Page 370
ਰਾਖੁ ਸਰਣਿ ਜਗਦੀਸੁਰ ਪਿਆਰੇ ਮੋਹਿ ਸਰਧਾ ਪੂਰਿ ਹਰਿ ਗੁਸਾਈ ॥
ହେ ମୋର ପ୍ରିୟ ଜଗଦୀଶ୍ଵର! ମୋତେ ନିଜ ଶରଣରେ ରଖ, ହେ ହରି ଗୋସାଇଁ! ମୋର ଶ୍ରଦ୍ଧା ପୂର୍ଣ୍ଣ କର।
ਜਨ ਨਾਨਕ ਕੈ ਮਨਿ ਅਨਦੁ ਹੋਤ ਹੈ ਹਰਿ ਦਰਸਨੁ ਨਿਮਖ ਦਿਖਾਈ ॥੨॥੩੯॥੧੩॥੧੫॥੬੭॥
ନାନକଙ୍କ ହୃଦୟ ଆନନ୍ଦରେ ଭରପୁର ହୋଇଯାଉଛି, ଯେବେ ଏକ କ୍ଷଣ ପାଇଁ ମଧ୍ୟ ହରି ନିଜର ଦର୍ଶନ କରାଇଥାନ୍ତି ॥2॥39॥13॥15॥67॥
ਰਾਗੁ ਆਸਾ ਘਰੁ ੨ ਮਹਲਾ ੫
ରାଗ ଆଶା ଘର 2 ମହଲା 5
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ଇଶ୍ଵର ଏକ ଅଟନ୍ତି ଯାହାଙ୍କୁ ସଦଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ପାଇହୁଏ।
ਜਿਨਿ ਲਾਈ ਪ੍ਰੀਤਿ ਸੋਈ ਫਿਰਿ ਖਾਇਆ ॥
ଯିଏ ମଧ୍ୟ ମାୟା ସହିତ ପ୍ରେମ ଲଗାଇଛି, ତାହା ତାହାକୁ ହିଁ ଶେଷରେ ଖାଇଯାଇଛି।
ਜਿਨਿ ਸੁਖਿ ਬੈਠਾਲੀ ਤਿਸੁ ਭਉ ਬਹੁਤੁ ਦਿਖਾਇਆ ॥
ଯିଏ ଏହାକୁ ସୁଖପୂର୍ବକ ବସାଇଛି, ତାହାକୁ ହିଁ ଏହା ଅତ୍ୟନ୍ତ ଭୟଭୀତ କରିଛି।
ਭਾਈ ਮੀਤ ਕੁਟੰਬ ਦੇਖਿ ਬਿਬਾਦੇ ॥
ଭାଇ, ମିତ୍ର ଏବଂ କୁଟୁମ୍ବ ଏହା ଦେଖି ପରସ୍ପର ବିବାଦ ଏବଂ ଝଗଡା ଉତ୍ପନ୍ନ କରିଥାନ୍ତି।
ਹਮ ਆਈ ਵਸਗਤਿ ਗੁਰ ਪਰਸਾਦੇ ॥੧॥
ପରନ୍ତୁ ଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ଏହା ମୋର ବଶରେ ଆସି ଯାଇଛି ॥1॥
ਐਸਾ ਦੇਖਿ ਬਿਮੋਹਿਤ ਹੋਏ ॥
ଏହାକୁ ଏପରି ମିଠା ଦେଖି ସବୁ ମୁଗ୍ଧ ହୋଇଯାନ୍ତି।
ਸਾਧਿਕ ਸਿਧ ਸੁਰਦੇਵ ਮਨੁਖਾ ਬਿਨੁ ਸਾਧੂ ਸਭਿ ਧ੍ਰੋਹਨਿ ਧ੍ਰੋਹੇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଏହି ଠକ ମାୟା ଗୁରୁଙ୍କ ବିନା ସାଧକ, ସିଦ୍ଧ, ଦେବତା ଏବଂ ମନୁଷ୍ୟ ଇତ୍ୟାଦି ସବୁଙ୍କୁ ଠକି ଯାଇଛି ॥1॥
ਇਕਿ ਫਿਰਹਿ ਉਦਾਸੀ ਤਿਨ੍ਹ੍ਹ ਕਾਮਿ ਵਿਆਪੈ ॥
କେହି ଉଦାସ ବନି ପଥଭ୍ରଷ୍ଟ ହୋଇଥାଏ, ପରନ୍ତୁ, କାମବାସନା ତାହାକୁ ଦୁଃଖୀ କରିଥାଏ।
ਇਕਿ ਸੰਚਹਿ ਗਿਰਹੀ ਤਿਨ੍ਹ੍ਹ ਹੋਇ ਨ ਆਪੈ ॥
କେହି ଗୃହସ୍ଥ ବନି ମାୟା ଧନକୁ ସଞ୍ଚୟ କରିଥାଏ, ପରନ୍ତୁ ଏହା ତାହର ନିଜର ହୁଏନାହିଁ।
ਇਕਿ ਸਤੀ ਕਹਾਵਹਿ ਤਿਨ੍ਹ੍ਹ ਬਹੁਤੁ ਕਲਪਾਵੈ ॥
ଯିଏ ନିଜକୁ ନିଜେ ଦାନୀ କହିଥାଏ, ଏହା ତାହାକୁ ମଧ୍ୟ ଭୟଭୀତ କରାଇଥାଏ।
ਹਮ ਹਰਿ ਰਾਖੇ ਲਗਿ ਸਤਿਗੁਰ ਪਾਵੈ ॥੨॥
କିନ୍ତୁ ଇଶ୍ଵର ମୋତେ ସଦଗୁରୁଙ୍କ ଚରଣରେ ଲଗାଇ ଏହାଠାରୁ ବଞ୍ଚାଇ ଦିଏ ॥2॥
ਤਪੁ ਕਰਤੇ ਤਪਸੀ ਭੂਲਾਏ ॥
ତପସ୍ୟାରତ ତପସ୍ଵୀ ମଧ୍ୟ ଏହାର କାରଣରୁ କୁମାର୍ଗଗାମୀ ହୋଇଯାଏ।
ਪੰਡਿਤ ਮੋਹੇ ਲੋਭਿ ਸਬਾਏ ॥
ସମସ୍ତ ପଣ୍ଡିତ ମଧ୍ୟ ଲୋଭରେ ଫସି ମୋହିତ ହୋଇଯାଇଛି।
ਤ੍ਰੈ ਗੁਣ ਮੋਹੇ ਮੋਹਿਆ ਆਕਾਸੁ ॥
ଏହି ମାୟା ସମସ୍ତ ତ୍ରିଗୁଣୀ ଜୀବଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ଆକର୍ଷିତ କରିଛି
ਹਮ ਸਤਿਗੁਰ ਰਾਖੇ ਦੇ ਕਰਿ ਹਾਥੁ ॥੩॥
କିନ୍ତୁ, ସଦଗୁରୁ ନିଜ ହାତ ଦେଇ ଆମର ରକ୍ଷା କରିଛନ୍ତି ॥3॥
ਗਿਆਨੀ ਕੀ ਹੋਇ ਵਰਤੀ ਦਾਸਿ ॥
ଏହି ମାୟା ବ୍ରହ୍ମଜ୍ଞାନୀ ସମ୍ମୁଖରେ ଦାସୀ ଭଳି ବ୍ୟବହାର କରିଥାନ୍ତି।
ਕਰ ਜੋੜੇ ਸੇਵਾ ਕਰੇ ਅਰਦਾਸਿ ॥
ସେ ହାତଯୋଡି ତାହାଙ୍କ ସେବା କରିଥାଏ ଓ ପ୍ରାର୍ଥନା ମଧ୍ୟ କରିଥାଏ ଯେ
ਜੋ ਤੂੰ ਕਹਹਿ ਸੁ ਕਾਰ ਕਮਾਵਾ ॥
ଆପଣ ଯାହା ଆଜ୍ଞା କରନ୍ତି, ସେହି କାର୍ଯ୍ୟ କରିବି
ਜਨ ਨਾਨਕ ਗੁਰਮੁਖ ਨੇੜਿ ਨ ਆਵਾ ॥੪॥੧॥
ହେ ନାନକ! ମାୟା କହେ ଯେ ମୁଁ ଗୁରୁମୁଖଙ୍କ ନିକଟକୁ ଆସେ ନାହିଁ ॥4॥1॥
ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଆଶା ମହଲା 5॥
ਸਸੂ ਤੇ ਪਿਰਿ ਕੀਨੀ ਵਾਖਿ ॥
ପତି-ପରମେଶ୍ଵର ମାୟା ରୂପୀ ଶ୍ଵାସ ଠାରୁ ମୋତେ ଅଲଗା କରିଛନ୍ତି।
ਦੇਰ ਜਿਠਾਣੀ ਮੁਈ ਦੂਖਿ ਸੰਤਾਪਿ ॥
ମୋର ଆଶା ଏବଂ ତୃଷ୍ଣା ଦୁଃଖ ଏବଂ ସନ୍ତାପରେ ଭରିଯାଇଛି।
ਘਰ ਕੇ ਜਿਠੇਰੇ ਕੀ ਚੂਕੀ ਕਾਣਿ ॥
ଘରର ଜ୍ୟଷ୍ଠ (ଧର୍ମରାଜ) ଉପରେ ମଧ୍ୟ ନିର୍ଭର କରିବା ଛାଡିଦେଇଛି।
ਪਿਰਿ ਰਖਿਆ ਕੀਨੀ ਸੁਘੜ ਸੁਜਾਣਿ ॥੧॥
ମୋର ଚତୁର ଏବଂ ସର୍ବଜ୍ଞ ପତି-ପ୍ରଭୁ ମୋତେ ବଞ୍ଚାଇଦେଇଛନ୍ତି ॥1॥
ਸੁਨਹੁ ਲੋਕਾ ਮੈ ਪ੍ਰੇਮ ਰਸੁ ਪਾਇਆ ॥
ହେ ଲୋକ! ଶୁଣ, ମୋତେ ପ୍ରେମ ରସ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଯାଇଛି।
ਦੁਰਜਨ ਮਾਰੇ ਵੈਰੀ ਸੰਘਾਰੇ ਸਤਿਗੁਰਿ ਮੋ ਕਉ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਦਿਵਾਇਆ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଯାହା ଦ୍ଵାରା ସଦଗୁରୁ ମୋତେ ହରିଙ୍କ ନାମ ଦେଇଛନ୍ତି, ମୁଁ ଦୁର୍ଜ୍ଜନକୁ ମାରିଦେଇଛି ଆଉ କାମୋଦ୍ଦୀପକ ଶତ୍ରୁର ସଂହାର କରିଦେଇଛି ॥1॥ରୁହ॥
ਪ੍ਰਥਮੇ ਤਿਆਗੀ ਹਉਮੈ ਪ੍ਰੀਤਿ ॥
ସର୍ବପ୍ରଥମେ ମୁଁ ଅହଙ୍କାରର ପ୍ରେମ ତ୍ୟାଗ କରିଦେଇଛି।
ਦੁਤੀਆ ਤਿਆਗੀ ਲੋਗਾ ਰੀਤਿ ॥
ଦ୍ଵିତୟରେ, ମୁଁ ସାଂସାରିକ ପ୍ରବଞ୍ଚନାର ରସି ଛିଣ୍ଡାଇଦେଇଛି।
ਤ੍ਰੈ ਗੁਣ ਤਿਆਗਿ ਦੁਰਜਨ ਮੀਤ ਸਮਾਨੇ ॥
ତ୍ରିଗୁଣର ତ୍ୟାଗ କରିବା ଦ୍ଵାରା ଏବେ ମୋତେ ଏବେ ଦୁଷ୍ଟ ଏବଂ ମିତ୍ର ଏକାଭଳି ଲାଗୁଛନ୍ତି।
ਤੁਰੀਆ ਗੁਣੁ ਮਿਲਿ ਸਾਧ ਪਛਾਨੇ ॥੨॥
ସନ୍ଥ ରୂପୀ ଗୁରୁଙ୍କ ସହିତ ମିଶି ମୁଁ ତୃତୀୟ ଅବସ୍ଥାର ଗୁଣକୁ ଜାଣିଦେଇଛି॥2॥
ਸਹਜ ਗੁਫਾ ਮਹਿ ਆਸਣੁ ਬਾਧਿਆ ॥
ମୁଁ ପରମାନନ୍ଦର ଆସନ ନେଇଛି।
ਜੋਤਿ ਸਰੂਪ ਅਨਾਹਦੁ ਵਾਜਿਆ ॥
ଜ୍ଯୋତି ସ୍ୱରୂପ ପରମାତ୍ମା ଅନାହତ ନାଦ ବଜାଇଛନ୍ତି।
ਮਹਾ ਅਨੰਦੁ ਗੁਰ ਸਬਦੁ ਵੀਚਾਰਿ ॥
ଗୁରୁ ଶବ୍ଦର ଚିନ୍ତନ କରି ମୋତେ ମହା ଆନନ୍ଦ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଛି।
ਪ੍ਰਿਅ ਸਿਉ ਰਾਤੀ ਧਨ ਸੋਹਾਗਣਿ ਨਾਰਿ ॥੩॥
ଯେଉଁ ଜୀବ ସ୍ତ୍ରୀ ନିଜ ପ୍ରିୟତମର ପ୍ରେମ ରଙ୍ଗରେ ଲୀନ ହୋଇଯାଇଛି, ସେ ସେହି ସୁହାଗିନୀ ନାରୀ ଧନ୍ୟ ଅଟେ ॥3॥
ਜਨ ਨਾਨਕੁ ਬੋਲੇ ਬ੍ਰਹਮ ਬੀਚਾਰੁ ॥
ନାନକ ବ୍ରହ୍ମ ବିଚାରର କଥା କହିଛନ୍ତି,
ਜੋ ਸੁਣੇ ਕਮਾਵੈ ਸੁ ਉਤਰੈ ਪਾਰਿ ॥
ଯିଏ ଏହାକୁ ଶ୍ରବଣ କରିଥାଏ ଆଉ ଏହାର ସାଧନା କରିଥାଏ, ସେ ସଂସାର ସାଗରରୁ ପାର ହୋଇଯାଏ।
ਜਨਮਿ ਨ ਮਰੈ ਨ ਆਵੈ ਨ ਜਾਇ ॥
ନା ସେ ଜନ୍ମ ହୋଇଥାଏ ଆଉ ନା ସେ ମରିଥାଏ, ସେ ସୃଷ୍ଟିରେ ବାରମ୍ବାର ଆସନ୍ତି ନାହିଁ କି ଯାଆନ୍ତି ନାହିଁ।
ਹਰਿ ਸੇਤੀ ਓਹੁ ਰਹੈ ਸਮਾਇ ॥੪॥੨॥
ସେ ସର୍ବଦା ହରିଙ୍କ ସ୍ମୃତିରେ ଲୀନ ରହିଥାଏ ॥4॥2॥
ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଆଶା ମହଲା 5॥
ਨਿਜ ਭਗਤੀ ਸੀਲਵੰਤੀ ਨਾਰਿ ॥
ଭଗବାନଙ୍କ ଭକ୍ତି ଏକ ସ୍ନେହମୟୀ ନାରୀ ଭଳି,
ਰੂਪਿ ਅਨੂਪ ਪੂਰੀ ਆਚਾਰਿ ॥
ଯିଏ ଅନୁପମ ରୂପବତୀ ଏବଂ ପୂର୍ଣ୍ଣ ଆଚରଣଯୁକ୍ତ ହୋଇଥାଏ।
ਜਿਤੁ ਗ੍ਰਿਹਿ ਵਸੈ ਸੋ ਗ੍ਰਿਹੁ ਸੋਭਾਵੰਤਾ ॥
ଯେଉଁ ଘରେ ସେ ରହିଥାନ୍ତି, ସେହି ଘର ଶୋଭାବାନ ହୋଇଯାଏ।
ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਾਈ ਕਿਨੈ ਵਿਰਲੈ ਜੰਤਾ ॥੧॥
କେହି ବିରଳ ଗୁରୁମୁଖୀଙ୍କୁ ହିଁ ଏପରି ନାରୀ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଛି ॥1॥
ਸੁਕਰਣੀ ਕਾਮਣਿ ਗੁਰ ਮਿਲਿ ਹਮ ਪਾਈ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ ସହିତ ମିଶି ଶୁଭକର୍ମ ବାଲା ଭକ୍ତି ରୂପୀ ନାରୀ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଛି।