Page 396
ਗੁਰੁ ਨਾਨਕ ਜਾ ਕਉ ਭਇਆ ਦਇਆਲਾ
ହେ ନାନକ! ଯାହା ଉପରେ ଗୁରୁ ଦୟାଳୁ ହୋଇଛନ୍ତି,
ਸੋ ਜਨੁ ਹੋਆ ਸਦਾ ਨਿਹਾਲਾ ॥੪॥੬॥੧੦੦॥
ସେହି ମନୁଷ୍ୟ ସର୍ବଦା ପ୍ରସନ୍ନ ଚିତ୍ତ ହୋଇଯାଇଛି ॥4॥6॥100॥
ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଆଶା ମହଲା 5 ॥
ਸਤਿਗੁਰ ਸਾਚੈ ਦੀਆ ਭੇਜਿ ॥
ମୋର ସଚ୍ଚା ସଦଗୁରୁ ନାନକ ବାଳକ ହରି ଗୋବିନ୍ଦଙ୍କୁ ମୋର ଘରକୁ ପଠାଇଛନ୍ତି।
ਚਿਰੁ ਜੀਵਨੁ ਉਪਜਿਆ ਸੰਜੋਗਿ ॥
ଏହି ବାଳକ କୌଣସି ପୂର୍ବ ସଂଯୋଗ କାରଣରୁ ଜାତ ହୋଇଛି, ଯିଏ ଦୀର୍ଘ ଜୀବନ ପାଇବ।
ਉਦਰੈ ਮਾਹਿ ਆਇ ਕੀਆ ਨਿਵਾਸੁ ॥
ଯେତେବେଳେ ଏହି ମାତା ଆସି ନିଜ ମାତାର ଉଦରରେ ନିବାସ କରିଥିଲା, ସେତେବେଳେ
ਮਾਤਾ ਕੈ ਮਨਿ ਬਹੁਤੁ ਬਿਗਾਸੁ ॥੧॥
ତାହାର ମାତାର ମନରେ ବଡ ଆନନ୍ଦ ଉତ୍ପନ୍ନ ହୋଇଥିଲା ॥1॥
ਜੰਮਿਆ ਪੂਤੁ ਭਗਤੁ ਗੋਵਿੰਦ ਕਾ ॥
ଯେଉଁ ପୁତ୍ର ଆମର ଘରେ ଜନ୍ମ ନେଇଛି, ସେ ଗୋବିନ୍ଦଙ୍କ ଭକ୍ତ ଅଟେ।
ਪ੍ਰਗਟਿਆ ਸਭ ਮਹਿ ਲਿਖਿਆ ਧੁਰ ਕਾ ॥ ਰਹਾਉ ॥
ଯେପରି ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଦରବାରରୁ ଲେଖା ହୋଇଥିବା ବାଳକର ଜନ୍ମ ନେବା ଜଗତର ସବୁ ଲୋକଙ୍କ ଠାରେ ପ୍ରକଟ ହୋଇ ଯାଇଛନ୍ତି ॥ରୁହ॥
ਦਸੀ ਮਾਸੀ ਹੁਕਮਿ ਬਾਲਕ ਜਨਮੁ ਲੀਆ ॥
ଯେବେ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ହୁକୁମରୁ ଦଶ ମାସ ବାଳକ ହରି ଗୋବିନ୍ଦ ଜନ୍ମ ନେଇଛନ୍ତି, ସେତେବେଳେ
ਮਿਟਿਆ ਸੋਗੁ ਮਹਾ ਅਨੰਦੁ ਥੀਆ ॥
ସବୁ ଚିନ୍ତା ଦୂର ହୋଇଯାଇଛି ଆଉ ସର୍ବତ୍ର ଆନନ୍ଦ ଖେଳି ଯାଇଛି।
ਗੁਰਬਾਣੀ ਸਖੀ ਅਨੰਦੁ ਗਾਵੈ ॥
ଆନନ୍ଦରେ ସଖୀମାନେ ଗୁରୁବାଣୀ ଦ୍ଵାରା ମଙ୍ଗଳ ଗାନ କରିଥାନ୍ତି।
ਸਾਚੇ ਸਾਹਿਬ ਕੈ ਮਨਿ ਭਾਵੈ ॥੨॥
ଏହି ବାଣୀ ସଚ୍ଚା ସାହିବଙ୍କ ମନକୁ ବହୁତ ଭଲ ଲାଗିଥାଏ ॥2॥
ਵਧੀ ਵੇਲਿ ਬਹੁ ਪੀੜੀ ਚਾਲੀ ॥
ବାଳକ ଜନ୍ମ ନେବା ଦ୍ଵାରା ଆମର ପିଢୀ ବଢିବାକୁ ଲାଗିଛି।
ਧਰਮ ਕਲਾ ਹਰਿ ਬੰਧਿ ਬਹਾਲੀ ॥
ପ୍ରଭୁ ବାଳକ ଠାରେ ଧର୍ମର କଳା ଦୃଢ ଭାବରେ ସ୍ଥାପିତ କରିଛନ୍ତି।
ਮਨ ਚਿੰਦਿਆ ਸਤਿਗੁਰੂ ਦਿਵਾਇਆ ॥
ସଦଗୁରୁ ମୋତେ ମନୋବାଞ୍ଚିତ ବାଳକ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଦ୍ଵାରା ଦେଇଛନ୍ତି।
ਭਏ ਅਚਿੰਤ ਏਕ ਲਿਵ ਲਾਇਆ ॥੩॥
ମୁଁ ନିଶ୍ଚିତ ହୋଇଯାଇଛି ଆଉ ମୁଁ ନିଜ ଲଗ୍ନ ଏକ ଈଶ୍ବରଙ୍କ ଠାରେ ଲଗାଇଛି ॥3॥
ਜਿਉ ਬਾਲਕੁ ਪਿਤਾ ਊਪਰਿ ਕਰੇ ਬਹੁ ਮਾਣੁ ॥
ଯେଉଁ ବାଳକ ନିଜ ପିତା ଉପରେ ବହୁତ ଗର୍ବ କରିଥାଏ, ସେପରି ହିଁ
ਬੁਲਾਇਆ ਬੋਲੈ ਗੁਰ ਕੈ ਭਾਣਿ ॥
ମୁଁ ତାହା କହିଥାଏ ଯାହା ମୋ’ ଦ୍ଵାରା କୁହାଇବା ପାଇଁ ଗୁରୁଙ୍କୁ ଭଲ ଲାଗିଥାଏ।
ਗੁਝੀ ਛੰਨੀ ਨਾਹੀ ਬਾਤ ॥
ଏହା କିଛି ଗୁପ୍ତ କଥା ନୁହେଁ।
ਗੁਰੁ ਨਾਨਕੁ ਤੁਠਾ ਕੀਨੀ ਦਾਤਿ ॥੪॥੭॥੧੦੧॥
ଗୁରୁ ନାନକ ପ୍ରସନ୍ନ ଚିତ୍ତ ହୋଇ ମୋତେ ଏହି ବାଳକର ଦାନ ଦେଇଛନ୍ତି ॥4॥7॥101॥
ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଆଶା ମହଲା 5 ॥
ਗੁਰ ਪੂਰੇ ਰਾਖਿਆ ਦੇ ਹਾਥ ॥
ପୂର୍ଣ୍ଣ ଗୁରୁ ନିଜ ହାତରେ ମୋତେ ରକ୍ଷା କରିଛନ୍ତି।
ਪ੍ਰਗਟੁ ਭਇਆ ਜਨ ਕਾ ਪਰਤਾਪੁ ॥੧॥
ଏବେ ତାହାର ସେବକର ପ୍ରତାପ ଅର୍ଥାତ ଶୋଭା ଦୁନିଆରେ ପ୍ରକଟ ହୋଇ ଯାଇଛି ॥1॥
ਗੁਰੁ ਗੁਰੁ ਜਪੀ ਗੁਰੂ ਗੁਰੁ ਧਿਆਈ ॥
ମୁଁ ମୁଖରେ ଗୁରୁ ଗୁରୁ ଜପିଥାଏ ଆଉ ଗୁରୁ ଗୁରୁ ନାମ ମନରେ ସ୍ମରଣ କରିଥାଏ।
ਜੀਅ ਕੀ ਅਰਦਾਸਿ ਗੁਰੂ ਪਹਿ ਪਾਈ ॥ ਰਹਾਉ ॥
ଯେଉଁ ପଦାର୍ଥ ପାଇଁ ମୁଁ ଗୁରୁଙ୍କ ସମ୍ମୁଖରେ ପ୍ରାର୍ଥନା କରିଥାଏ, ସେହି ମନୋବାଞ୍ଚିତ ଫଳ ମୁଁ ଗୁରୁଙ୍କ ଠାରୁ ପାଇ ନିଏ॥ରୁହ॥
ਸਰਨਿ ਪਰੇ ਸਾਚੇ ਗੁਰਦੇਵ ॥
ମୁଁ ସଚ୍ଚା ଗୁରୁଦେବଙ୍କ ଶରଣ ନେଇଛି।
ਪੂਰਨ ਹੋਈ ਸੇਵਕ ਸੇਵ ॥੨॥
ତାହାଙ୍କ ସେବକର ସେବା ପୁରା ହୋଇ ଯାଇଛି ॥2॥
ਜੀਉ ਪਿੰਡੁ ਜੋਬਨੁ ਰਾਖੈ ਪ੍ਰਾਨ ॥
ସେ ମୋର ଆତ୍ମା, ଶରୀର, ଯୌବନ ଏବଂ ପ୍ରାଣୀଙ୍କ ରକ୍ଷା କରିଛନ୍ତି।
ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਗੁਰ ਕਉ ਕੁਰਬਾਨ ॥੩॥੮॥੧੦੨॥
ହେ ନାନକ! ମୁଁ ନିଜ ଗୁରୁଙ୍କ ପ୍ରତି ସମର୍ପିତ ଅଟେ ॥3॥8॥102॥
ਆਸਾ ਘਰੁ ੮ ਕਾਫੀ ਮਹਲਾ ੫॥
ଆଶା ଘର 8 କାଫି ମହଲା 5 ॥
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ଇଶ୍ଵର ଏକ ଅଟନ୍ତି ଯାହାଙ୍କୁ ସଦଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ପାଇ ହୁଏ।
ਮੈ ਬੰਦਾ ਬੈ ਖਰੀਦੁ ਸਚੁ ਸਾਹਿਬੁ ਮੇਰਾ ॥
ହେ ପ୍ରଭୁ! ମୁଁ ତୁମ ମୂଲ୍ୟ ନେଇଥିବା ସେବକ ଆଉ ତୁମେ ମୋର ସଚ୍ଚା ମାଲିକ ଅଟ।
ਜੀਉ ਪਿੰਡੁ ਸਭੁ ਤਿਸ ਦਾ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਹੈ ਤੇਰਾ ॥੧॥
ମୋର ମନ ଏବଂ ତନ ସବୁ ତାହାଙ୍କ ପ୍ରଦତ୍ତ, ମୋର ଜୀବନ ଇତ୍ୟାଦି ସବୁ କିଛି ତୋର ହିଁ ପ୍ରଦତ୍ତ ଅଟେ॥1॥
ਮਾਣੁ ਨਿਮਾਣੇ ਤੂੰ ਧਣੀ ਤੇਰਾ ਭਰਵਾਸਾ ॥
ହେ ମାଲିକ! ତୁ ମାନହୀନର ସମ୍ମାନ ଅଟେ ଆଉ ମୋତେ ତୋର ହିଁ ଭରସା ଅଛି।
ਬਿਨੁ ਸਾਚੇ ਅਨ ਟੇਕ ਹੈ ਸੋ ਜਾਣਹੁ ਕਾਚਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଯାହାର ସଚ୍ଚା ପରମାତ୍ମା ଅତିରିକ୍ତ ଅନ୍ୟ କାହାର ସାହାରା ଥାଏ, ତାହାକୁ କଚ୍ଚା, ଅସ୍ଥିର ହିଁ ଭାବ ॥1॥ରୁହ॥
ਤੇਰਾ ਹੁਕਮੁ ਅਪਾਰ ਹੈ ਕੋਈ ਅੰਤੁ ਨ ਪਾਏ ॥
ହେ ୱାହିଗୁରୁ! ତୋର ହୁକୁମ ଅପାର ଅଟେ, କେହି ମଧ୍ୟ ତୋର ହୁକୁମର ଅନ୍ତ ପାଇ ପାରେ ନାହିଁ।
ਜਿਸੁ ਗੁਰੁ ਪੂਰਾ ਭੇਟਸੀ ਸੋ ਚਲੈ ਰਜਾਏ ॥੨॥
ଯେଉଁ ମନୁଷ୍ୟକୁ ପୂର୍ଣ୍ଣ ଗୁରୁ ମିଳିଯାନ୍ତି, ସେ ତୋର ଇଚ୍ଛା ଅନୁସାରେ ଚାଲିଥାଏ ॥2॥
ਚਤੁਰਾਈ ਸਿਆਣਪਾ ਕਿਤੈ ਕਾਮਿ ਨ ਆਈਐ ॥
ଚତୁରତା ଏବଂ ବୁଦ୍ଧିମତ୍ତା କୌଣସି କାମରେ ଆସେ ନାହିଁ।
ਤੁਠਾ ਸਾਹਿਬੁ ਜੋ ਦੇਵੈ ਸੋਈ ਸੁਖੁ ਪਾਈਐ ॥੩॥
ମାଲିକ-ପ୍ରଭୁ ଖୁସି ସହିତ ଯାହା କିଛି ଦିଅନ୍ତି, ତାହା ମୋର ସୁଖ ଅଟେ ॥3॥
ਜੇ ਲਖ ਕਰਮ ਕਮਾਈਅਹਿ ਕਿਛੁ ਪਵੈ ਨ ਬੰਧਾ ॥
ମନୁଷ୍ୟ ଲକ୍ଷେ ଧର୍ମ କର୍ମ କରୁ, ପରନ୍ତୁ ତାହାର ତୃଷ୍ଣାରେ ଅଙ୍କୁଶ ଲାଗେ ନାହିଁ।
ਜਨ ਨਾਨਕ ਕੀਤਾ ਨਾਮੁ ਧਰ ਹੋਰੁ ਛੋਡਿਆ ਧੰਧਾ ॥੪॥੧॥੧੦੩॥
ଦାସ ନାନକ ପ୍ରଭୁ ନାମକୁ ନିଜ ସାହାରା ବନାଇଛନ୍ତି ଆଉ ଶେଷ କାର୍ଯ୍ୟ ବ୍ୟବହାର ଛାଡି ଦେଇଛନ୍ତି ॥4॥1॥103॥
ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଆଶା ମହଲା 5 ॥
ਸਰਬ ਸੁਖਾ ਮੈ ਭਾਲਿਆ ਹਰਿ ਜੇਵਡੁ ਨ ਕੋਈ ॥
ମୁଁ ଜଗତର ସର୍ବ ସୁଖକୁ ସନ୍ଧାନ କରି ଦେଖିଛି, ପରନ୍ତୁ ହରିଙ୍କ ଭଳି ସୁଖ କେଉଁଠି ନାହାନ୍ତି।
ਗੁਰ ਤੁਠੇ ਤੇ ਪਾਈਐ ਸਚੁ ਸਾਹਿਬੁ ਸੋਈ ॥੧॥
ଯଦି ଗୁରୁ ପ୍ରସନ୍ନ ଚିତ୍ତ ହୋଇଯାନ୍ତି, ତାହାହେଲେ ସଚ୍ଚା ମାଲିକ ମିଳିଯାନ୍ତି ॥1॥
ਬਲਿਹਾਰੀ ਗੁਰ ਆਪਣੇ ਸਦ ਸਦ ਕੁਰਬਾਨਾ ॥
ମୁଁ ନିଜ ଗୁରୁଙ୍କ ପ୍ରତି ସର୍ବଦା ସମର୍ପିତ ଅଟେ।
ਨਾਮੁ ਨ ਵਿਸਰਉ ਇਕੁ ਖਿਨੁ ਚਸਾ ਇਹੁ ਕੀਜੈ ਦਾਨਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ହେ ମୋର ମାଲିକ! ମୋତେ ଏହି ଦାନ ପ୍ରଦାନ କରନ୍ତୁ ଯେ ମୁଁ ତୁମ ନାମ ଏକ କ୍ଷଣ ପାଇଁ ମଧ୍ୟ ଭୁଲି ନ ଯାଏ ॥1॥ରୁହ॥
ਭਾਗਠੁ ਸਚਾ ਸੋਇ ਹੈ ਜਿਸੁ ਹਰਿ ਧਨੁ ਅੰਤਰਿ ॥
ସଚ୍ଚା ଧନବାନ ସେ ଅଟେ ଯାହାର ହୃଦୟରେ ହରି ନାମର ଧନ ବିଦ୍ୟମାନ ଅଟେ।