Page 1317
ਹਰਿ ਸੁਆਮੀ ਹਰਿ ਪ੍ਰਭੁ ਤਿਨ ਮਿਲੇ ਜਿਨ ਲਿਖਿਆ ਧੁਰਿ ਹਰਿ ਪ੍ਰੀਤਿ ॥
ଜଗତର ସ୍ଵାମୀ ପ୍ରଭୁ ତାହାକୁ ହିଁ ମିଳିଥାନ୍ତି, ଯାହାର ଭାଗ୍ୟରେ ଲେଖା ହୋଇଥାଏ।
ਜਨ ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇਆ ਗੁਰ ਬਚਨਿ ਜਪਿਓ ਮਨਿ ਚੀਤਿ ॥੧॥
ହେ ନାନକ! ଗୁରୁଙ୍କ ବଚନ ଦ୍ଵାରା ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ନାମର ଧ୍ୟାନ କରାଯାଏ ଏବଂ ମନରେ ତାହାଙ୍କ ଜପ କରାଯାଏ||1||
ਮਃ ੪ ॥
ମହଲା 4॥
ਹਰਿ ਪ੍ਰਭੁ ਸਜਣੁ ਲੋੜਿ ਲਹੁ ਭਾਗਿ ਵਸੈ ਵਡਭਾਗਿ ॥
ସଜ୍ଜନ ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ପ୍ରାପ୍ତ କର, ଯଦି ଉତ୍ତମ ଭାଗ୍ୟ ହୋଇଥାଏ, ସେ ମନରେ ବାସ କରିବେ।
ਗੁਰਿ ਪੂਰੈ ਦੇਖਾਲਿਆ ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਲਿਵ ਲਾਗਿ ॥੨॥
ନାନକ କହନ୍ତି ଯେ ପୂର୍ଣ୍ଣ ଗୁରୁ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ଦର୍ଶନ କରାଇଛନ୍ତି, ବର୍ତ୍ତମାନ ସେଥିରେ ଲଗ୍ନ ଲାଗି ଯାଇଛି||2||
ਪਉੜੀ ॥
ପଉଡୀ॥
ਧਨੁ ਧਨੁ ਸੁਹਾਵੀ ਸਫਲ ਘੜੀ ਜਿਤੁ ਹਰਿ ਸੇਵਾ ਮਨਿ ਭਾਣੀ ॥
ସେହି ଜୀବନ-ଘଡି ସଫଳ, ସୁନ୍ଦର ଏବଂ ଧନ୍ୟ ଅଟେ, ଯେତେବେଳେ ଈଶ୍ବରଙ୍କ ସେବା ମନକୁ ଭଲ ଲାଗିଥାଏ।
ਹਰਿ ਕਥਾ ਸੁਣਾਵਹੁ ਮੇਰੇ ਗੁਰਸਿਖਹੁ ਮੇਰੇ ਹਰਿ ਪ੍ਰਭ ਅਕਥ ਕਹਾਣੀ ॥
ହେ ମୋର ଗୁରୁଙ୍କ ଶିଷ୍ୟ! ମୋତେ ହରିକଥା ଶୁଣାଅ, ସେହି ପ୍ରଭୁଙ୍କ କଥା ଅକଥନୀୟ ଅଟେ।
ਕਿਉ ਪਾਈਐ ਕਿਉ ਦੇਖੀਐ ਮੇਰਾ ਹਰਿ ਪ੍ਰਭੁ ਸੁਘੜੁ ਸੁਜਾਣੀ ॥
ମୋର ଚତୁର ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ କିପରି ପ୍ରାପ୍ତ କରାଯାଇ ଥାଏ, କିପରି ଦର୍ଶନ ହୋଇଥାଏ?
ਹਰਿ ਮੇਲਿ ਦਿਖਾਏ ਆਪਿ ਹਰਿ ਗੁਰ ਬਚਨੀ ਨਾਮਿ ਸਮਾਣੀ ॥
ସେ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ମିଳାଇ ଥାଆନ୍ତି, ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ଦର୍ଶନ କରାଇ ଥାଆନ୍ତି ଏବଂ ଗୁରୁଙ୍କ ବଚନ ଦ୍ଵାରା ଜୀବ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଠାରେ ବିଲୀନ ହୋଇଯାଏ।
ਤਿਨ ਵਿਟਹੁ ਨਾਨਕੁ ਵਾਰਿਆ ਜੋ ਜਪਦੇ ਹਰਿ ਨਿਰਬਾਣੀ ॥੧੦॥
ହେ ନାନକ! ମୁଁ ସେହି ଲୋକଙ୍କ ପ୍ରତି ସମର୍ପିତ ଯାଇଥାଏ, ଯିଏ ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ନାମ ଜପିଥାଏ||10||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੪ ॥
ଶ୍ଳୋକ ମହଲା 4॥
ਹਰਿ ਪ੍ਰਭ ਰਤੇ ਲੋਇਣਾ ਗਿਆਨ ਅੰਜਨੁ ਗੁਰੁ ਦੇਇ ॥
ଗୁରୁ ଜ୍ଞାନର ସୁରମା ଦେଇଛନ୍ତି, ନେତ୍ର ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଠାରେ ଲୀନ ହୋଇ ଯାଇଛି।
ਮੈ ਪ੍ਰਭੁ ਸਜਣੁ ਪਾਇਆ ਜਨ ਨਾਨਕ ਸਹਜਿ ਮਿਲੇਇ ॥੧॥
ଏହିପରି, ହେ ନାନକ! ମୁଁ ସ୍ଵାଭାବିକ ଭାବରେ ସଜ୍ଜନ ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଛି||1||
ਮਃ ੪ ॥
ମହଲା 4॥
ਗੁਰਮੁਖਿ ਅੰਤਰਿ ਸਾਂਤਿ ਹੈ ਮਨਿ ਤਨਿ ਨਾਮਿ ਸਮਾਇ ॥
ଗୁରୁମୁଖୀର ଅନ୍ତର୍ମନରେ ସୁଖ ଶାନ୍ତି ବାସ କରିଥାଏ, ତାହାର ମନରେ ହରିନାମ ସମାହିତ ରହିଥାଏ।
ਨਾਮੁ ਚਿਤਵੈ ਨਾਮੋ ਪੜੈ ਨਾਮਿ ਰਹੈ ਲਿਵ ਲਾਇ ॥
ସେ ନାମର ଚିନ୍ତନ କରିଥାଏ, ହରିନାମର ପଠନ କରିଥାଏ ଏବଂ ନାମରେ ହିଁ ଧ୍ୟାନଶୀଳ ରହିଥାଏ।
ਨਾਮੁ ਪਦਾਰਥੁ ਪਾਈਐ ਚਿੰਤਾ ਗਈ ਬਿਲਾਇ ॥
ହରିନାମ ପଦାର୍ଥ ପାଇବା ଦ୍ଵାରା ସବୁ ଦୂର ହୋଇଯାଏ।
ਸਤਿਗੁਰਿ ਮਿਲਿਐ ਨਾਮੁ ਊਪਜੈ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਭੁਖ ਸਭ ਜਾਇ ॥
ଯଦି ସଦଗୁରୁଙ୍କ ସହିତ ମିଳନ ହୋଇଯାଏ, ହରିନାମ ମିଳିଥାଏ ଏବଂ ତୃଷ୍ଣା-କ୍ଷୁଧା ସବୁ ଦୂର ହୋଇଯାଏ।
ਨਾਨਕ ਨਾਮੇ ਰਤਿਆ ਨਾਮੋ ਪਲੈ ਪਾਇ ॥੨॥
ହେ ନାନକ! ହରିନାମରେ ଲୀନ ରହିବା ବାଲା ହିଁ ନାମ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଥାଏ||2||
ਪਉੜੀ ॥
ପଉଡୀ॥
ਤੁਧੁ ਆਪੇ ਜਗਤੁ ਉਪਾਇ ਕੈ ਤੁਧੁ ਆਪੇ ਵਸਗਤਿ ਕੀਤਾ ॥
ହେ ପ୍ରଭୁ! ତୁ ଜଗତକୁ ଉତ୍ପନ୍ନ କରି ନିଜ ବଶରେ କରିଛୁ।
ਇਕਿ ਮਨਮੁਖ ਕਰਿ ਹਾਰਾਇਅਨੁ ਇਕਨਾ ਮੇਲਿ ਗੁਰੂ ਤਿਨਾ ਜੀਤਾ ॥
କାହାକୁ ସ୍ଵେଚ୍ଛାଚାରୀ ବନାଇ ଜୀବନ ବାଜିରେ ହରାଇ ଦେଇଛୁ ଏବଂ କାହାକୁ ଗୁରୁଙ୍କ ସହିତ ମିଳନ କରାଇ ଜୀବନ-ବାଜିରେ ବିଜୟର ଅଧିକାର ଦେଇଛୁ।
ਹਰਿ ਊਤਮੁ ਹਰਿ ਪ੍ਰਭ ਨਾਮੁ ਹੈ ਗੁਰ ਬਚਨਿ ਸਭਾਗੈ ਲੀਤਾ ॥
ପ୍ରଭୁଙ୍କ ନାମ ଉତ୍ତମ ଅଟେ ଏବଂ ଗୁରୁଙ୍କ ବଚନ ଦ୍ଵାରା କେହି ଭାଗ୍ୟଶାଳୀ ହିଁ ଏହା ନେଇଥାଏ।
ਦੁਖੁ ਦਾਲਦੁ ਸਭੋ ਲਹਿ ਗਇਆ ਜਾਂ ਨਾਉ ਗੁਰੂ ਹਰਿ ਦੀਤਾ ॥
ଯେତେବେଳେ ଗୁରୁ ହରିନାମ ପ୍ରଦାନ କରିଛନ୍ତି, ଦୁଃଖ-ଦାରିଦ୍ର୍ୟ ସବୁ ଦୂର ହୋଇ ଯାଇଛି।
ਸਭਿ ਸੇਵਹੁ ਮੋਹਨੋ ਮਨਮੋਹਨੋ ਜਗਮੋਹਨੋ ਜਿਨਿ ਜਗਤੁ ਉਪਾਇ ਸਭੋ ਵਸਿ ਕੀਤਾ ॥੧੧॥
ସମସ୍ତେ ମନ ଓ ଜଗତକୁ ମୋହିତ କରିବା ବାଲା ପ୍ରଭୁଙ୍କ ସ୍ମରଣ କର, ଯିଏ ଜଗତକୁ ଉତ୍ପନ୍ନ କରି ସବୁ ଜୀବକୁ ବଶରେ କରିଛନ୍ତି||1||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੪ ॥
ଶ୍ଳୋକ ମହଲା 4॥
ਮਨ ਅੰਤਰਿ ਹਉਮੈ ਰੋਗੁ ਹੈ ਭ੍ਰਮਿ ਭੂਲੇ ਮਨਮੁਖ ਦੁਰਜਨਾ ॥
ମନରେ ଅହଙ୍କାରର ରୋଗ ଲାଗିଥାଏ, ଯେଉଁ କାରଣରୁ ଦୁଷ୍ଟ ସ୍ଵେଚ୍ଛାଚାରୀ ପଥଭ୍ରଷ୍ଟ ହୋଇଯାଏ।
ਨਾਨਕ ਰੋਗੁ ਵਞਾਇ ਮਿਲਿ ਸਤਿਗੁਰ ਸਾਧੂ ਸਜਨਾ ॥੧॥
ନାନକ କହନ୍ତି ଯେ ଯେତେବେଳେ ସଦଗୁରୁ, ସଜ୍ଜନ ସାଧୁ ମିଳିଥାନ୍ତି, ଏହି ରୋଗ ଦୂର ହୋଇଯାଏ||1||
ਮਃ ੪ ॥
ମହଲା 4॥
ਮਨੁ ਤਨੁ ਤਾਮਿ ਸਗਾਰਵਾ ਜਾਂ ਦੇਖਾ ਹਰਿ ਨੈਣੇ ॥
ଯେତେବେଳେ ନେତ୍ରରେ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଦର୍ଶନ କରିଛି, ତନ ସୁନ୍ଦର ହୋଇ ଯାଇଛି।
ਨਾਨਕ ਸੋ ਪ੍ਰਭੁ ਮੈ ਮਿਲੈ ਹਉ ਜੀਵਾ ਸਦੁ ਸੁਣੇ ॥੨॥
ହେ ନାନକ! ସେହି ପ୍ରଭୁ ମୋତେ ମିଳି ଯାଇଛନ୍ତି, ଯାହାଙ୍କ କୀର୍ତ୍ତନ ଶୁଣି ମୁଁ ଜୀବିତ ରହିଥାଏ||2||
ਪਉੜੀ ॥
ପଉଡୀ॥
ਜਗੰਨਾਥ ਜਗਦੀਸਰ ਕਰਤੇ ਅਪਰੰਪਰ ਪੁਰਖੁ ਅਤੋਲੁ ॥
ଈଶ୍ଵର ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ଜଗତର ମାଲିକ ଅଟନ୍ତି, ସେହି ଜଗଦୀଶ୍ଵର ପ୍ରକୃତିର ରଚନାହାର ଅଟନ୍ତି, ଉର୍ଦ୍ଧ୍ଵରୁ ଉର୍ଦ୍ଧ୍ଵରେ, ପରମପୁରୁଷ ଓ ଅତୁଳନୀୟ ଅଟନ୍ତି।
ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਵਹੁ ਮੇਰੇ ਗੁਰਸਿਖਹੁ ਹਰਿ ਊਤਮੁ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਅਮੋਲੁ ॥
ହେ ମୋର ଗୁରୁଙ୍କ ଶିଷ୍ୟ! ହରିନାମର ଧ୍ୟାନ କର, ସେ ଉତ୍ତମ ଓ ଅମୂଲ୍ୟ ଅଟନ୍ତି।
ਜਿਨ ਧਿਆਇਆ ਹਿਰਦੈ ਦਿਨਸੁ ਰਾਤਿ ਤੇ ਮਿਲੇ ਨਹੀ ਹਰਿ ਰੋਲੁ ॥
ଯିଏ ହୃଦୟରେ ଦିନ-ରାତି ଧ୍ୟାନ କରିଥାଏ, ସେ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଠାରେ ମିଶି ଯାଇଥାଏ, ପଥଭ୍ରଷ୍ଟ ହୁଏନାହିଁ।
ਵਡਭਾਗੀ ਸੰਗਤਿ ਮਿਲੈ ਗੁਰ ਸਤਿਗੁਰ ਪੂਰਾ ਬੋਲੁ ॥
ଭାଗ୍ୟଶାଳୀକୁ ସଙ୍ଗତରେ ପୂର୍ଣ୍ଣ ଗୁରୁଙ୍କ ବଚନ ମିଳି ଯାଇଥାଏ।
ਸਭਿ ਧਿਆਵਹੁ ਨਰ ਨਾਰਾਇਣੋ ਨਾਰਾਇਣੋ ਜਿਤੁ ਚੂਕਾ ਜਮ ਝਗੜੁ ਝਗੋਲੁ ॥੧੨॥
ହେ ଭକ୍ତଜନ! ସମସ୍ତେ ନାରାୟଣଙ୍କ ଭଜନ କର, ଯାହା ଫଳରେ ଯମର ଝଗଡା ସମାପ୍ତ ହୋଇଯାଏ||12||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੪ ॥
ଶ୍ଳୋକ ମହଲା 4॥
ਹਰਿ ਜਨ ਹਰਿ ਹਰਿ ਚਉਦਿਆ ਸਰੁ ਸੰਧਿਆ ਗਾਵਾਰ ॥
ହରି-ଭକ୍ତ ହରି ଭଜନରେ ଲୀନ ରହିଥାଏ, ଯଦି କେହି ମୂର୍ଖ ତୀର ତ୍ୟାଗ କରିଥାଏ।
ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਜਨ ਹਰਿ ਲਿਵ ਉਬਰੇ ਜਿਨ ਸੰਧਿਆ ਤਿਸੁ ਫਿਰਿ ਮਾਰ ॥੧॥
ନାନକ କହନ୍ତି ଯେ ହରି-ଭକ୍ତିରେ ଲୀନ ଭକ୍ତ ଏହାଠାରୁ ରକ୍ଷା ପାଇଯାଏ, ପରନ୍ତୁ ଯିଏ କ୍ଷତି ପହଞ୍ଚାଇବା ପାଇଁ ଚେଷ୍ଟା କରିଥାଏ, ସ୍ଵୟଂ ମୃତ୍ୟୁର ଫନ୍ଦାକୁ ଚାଲି ଆସିଥାଏ||1||