Page 177
ਉਕਤਿ ਸਿਆਣਪ ਸਗਲੀ ਤਿਆਗੁ ॥
ନିଜର ଯୁକ୍ତି ଆଉ ସମସ୍ତ ଚତୁରତା ତ୍ୟାଗ କର
ਸੰਤ ਜਨਾ ਕੀ ਚਰਣੀ ਲਾਗੁ ॥੨॥
ଆଉ ସନ୍ଥଜନଙ୍କ ଚରଣରେ ଲାଗି ଯାଅ ॥2॥
ਸਰਬ ਜੀਅ ਹਹਿ ਜਾ ਕੈ ਹਾਥਿ ॥
ଯେଉଁ ଭଗବାନଙ୍କ ବଶରେ ସମସ୍ତ ଜୀବ ଅଛନ୍ତି,
ਕਦੇ ਨ ਵਿਛੁੜੈ ਸਭ ਕੈ ਸਾਥਿ ॥
ଯିଏ ସଦା ଜୀବଙ୍କ ସାଥିରେ ରହିଥାନ୍ତି, ସେ କେବେ ତାହା ଠାରୁ ଅଲଗା ହୁଅନ୍ତି ନାହିଁ।
ਉਪਾਵ ਛੋਡਿ ਗਹੁ ਤਿਸ ਕੀ ਓਟ ॥
ହେ ପ୍ରାଣୀ! ନିଜର ଯୁକ୍ତି ତ୍ୟାଗ କର ଆଉ ତାହାଙ୍କ ଶରଣରେ ଆସ,
ਨਿਮਖ ਮਾਹਿ ਹੋਵੈ ਤੇਰੀ ਛੋਟਿ ॥੩॥
ଏକ କ୍ଷଣରେ ତୋହର ମୁକ୍ତି ହୋଇଯିବ ॥3।
ਸਦਾ ਨਿਕਟਿ ਕਰਿ ਤਿਸ ਨੋ ਜਾਣੁ ॥
ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ସର୍ବଦା ନିଜ ନିକଟରେ ଭାବ
ਪ੍ਰਭ ਕੀ ਆਗਿਆ ਸਤਿ ਕਰਿ ਮਾਨੁ ॥
ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଆଜ୍ଞାରେ ସତ୍ୟ କରି ସ୍ଵୀକାର କର।
ਗੁਰ ਕੈ ਬਚਨਿ ਮਿਟਾਵਹੁ ਆਪੁ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ ଉପଦେଶ ଦ୍ଵାରା ନିଜର ଅହଂକୁ ଦୂର କର।
ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਨਾਨਕ ਜਪਿ ਜਾਪੁ ॥੪॥੪॥੭੩॥
ହେ ନାନକ! ହରି-ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କ ନାମ ଜପ, ସଦା ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଗୁଣର ଜପ କରୁଥାଅ ॥4॥4॥73॥
ਗਉੜੀ ਗੁਆਰੇਰੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଗଉଡି ଗୁଆରେରୀ ମହଲା 5 ॥
ਗੁਰ ਕਾ ਬਚਨੁ ਸਦਾ ਅਬਿਨਾਸੀ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ ବଚନ ସଦା ଅବିନାଶୀ ଅଟେ,
ਗੁਰ ਕੈ ਬਚਨਿ ਕਟੀ ਜਮ ਫਾਸੀ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ ବଚନ ଦ୍ଵାରା ମୃତ୍ୟୁର ଫାଶୀ କଟିଯାଏ ।
ਗੁਰ ਕਾ ਬਚਨੁ ਜੀਅ ਕੈ ਸੰਗਿ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ ବଚନ ସର୍ବଦା ଜୀବର ସାଥିରେ ରହିଥାଏ।
ਗੁਰ ਕੈ ਬਚਨਿ ਰਚੈ ਰਾਮ ਕੈ ਰੰਗਿ ॥੧॥
ଗୁରୁଙ୍କ ବଚନ ଦ୍ଵାରା ମନୁଷ୍ୟ ରାମଙ୍କ ପ୍ରେମରେ ଲୀନ ରହିଥାଏ ॥1॥
ਜੋ ਗੁਰਿ ਦੀਆ ਸੁ ਮਨ ਕੈ ਕਾਮਿ ॥
ଗୁରୁ ଯାହା କିଛି ଦେଇଥାନ୍ତି, ତାହା ଆତ୍ମାର ଲାଭ ପାଇଁ ଅଟେ।
ਸੰਤ ਕਾ ਕੀਆ ਸਤਿ ਕਰਿ ਮਾਨਿ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଯାହା କିଛି ମଧ୍ୟ ସନ୍ଥ କରିଥାନ୍ତି, ତାହାକୁ ସତ୍ୟ ଭାବି ସ୍ଵୀକାର କର ॥1ରୁହ॥
ਗੁਰ ਕਾ ਬਚਨੁ ਅਟਲ ਅਛੇਦ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ ବଚନ ଅଟଳ ଏବଂ ଶାଶ୍ଵତ ଅଟେ।
ਗੁਰ ਕੈ ਬਚਨਿ ਕਟੇ ਭ੍ਰਮ ਭੇਦ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ ବଚନ ଦ୍ଵାରା ସବୁ ଭ୍ରମ ଏବଂ ଭେଦଭାବ ଦୂର ହୋଇଯାଏ।
ਗੁਰ ਕਾ ਬਚਨੁ ਕਤਹੁ ਨ ਜਾਇ ॥
ଵ ମନୁଷ୍ୟକୁ ଛାଡି କେଉଁ ଆଡେ ଯାଏ ନାହିଁ।
ਗੁਰ ਕੈ ਬਚਨਿ ਹਰਿ ਕੇ ਗੁਣ ਗਾਇ ॥੨॥
ଗୁରୁଙ୍କ ବଚନରୁ ହିଁ ପ୍ରାଣୀ ହରିଙ୍କ ଯଶ ଗାନ କରିଥାଏ ॥2॥
ਗੁਰ ਕਾ ਬਚਨੁ ਜੀਅ ਕੈ ਸਾਥ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ ବଚନ ଜୀବ ସାଥିରେ ରହିଥାଏ।
ਗੁਰ ਕਾ ਬਚਨੁ ਅਨਾਥ ਕੋ ਨਾਥ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ ବଚନ ଅନାଥର ନାଥ ଅଟେ।
ਗੁਰ ਕੈ ਬਚਨਿ ਨਰਕਿ ਨ ਪਵੈ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ ବଚନ ଦ୍ଵାରା ପ୍ରାଣୀନର୍କକୁ ଯାଏ ନାହିଁ।
ਗੁਰ ਕੈ ਬਚਨਿ ਰਸਨਾ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਰਵੈ ॥੩॥
ଗୁରୁଙ୍କ ବଚନ ଦ୍ଵାରା ପ୍ରାଣୀର ଇଚ୍ଛା ନାମ ରୂପୀ ଅମୃତର ଆନନ୍ଦ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଥାଏ ॥3॥
ਗੁਰ ਕਾ ਬਚਨੁ ਪਰਗਟੁ ਸੰਸਾਰਿ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ ବଚନ ବିଶ୍ବରେ ପ୍ରକଟ ଥାଏ।
ਗੁਰ ਕੈ ਬਚਨਿ ਨ ਆਵੈ ਹਾਰਿ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ ବଚନରୁ ପ୍ରାଣୀ କେବେ ପରାଜିତ ହୁଏନାହିଁ।
ਜਿਸੁ ਜਨ ਹੋਏ ਆਪਿ ਕ੍ਰਿਪਾਲ ॥
ହେ ନାନକ! ଯେଉଁ ପ୍ରାଣୀ ଉପରେ ପ୍ରଭୁ ସ୍ଵୟଂ କୃପାଳୁ ହୋଇଯାନ୍ତି,
ਨਾਨਕ ਸਤਿਗੁਰ ਸਦਾ ਦਇਆਲ ॥੪॥੫॥੭੪॥
ତାହା ଉପରେ ସଦଗୁରୁ ସର୍ବଦା ହିଁ ଦୟାଳୁ ରହିଥାନ୍ତି ॥4॥5॥74॥
ਗਉੜੀ ਗੁਆਰੇਰੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଗଉଡି ଗୁଆରେରୀ ମହଲା 5 ॥
ਜਿਨਿ ਕੀਤਾ ਮਾਟੀ ਤੇ ਰਤਨੁ ॥
ଯେଉଁ ଭଗବାନ ମାଟିରୁ ମୋର ଶରୀର ରଚନା କରି ଏହାକୁ ରତ୍ନ ଭଳି ଅମୂଲ୍ୟ ବନାଇଛନ୍ତି,
ਗਰਭ ਮਹਿ ਰਾਖਿਆ ਜਿਨਿ ਕਰਿ ਜਤਨੁ ॥
ଯିଏ ପ୍ରୟାସ କରି ମାତୃ ଗର୍ଭରେ ମୋର ରକ୍ଷା କରିଛନ୍ତି,
ਜਿਨਿ ਦੀਨੀ ਸੋਭਾ ਵਡਿਆਈ ॥
ଯିଏ ମୋତେ ଶୋଭା ଏବଂ ବଡିମା ପ୍ରଦାନ କରିଛନ୍ତି,
ਤਿਸੁ ਪ੍ਰਭ ਕਉ ਆਠ ਪਹਰ ਧਿਆਈ ॥੧॥
ମୁଁ ସେହି ଭଗବାନଙ୍କ ଆଠ ପ୍ରହର ସ୍ମରଣ କରୁଅଛି ॥1॥
ਰਮਈਆ ਰੇਨੁ ਸਾਧ ਜਨ ਪਾਵਉ ॥
ହେ ମୋର ରାମ! ମୋତେ ସନ୍ଥଜନଙ୍କ ଚରଣ ଧୁଳି ପ୍ରାପ୍ତ ହେଉ।
ਗੁਰ ਮਿਲਿ ਅਪੁਨਾ ਖਸਮੁ ਧਿਆਵਉ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ ସହିତ ମିଶି ମୁଁ ନିଜ ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କ ଧ୍ୟାନ କରୁଅଛି ॥1॥ରୁହ॥
ਜਿਨਿ ਕੀਤਾ ਮੂੜ ਤੇ ਬਕਤਾ ॥
ଯିଏ ମୋତେ ମୂର୍ଖରୁ ପ୍ରଚାରକ ବନାଇଛନ୍ତି,
ਜਿਨਿ ਕੀਤਾ ਬੇਸੁਰਤ ਤੇ ਸੁਰਤਾ ॥
ଅଚେତ ପୁରୁଷାରୁ ଯିଏ ମୋତେ ଚତୁର ବନାଇଛନ୍ତି,
ਜਿਸੁ ਪਰਸਾਦਿ ਨਵੈ ਨਿਧਿ ਪਾਈ ॥
ଯାହାଙ୍କ ଦୟାରୁ ମୋତେ ନବନିଧି ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଛି,
ਸੋ ਪ੍ਰਭੁ ਮਨ ਤੇ ਬਿਸਰਤ ਨਾਹੀ ॥੨॥
ସେହି ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ମୋର ହୃଦୟ ବିସ୍ମୃତ କରେ ନାହିଁ ॥2॥
ਜਿਨਿ ਦੀਆ ਨਿਥਾਵੇ ਕਉ ਥਾਨੁ ॥
ଯେଉଁ ପ୍ରଭୁ ମୋତେ ନିରାଶ୍ରୟକୁ ଆଶ୍ରୟ ଦେଇଛନ୍ତି
ਜਿਨਿ ਦੀਆ ਨਿਮਾਨੇ ਕਉ ਮਾਨੁ ॥
ଆଉ ଯେଉଁ ପ୍ରଭୁ ମୁଁ , ତୁଚ୍ଛ ପ୍ରାଣିକୁ, ଆଦର ସତ୍କାର ପ୍ରଦାନ କରିଛନ୍ତି,
ਜਿਨਿ ਕੀਨੀ ਸਭ ਪੂਰਨ ਆਸਾ ॥
ଯିଏ ମୋର ସମସ୍ତ ଅଧିକାର ପୂର୍ଣ୍ଣ କରିଛନ୍ତି,
ਸਿਮਰਉ ਦਿਨੁ ਰੈਨਿ ਸਾਸ ਗਿਰਾਸਾ ॥੩॥
ହେ ପ୍ରାଣୀ! ଦିନ ରାତି, ପ୍ରତ୍ୟେକ ଶ୍ଵାସ ଏବଂ ଗ୍ରାସରେ ତାହାଙ୍କ ଧ୍ୟାନ କର ॥3॥
ਜਿਸੁ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ਮਾਇਆ ਸਿਲਕ ਕਾਟੀ ॥
ଯାହାଙ୍କ ପ୍ରସାଦ (ଦୟା)ରୁ ମୋହ-ମାୟାର ବନ୍ଧନ କଟି ଯାଇଛି,
ਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਬਿਖੁ ਖਾਟੀ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ( ମୋହ ମାୟାର) ବିଷ ଅମୃତ ବନିଯାଇଛି।
ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਇਸ ਤੇ ਕਿਛੁ ਨਾਹੀ ॥
ହେ ନାନକ! ଏହି ଜୀବ ଦ୍ଵାରା କିଛି ମଧ୍ୟ ହୋଇପାରିବ ନାହିଁ।
ਰਾਖਨਹਾਰੇ ਕਉ ਸਾਲਾਹੀ ॥੪॥੬॥੭੫॥
ମୁଁ ରକ୍ଷକ-ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଯଶୋଗାନ କରୁଅଛି ॥4॥6॥75॥
ਗਉੜੀ ਗੁਆਰੇਰੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଗଉଡି ଗୁଆରେରୀ ମହଲା 5 ॥
ਤਿਸ ਕੀ ਸਰਣਿ ਨਾਹੀ ਭਉ ਸੋਗੁ ॥
ସେହି ଭଗବାନଙ୍କ ଶରଣରେ ଆସିଲେ କୌଣସି ଭୟ ଏବଂ ଚିନ୍ତା ରହେ ନାହିଁ।
ਉਸ ਤੇ ਬਾਹਰਿ ਕਛੂ ਨ ਹੋਗੁ ॥
ତାହାଙ୍କ ହୁକୁମ ବିନା କିଛି ମଧ୍ୟ କରାଯାଇ ପାରିବ ନାହିଁ।
ਤਜੀ ਸਿਆਣਪ ਬਲ ਬੁਧਿ ਬਿਕਾਰ ॥
ମୁଁ ଚତୁରତା, ବଳ ଏବଂ ମନ୍ଦବୁଦ୍ଧି ତ୍ୟାଗ କରିଦେଇଛି।
ਦਾਸ ਅਪਨੇ ਕੀ ਰਾਖਨਹਾਰ ॥੧॥
ସେ ନିଜ ଦାସର ପ୍ରତିଷ୍ଠା ରକ୍ଷା କରନ୍ତି ॥1॥
ਜਪਿ ਮਨ ਮੇਰੇ ਰਾਮ ਰਾਮ ਰੰਗਿ ॥
ହେ ମୋର ମନ! ତୁ ପ୍ରେମ ପୂର୍ବକ ରାମ ନାମର ସ୍ମରଣ କର।
ਘਰਿ ਬਾਹਰਿ ਤੇਰੈ ਸਦ ਸੰਗਿ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ସେ ହୃଦୟ-ଘରେ ଏବଂ ବାହାରେ ସର୍ବଦା ତୋର ସାଥିରେ ରହିଥାନ୍ତି ॥1॥ରୁହ॥
ਤਿਸ ਕੀ ਟੇਕ ਮਨੈ ਮਹਿ ਰਾਖੁ ॥
ନିଜ ମନରେ ତାହାଙ୍କ ସାହାରର ଆଶା ରଖ।