Page 1120
ਵਾਰੀ ਫੇਰੀ ਸਦਾ ਘੁਮਾਈ ਕਵਨੁ ਅਨੂਪੁ ਤੇਰੋ ਠਾਉ ॥੧॥
ହେ ପ୍ରଭୁ! ମୁଁ ସର୍ବଦା ତୋ' ପ୍ରତି ସମର୍ପିତ ଯାଇଥାଏ, ତୋର ଅନୁପମ ସ୍ଥାନ କିପରି ଅଟେ||1||
ਸਰਬ ਪ੍ਰਤਿਪਾਲਹਿ ਸਗਲ ਸਮਾਲਹਿ ਸਗਲਿਆ ਤੇਰੀ ਛਾਉ ॥
ତୁ ସବୁ ଜୀବଙ୍କ ପୋଷକ ଅଟୁ, ସବୁଙ୍କୁ ପୋଷଣ କରୁ ଏବଂ ସେମାନଙ୍କୁ ତୋର ହିଁ ଆଶ୍ରା ଅଛି।
ਨਾਨਕ ਕੇ ਪ੍ਰਭ ਪੁਰਖ ਬਿਧਾਤੇ ਘਟਿ ਘਟਿ ਤੁਝਹਿ ਦਿਖਾਉ ॥੨॥੨॥੪॥
ହେ ନାନକଙ୍କ ପ୍ରଭୁ! ହେ ପରମ ପୁରୁଷ ବିଧାତା! ମୁଁ ପ୍ରତି ଜୀବ ଠାରେ ତୋତେ ହିଁ ଦେଖିଥାଏ||2||2||4||
ਕੇਦਾਰਾ ਮਹਲਾ ੫ ॥
କେଦାର ମହଲା 5॥
ਪ੍ਰਿਅ ਕੀ ਪ੍ਰੀਤਿ ਪਿਆਰੀ ॥
ପ୍ରିୟ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ପ୍ରୀତି ଅତ୍ୟନ୍ତ ପ୍ରିୟ ଅଟେ।
ਮਗਨ ਮਨੈ ਮਹਿ ਚਿਤਵਉ ਆਸਾ ਨੈਨਹੁ ਤਾਰ ਤੁਹਾਰੀ ॥ ਰਹਾਉ ॥
ହେ ପ୍ରଭୁ! ମନରେ ମଗ୍ନ ହୋଇ ତୋର ଆଶା ଲଗାଇ ରଖିଥାଏ ଏବଂ ନେତ୍ରରେ ତୋତେ ଦେଖିବା ପାଇଁ ତୀବ୍ର ଲାଳସା ଜାତ ହୋଇଥାଏ॥ରୁହ॥
ਓਇ ਦਿਨ ਪਹਰ ਮੂਰਤ ਪਲ ਕੈਸੇ ਓਇ ਪਲ ਘਰੀ ਕਿਹਾਰੀ ॥
ସେହି ଦିନ, ପ୍ରହର, ମୂହୁର୍ତ୍ତ ଏବଂ ଘଡି କିପରି ହେବ,
ਖੂਲੇ ਕਪਟ ਧਪਟ ਬੁਝਿ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਜੀਵਉ ਪੇਖਿ ਦਰਸਾਰੀ ॥੧॥
ଯେତେବେଳେ ତୁରନ୍ତ କବାଟ ଖୋଲି ତୃଷ୍ଣା ମେଣ୍ଟିଯିବ ଏବଂ ଦର୍ଶନ ପାଇ ଜୀବନ ପ୍ରାପ୍ତ ହେବ||1||
ਕਉਨੁ ਸੁ ਜਤਨੁ ਉਪਾਉ ਕਿਨੇਹਾ ਸੇਵਾ ਕਉਨ ਬੀਚਾਰੀ ॥
ଗୁରୁ ନାନକ କହନ୍ତି ଯେ ତାହା କେଉଁ ଯତ୍ନ, ଉପାୟ ଅଟେ, କେଉଁ ସେବା ଏବଂ କେଉଁ ବିଚାର ଅଟେ,
ਮਾਨੁ ਅਭਿਮਾਨੁ ਮੋਹੁ ਤਜਿ ਨਾਨਕ ਸੰਤਹ ਸੰਗਿ ਉਧਾਰੀ ॥੨॥੩॥੫॥
ଯାହାଦ୍ୱାରା ମାନ-ଅଭିମାନ ଏବଂ ମୋହ ତ୍ୟାଗ କରି ସନ୍ଥଙ୍କ ସହିତ ଉଦ୍ଧାର ହୋଇ ପାରିବ||2||3||5||
ਕੇਦਾਰਾ ਮਹਲਾ ੫ ॥
କେଦାର ମହଲା 5॥
ਹਰਿ ਹਰਿ ਹਰਿ ਗੁਨ ਗਾਵਹੁ ॥
ପ୍ରତି କ୍ଷଣରେ ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ମହିମା ଗାନ କର।
ਕਰਹੁ ਕ੍ਰਿਪਾ ਗੋਪਾਲ ਗੋਬਿਦੇ ਅਪਨਾ ਨਾਮੁ ਜਪਾਵਹੁ ॥ ਰਹਾਉ ॥
ହେ ପରମେଶ୍ଵର! କୃପା କର ଆଉ ନିଜ ନାମର ହିଁ ଜପ କରାଇ ଦିଅ॥ରୁହ॥
ਕਾਢਿ ਲੀਏ ਪ੍ਰਭ ਆਨ ਬਿਖੈ ਤੇ ਸਾਧਸੰਗਿ ਮਨੁ ਲਾਵਹੁ ॥
ପ୍ରଭୁ ଅନ୍ୟ ବିକାର ଠାରୁ ବାହାର କରିଛନ୍ତି, ବର୍ତ୍ତମାନ ସାଧୁ ସଙ୍ଗତିରେ ମନ ଲୀନ ଅଛି।
ਭ੍ਰਮੁ ਭਉ ਮੋਹੁ ਕਟਿਓ ਗੁਰ ਬਚਨੀ ਅਪਨਾ ਦਰਸੁ ਦਿਖਾਵਹੁ ॥੧॥
ଗୁରୁଙ୍କ ବଚନ ଭ୍ରମ-ଭୟ ଓ ମୋହ ଦୂର କରି ଦେଇଛି, ନିଜ ଦର୍ଶନ କରାଇ ଦେଇଛନ୍ତି||1||
ਸਭ ਕੀ ਰੇਨ ਹੋਇ ਮਨੁ ਮੇਰਾ ਅਹੰਬੁਧਿ ਤਜਾਵਹੁ ॥
ମୋର ମନ ସବୁଙ୍କ ଚରଣ ଧୂଳି ବନିଛି, ଏଣୁ ମୋର ଅହଂ ବୁଦ୍ଧି ନାଶ କରିଦିଅ।
ਅਪਨੀ ਭਗਤਿ ਦੇਹਿ ਦਇਆਲਾ ਵਡਭਾਗੀ ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਪਾਵਹੁ ॥੨॥੪॥੬॥
ନାନକ କହନ୍ତି ଯେ ହେ ଦୟାଳୁ ପରମେଶ୍ଵର! ଯାହାକୁ ନିଜ ଭକ୍ତି ପ୍ରଦାନ କରୁ, ଏପରି ଭାଗ୍ୟବାନ ତୋତେ ପାଇଥାଏ ||2||4||6||
ਕੇਦਾਰਾ ਮਹਲਾ ੫ ॥
କେଦାର ମହଲା 5॥
ਹਰਿ ਬਿਨੁ ਜਨਮੁ ਅਕਾਰਥ ਜਾਤ ॥
ହେ ଜୀବ! ପ୍ରଭୁ-ସ୍ମରଣ ବିନା ତୋର ଜୀବନ ବ୍ୟର୍ଥ ହେଉଛି।
ਤਜਿ ਗੋਪਾਲ ਆਨ ਰੰਗਿ ਰਾਚਤ ਮਿਥਿਆ ਪਹਿਰਤ ਖਾਤ ॥ ਰਹਾਉ ॥
ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ଅର୍ଚ୍ଚନା ତ୍ୟାଗ କରି ଅନ୍ୟ ରଙ୍ଗରେ ଲୀନ ରହି ତୁମର ଖାଇବା ପିନ୍ଧିବା ମଧ୍ୟ ମିଥ୍ୟା ଅଟେ॥ରୁହ॥
ਧਨੁ ਜੋਬਨੁ ਸੰਪੈ ਸੁਖ ਭੋੁਗਵੈ ਸੰਗਿ ਨ ਨਿਬਹਤ ਮਾਤ ॥
ଧନ-ଦୌଲତ, ଯୌବନ, ସମ୍ପତ୍ତି ଇତ୍ୟାଦି ସୁଖ ଭୋଗ କର, ପରନ୍ତୁ ଅନ୍ତରେ କେହି ମଧ୍ୟ ସାଥିରେ ଯିବେ ନାହିଁ।
ਮ੍ਰਿਗ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਦੇਖਿ ਰਚਿਓ ਬਾਵਰ ਦ੍ਰੁਮ ਛਾਇਆ ਰੰਗਿ ਰਾਤ ॥੧॥
ଆରେ ପାଗଳ! ମୃଗତୃଷ୍ଣା ଦେଖି ସେଥିରେ ହିଁ ତୁ ଆସକ୍ତ ହେଉଛୁ, ଏହି ସବୁ ସୁଖ, ଯେଉଁଠି ତୁ ଲୀନ ରହିଛୁ, ଏହା ଛାୟା ଭଳି ଅସ୍ଥାୟୀ ଅଟେ||1||
ਮਾਨ ਮੋਹ ਮਹਾ ਮਦ ਮੋਹਤ ਕਾਮ ਕ੍ਰੋਧ ਕੈ ਖਾਤ ॥
ମୁଁ ମାନ-ମୋହ ଏବଂ ମହା ମଦରେ ମୋହିତ ଅଛି ଏବଂ କାମ-କ୍ରୋଧ ମଧ୍ୟରେ ପଡି ରହିଛି।
ਕਰੁ ਗਹਿ ਲੇਹੁ ਦਾਸ ਨਾਨਕ ਕਉ ਪ੍ਰਭ ਜੀਉ ਹੋਇ ਸਹਾਤ ॥੨॥੫॥੭॥
ହେ ପ୍ରଭୁ! ଦାସ ନାନକଙ୍କ ବାହୁ ଧରି ତାହାଙ୍କୁ ବାହାରିବାରେ ସହାୟତା କର||2||5||7||
ਕੇਦਾਰਾ ਮਹਲਾ ੫ ॥
କେଦାର ମହଲା 5॥
ਹਰਿ ਬਿਨੁ ਕੋਇ ਨ ਚਾਲਸਿ ਸਾਥ ॥
ପ୍ରଭୁଙ୍କ ବିନା କେହି ମଧ୍ୟ ଅନ୍ତକାଳରେ ସାଥିରେ ରହନ୍ତି ନାହିଁ।
ਦੀਨਾ ਨਾਥ ਕਰੁਣਾਪਤਿ ਸੁਆਮੀ ਅਨਾਥਾ ਕੇ ਨਾਥ ॥ ਰਹਾਉ ॥
ହେ ଦୀନନାଥ! ତୁ କରୁନାପତି, ସବୁଙ୍କ ସ୍ଵାମୀ ଏବଂ ଅନାଥର ନାଥ ଅଟୁ॥ରୁହ॥
ਸੁਤ ਸੰਪਤਿ ਬਿਖਿਆ ਰਸ ਭੋੁਗਵਤ ਨਹ ਨਿਬਹਤ ਜਮ ਕੈ ਪਾਥ ॥
ପୁତ୍ର-ସମ୍ପତ୍ତି, ବିକାରର ରସ ଭୋଗ ଯମର ମାର୍ଗରେ ଯାଆନ୍ତି ନାହିଁ।
ਨਾਮੁ ਨਿਧਾਨੁ ਗਾਉ ਗੁਨ ਗੋਬਿੰਦ ਉਧਰੁ ਸਾਗਰ ਕੇ ਖਾਤ ॥੧॥
ସୁଖନିଧି ହରିନାମ ଜପ କର, ସେହି ଗୋବିନ୍ଦଙ୍କ ଗୁଣଗାନ କର, ଅନ୍ତତଃ ଏହି ସଂସାର ସାଗରରୁ ଉଦ୍ଧାର କର||1||
ਸਰਨਿ ਸਮਰਥ ਅਕਥ ਅਗੋਚਰ ਹਰਿ ਸਿਮਰਤ ਦੁਖ ਲਾਥ ॥
ଶରଣ ଦେବା ବାଲା, ପୂର୍ଣ୍ଣ ସମର୍ଥ, ଅକଥନୀୟ, ଇନ୍ଦ୍ରିୟାତୀତ ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କ ସ୍ମରଣ କରିବା ଦ୍ଵାରା ଦୁଃଖ-ଯନ୍ତ୍ରଣା ନିବୃତ୍ତ ହୋଇଯାଏ।
ਨਾਨਕ ਦੀਨ ਧੂਰਿ ਜਨ ਬਾਂਛਤ ਮਿਲੈ ਲਿਖਤ ਧੁਰਿ ਮਾਥ ॥੨॥੬॥੮॥
ନାନକ ଦୀନ ସନ୍ଥଙ୍କ ଚରଣ ଧୂଳି କାମନା କରିଥାନ୍ତି, କିନ୍ତୁ କପାଳର ଭାଗ୍ୟରେ ହିଁ ତାହା ମିଳିଥାଏ||2||6||8||
ਕੇਦਾਰਾ ਮਹਲਾ ੫ ਘਰੁ ੫
କେଦାର ମହଲା 5 ଘର 5
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ଈଶ୍ଵର ଏକ ଅଟନ୍ତି, ଯାହାଙ୍କୁ ସଦଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ।
ਬਿਸਰਤ ਨਾਹਿ ਮਨ ਤੇ ਹਰੀ ॥
ମନରେ ଈଶ୍ଵରଙ୍କୁ କଦାପି ବିସ୍ମରଣ କରେ ନାହିଁ,
ਅਬ ਇਹ ਪ੍ਰੀਤਿ ਮਹਾ ਪ੍ਰਬਲ ਭਈ ਆਨ ਬਿਖੈ ਜਰੀ ॥ ਰਹਾਉ ॥
ଏହି ପ୍ରେମ ବର୍ତ୍ତମାନ ଅତୁଟ ହୋଇଛି ଏବଂ ଅନ୍ୟ ସବୁ ବିକାର ଦୂର ହୋଇ ଯାଇଛି॥ରୁହ॥
ਬੂੰਦ ਕਹਾ ਤਿਆਗਿ ਚਾਤ੍ਰਿਕ ਮੀਨ ਰਹਤ ਨ ਘਰੀ ॥
ଯେପରି ଜଳ ବିନ୍ଦୁର କାମନା ତ୍ୟାଗ କରି ପାରିବ ନାହିଁ, ମାଛ ଜଳ ବିନା ଏକ କ୍ଷଣ ରହି ପାରିବ ନାହି।