Page 476
ਆਸਾ ॥
ଆଶା ॥
ਗਜ ਸਾਢੇ ਤੈ ਤੈ ਧੋਤੀਆ ਤਿਹਰੇ ਪਾਇਨਿ ਤਗ ॥
ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତି ସାଢେ ତିନି ଗଜ ଲାମ୍ବା ଧୋତି ଆଉ ତ୍ରିସୂତ୍ରୀ ପଇତା ପିନ୍ଧିଥାଏ,
ਗਲੀ ਜਿਨ੍ਹ੍ਹਾ ਜਪਮਾਲੀਆ ਲੋਟੇ ਹਥਿ ਨਿਬਗ ॥
ଯାହାର ଗଳାରେ ଜପମାଳା ତଥା ହାତରେ ଚମକୁଥିବା ଲୋଟା ହୋଇଥାଏ,
ਓਇ ਹਰਿ ਕੇ ਸੰਤ ਨ ਆਖੀਅਹਿ ਬਾਨਾਰਸਿ ਕੇ ਠਗ ॥੧॥
ବାସ୍ତବରେ ଏପରି ଲୋକକୁ ହରିଙ୍କ ସନ୍ଥ କୁହାଯାଏ ନାହିଁ, ଏଣୁ ସେମାନେ ବନାରସର ଠକ ଅଟନ୍ତି॥1॥
ਐਸੇ ਸੰਤ ਨ ਮੋ ਕਉ ਭਾਵਹਿ ॥
ଏପରି ସନ୍ଥ ମୋତେ ଆଦୌ ଭଲ ଲାଗେ ନାହିଁ।
ਡਾਲਾ ਸਿਉ ਪੇਡਾ ਗਟਕਾਵਹਿ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ସେମାନେ ଗଛର ଡାଳ ସହିତ ଖାଇଯାନ୍ତି ଅର୍ଥାତ ଲୋକଙ୍କୁ ପରିବାର ସହିତ ଲୁଟି ମାରି ଦିଅନ୍ତି ॥1॥ରୁହ॥
ਬਾਸਨ ਮਾਂਜਿ ਚਰਾਵਹਿ ਊਪਰਿ ਕਾਠੀ ਧੋਇ ਜਲਾਵਹਿ ॥
ସେମାନେ ନିଜ ପାତ୍ରକୁ ଭଲ ଭାବରେ ରଗଡି ସଫା କରି ଚୂଲୀରେ ରଖନ୍ତି,
ਬਸੁਧਾ ਖੋਦਿ ਕਰਹਿ ਦੁਇ ਚੂਲੇ੍ਹ੍ਹ ਸਾਰੇ ਮਾਣਸ ਖਾਵਹਿ ॥੨॥
କାଠକୁ ଧୋଇ ଜଳାଇ ଥାଆନ୍ତି, ଭୁଇଁ ଖୋଳି ଅନ୍ୟ ଏକ ଚୂଲୀ ବନାଇ ଥାଆନ୍ତି ଆଉ ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ମନୁଷ୍ୟକୁ ଲୁଟିବା ପାଇଁ କୌଣସି ସଙ୍କୋଚ କରନ୍ତି ନାହିଁ॥2॥
ਓਇ ਪਾਪੀ ਸਦਾ ਫਿਰਹਿ ਅਪਰਾਧੀ ਮੁਖਹੁ ਅਪਰਸ ਕਹਾਵਹਿ ॥
ସେହି ପାପୀ ସଦା ଅପରାଧରେ ପଥଭ୍ରଷ୍ଟ ରହିଥାଏ ଆଉ ନିଜକୁ ନିଜେ ମୁଖରେ ଏପରି କହିଥାଏ ଯେ ଆମେ ମାୟାକୁ ସ୍ପର୍ଶ କରି ନାହୁଁ। ତେଣୁ ଅସ୍ପୃଷ୍ଟ ଅଟୁ।
ਸਦਾ ਸਦਾ ਫਿਰਹਿ ਅਭਿਮਾਨੀ ਸਗਲ ਕੁਟੰਬ ਡੁਬਾਵਹਿ ॥੩॥
ସେହି ଅଭିମାନୀ ସର୍ବଦା ପଥଭ୍ରଷ୍ଟ ରହିଥାଏ ଆଉ ନିଜ କୁଟୁମ୍ବକୁ ମଧ୍ୟ ବୁଡାଇ ଦେଇଥାଏ॥3॥
ਜਿਤੁ ਕੋ ਲਾਇਆ ਤਿਤ ਹੀ ਲਾਗਾ ਤੈਸੇ ਕਰਮ ਕਮਾਵੈ ॥
ମନୁଷ୍ୟ ସେଥିରେ ଲାଗିଛି, ଯାହା ସହିତ ପ୍ରଭୁ ତାହାକୁ ଲଗାଇଛନ୍ତି ଆଉ ସେ ସେପରି ହିଁ କର୍ମ କରିଥାଏ।
ਕਹੁ ਕਬੀਰ ਜਿਸੁ ਸਤਿਗੁਰੁ ਭੇਟੈ ਪੁਨਰਪਿ ਜਨਮਿ ਨ ਆਵੈ ॥੪॥੨॥
ହେ କବୀର! ସତ୍ୟ ଏହା ଯେ ଯାହାର ମିଳନ ସଦଗୁରୁଙ୍କ ସହିତ ହୋଇଯାଏ, ସେ ଦୁନିଆରେ ବାରମ୍ବାର ଜନ୍ମ ନିଏ ନାହିଁ॥4॥2॥
ਆਸਾ ॥
ଆଶା ॥
ਬਾਪਿ ਦਿਲਾਸਾ ਮੇਰੋ ਕੀਨ੍ਹ੍ਹਾ ॥ ਸੇਜ ਸੁਖਾਲੀ ਮੁਖਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਦੀਨ੍ਹ੍ਹਾ ॥
ମୋର ପିତା-ପରମେଶ୍ଵର ମୋତେ ଧୈର୍ଯ୍ୟ ଦେଇଛନ୍ତି, ସେ ନାମ ରୂପୀ ଅମୃତ ମୋର ମୁହଁରେ ରଖିଛନ୍ତି, ଯାହା ଦ୍ଵାରା ମୋର ହୃଦୟ ରୂପୀ ସେଜ ସୁଖଦାୟୀ ହୋଇଯାଇଛି।
ਤਿਸੁ ਬਾਪ ਕਉ ਕਿਉ ਮਨਹੁ ਵਿਸਾਰੀ ॥
ସେହି ପରମ ପିତାଙ୍କୁ ମୁଁ ନିଜ ମନରୁ କିପରି ଭୁଲି ପାରିବି?
ਆਗੈ ਗਇਆ ਨ ਬਾਜੀ ਹਾਰੀ ॥੧॥
ଯେବେ ମୁଁ ପରଲୋକ ଯିବି , ସେତେବେଳେ ନିଜ ଜୀବନ ବାଜି ହାରିବି ନାହିଁ॥1॥
ਮੁਈ ਮੇਰੀ ਮਾਈ ਹਉ ਖਰਾ ਸੁਖਾਲਾ ॥
ମୋର ମାୟା ରୂପୀ ମାତା ମରି ଯାଇଛି ଆଉ ବହୁତ ସୁଖୀ ହୋଇ ଯାଇଛି।
ਪਹਿਰਉ ਨਹੀ ਦਗਲੀ ਲਗੈ ਨ ਪਾਲਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ବର୍ତ୍ତମାନ, ମୁଁ ମାୟା ଠାରୁ ମୁକ୍ତ ଅଟେ ଆଉ ମୁଁ ଶରୀର ଧାରଣ କରିବି ନାହିଁ॥1॥ରୁହ॥
ਬਲਿ ਤਿਸੁ ਬਾਪੈ ਜਿਨਿ ਹਉ ਜਾਇਆ ॥
ମୁଁ ସେହି ପରମ ପିତାଙ୍କ ପ୍ରତି ସମର୍ପିତ ଅଟେ, ଯିଏ ମୋତେ ଜନ୍ମ ଦେଇଛନ୍ତି।
ਪੰਚਾ ਤੇ ਮੇਰਾ ਸੰਗੁ ਚੁਕਾਇਆ ॥
ସେ ପାଞ୍ଚ ବିକାର- କାମ, କ୍ରୋଧ, ଲୋଭ, ମୋହ ଏବଂ ଅହଂକାର ଯୋଗୁଁ ମୋର ସଙ୍ଗତି ସମାପ୍ତ କରି ଦେଇଛନ୍ତି।
ਪੰਚ ਮਾਰਿ ਪਾਵਾ ਤਲਿ ਦੀਨੇ ॥
ମୁଁ ପାଞ୍ଚ ବିକାରକୁ ମାରି ନିଜ ପାଦରେ କୁଦି ଦେଇଛି।
ਹਰਿ ਸਿਮਰਨਿ ਮੇਰਾ ਮਨੁ ਤਨੁ ਭੀਨੇ ॥੨॥
ଏବେ ମୋର ମନ ଏବଂ ତନ ଭଗବାନଙ୍କ ସ୍ମରଣରେ ଲୀନ ରହିଥାଏ ॥2॥
ਪਿਤਾ ਹਮਾਰੋ ਵਡ ਗੋਸਾਈ ॥
ମୋର ପିତା ସଂସାରର ବଡ ମାଲିକ ଅଟନ୍ତି।
ਤਿਸੁ ਪਿਤਾ ਪਹਿ ਹਉ ਕਿਉ ਕਰਿ ਜਾਈ ॥
ପୁଣି ସେହି ପିତାଙ୍କ ପାଖକୁ କିପରି ଯାଇ ପାରିବି?
ਸਤਿਗੁਰ ਮਿਲੇ ਤ ਮਾਰਗੁ ਦਿਖਾਇਆ ॥
ଯେବେ ମୋତେ ସଚ୍ଚା ଗୁରୁ ମିଳିଛନ୍ତି, ସେ ମାର୍ଗ ଦର୍ଶନ ପ୍ରଦାନ କରିଛନ୍ତି।
ਜਗਤ ਪਿਤਾ ਮੇਰੈ ਮਨਿ ਭਾਇਆ ॥੩॥
ଜଗତର ପିତା ମୋର ମନକୁ ଭଲ ଲାଗନ୍ତି ॥3॥
ਹਉ ਪੂਤੁ ਤੇਰਾ ਤੂੰ ਬਾਪੁ ਮੇਰਾ ॥
ହେ ଇଶ୍ଵର! ମୁଁ ତୋର ପୁର ଅଟେ ଆଉ ତୁ ମୋର ପିତା ଅଟୁ।
ਏਕੈ ਠਾਹਰ ਦੁਹਾ ਬਸੇਰਾ ॥
ଆମ ଦୁହିଁଙ୍କ ବାସ ମଧ୍ୟ ଏକ ହିଁ ସ୍ଥାନରେ ଅଛି।
ਕਹੁ ਕਬੀਰ ਜਨਿ ਏਕੋ ਬੂਝਿਆ ॥
ହେ କବୀର! ସେବକ କେବଳ ଏକ ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ହିଁ ଜାଣିଅଛି ଆଉ
ਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ਮੈ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਸੂਝਿਆ ॥੪॥੩॥
ଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ମୁଁ ସବୁ କିଛି ବୁଝି ନେଇଛି॥4॥3॥
ਆਸਾ ॥
ଆଶା ॥
ਇਕਤੁ ਪਤਰਿ ਭਰਿ ਉਰਕਟ ਕੁਰਕਟ ਇਕਤੁ ਪਤਰਿ ਭਰਿ ਪਾਨੀ ॥
ବାମମାର୍ଗୀ ମନୁଷ୍ୟ ଏକ ହିଁ ପାତ୍ରରେ ରୋଷେଇ ହୋଇଥିବା କୁକୁଡା ଓ ଆଉ ଏକ ପାଟରେ ସୁରା ନେଇଥାଏ।
ਆਸਿ ਪਾਸਿ ਪੰਚ ਜੋਗੀਆ ਬੈਠੇ ਬੀਚਿ ਨਕਟ ਦੇ ਰਾਨੀ ॥੧॥
ତାହା ପାଖରେ ପାଞ୍ଚ ବିକାର ବସିଯାନ୍ତି ଆଉ ମଝିରେ ମାୟା ବସିଥାଏ॥1॥
ਨਕਟੀ ਕੋ ਠਨਗਨੁ ਬਾਡਾ ਡੂੰ ॥
ମାୟାର ଘଣ୍ଟା ଦୁଇ ଲୋକରେ ବାଜୁଅଛି।
ਕਿਨਹਿ ਬਿਬੇਕੀ ਕਾਟੀ ਤੂੰ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
କେହି ବିବେକୀ ବ୍ୟକ୍ତି ହିଁ ତାହାର ବନ୍ଧନକୁ କାଟି ଦେଇଥାଏ ॥1॥ରୁହ॥
ਸਗਲ ਮਾਹਿ ਨਕਟੀ ਕਾ ਵਾਸਾ ਸਗਲ ਮਾਰਿ ਅਉਹੇਰੀ ॥
ସବୁ ଜୀବଙ୍କ ମନରେ ନିର୍ଲଜ୍ଜ ମାୟାର ନିବାସ ଅଛି, ସେ ସବୁଙ୍କୁ ମାରି ନଷ୍ଟ କରିଦିଏ।
ਸਗਲਿਆ ਕੀ ਹਉ ਬਹਿਨ ਭਾਨਜੀ ਜਿਨਹਿ ਬਰੀ ਤਿਸੁ ਚੇਰੀ ॥੨॥
ସେହି ରାଣୀ କହନ୍ତି ଯେ, “ ମୁଁ ସବୁଙ୍କ ଭଉଣୀ ଏବଂ ଭାଣିଜୀ ଅଟେ, ପରନ୍ତୁ ମୁଁ ତାହାର ଦାସୀ ଅଟେ, ଯିଏ ମୋତେ ବିବାହ କରିଛି ଅର୍ଥାତ ମୋତେ ବଶ କରି ଦେଇଛି॥2॥
ਹਮਰੋ ਭਰਤਾ ਬਡੋ ਬਿਬੇਕੀ ਆਪੇ ਸੰਤੁ ਕਹਾਵੈ ॥
ସେ କହେ, “ ମୋର ପତି ବଡ ବିବେକୀ ଅଟନ୍ତି ଆଉ ପୂର୍ଣ୍ଣ ସନ୍ଥ ଅଟନ୍ତି।“
ਓਹੁ ਹਮਾਰੈ ਮਾਥੈ ਕਾਇਮੁ ਅਉਰੁ ਹਮਰੈ ਨਿਕਟਿ ਨ ਆਵੈ ॥੩॥
ସେ ଆମ ମସ୍ତକରେ ଲାଗି ରହିଥାଏ, ତଥା ଆଉ କେହି ଆମ ନିକଟକୁ ଆସେ ନାହିଁ॥3॥
ਨਾਕਹੁ ਕਾਟੀ ਕਾਨਹੁ ਕਾਟੀ ਕਾਟਿ ਕੂਟਿ ਕੈ ਡਾਰੀ ॥
ହେ କବୀର! ସନ୍ଥ ନିର୍ଲଜ୍ଜ ମାୟାର ନାକ ଆଉ କାନ କାଟି ଦେଇଛନ୍ତି ଆଉ ତାହାକୁ ବାହାରକୁ କାଢି ଦେଇଛନ୍ତି।
ਕਹੁ ਕਬੀਰ ਸੰਤਨ ਕੀ ਬੈਰਨਿ ਤੀਨਿ ਲੋਕ ਕੀ ਪਿਆਰੀ ॥੪॥੪॥
ସେହି ନିର୍ଲଜ୍ଜ ମାୟା ସନ୍ଥଙ୍କ ଶତ୍ରୁ ଅଟେ, ପରନ୍ତୁ ତିନି ଲୋକ ତାହାକୁ ବହୁତ ପ୍ରେମ କରନ୍ତି ଆଉ ତାହାଙ୍କ ବହୁତ ପ୍ରିୟ ଅଟେ॥4॥4॥
ਆਸਾ ॥
ଆଶା ॥
ਜੋਗੀ ਜਤੀ ਤਪੀ ਸੰਨਿਆਸੀ ਬਹੁ ਤੀਰਥ ਭ੍ਰਮਨਾ ॥
କେହି ଯୋଗୀ, ବ୍ରହ୍ମଚାରୀ, ତପସ୍ଵୀ ଏବଂ ସନ୍ନ୍ୟାସୀ ହେଉ, ବହୁତ ସାରା ତୀର୍ଥରେ ସ୍ନାନ କରୁ,
ਲੁੰਜਿਤ ਮੁੰਜਿਤ ਮੋਨਿ ਜਟਾਧਰ ਅੰਤਿ ਤਊ ਮਰਨਾ ॥੧॥
କେହି ବୈରାଗୀ ହେଉ, ମୌନ ବ୍ରତ କରୁ ଏବଂ ଜଟ ଧାରଣ କରୁ, କିନ୍ତୁ, ତଥାପି ଏହି ସବୁଙ୍କୁ ମାରିବାକୁ ହିଁ ହେବ॥1॥
ਤਾ ਤੇ ਸੇਵੀਅਲੇ ਰਾਮਨਾ ॥
ଏଥିପାଇଁ ଭଲ ଏହା ଯେ ରାମ ନାମର ଭଜନ କରିବା ଉଚିତ।
ਰਸਨਾ ਰਾਮ ਨਾਮ ਹਿਤੁ ਜਾ ਕੈ ਕਹਾ ਕਰੈ ਜਮਨਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଯାହାର ମନ ରାମ ନାମ ସହିତ ପ୍ରେମ କରିଥାଏ, ଯମଦୂତ ତାହାର କିଛି ମଧ୍ୟ ବିଗାଡି ପାରେ ନାହିଁ ॥1॥ରୁହ॥
ਆਗਮ ਨਿਰਗਮ ਜੋਤਿਕ ਜਾਨਹਿ ਬਹੁ ਬਹੁ ਬਿਆਕਰਨਾ ॥
କେହି ଶାସ୍ତ୍ର ଏବଂ ବେଡକୁ ଜାଣିଥାଉ, ଜ୍ଯୋତିଷ ବିଦ୍ୟା ଆଉ ଅନେକ ପ୍ରକାରର ବ୍ଯାକରଣ ଜାଣିଥାଉ,