪੂਰੀ ਬਣਤ ਬਣਾਈ ॥੨॥੨੦॥੮੪॥
ହେ ନାନକ! ସେହି ପ୍ରଭୁ ବଡ ସୁଖଦାୟକ ଅଟନ୍ତି, ଯିଏ ପୂର୍ଣ୍ଣ ସୃଷ୍ଟିର ନିର୍ମାଣ କରିଛନ୍ତି ||2||20||84||
ਸੋਰਠਿ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ସୋରଠି ମହଲା 5 ॥
ਪ੍ਰਭੁ ਅਪੁਨਾ ਰਿਦੈ ਧਿਆਏ ॥
ନିଜ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ହୃଦୟରେ ଧ୍ୟାନ କରି
ਘਰਿ ਸਹੀ ਸਲਾਮਤਿ ਆਏ ॥
ଆମେ ସକୁଶଳ ଘରକୁ ଫେରି ଆସିଛୁ।
ਸੰਤੋਖੁ ਭਇਆ ਸੰਸਾਰੇ ॥
ଏବେ ସଂସାରକୁ ସନ୍ତୋଷ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇ ଯାଇଛି, କାରଣ
ਗੁਰਿ ਪੂਰੈ ਲੈ ਤਾਰੇ ॥੧॥
ପୂର୍ଣ୍ଣ ଗୁରୁ ତାହାକୁ ଭବସାଗରରୁ ପାର କରି ଦେଇଛନ୍ତି॥1॥
ਸੰਤਹੁ ਪ੍ਰਭੁ ਮੇਰਾ ਸਦਾ ਦਇਆਲਾ ॥
ହେ ଭକ୍ତଜନ! ମୋର ପ୍ରଭୁ ସର୍ବଦା ହିଁ ମୋ’ ଉପରେ ଦୟାଳୁ ଅଛନ୍ତି।
ਅਪਨੇ ਭਗਤ ਕੀ ਗਣਤ ਨ ਗਣਈ ਰਾਖੈ ਬਾਲ ਗੁਪਾਲਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ସେ ନିଜ ଭକ୍ତର କର୍ମର ଲେଖା ହିସାବ କରେ ନାହିଁ ଆଉ ନିଜ ସନ୍ତାନ ଭଳି ତାହାର ରକ୍ଷା କରିଥାଏ॥1॥ରୁହ॥
ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਰਿਦੈ ਉਰਿ ਧਾਰੇ ॥
ମୁଁ ନିଜ ହୃଦୟରେ ଭଗବାନଙ୍କ ନାମ ହିଁ ଧାରଣ କରିଛି ଆଉ
ਤਿਨਿ ਸਭੇ ਥੋਕ ਸਵਾਰੇ ॥
ସେ ମୋର ସବୁ କାର୍ଯ୍ୟ ସଫଳ କରିଛନ୍ତି।
ਗੁਰਿ ਪੂਰੈ ਤੁਸਿ ਦੀਆ ॥ ਫਿਰਿ ਨਾਨਕ ਦੂਖੁ ਨ ਥੀਆ ॥੨॥੨੧॥੮੫॥
ପୂର୍ଣ୍ଣ ଗୁରୁ ପ୍ରସନ୍ନ ହୋଇ ନାମ-ଦାନ ଦେଇଛନ୍ତି, ଏଣୁ ନାନକକୁ ପୁନଃ କିଛି କଷ୍ଟ ହୋଇନାହିଁ ||2||21||85||
ਸੋਰਠਿ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ସୋରଠି ମହଲା 5 ॥
ਹਰਿ ਮਨਿ ਤਨਿ ਵਸਿਆ ਸੋਈ ॥
ମୋର ମନ-ତନରେ ହରିଙ୍କ ନିବାସ ହୋଇ ଯାଇଛି,
ਜੈ ਜੈ ਕਾਰੁ ਕਰੇ ਸਭੁ ਕੋਈ ॥
ଯାହା ଫଳରେ ଏବେ ସମସ୍ତେ ମୋର ମାନ-ସମ୍ମାନ କରୁଛନ୍ତି।
ਗੁਰ ਪੂਰੇ ਕੀ ਵਡਿਆਈ ॥
ଏହା ପୂର୍ଣ୍ଣ ଗୁରୁଙ୍କ ବଡପଣ ଯେ
ਤਾ ਕੀ ਕੀਮਤਿ ਕਹੀ ਨ ਜਾਈ ॥੧॥
ତାହାଙ୍କ ମୂଲ୍ୟାଙ୍କନ କରାଯାଇ ପାରିବ ନାହିଁ॥1॥
ਹਉ ਕੁਰਬਾਨੁ ਜਾਈ ਤੇਰੇ ਨਾਵੈ ॥
ହେ ପ୍ରଭୁ! ମୁଁ ତୋର ନାମ ପ୍ରତି ସମର୍ପିତ ଅଟେ।
ਜਿਸ ਨੋ ਬਖਸਿ ਲੈਹਿ ਮੇਰੇ ਪਿਆਰੇ ਸੋ ਜਸੁ ਤੇਰਾ ਗਾਵੈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ହେ ମୋର ପ୍ରିୟ! ଯାହାକୁ ତୁ କ୍ଷମା କରି ଦେଉ, ସେ ତୋର ଯଶ ଗାନ କରିଥାଏ॥1॥ରୁହ॥
ਤੂੰ ਭਾਰੋ ਸੁਆਮੀ ਮੇਰਾ ॥
ହେ ଇଶ୍ଵର! ତୁ ମୋର ମହାନ ସ୍ଵାମୀ ଅଟୁ ଏବଂ
ਸੰਤਾਂ ਭਰਵਾਸਾ ਤੇਰਾ ॥
ସନ୍ଥଙ୍କୁ ତୋର ହିଁ ଭରସା ଅଛି।
ਨਾਨਕ ਪ੍ਰਭ ਸਰਣਾਈ ॥ ਮੁਖਿ ਨਿੰਦਕ ਕੈ ਛਾਈ ॥੨॥੨੨॥੮੬॥
ନାନକ କହନ୍ତି ଯେ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଶରଣରେ ଆସିଲେ ନିନ୍ଦୁକର ମୁହଁ କଳା ହୋଇ ଯାଇଛି ||2||22||86||
ਸੋਰਠਿ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ସୋରଠି ମହଲା 5 ॥
ਆਗੈ ਸੁਖੁ ਮੇਰੇ ਮੀਤਾ ॥
ହେ ମୋର ମିତ୍ର! ଭୂତକାଳ-ଭବିଷ୍ୟକାଳ (ଲୋକ-ପରଲୋକ) ରେ
ਪਾਛੇ ਆਨਦੁ ਪ੍ਰਭਿ ਕੀਤਾ ॥
ମୋ’ ପାଇଁ ପ୍ରଭୁ ସୁଖ ଏବଂ ଆନନ୍ଦ ଦେଇଛନ୍ତି।
ਪਰਮੇਸੁਰਿ ਬਣਤ ਬਣਾਈ ॥
ପରମେଶ୍ଵର ଏପରି ବିଧାନ ବନାଇଛନ୍ତି ଯେ
ਫਿਰਿ ਡੋਲਤ ਕਤਹੂ ਨਾਹੀ ॥੧॥
ମୋର ମନ ପୁଣି କେଉଁଠି ଆନ୍ଦୋଳିତ ହୁଏନାହିଁ॥1॥
ਸਾਚੇ ਸਾਹਿਬ ਸਿਉ ਮਨੁ ਮਾਨਿਆ ॥
ମୋର ମନ ଏବେ ସଚ୍ଚା ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କ ଠାରେ ଲୀନ ହୋଇ ଯାଇଛି ଆଉ
ਹਰਿ ਸਰਬ ਨਿਰੰਤਰਿ ਜਾਨਿਆ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ମୁଁ ସେହି ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ନିରନ୍ତର ସର୍ବବ୍ୟାପୀ ଜାଣିଛି॥1॥ରୁହ॥