Page 205
ਅੰਤਰਿ ਅਲਖੁ ਨ ਜਾਈ ਲਖਿਆ ਵਿਚਿ ਪੜਦਾ ਹਉਮੈ ਪਾਈ ॥
ଅଲକ୍ଷ୍ୟ ପରମେଶ୍ଵର ଜୀବର ଆତ୍ମା ଭିତରେ ଅଛନ୍ତି, କିନ୍ତୁ ଭିତରେ ଥିବା ଅହଂକାରର ଆବରଣ ହେତୁ ଏହା ଦେଖାଯାଏ ନାହିଁ
ਮਾਇਆ ਮੋਹਿ ਸਭੋ ਜਗੁ ਸੋਇਆ ਇਹੁ ਭਰਮੁ ਕਹਹੁ ਕਿਉ ਜਾਈ ॥੧॥
ସାରା ଦୁନିଆ ମୋହ-ମାୟାରେ ନିଦ୍ରାମଗ୍ନ ଅଛି, କୁହ, ଏହି ଭ୍ରମ କିପରି ଦୂର ହେବ?॥1॥
ਏਕਾ ਸੰਗਤਿ ਇਕਤੁ ਗ੍ਰਿਹਿ ਬਸਤੇ ਮਿਲਿ ਬਾਤ ਨ ਕਰਤੇ ਭਾਈ ॥
ହେ ଭାଇ! ଆତ୍ମା ଏବଂ ପରମାତ୍ମାଙ୍କର କେବଳ ଗୋଟିଏ ସଙ୍ଗତି ଅଛି ଏବଂ ଏକାଠି ହୋଇ ଗୋଟିଏ ଘରେ ରୁହନ୍ତି କିନ୍ତୁ ସେମାନେ ପରସ୍ପର ସହ କଥାବାର୍ତ୍ତା କରନ୍ତି ନାହିଁ |
ਏਕ ਬਸਤੁ ਬਿਨੁ ਪੰਚ ਦੁਹੇਲੇ ਓਹ ਬਸਤੁ ਅਗੋਚਰ ਠਾਈ ॥੨॥
ଭଗବାନ ନାମକ ଗୋଟିଏ ପଦାର୍ଥ ବିନା, ପାଞ୍ଚ ଜ୍ଞାନ ଇନ୍ଦ୍ରିୟ ଦୁଃଖୀ | ସେହି ପଦାର୍ଥ ଏକ ଅବିଶ୍ୱାସନୀୟ ସ୍ଥାନରେ ଉପସ୍ଥିତ |॥2॥
ਜਿਸ ਕਾ ਗ੍ਰਿਹੁ ਤਿਨਿ ਦੀਆ ਤਾਲਾ ਕੁੰਜੀ ਗੁਰ ਸਉਪਾਈ ॥
ପ୍ରଭୁ, ଯାହାର ଶରୀର ଏହି ଘର, ଏହାକୁ ମୋହ-ମାୟାର ତାଲାରେ ବନ୍ଦ କରି ଗୁରୁଙ୍କ ଚାବି ହସ୍ତାନ୍ତର କରିଛି |
ਅਨਿਕ ਉਪਾਵ ਕਰੇ ਨਹੀ ਪਾਵੈ ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਸਰਣਾਈ ॥੩॥
ସତ୍ୟଗୁରୁଙ୍କ ଆଶ୍ରୟ ନନେଇ, ଅନ୍ୟାନ୍ୟ ପଦକ୍ଷେପ ନେବା ପରେ ମଧ୍ୟ ସେହି ଚାବି ହାସଲ କରିପାରିବ ନାହିଁ ॥3॥
ਜਿਨ ਕੇ ਬੰਧਨ ਕਾਟੇ ਸਤਿਗੁਰ ਤਿਨ ਸਾਧਸੰਗਤਿ ਲਿਵ ਲਾਈ ॥
ଯାହାର ମୋହ-ମାୟାରେ ବନ୍ଧନ ସଦଗୁରୁ କାଟି ଦେଇଛନ୍ତି, ସେ ସାଧୁ ସଙ୍ଗତିରେ ନିଜ ସୁରତି ଲଗାଇ ଥାଏ।
ਪੰਚ ਜਨਾ ਮਿਲਿ ਮੰਗਲੁ ਗਾਇਆ ਹਰਿ ਨਾਨਕ ਭੇਦੁ ਨ ਭਾਈ ॥੪॥
ହେ ନାନକ! ତାଙ୍କର ପାଞ୍ଚଟି ଜ୍ଞାନ ଇନ୍ଦ୍ରିୟ ଏକତ୍ର ମଙ୍ଗଳ ଗୀତ ଗାଇଛନ୍ତି। ହେ ଭାଇ! ସେମାନଙ୍କ ଏବଂ ଭଗବାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ କୌଣସି ପାର୍ଥକ୍ୟ ନାହିଁ ॥4॥
ਮੇਰੇ ਰਾਮ ਰਾਇ ਇਨ ਬਿਧਿ ਮਿਲੈ ਗੁਸਾਈ ॥
ହେ ମୋର ରାମ! ଗୋସାଇଁ ପ୍ରଭୁ ଏହି ବିଧିରେ ମିଳିଥାନ୍ତି।
ਸਹਜੁ ਭਇਆ ਭ੍ਰਮੁ ਖਿਨ ਮਹਿ ਨਾਠਾ ਮਿਲਿ ਜੋਤੀ ਜੋਤਿ ਸਮਾਈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ਦੂਜਾ ॥੧॥੧੨੨॥
ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତି ସ୍ଵାଭାବିକ ଭାବରେ ଆନନ୍ଦ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଛନ୍ତି, ତାଙ୍କର ଦ୍ୱନ୍ଦ୍ୱ କ୍ଷଣିକ ମଧ୍ୟରେ ପଳାୟନ କରିଛି ଏବଂ ତାଙ୍କ ଜ୍ୟୋତି ପରମ ଜ୍ୟୋତିରେ ମିଶ୍ରିତ ହୋଇଛି ॥1॥ରୁହ॥1॥122॥
ਗਉੜੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଗଉଡି ମହଲା 5 ॥
ਐਸੋ ਪਰਚਉ ਪਾਇਓ ॥
ଭଗବାନଙ୍କ ସହିତ ମୋର ଏମିତି ମିତ୍ର ହୋଇଛି ଯେ
ਕਰੀ ਕ੍ਰਿਪਾ ਦਇਆਲ ਬੀਠੁਲੈ ਸਤਿਗੁਰ ਮੁਝਹਿ ਬਤਾਇਓ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ନିଜ କୃପା କରି ଦୟାଳୁ ପ୍ରଭୁ ମୋତେ ସଦଗୁରୁଙ୍କ ଠିକଣା ବତାଇଛନ୍ତି ॥1॥ରୁହ॥
ਜਤ ਕਤ ਦੇਖਉ ਤਤ ਤਤ ਤੁਮ ਹੀ ਮੋਹਿ ਇਹੁ ਬਿਸੁਆਸੁ ਹੋਇ ਆਇਓ ॥
ଯେଉଁଠି ମଧ୍ୟ ମୁଁ ଦେଖୁଅଛି, ସେଠାରେ ମୁଁ ତୋତେ ପାଉଛି, ଏବେ ମୋର ଏହି ଦୃଢ ବିଶ୍ଵାସ ହୋଇଯାଇଛି।
ਕੈ ਪਹਿ ਕਰਉ ਅਰਦਾਸਿ ਬੇਨਤੀ ਜਉ ਸੁਨਤੋ ਹੈ ਰਘੁਰਾਇਓ ॥੧॥
ହେ ରଘୁରାଇ! ମୁଁ କାହା ପାଖରେ ବିନତି ଆଉ ପ୍ରାର୍ଥନା କରିବି , ଯେତେବେଳେ ତୁ ସ୍ଵୟଂ ଶୁଣୁଅଛୁ ॥1॥
ਲਹਿਓ ਸਹਸਾ ਬੰਧਨ ਗੁਰਿ ਤੋਰੇ ਤਾਂ ਸਦਾ ਸਹਜ ਸੁਖੁ ਪਾਇਓ ॥
ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କର ମୋହ- ମାୟା ଗୁରୁଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ଭାଙ୍ଗି ଯାଇଛି, ତାଙ୍କର ଦ୍ୱନ୍ଦ୍ୱ ସମାପ୍ତ ହୋଇଛି ଏବଂ ସେ ଅନନ୍ତ ସୁଖ ପାଇଛନ୍ତି |
ਹੋਣਾ ਸਾ ਸੋਈ ਫੁਨਿ ਹੋਸੀ ਸੁਖੁ ਦੁਖੁ ਕਹਾ ਦਿਖਾਇਓ ॥੨॥
ଇଶ୍ବରଙ୍କ ଇଚ୍ଛାରେ ଦୁନିଆରେ ଯାହା ଘଟିବାକୁ ପଡିବ, ଶେଷରେ ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ଘଟିବ | ଭଗବାନଙ୍କ ଆଦେଶ ବ୍ୟତୀତ ଦୁଃଖ ଏବଂ ସୁଖ କେଉଁଠାରେ ଦେଖାଯାଏ? ॥2॥
ਖੰਡ ਬ੍ਰਹਮੰਡ ਕਾ ਏਕੋ ਠਾਣਾ ਗੁਰਿ ਪਰਦਾ ਖੋਲਿ ਦਿਖਾਇਓ ॥
ଖଣ୍ଡ ଆଉ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡରେ ଏକ ପ୍ରଭୁ ହିଁ ସାହାରା ଅଛନ୍ତି, ଅଜ୍ଞାନତାର ପର୍ଦ୍ଦା ଦୂର କରି ଗୁରୁଜୀ ମୋତେ ଏହା ଦେଖାଇଛନ୍ତି।
ਨਉ ਨਿਧਿ ਨਾਮੁ ਨਿਧਾਨੁ ਇਕ ਠਾਈ ਤਉ ਬਾਹਰਿ ਕੈਠੈ ਜਾਇਓ ॥੩॥
ନବନିଧି ଏବଂ ନାମ ରୂପୀ ଭଣ୍ଡାର ଏକ ସ୍ଥାନ (ମନ) ରେ ଥାଏ, ତେବେ ମନୁଷ୍ୟ କେଉଁ ବାହାର ସ୍ଥାନକୁ ଯିବ ?॥3॥
ਏਕੈ ਕਨਿਕ ਅਨਿਕ ਭਾਤਿ ਸਾਜੀ ਬਹੁ ਪਰਕਾਰ ਰਚਾਇਓ ॥
ତୁମ ହୃଦୟରେ ଭଗବାନଙ୍କୁ ଖୋଜିଲେ ତୁମେ ସହଜ ସୁଖ ପାଇବ ଏବଂ ତୁମକୁ ପୁନର୍ବାର ଜନ୍ମ ଏବଂ ମୃତ୍ୟୁ ଚକ୍ର ଦେଇ ଯିବାକୁ ପଡିବ ନାହିଁ |
ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਭਰਮੁ ਗੁਰਿ ਖੋਈ ਹੈ ਇਵ ਤਤੈ ਤਤੁ ਮਿਲਾਇਓ ॥੪॥੨॥੧੨੩॥
ହେ ନାନକ! ଯାହାର ଦ୍ୱନ୍ଦ୍ୱ ଗୁରୁଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ହଟାଯାଇଛି | ସୁନା ଅଳଙ୍କାର ପରି ଶେଷରେ ସୁନାରେ ପରିଣତ ହୁଏ | ସେହିପରି ଭାବରେ, ପ୍ରତ୍ୟେକ ଉପାଦାନ ମୂଳ ଉପାଦାନ (ଭଗବାନ) ସହିତ ମିଶ୍ରିତ |
ਗਉੜੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଗଉଡୀ ମହଲା 5॥
ਅਉਧ ਘਟੈ ਦਿਨਸੁ ਰੈਨਾਰੇ ॥
ତୋର ଆୟୁଷ ହ୍ରାସ ହେଉଛି
ਮਨ ਗੁਰ ਮਿਲਿ ਕਾਜ ਸਵਾਰੇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ହେ ମୋର ମନ! ତୁ ଏହି ଦୁନିଆରେ ଯେଉଁ ମନୋରଥରେ ଆସିଛୁ, ଗୁରୁଙ୍କ ସହିତ ମିଶି ନିଜର ସେହି କାର୍ଯ୍ୟ ସଫଳ କରିଛୁ॥1॥ରୁହ॥
ਕਰਉ ਬੇਨੰਤੀ ਸੁਨਹੁ ਮੇਰੇ ਮੀਤਾ ਸੰਤ ਟਹਲ ਕੀ ਬੇਲਾ ॥
ହେ ମୋର ମିତ୍ର! ମୁଁ ଏକ ପ୍ରାର୍ଥନା କରେ ଯେ ସାଧୁଙ୍କ ସେବା କରିବା ଏକ ସୁନେଲି ଅବସର ଅଟେ।
ਈਹਾ ਖਾਟਿ ਚਲਹੁ ਹਰਿ ਲਾਹਾ ਆਗੈ ਬਸਨੁ ਸੁਹੇਲਾ ॥੧॥
ଈହଲୋକରେ ପ୍ରଭୁନାମର ଲାଭ ପ୍ରାପ୍ତ କରି ପ୍ରସ୍ଥାନ କର, ପରଲୋକରେ ତୋତେ ସୁନ୍ଦର ନିବାସ ପ୍ରାପ୍ତ ହେବ॥1॥
ਇਹੁ ਸੰਸਾਰੁ ਬਿਕਾਰੁ ਸਹਸੇ ਮਹਿ ਤਰਿਓ ਬ੍ਰਹਮ ਗਿਆਨੀ ॥
ଏହି ଦୁନିଆ ବିକାର ଏବଂ ସଂଶୟରେ ଭରି ରହିଛି ତଥା କେବଳ ବ୍ରାହ୍ମଜ୍ଞାନୀ ହିଁ ଭବସାଗରରୁ ପାର ହୋଇ ପାରିବ।
ਜਿਸਹਿ ਜਗਾਇ ਪੀਆਏ ਹਰਿ ਰਸੁ ਅਕਥ ਕਥਾ ਤਿਨਿ ਜਾਨੀ ॥੨॥
ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତି ଭଗବାନ ଭ୍ରାନ୍ତିର ନିଦରୁ ଜାଗ୍ରତ ହୁଅନ୍ତି, ସେ ତାଙ୍କୁ କେବଳ ହରି-ରାସା ପିଇବାକୁ ଦିଅନ୍ତି ଏବଂ ତା’ପରେ ସେ ଅବିସ୍ମରଣୀୟ ପ୍ରଭୁଙ୍କ କାହାଣୀ ବୁ s ନ୍ତି |
ਜਾ ਕਉ ਆਏ ਸੋਈ ਵਿਹਾਝਹੁ ਹਰਿ ਗੁਰ ਤੇ ਮਨਹਿ ਬਸੇਰਾ ॥
ହେ ପ୍ରାଣୀ! ଆପଣ ଏହି ଦୁନିଆରେ ଏକ ଡିଲ୍ କିଣିବାକୁ ଆସିଥିବା ନାମ ଏବଂ ପଦାର୍ଥ କିଣନ୍ତୁ | ଗୁରୁଙ୍କ କୃପା ଦ୍ୱାରା ପ୍ରଭୁ ଆପଣଙ୍କ ମନରେ ରହିବେ
ਨਿਜ ਘਰਿ ਮਹਲੁ ਪਾਵਹੁ ਸੁਖ ਸਹਜੇ ਬਹੁਰਿ ਨ ਹੋਇਗੋ ਫੇਰਾ ॥੩॥
ତୁମ ହୃଦୟରେ ଭଗବାନଙ୍କୁ ଖୋଜିଲେ ତୁମେ ସହଜ ସୁଖ ପାଇବ ଏବଂ ତୁମକୁ ପୁନର୍ବାର ଜନ୍ମ ଏବଂ ମୃତ୍ୟୁ ଚକ୍ର ଦେଇ ଯିବାକୁ ପଡିବ ନାହିଁ |
ਅੰਤਰਜਾਮੀ ਪੁਰਖ ਬਿਧਾਤੇ ਸਰਧਾ ਮਨ ਕੀ ਪੂਰੇ ॥
ହେ ଅନ୍ତର୍ଯାମୀ ବିଧାତା ମୋର ମନର ଶ୍ରଦ୍ଧା ପୁରା କର।
ਨਾਨਕੁ ਦਾਸੁ ਇਹੀ ਸੁਖੁ ਮਾਗੈ ਮੋ ਕਉ ਕਰਿ ਸੰਤਨ ਕੀ ਧੂਰੇ ॥੪॥੩॥੧੨੪॥
ଦାସ ନାନକ ଏହି ସୁଖର କାମନା କରନ୍ତି ଯେ ତାହାଙ୍କୁ ନିଜ ସନ୍ଥଙ୍କ ଚରଣ ଧୂଳି ବନାଇ ଦିଅ ॥4॥3॥124॥
ਗਉੜੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଗଉଡି ମହଲା 5 ॥
ਰਾਖੁ ਪਿਤਾ ਪ੍ਰਭ ਮੇਰੇ ॥
ହେ ମୋର ପିତା ପରମେଶ୍ଵର! ମୁଁ, ଗୁଣହୀନକୁ ରକ୍ଷା କର।
ਮੋਹਿ ਨਿਰਗੁਨੁ ਸਭ ਗੁਨ ਤੇਰੇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ସମସ୍ତ ଗୁଣ ତୋ’ ଠାରେ ହିଁ ବିଦ୍ୟମାନ ଅଛି ॥1॥ରୁହ॥
ਪੰਚ ਬਿਖਾਦੀ ਏਕੁ ਗਰੀਬਾ ਰਾਖਹੁ ਰਾਖਨਹਾਰੇ ॥
ହେ ସଂରକ୍ଷକ ପ୍ରଭୁ! ମୁଁ ନିର୍ଦ୍ଧନ ଏକା ଅଟେ, ଆଉ କାମ ଉଦ୍ଦୀପକ ମୋର ପାଞ୍ଚ ଶତ୍ରୁ ଅଟେ, ଏଥିପାଇଁ ମୋର ରକ୍ଷା କର।
ਖੇਦੁ ਕਰਹਿ ਅਰੁ ਬਹੁਤੁ ਸੰਤਾਵਹਿ ਆਇਓ ਸਰਨਿ ਤੁਹਾਰੇ ॥੧॥
ତାହା ମୋତେ ବହୁତ ଦୁଃଖ ଦେଇଥାଏ ଆଉ ଅତ୍ୟନ୍ତ ହଇରାଣ କରିଥାଏ, ଏଥିପାଇଁ ମୁଁ ତୋର ଶରଣରେ ଆସିଅଛି ॥1॥