Page 172
ਘਟਿ ਘਟਿ ਰਮਈਆ ਰਮਤ ਰਾਮ ਰਾਇ ਗੁਰ ਸਬਦਿ ਗੁਰੂ ਲਿਵ ਲਾਗੇ ॥
ରାମ ପ୍ରତ୍ୟେକ ହୃଦୟରେ ବିଦ୍ୟମାନ ଅଟନ୍ତି, ଗୁରୁଙ୍କ ଶବ୍ଦ ଏବଂ ଗୁରୁ ଦ୍ଵାରା ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଠାରେ ବୃତ୍ତି ଲଗାଇଛନ୍ତି।
ਹਉ ਮਨੁ ਤਨੁ ਦੇਵਉ ਕਾਟਿ ਗੁਰੂ ਕਉ ਮੇਰਾ ਭ੍ਰਮੁ ਭਉ ਗੁਰ ਬਚਨੀ ਭਾਗੇ ॥੨॥
ମୋର ମନ ଏବଂ ଶରୀରକୁ ଖଣ୍ଡ ଖଣ୍ଡ କରି ମୁଁ ସେମାନଙ୍କୁ ଗୁରୁଙ୍କୁ ଅର୍ପଣ କରେ | ମୋର ଦ୍ୱନ୍ଦ୍ୱ ଏବଂ ଭୟ ଗୁରୁଙ୍କ କଥା ଦ୍ୱାରା ନିବୃତ୍ତ ହୋଇ ଯାଇଛି ॥2॥
ਅੰਧਿਆਰੈ ਦੀਪਕ ਆਨਿ ਜਲਾਏ ਗੁਰ ਗਿਆਨਿ ਗੁਰੂ ਲਿਵ ਲਾਗੇ ॥
ଯେତେବେଳେ ଗୁରୁ ଅଜ୍ଞତାର ଅନ୍ଧକାରରେ ନିଜର ଜ୍ଞାନର ପ୍ରଦୀପ ପ୍ରଜ୍ୱଳିତ କଲେ, ସେତେବେଳେ ମୋର ମନୋଭାବ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ସହିତ ଜଡିତ ହେଲା
ਅਗਿਆਨੁ ਅੰਧੇਰਾ ਬਿਨਸਿ ਬਿਨਾਸਿਓ ਘਰਿ ਵਸਤੁ ਲਹੀ ਮਨ ਜਾਗੇ ॥੩॥
ଅଜ୍ଞତାର ଅନ୍ଧକାର ମୋ ହୃଦୟରୁ ବିସର୍ଜନ ହୋଇଗଲା ଏବଂ ମାୟାର ଭ୍ରମରେ ନିଦ୍ରାମଗ୍ନ ହୋଇଥିବା ମୋର ମନ ଜାଗ୍ରତ ହେଲା | ମୋ ମନ ହୃଦୟ ଗୃହରେ ନାମର ବସ୍ତୁ ପାଇଯାଇଛି॥3॥
ਸਾਕਤ ਬਧਿਕ ਮਾਇਆਧਾਰੀ ਤਿਨ ਜਮ ਜੋਹਨਿ ਲਾਗੇ ॥
ଭଗବାନଙ୍କ ଠାରୁ ବିମୁଖ, ନିର୍ଦ୍ଦୟ, ପତିତ ଏବଂ ମାୟାଧାରୀ ଜୀବକୁ ହିଁ ଯମଦୂତ ମୃତ୍ୟୁର ବନ୍ଧନରେ ବାନ୍ଧିଥାଏ।
ਉਨ ਸਤਿਗੁਰ ਆਗੈ ਸੀਸੁ ਨ ਬੇਚਿਆ ਓਇ ਆਵਹਿ ਜਾਹਿ ਅਭਾਗੇ ॥੪॥
ଯିଏ ସଦଗୁରୁଙ୍କ ସମ୍ମୁଖରେ ନିଜ ମସ୍ତକ ବିକ୍ରି କରି ନାହିଁ, ସେ ଭାଗ୍ୟହୀନ ଜନ୍ମ ମୃତ୍ୟୁ ଚକ୍ରରେ ପଡିରହିଥାଏ ॥4॥
ਹਮਰਾ ਬਿਨਉ ਸੁਨਹੁ ਪ੍ਰਭ ਠਾਕੁਰ ਹਮ ਸਰਣਿ ਪ੍ਰਭੂ ਹਰਿ ਮਾਗੇ ॥
ହେ ଭଗବାନ ଠାକୁର! ମୋର ଅନୁରୋଧ ଶୁଣ | ମୁଁ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଆଶ୍ରୟ ନେଇ ହରି ନାମ ପାଇଁ ପ୍ରାର୍ଥନା କରେ |
ਜਨ ਨਾਨਕ ਕੀ ਲਜ ਪਾਤਿ ਗੁਰੂ ਹੈ ਸਿਰੁ ਬੇਚਿਓ ਸਤਿਗੁਰ ਆਗੇ ॥੫॥੧੦॥੨੪॥੬੨॥
ଗୁରୁ ହିଁ ନାନକଙ୍କ ଲଜ୍ଜା-ପ୍ରତିଷ୍ଠା ରଖିବା ବାଲା ଅଟନ୍ତି, ସେ ନିଜ ମସ୍ତକ ସଦଗୁରୁଙ୍କ ସମ୍ମୁଖରେ ବିକ୍ରି କରିଦେଇଛନ୍ତି। ॥5॥10॥24॥62॥
ਗਉੜੀ ਪੂਰਬੀ ਮਹਲਾ ੪ ॥
ଗଉଡି ପୁରବୀ ମହଲା 4 ॥
ਹਮ ਅਹੰਕਾਰੀ ਅਹੰਕਾਰ ਅਗਿਆਨ ਮਤਿ ਗੁਰਿ ਮਿਲਿਐ ਆਪੁ ਗਵਾਇਆ ॥
ଆମେ (ପ୍ରାଣୀ) ଅତ୍ୟଧିକ ଅହଂକାରୀ, ଆମର ବୁଦ୍ଧି ଅହଂକାରୀ ଏବଂ ଅଜ୍ଞ ହୋଇ ରହିଥାଏ | କିନ୍ତୁ ଗୁରୁଙ୍କୁ ଭେଟିବା ଦ୍ୱାରା ଆମର ଅହଂକାର ନଷ୍ଟ ହୋଇଯାଏ |
ਹਉਮੈ ਰੋਗੁ ਗਇਆ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ਧਨੁ ਧੰਨੁ ਗੁਰੂ ਹਰਿ ਰਾਇਆ ॥੧॥
ଅହଙ୍କାରର ରୋଗ ଆମ ହୃଦୟରୁ ଅପସାରିତ ହୋଇଛି ଏବଂ ଆମେ ସୁଖ ପାଇଛୁ | ହରି-ପରମେଶ୍ୱର ରୂପୀ ଗୁରୁ ଧନ୍ୟ ଧନ୍ୟ ଅଟନ୍ତି। ॥1॥
ਰਾਮ ਗੁਰ ਕੈ ਬਚਨਿ ਹਰਿ ਪਾਇਆ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ହେ ମୋର ରାମ! ଗୁରୁଙ୍କ ବଚନ ଦ୍ଵାରା ମୁଁ ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ପାଇଯାଇଛି ॥1॥ରୁହ॥
ਮੇਰੈ ਹੀਅਰੈ ਪ੍ਰੀਤਿ ਰਾਮ ਰਾਇ ਕੀ ਗੁਰਿ ਮਾਰਗੁ ਪੰਥੁ ਬਤਾਇਆ ॥
ମୋର ହୃଦୟରେ ରାମଙ୍କ ପ୍ରେମ ଅଛି, ଗୁରୁ ମୋତେ ପ୍ରଭୁ ମିଳନର ମାର୍ଗ ଦେଖାଇଛନ୍ତି।
ਮੇਰਾ ਜੀਉ ਪਿੰਡੁ ਸਭੁ ਸਤਿਗੁਰ ਆਗੈ ਜਿਨਿ ਵਿਛੁੜਿਆ ਹਰਿ ਗਲਿ ਲਾਇਆ ॥੨॥
ମୋର ଆତ୍ମା ଏବଂ ଶରୀର ସବୁ କିଛି ସଦଗୁରୁଙ୍କ ନିକଟରେ ସମର୍ପିତ, ଯିଏ ମୋତେ ବିଚ୍ଛେଦ ହୋଇଥିବା ପରମାତ୍ମାଙ୍କୁ ଆଲିଙ୍ଗନ କରାଇଛନ୍ତି॥2॥
ਮੇਰੈ ਅੰਤਰਿ ਪ੍ਰੀਤਿ ਲਗੀ ਦੇਖਨ ਕਉ ਗੁਰਿ ਹਿਰਦੇ ਨਾਲਿ ਦਿਖਾਇਆ ॥
ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଦର୍ଶନ ପାଇଁ ପ୍ରେମ ମୋ ହୃଦୟରେ ସୃଷ୍ଟି ହୋଇଛି | ଗୁରୁ ମୋତେ ମୋ ହୃଦୟରେ ହିଁ ଥିବା ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ଦେଖାଇଛନ୍ତି।
ਸਹਜ ਅਨੰਦੁ ਭਇਆ ਮਨਿ ਮੋਰੈ ਗੁਰ ਆਗੈ ਆਪੁ ਵੇਚਾਇਆ ॥੩॥
ମୋର ମନରେ ସ୍ଵାଭାବିକ ଆନନ୍ଦ ଉତ୍ପନ୍ନ ହୋଇଯାଇଛି, ମୁଁ ଦୁଃଖକୁ ଗୁରୁଙ୍କ ସମ୍ମୁଖରେ ବିକ୍ରି କରିଦେଇଛି। ॥3॥
ਹਮ ਅਪਰਾਧ ਪਾਪ ਬਹੁ ਕੀਨੇ ਕਰਿ ਦੁਸਟੀ ਚੋਰ ਚੁਰਾਇਆ ॥
ମୁଁ ଅନେକ ଅପରାଧ ଓ ପାପ କରିଛି। ଯେହେତୁ ଚୋର ଯାହା ଚୋରି କରିଛି ତାହା ଲୁଚାଇଥାଏ, ତେଣୁ ମୁଁ ଦୁଷ୍କର୍ମ କରି ତାହାକୁ ଲୁଚାଇ ରଖିଛି |
ਅਬ ਨਾਨਕ ਸਰਣਾਗਤਿ ਆਏ ਹਰਿ ਰਾਖਹੁ ਲਾਜ ਹਰਿ ਭਾਇਆ ॥੪॥੧੧॥੨੫॥੬੩॥
ହେ ନାନକ! ଏବେ ମୁଁ ହରିଙ୍କ ଶରଣରେ ଆସିଅଛି, ହେ ହରି! ତୁମକୁ ଯେପରି ଉପଯୁକ୍ତ ଲାଗୁଅଛି, ମୋର ଲଜ୍ଜା ସେପରି ହିଁ ରଖ॥4॥11॥25॥63॥
ਗਉੜੀ ਪੂਰਬੀ ਮਹਲਾ ੪ ॥
ଗଉଡି ପୁରବୀ ମହଲା 4 ॥
ਗੁਰਮਤਿ ਬਾਜੈ ਸਬਦੁ ਅਨਾਹਦੁ ਗੁਰਮਤਿ ਮਨੂਆ ਗਾਵੈ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ ଉପଦେଶ ଦ୍ଵାରା, ଅନାହତ ଶବ୍ଦ ମୋ ଭିତରେ ପୁନର୍ବାର ଆରମ୍ଭ ହେବାକୁ ଲାଗିଲା ଏବଂ ମୋର ମନ କେବଳ ଗୁରୁଙ୍କ ଶିକ୍ଷା ଦ୍ୱାରା ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ଯଶ ଗାନ କରେ |
ਵਡਭਾਗੀ ਗੁਰ ਦਰਸਨੁ ਪਾਇਆ ਧਨੁ ਧੰਨੁ ਗੁਰੂ ਲਿਵ ਲਾਵੈ ॥੧॥
ବଡ ସୌଭାଗ୍ୟରୁ ମୁଁ ଗୁରୁଜୀଙ୍କ ଦର୍ଶନ ପାଇଛି, ଗୁରୁ, ଯିଏ ଭଗବାନଙ୍କ ପ୍ରତି ମୋର ମନୋଭାବ ଯୋଡିଛନ୍ତି, ସେ ଧନ୍ୟ ଧନ୍ୟ ଅଟନ୍ତି॥1॥
ਗੁਰਮੁਖਿ ਹਰਿ ਲਿਵ ਲਾਵੈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ ମାଧ୍ୟମରୁ ହିଁ ଈଶ୍ବରଙ୍କ ଠାରେ ବୃତ୍ତି ଲାଗିଥାଏ ॥1॥ରୁହ॥
ਹਮਰਾ ਠਾਕੁਰੁ ਸਤਿਗੁਰੁ ਪੂਰਾ ਮਨੁ ਗੁਰ ਕੀ ਕਾਰ ਕਮਾਵੈ ॥
ପୂର୍ଣ୍ଣ ସଦଗୁରୁ ହିଁ ମୋର ଠାକୁର ଅଟନ୍ତି ଆଉ ମୋର ମନ ଗୁରୁଙ୍କ ହିଁ ସେବା କରିଥାଏ।
ਹਮ ਮਲਿ ਮਲਿ ਧੋਵਹ ਪਾਵ ਗੁਰੂ ਕੇ ਜੋ ਹਰਿ ਹਰਿ ਕਥਾ ਸੁਨਾਵੈ ॥੨॥
ମୁଁ ଗୁରୁଙ୍କ ଚରଣ ଧୋଇଥାଏ, ଯିଏ ମୋତେ ହରିଙ୍କ କଥା ଶୁଣାନ୍ତି ॥2॥
ਹਿਰਦੈ ਗੁਰਮਤਿ ਰਾਮ ਰਸਾਇਣੁ ਜਿਹਵਾ ਹਰਿ ਗੁਣ ਗਾਵੈ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ ଉପଦେଶ ମାଧ୍ୟମରୁ ରାମ ରସ ମୋ’ ମନରେ ସ୍ଥାପିତ ହୋଇଛି, ଏବଂ ମୋ’ ଜିହ୍ଵା ହରିଙ୍କ ଯଶ ଗାନ କରିଥାଏ।
ਮਨ ਰਸਕਿ ਰਸਕਿ ਹਰਿ ਰਸਿ ਆਘਾਨੇ ਫਿਰਿ ਬਹੁਰਿ ਨ ਭੂਖ ਲਗਾਵੈ ॥੩॥
ମୋର ମନ ପ୍ରେମରେ ଭିଜି ଈଶ୍ବରଙ୍କ ଅମୃତ ଦ୍ଵାରା ତୃପ୍ତ ହୋଇଯାଇଛି ଆଉ ତାପରେ ତାହାକୁ ଦ୍ଵିତୀୟ ବାର ଭୋକ ଲାଗେ ନାହିଁ ॥3॥
ਕੋਈ ਕਰੈ ਉਪਾਵ ਅਨੇਕ ਬਹੁਤੇਰੇ ਬਿਨੁ ਕਿਰਪਾ ਨਾਮੁ ਨ ਪਾਵੈ ॥
କେହି ଅନେକ ଉପାୟ କରୁ, କିନ୍ତୁ ,ପ୍ରଭୁଙ୍କ କୃପା ବିନା ତାହାକୁ ନାମ ପ୍ରାପ୍ତ ହୁଏନାହିଁ।
ਜਨ ਨਾਨਕ ਕਉ ਹਰਿ ਕਿਰਪਾ ਧਾਰੀ ਮਤਿ ਗੁਰਮਤਿ ਨਾਮੁ ਦ੍ਰਿੜਾਵੈ ॥੪॥੧੨॥੨੬॥੬੪॥
ନାନକ ଉପରେ ହରି-ପରମେଶ୍ଵର ନିଜ କୃପା ଧାରଣ କରିଛନ୍ତି, ଗୁରୁଙ୍କ ଉପଦେଶ ଦ୍ଵାରା ତାହାଙ୍କ ବୁଦ୍ଧିରେ ହରିଙ୍କ ନାମ ବାସ କରିଛି ॥4॥12॥26॥64॥
ਰਾਗੁ ਗਉੜੀ ਮਾਝ ਮਹਲਾ ੪ ॥
ରାଗ ଗଉଡି ମାଝ ମହଲା 4 ॥
ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਿੰਦੂ ਜਪਿ ਨਾਮੁ ਕਰੰਮਾ ॥
ହେ ମୋର ପ୍ରାଣ! ଗୁରୁଙ୍କ ସାନ୍ନିଧ୍ୟରେ ରହି ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ନାମର ଜପ କର।
ਮਤਿ ਮਾਤਾ ਮਤਿ ਜੀਉ ਨਾਮੁ ਮੁਖਿ ਰਾਮਾ ॥
ହେ ମୋର ପ୍ରାଣ! ସେହି ବୁଦ୍ଧିକୁ ନିଜର ମାତା ବନାଅ, ବୁଦ୍ଧିକୁ ହିଁ ନିଜର ଜୀବନ-ଆଧାର ବନାଅ ଏବଂ ପାଟିରେ ରାମର ନାମ ଜପ କର।
ਸੰਤੋਖੁ ਪਿਤਾ ਕਰਿ ਗੁਰੁ ਪੁਰਖੁ ਅਜਨਮਾ ॥
ସନ୍ତୋଷକୁ ନିଜ ପିତା ଆଉ ଗୁରୁଙ୍କୁ ନିଜର ଅଜନ୍ମା ସଦପୁରୁଷ ବନାଅ।