Page 215
ਮਾਨੁ ਅਭਿਮਾਨੁ ਦੋਊ ਸਮਾਨੇ ਮਸਤਕੁ ਡਾਰਿ ਗੁਰ ਪਾਗਿਓ ॥
ମୋ’ ପାଇଁ ମାନ-ଅଭିମାନ ଦୁଇଟି ଏକା ଭଳି ଅଟେ, ନିଜ ମସ୍ତକକୁ ମୁଁ ଗୁରୁଙ୍କ ଚରଣରେ ଅର୍ପିତ କରିଦେଇଛି।
ਸੰਪਤ ਹਰਖੁ ਨ ਆਪਤ ਦੂਖਾ ਰੰਗੁ ਠਾਕੁਰੈ ਲਾਗਿਓ ॥੧॥;l
ମୋତେ ଧନ-ଦୌଲତ, ହର୍ଷ ଏବଂ ବିପଦ ଦୁଃଖୀ କରେ ନାହିଁ କାରଣ ମୋର ପ୍ରେମ ଠାକୁରଙ୍କ ସହିତ ହୋଇଯାଇଛି ॥1॥
ਬਾਸ ਬਾਸਰੀ ਏਕੈ ਸੁਆਮੀ ਉਦਿਆਨ ਦ੍ਰਿਸਟਾਗਿਓ ॥
ଏକ ଇଶ୍ଵର ହୃଦୟ ଗୃହରେ ବାସ କରିଥାନ୍ତି ଆଉ ସବୁଆଡେ ଦୃଷ୍ଟି ଗୋଚର ହୋଇଥାନ୍ତି।
ਨਿਰਭਉ ਭਏ ਸੰਤ ਭ੍ਰਮੁ ਡਾਰਿਓ ਪੂਰਨ ਸਰਬਾਗਿਓ ॥੨॥
ସନ୍ଥ ମୋର ଦ୍ଵିଧା ନିବୃତ୍ତ କରିଦେଇଛନ୍ତି ଆଉ ମୁଁ ନିର୍ଭୀକ ହୋଇଯାଇଛି, ସର୍ବଜ୍ଞ ପ୍ରଭୁ ସର୍ବତ୍ର ବିଦ୍ୟମାନ ହୋଇଛନ୍ତି ॥2॥
ਜੋ ਕਿਛੁ ਕਰਤੈ ਕਾਰਣੁ ਕੀਨੋ ਮਨਿ ਬੁਰੋ ਨ ਲਾਗਿਓ ॥
ସଂଯୋଗବଶତଃ ପ୍ରଭୁ ଯାହା କରିଥାନ୍ତି, ମୋ’ ହ୍ରୁଦୟକୁ ଖରାପ ଲାଗେ ନାହିଁ।
ਸਾਧਸੰਗਤਿ ਪਰਸਾਦਿ ਸੰਤਨ ਕੈ ਸੋਇਓ ਮਨੁ ਜਾਗਿਓ ॥੩॥
ସାଧୁ ସଙ୍ଗତ ଏବଂ ସନ୍ଥଙ୍କ କୃପାରୁ ମୋର ମୋହ-ମାୟାରେ ଶୋଇଥିବା ମନ ଜାଗି ଉଠିଛି ॥3॥
ਜਨ ਨਾਨਕ ਓੜਿ ਤੁਹਾਰੀ ਪਰਿਓ ਆਇਓ ਸਰਣਾਗਿਓ ॥
ନାନକ କହନ୍ତି ଯେ ହେ ପ୍ରଭୁ! ମୁଁ ତୁମ ଶରଣରେ ଆସିଯାଇଛି।
ਨਾਮ ਰੰਗ ਸਹਜ ਰਸ ਮਾਣੇ ਫਿਰਿ ਦੂਖੁ ਨ ਲਾਗਿਓ ॥੪॥੨॥੧੬੦॥
ଏବେ ସେ ନାମ ରଙ୍ଗରେ ସ୍ଵାଭାବିକ ଭାବରେ ଆନନ୍ଦ ଭୋଗ କରିଥାଏ ଆଉ ଏବେ ତାହାକୁ ପୁଣି କୌଣସି ଦୁଃଖ ପ୍ରଭାବିତ କରେ ନାହି ॥4॥2॥160॥
ਗਉੜੀ ਮਾਲਾ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଗଉଡି ମାଲା ମହଲା 5 ॥
ਪਾਇਆ ਲਾਲੁ ਰਤਨੁ ਮਨਿ ਪਾਇਆ ॥
ମୁଁ ନିଜ ମନରେ ହିଁ ଲାଲ ରତ୍ନ (ମାଣିକ ଭଳି ପ୍ରିୟତମ) ପାଇଯାଇଛି।
ਤਨੁ ਸੀਤਲੁ ਮਨੁ ਸੀਤਲੁ ਥੀਆ ਸਤਗੁਰ ਸਬਦਿ ਸਮਾਇਆ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ମୋର ମନ ଶୀତଳ ହୋଇଯାଇଛି, ମୋର ତନ ମଧ୍ୟ ଶୀତଳ ହୋଇଯାଇଛି ଆଉ ମୁଁ ସଦଗୁରୁଙ୍କ ଶବ୍ଦରେ ଲୀନ ହୋଇଯାଇଛି ॥1॥
ਲਾਥੀ ਭੂਖ ਤ੍ਰਿਸਨ ਸਭ ਲਾਥੀ ਚਿੰਤਾ ਸਗਲ ਬਿਸਾਰੀ ॥
ମୋର ମୋହର କ୍ଷୁଧା ନିବୃତ୍ତ ହୋଇଯାଇଛି, ମୋର ସବୁ ତୃଷ୍ଣା ସମାପ୍ତ ହୋଇଯାଇଛି ଆଉ ମୋର ସାରା ଚିନ୍ତା ଦୂର ହୋଇଯାଇଛି।
ਕਰੁ ਮਸਤਕਿ ਗੁਰਿ ਪੂਰੈ ਧਰਿਓ ਮਨੁ ਜੀਤੋ ਜਗੁ ਸਾਰੀ ॥੧॥
ପୂର୍ଣ୍ଣ ଗୁରୁ ନିଜ ହାତ ମୋର ମସ୍ତକ ଉପରେ ରଖିଛନ୍ତି ଆଉ ନିଜ ମନ ଉପରେ ବିଜୟ ପାଇବା ସହିତ ମୁଁ ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ସଂସାର ଜିତିଯାଇଛି ॥1॥
ਤ੍ਰਿਪਤਿ ਅਘਾਇ ਰਹੇ ਰਿਦ ਅੰਤਰਿ ਡੋਲਨ ਤੇ ਅਬ ਚੂਕੇ ॥
ନିଜ ହୃଦୟ ଭିତରେ ମୁଁ ତୃପ୍ତ ଏବଂ ସନ୍ତୁଷ୍ଟ ରହିଥାଏ ଆଉ ଏବେ ମୁଁ ଆନ୍ଦୋଳିତ ହୁଏନାହିଁ।
ਅਖੁਟੁ ਖਜਾਨਾ ਸਤਿਗੁਰਿ ਦੀਆ ਤੋਟਿ ਨਹੀ ਰੇ ਮੂਕੇ ॥੨॥
ସଦଗୁରୁ ମୋତେ ନାମ ରୂପୀ ଅକ୍ଷୟ ଭଣ୍ଡାର ପ୍ରଦାନ କରିଛନ୍ତି, ନା ଏହା କମ ହୋଇଥାଏ ଆଉ ନା ହିଁ ଏହା ସମାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ ॥2॥
ਅਚਰਜੁ ਏਕੁ ਸੁਨਹੁ ਰੇ ਭਾਈ ਗੁਰਿ ਐਸੀ ਬੂਝ ਬੁਝਾਈ ॥
ହେ ଭାଇ! ଏକ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟଜନକ କଥା ଶୁଣ, ଗୁରୁ ମୋତେ ଏପରି ଜ୍ଞାନ ଦେଇଛନ୍ତି ଯେ
ਲਾਹਿ ਪਰਦਾ ਠਾਕੁਰੁ ਜਉ ਭੇਟਿਓ ਤਉ ਬਿਸਰੀ ਤਾਤਿ ਪਰਾਈ ॥੩॥
ଯେବେ ପର୍ଦ୍ଦା ହଟାଇ ମୁଁ ନିଜ ଈଶ୍ବରଙ୍କ ସହିତ ମିଶିଛି, ସେତେବେଳେ ମୁଁ ଅନ୍ୟକୁ ଈର୍ଷା କରିବା ଭୁଲିଯାଇଛି ॥3॥
ਕਹਿਓ ਨ ਜਾਈ ਏਹੁ ਅਚੰਭਉ ਸੋ ਜਾਨੈ ਜਿਨਿ ਚਾਖਿਆ ॥
ଏହା ଏକ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ଅଟେ, ଯାହା ବର୍ଣ୍ଣନା କରାଯାଇପାରିବ ନାହିଁ, ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତି ଏହା ଚାଖିଅଛି, ସେ ଏହା ଜାଣିଅଛି।
ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਸਚ ਭਏ ਬਿਗਾਸਾ ਗੁਰਿ ਨਿਧਾਨੁ ਰਿਦੈ ਲੈ ਰਾਖਿਆ ॥੪॥੩॥੧੬੧॥
ହେ ନାନକ! ମୋର ଅନ୍ତଃ ମନରେ ସତ୍ୟର ପ୍ରକାଶ ହୋଇଯାଇଛି, ପ୍ରଭୁ-ନାମ ରୂପୀ ଧନ ଗୁରୁଜୀଙ୍କ ଠାରୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରି ମୁଁ ଏହାକୁ ନିଜ ହୃଦୟରେ ବସାଇଛି ॥4॥3॥161॥
ਗਉੜੀ ਮਾਲਾ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଗଉଡି ମାଲା ମହଲା 5 ॥
ਉਬਰਤ ਰਾਜਾ ਰਾਮ ਕੀ ਸਰਣੀ ॥
ବିଶ୍ଵର ରାଜା ରାମଙ୍କ ଶରଣରେ ଆସି ଜୀବ (ମୋହ-ମୟରୁ) ବଞ୍ଚିଯାଏ।
ਸਰਬ ਲੋਕ ਮਾਇਆ ਕੇ ਮੰਡਲ ਗਿਰਿ ਗਿਰਿ ਪਰਤੇ ਧਰਣੀ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଇହଲୋକ, ଆକାଶଲୋକ ଏବଂ ପାତାଳଲୋକର ପ୍ରାଣୀ ମାୟାର ଆକର୍ଷଣରେ ହିଁ ଫସିଥାଏ, ମାୟାର ଆକର୍ଷଣର କାରଣରୁ ତାହା ଉଚ୍ଚରୁ ନିମ୍ନକୁ ଆସିଥାଏ ॥1॥ରୁହ॥
ਸਾਸਤ ਸਿੰਮ੍ਰਿਤਿ ਬੇਦ ਬੀਚਾਰੇ ਮਹਾ ਪੁਰਖਨ ਇਉ ਕਹਿਆ ॥
ଶାସ୍ତ୍ର, ସ୍ମୃତି ଏବଂ ବେଦ ଏହି ବିଚାର କରିଛନ୍ତି ଆଉ ମହାପୁରୁଷ ମଧ୍ୟ ଏହା କହିଛନ୍ତି ଯେ
ਬਿਨੁ ਹਰਿ ਭਜਨ ਨਾਹੀ ਨਿਸਤਾਰਾ ਸੂਖੁ ਨ ਕਿਨਹੂੰ ਲਹਿਆ ॥੧॥
ଭଗବାନଙ୍କ ଭଜନ ବିନା ଭବସାଗରରୁ ଉଦ୍ଧାର ହୋଇପାରିବ ନାହିଁ, ଆଉ ନା ହିଁ କିଛି ସୁଖ ଉପଲବ୍ଧ ହୋଇଛି ॥1॥
ਤੀਨਿ ਭਵਨ ਕੀ ਲਖਮੀ ਜੋਰੀ ਬੂਝਤ ਨਾਹੀ ਲਹਰੇ ॥
ମନୁଷ୍ୟ ତିନି ଲୋକର ଦୌଲତ ଏକାଠି କରୁ, କିନ୍ତୁ, ତାହାର ଲୋଭର ଲହରୀ ଦୂର ହୁଏନାହିଁ।
ਬਿਨੁ ਹਰਿ ਭਗਤਿ ਕਹਾ ਥਿਤਿ ਪਾਵੈ ਫਿਰਤੋ ਪਹਰੇ ਪਹਰੇ ॥੨॥
ଭଗବାନଙ୍କ ଭକ୍ତି ବିନା ମନର ସ୍ଥିରତା କେଉଁଠି ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇ ପାରେନାହିଁ ଆଉ ପ୍ରାଣୀ ସର୍ବଦା ହିଁ ମାୟାର ଆକର୍ଷଣରେ ପଥଭ୍ରଷ୍ଟ ରହିଥାଏ ॥2॥
ਅਨਿਕ ਬਿਲਾਸ ਕਰਤ ਮਨ ਮੋਹਨ ਪੂਰਨ ਹੋਤ ਨ ਕਾਮਾ ॥
ମନୁଷ୍ୟ ମନକୁ ଆକର୍ଷଣ କରୁଥିବା ବିଳାସରେ ଲିପ୍ତ ଥାଏ, ପରନ୍ତୁ ତାହାର ତୃଷ୍ଣା ତୃପ୍ତ ହୁଏନାହିଁ।
ਜਲਤੋ ਜਲਤੋ ਕਬਹੂ ਨ ਬੂਝਤ ਸਗਲ ਬ੍ਰਿਥੇ ਬਿਨੁ ਨਾਮਾ ॥੩॥
ସେ ସଦା ତୃଷ୍ଣାଗ୍ନିରେ ଜଳୁଥାଏ ଆଉ କଦାପି ଶାନ୍ତ ହୁଏନାହିଁ, ପ୍ରଭୁଙ୍କ ବିନା ସବୁକିଛି ବ୍ୟର୍ଥ ଅଟେ ॥3॥
ਹਰਿ ਕਾ ਨਾਮੁ ਜਪਹੁ ਮੇਰੇ ਮੀਤਾ ਇਹੈ ਸਾਰ ਸੁਖੁ ਪੂਰਾ ॥
ହେ ମୋର ମିତ୍ର! ଭଗବାନଙ୍କ ନାମର ଜପ କର, ଏହା ପୂର୍ଣ୍ଣ ସୁଖର ସାର ଅଟେ।
ਸਾਧਸੰਗਤਿ ਜਨਮ ਮਰਣੁ ਨਿਵਾਰੈ ਨਾਨਕ ਜਨ ਕੀ ਧੂਰਾ ॥੪॥੪॥੧੬੨॥
ହେ ନାନକ! ସନ୍ଥଙ୍କ ସଙ୍ଗତିରେ ଜନ୍ମ ମରଣର ଚକ୍ର ସମାପ୍ତ ହୋଇଯାଏ, ଆଉ ସେ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ସେବକଙ୍କ ଧୁଳି ହୋଇଯାଏ ॥4॥4॥162॥
ਗਉੜੀ ਮਾਲਾ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଗଉଡି ମାଲା ମହଲା 5 ॥
ਮੋ ਕਉ ਇਹ ਬਿਧਿ ਕੋ ਸਮਝਾਵੈ ॥ ਕਰਤਾ ਹੋਇ ਜਨਾਵੈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ହେ ମାନ୍ୟବର! ମୋତେ ଏହି ବିଧି କେହି ବୁଝାଇପାରିବ? ଯଦି ମନୁଷ୍ୟ କରିବା ବାଲା ହୁଏ, ତାହାହେଲେ ସେ କରିପାରିବ ॥1॥ରୁହ॥
ਅਨਜਾਨਤ ਕਿਛੁ ਇਨਹਿ ਕਮਾਨੋ ਜਪ ਤਪ ਕਛੂ ਨ ਸਾਧਾ ॥
ଏହି ମନୁଷ୍ୟ ଅଜ୍ଞାନତାରେ ସବୁ କିଛି କରିଥାଏ, କିନ୍ତୁ, ସେ ଆରାଧନା ଏବଂ ତପସ୍ୟା କିଛି କରେ ନାହିଁ।
ਦਹ ਦਿਸਿ ਲੈ ਇਹੁ ਮਨੁ ਦਉਰਾਇਓ ਕਵਨ ਕਰਮ ਕਰਿ ਬਾਧਾ ॥੧॥
ତୃଷ୍ଣାରେ ସେ ନିଜ ମନକୁ ଦଶ ଦିଗକୁ ନେଇଥାଏ, ସେ କେଉଁ କର୍ମ ଦ୍ଵାରା ଫସିଯାଇଛି? ॥1॥
ਮਨ ਤਨ ਧਨ ਭੂਮਿ ਕਾ ਠਾਕੁਰੁ ਹਉ ਇਸ ਕਾ ਇਹੁ ਮੇਰਾ ॥
ପ୍ରାଣୀ ଏହା କହିଥାଏ ଯେ ମନ, ତନ, ଧନ ଏବଂ ଭୂମିର ସ୍ଵାମୀ ଅଟୁ, ମୁଁ ତାହାର ଆଉ ସେ ମୋର ଅଟେ।