Page 321
ਨਾਨਕ ਰਾਮ ਨਾਮੁ ਧਨੁ ਕੀਤਾ ਪੂਰੇ ਗੁਰ ਪਰਸਾਦਿ ॥੨॥
ହେ ନାନକ! ପୂର୍ଣ୍ଣ ଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ସେ ରାମଙ୍କ ନାମକୁ ନିଜ ଧନ ବନାଇଛି ॥2॥
ਪਉੜੀ ॥
ପଉଡି॥
ਧੋਹੁ ਨ ਚਲੀ ਖਸਮ ਨਾਲਿ ਲਬਿ ਮੋਹਿ ਵਿਗੁਤੇ ॥
ଜଗତର ମାଲିକ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ସାଥିରେ କୌଣସି ପ୍ରକାର ଧୋକା ସଫଳ ହୁଏନାହିଁ , ଲୋଭ ଏବଂ ମୋହ ଦ୍ଵାରା ପ୍ରାଣୀ ନଷ୍ଟ ହୋଇଯାଏ।
ਕਰਤਬ ਕਰਨਿ ਭਲੇਰਿਆ ਮਦਿ ਮਾਇਆ ਸੁਤੇ ॥
ମାୟାର ନିଶାରେ ଶୋଇଥିବା ମନୁଷ୍ୟ ନୀଚ କର୍ମ କରିଥାଏ
ਫਿਰਿ ਫਿਰਿ ਜੂਨਿ ਭਵਾਈਅਨਿ ਜਮ ਮਾਰਗਿ ਮੁਤੇ ॥
ଆଉ ସେ ବାରମ୍ବାର ଯୋନିରେ ଆସିଥାଏ ତଥା ଯମରାଜର ମାର୍ଗରେ ଥାଏ।
ਕੀਤਾ ਪਾਇਨਿ ਆਪਣਾ ਦੁਖ ਸੇਤੀ ਜੁਤੇ ॥
ଦୁଃଖ ଦ୍ଵାରା ବନ୍ଧା ହୋଇ ସେ ନିଜ କର୍ମର ଫଳ ପାଇଥାଏ।
ਨਾਨਕ ਨਾਇ ਵਿਸਾਰਿਐ ਸਭ ਮੰਦੀ ਰੁਤੇ ॥੧੨॥
ହେ ନାନକ! ଯଦି ଭଗବାନଙ୍କ ନାମକୁ ବିସ୍ମୃତ କରିଦିଆଯାଏ, ତାହାହେଲେ ସବୁ ଋତୁ ବ୍ୟର୍ଥ ହୋଇଯାଏ ॥12॥
ਸਲੋਕ ਮਃ ੫ ॥
ଶ୍ଳୋକ ମହଲା 5॥
ਉਠੰਦਿਆ ਬਹੰਦਿਆ ਸਵੰਦਿਆ ਸੁਖੁ ਸੋਇ ॥
ଉଠିବା, ବସିବା , ଶୋଇବା ସବୁ ସମୟରେ ସୁଖ ମିଳିଥାଏ
ਨਾਨਕ ਨਾਮਿ ਸਲਾਹਿਐ ਮਨੁ ਤਨੁ ਸੀਤਲੁ ਹੋਇ ॥੧॥
ହେ ନାନକ! ଭଗବାନଙ୍କ ନାମର ପ୍ରଶଂସା କରିଲେ ମନ ଓ ତନ ଶୀତଳ ହୋଇଯାଏ ॥1॥
ਮਃ ੫ ॥
ମହଲା 5॥
ਲਾਲਚਿ ਅਟਿਆ ਨਿਤ ਫਿਰੈ ਸੁਆਰਥੁ ਕਰੇ ਨ ਕੋਇ ॥
ପ୍ରାଣୀ ସର୍ବଦା ଲୋଭରେ ଫସି ପଥଭ୍ରଷ୍ଟ ରହିଥାଏ ଆଉ କିଛି ଶୁଭକର୍ମ କରିନଥାଏ।
ਜਿਸੁ ਗੁਰੁ ਭੇਟੈ ਨਾਨਕਾ ਤਿਸੁ ਮਨਿ ਵਸਿਆ ਸੋਇ ॥੨॥
ହେ ନାନକ! ଯେଉଁ ମନୁଷ୍ୟକୁ ଗୁରୁ ମିଳିଯାନ୍ତି, ତାହାର ହୃଦୟରେ ଇଶ୍ଵର ନିବାସ କରିଥାନ୍ତି ॥2॥
ਪਉੜੀ ॥
ପଉଡି॥
ਸਭੇ ਵਸਤੂ ਕਉੜੀਆ ਸਚੇ ਨਾਉ ਮਿਠਾ ॥
ସଂସାରର ସମସ୍ତ ବସ୍ତୁ ପିତା ହୋଇଯାଏ, କେବଳ ଏକ ଈଶ୍ବରଙ୍କ ନାମ ହିଁ ସଦା ମିଠା ରହିଥାଏ।
ਸਾਦੁ ਆਇਆ ਤਿਨ ਹਰਿ ਜਨਾਂ ਚਖਿ ਸਾਧੀ ਡਿਠਾ ॥
“(ପରନ୍ତୁ) ଏହି ସ୍ଵାଦ ଭଗବାନଙ୍କ ସେହି ଭକ୍ତ ପାଖକୁ ଆସିଥାଏ, ଯିଏ ଏହି ନାମ ଚାଖି ଅଛି।
ਪਾਰਬ੍ਰਹਮਿ ਜਿਸੁ ਲਿਖਿਆ ਮਨਿ ਤਿਸੈ ਵੁਠਾ ॥
ସେହି ମନୁଷ୍ୟ ମନରେ ଏହି ନାମ ରସ ବାସ କରିଥାଏ, ଯାହା ପାଇଁ ଭଗବାନ ଏହି ଲେଖା ଦେଇଛନ୍ତି।
ਇਕੁ ਨਿਰੰਜਨੁ ਰਵਿ ਰਹਿਆ ਭਾਉ ਦੁਯਾ ਕੁਠਾ ॥
ଏକ ନିରଞ୍ଜନ ପ୍ରଭୁ ହିଁ ସବୁ ଜାଗାରେ ଦେଖା ଦିଅନ୍ତି, (ମନୁଷ୍ୟର) ଦୈତ୍ୟଭାବ ନଷ୍ଟ ହୋଇଯାଏ।
ਹਰਿ ਨਾਨਕੁ ਮੰਗੈ ਜੋੜਿ ਕਰ ਪ੍ਰਭੁ ਦੇਵੈ ਤੁਠਾ ॥੧੩॥
ନାନକ ମଧ୍ୟ ଦୁଇ ହାତ ଯୋଡି ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ନାମ ମାଗିଥାନ୍ତି, କିନ୍ତୁ ଇଶ୍ଵର ଯାହା ଉପରେ ନିଜ ପ୍ରସନ୍ନତା ବ୍ୟକ୍ତ କରିଥାନ୍ତି, ତାହାକୁ ହିଁ ଦେଇଥାନ୍ତି ॥13॥
ਸਲੋਕ ਮਃ ੫ ॥
ଶ୍ଳୋକ ମହଲା 5॥
ਜਾਚੜੀ ਸਾ ਸਾਰੁ ਜੋ ਜਾਚੰਦੀ ਹੇਕੜੋ ॥
ଏହି ଯାଚନ ସର୍ବୋତ୍ତମ ଅଟେ ଯାହା ଏକ ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ନାମ ମାଗିଥାଏ।
ਗਾਲ੍ਹ੍ਹੀ ਬਿਆ ਵਿਕਾਰ ਨਾਨਕ ਧਣੀ ਵਿਹੂਣੀਆ ॥੧॥
ହେ ନାନକ! ବିଶ୍ଵର ମାଲିକ ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କ ନାମ ବିନା ସବୁ କିଛି ବ୍ୟର୍ଥ ଅଟେ ॥1॥
ਮਃ ੫ ॥
ମହଲା 5॥
ਨੀਹਿ ਜਿ ਵਿਧਾ ਮੰਨੁ ਪਛਾਣੂ ਵਿਰਲੋ ਥਿਓ ॥
ଯାହାର ମନ ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ପ୍ରେମରେ ବନ୍ଧା ହୋଇଛି, ଏପରି ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ଜାଣିଥିବା କେହି ବିରଳ ବ୍ୟକ୍ତି ହିଁ ହୋଇଥାଏ।
ਜੋੜਣਹਾਰਾ ਸੰਤੁ ਨਾਨਕ ਪਾਧਰੁ ਪਧਰੋ ॥੨॥
ହେ ନାନକ! ସନ୍ଥ ଭଗବାନଙ୍କ ମିଳନ ପାଇଁ ସମର୍ଥ ହୋଇଥାଏ ଆଉ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ସହିତ ମିଳନ ହେଲେ ସଦମାର୍ଗ ଦେଖାଯାଏ ॥2॥
ਪਉੜੀ ॥
ପଉଡି॥
ਸੋਈ ਸੇਵਿਹੁ ਜੀਅੜੇ ਦਾਤਾ ਬਖਸਿੰਦੁ ॥
ହେ ମୋର ମନ! ସେହି ଈଶ୍ଵରଙ୍କୁ ସ୍ମରଣ କର, ଯିଏ ସବୁଙ୍କ ଦାତା ଏବଂ କ୍ଷମାଶୀଳ ଅଟନ୍ତି।
ਕਿਲਵਿਖ ਸਭਿ ਬਿਨਾਸੁ ਹੋਨਿ ਸਿਮਰਤ ਗੋਵਿੰਦੁ ॥
ଗୋବିନ୍ଦଙ୍କ ଭଜନ କରିଲେ ପାପର ବିନାଶ ହୋଇଯାଏ।
ਹਰਿ ਮਾਰਗੁ ਸਾਧੂ ਦਸਿਆ ਜਪੀਐ ਗੁਰਮੰਤੁ ॥
ଗୁରୁ ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ସହିତ ମିଳନର ମାର୍ଗ ବତାଇଛନ୍ତି, ଗୁରୁଙ୍କ ମନ୍ତ୍ର ସର୍ବଦା ସ୍ମରଣ କରିବା ଉଚିତ।
ਮਾਇਆ ਸੁਆਦ ਸਭਿ ਫਿਕਿਆ ਹਰਿ ਮਨਿ ਭਾਵੰਦੁ ॥
ମାୟାର ସବୁ ରସ ଫିକା ଲାଗିଥାଏ ଆଉ କେବଳ ଇଶ୍ଵର ହିଁ ମନରେ ପ୍ରିୟ ଲାଗିଥାନ୍ତି।
ਧਿਆਇ ਨਾਨਕ ਪਰਮੇਸਰੈ ਜਿਨਿ ਦਿਤੀ ਜਿੰਦੁ ॥੧੪॥
ହେ ନାନକ! ଯେଉଁ ପରମେଶ୍ଵର ଏହି ପ୍ରାଣ ଦେଇଛନ୍ତି, ସର୍ବଦା ତାହାଙ୍କ ଧ୍ୟାନ କରିବା ଉଚିତ ॥14॥
ਸਲੋਕ ਮਃ ੫ ॥
ଶ୍ଳୋକ ମହଲା 5॥
ਵਤ ਲਗੀ ਸਚੇ ਨਾਮ ਕੀ ਜੋ ਬੀਜੇ ਸੋ ਖਾਇ ॥
ସତ୍ୟନାମ ରୂପୀ ବୀଜ ବୁଣିବା ପାଇଁ ଶୁଭ ସମୟ ଆସିଥାଏ, ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତି ନାମ ରୂପୀ ବୀଜ ବୁଣିଥାଏ, ସେର ତାହାର ଫଳ ସେବନ କରିଥାଏ।
ਤਿਸਹਿ ਪਰਾਪਤਿ ਨਾਨਕਾ ਜਿਸ ਨੋ ਲਿਖਿਆ ਆਇ ॥੧॥
ହେ ନାନକ! ଏହି ବସ୍ତୁ ସେହି ବ୍ୟକ୍ତିକୁ ହିଁ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ, ଯାହାର ଭାଗ୍ୟରେ ଲେଖା ହୋଇଥାଏ ॥1॥
ਮਃ ੫ ॥
ମହଲା 5॥
ਮੰਗਣਾ ਤ ਸਚੁ ਇਕੁ ਜਿਸੁ ਤੁਸਿ ਦੇਵੈ ਆਪਿ ॥
ଯଦି ମନୁଷ୍ୟକୁ ମାଗିବାକୁ ଅଛି, ତାହାହେଲେ ସତ୍ୟନାମ ହିଁ ମାଗିବା ଉଚିତ, ସତ୍ୟନାମ ହିଁ ତାହାକୁ ମିଳିଥାଏ, ଯାହା ଇଶ୍ଵର ସ୍ଵୟଂ ଖୁସିରେ ପ୍ରଦାନ କରିଥାନ୍ତି।
ਜਿਤੁ ਖਾਧੈ ਮਨੁ ਤ੍ਰਿਪਤੀਐ ਨਾਨਕ ਸਾਹਿਬ ਦਾਤਿ ॥੨॥
ହେ ନାନକ! ଏହା ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କ ହିଁ ଦାନ ଅଟେ, ଯାହା ଖାଇଲେ ମନ ତୃପ୍ତ ହୋଇଯାଏ ॥2॥
ਪਉੜੀ ॥
ପଉଡି॥
ਲਾਹਾ ਜਗ ਮਹਿ ਸੇ ਖਟਹਿ ਜਿਨ ਹਰਿ ਧਨੁ ਰਾਸਿ ॥
ଦୁନିଆରେ ସେହି ଲୋକ ଲାଭ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଥାଏ, ଯାହା ପାଖରେ ହରିନାମ ରୂପୀ ଧନ ଏବଂ ପୁଞ୍ଜି ଅଛି।
ਦੁਤੀਆ ਭਾਉ ਨ ਜਾਣਨੀ ਸਚੇ ਦੀ ਆਸ ॥
ସେ ଆଉ କାହା ସାଥିରେ ମୋହ କରିବା ଜାଣେ ନାହିଁ, ତାହାକୁ ଏକ ଇଶ୍ଵର ଉପରେ ହିଁ ଭରସା ଥାଏ।
ਨਿਹਚਲੁ ਏਕੁ ਸਰੇਵਿਆ ਹੋਰੁ ਸਭ ਵਿਣਾਸੁ ॥
ସେ ସାରା ଦୁନିଆକୁ ନଶ୍ଵର ଭାବିଥାଏ ଓ ଅଟଳ ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କ ଭକ୍ତି କରିଥାଏ।
ਪਾਰਬ੍ਰਹਮੁ ਜਿਸੁ ਵਿਸਰੈ ਤਿਸੁ ਬਿਰਥਾ ਸਾਸੁ ॥
ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତି ଈଶ୍ଵରଙ୍କୁ ଭୁଲିଯାଏ, ତାହାର ପ୍ରତି ଶ୍ଵାସ ନିଷ୍ଫଳ ହୋଇଯାଏ।
ਕੰਠਿ ਲਾਇ ਜਨ ਰਖਿਆ ਨਾਨਕ ਬਲਿ ਜਾਸੁ ॥੧੫॥
ହେ ନାନକ! ଯେଉଁ ଇଶ୍ଵର ନିଜ ସେବକକୁ ସ୍ଵୟଂ ନିଜ ଗଳାରେ ଲଗାଇ ବଞ୍ଚାଇଥାନ୍ତି, ମୁଁ ତାହାଙ୍କ ପାଖରେ ସଦା ସମର୍ପିତ ଅଟେ ॥15॥
ਸਲੋਕ ਮਃ ੫ ॥
ଶ୍ଳୋକ ମହଲା 5॥
ਪਾਰਬ੍ਰਹਮਿ ਫੁਰਮਾਇਆ ਮੀਹੁ ਵੁਠਾ ਸਹਜਿ ਸੁਭਾਇ ॥
ଯେତେବେଳେ ଭଗବାନଙ୍କ ହୁକୁମ ହୋଇଥାଏ, ସେତେବେଳେ ସହଜାତ ସ୍ଵଭାବ ହିଁ ବର୍ଷା ହେବାକୁ ଲାଗିଥାଏ।
ਅੰਨੁ ਧੰਨੁ ਬਹੁਤੁ ਉਪਜਿਆ ਪ੍ਰਿਥਮੀ ਰਜੀ ਤਿਪਤਿ ਅਘਾਇ ॥
ଏହା ଦ୍ଵାରା ଅଧିକ ମାତ୍ରାରେ ଅନ୍ନ ଏବଂ ଧନ ଉତ୍ପନ୍ନ ହୋଇଥାଏ ଆଉ ପୃଥିବୀ ଭଲଭାବରେ ତୃପ୍ତ ଓ ସନ୍ତୁଷ୍ଟ ହୋଇଥାଏ।
ਸਦਾ ਸਦਾ ਗੁਣ ਉਚਰੈ ਦੁਖੁ ਦਾਲਦੁ ਗਇਆ ਬਿਲਾਇ ॥
ସାଧୁ ସର୍ବଦା ପ୍ରଭୁଙ୍କ ମହିମା ଉଚ୍ଚାରଣ କରିଥାଏ ଆଉ ତାହାର ଦୁଃଖ ଓ ଦରିଦ୍ରତା ଦୂର ହୋଇଯାଏ।
ਪੂਰਬਿ ਲਿਖਿਆ ਪਾਇਆ ਮਿਲਿਆ ਤਿਸੈ ਰਜਾਇ ॥
ମନୁଷ୍ୟ ତାହା ହାସଲ କରିଥାଏ, ଯାହା ଆଦିରୁ ହିଁ ତାହାର ଭାଗ୍ୟରେ ଲେଖା ହୋଇଥାଏ ଆଉ ଏହା ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କ ଇଚ୍ଛା ଅନୁସାରେ ମିଳିଥାଏ।
ਪਰਮੇਸਰਿ ਜੀਵਾਲਿਆ ਨਾਨਕ ਤਿਸੈ ਧਿਆਇ ॥੧॥
ହେ ନାନକ! ଯିଏ ଏହି ଅମୂଲ୍ୟ ଜୀବନ ପ୍ରଦାନ କରିଅଛି, ସେହି ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କୁ ସ୍ମରଣ କର ॥1॥
ਮਃ ੫ ॥
ମହଲା 5॥