Guru Granth Sahib Translation Project

guru granth sahib odia page-1105

Page 1105

ਰਾਜਨ ਕਉਨੁ ਤੁਮਾਰੈ ਆਵੈ ॥ ହେ ରାଜନ! ତୁମର ସୁନ୍ଦର ଘରକୁ କିଏ ଆସିଛନ୍ତି?
ਐਸੋ ਭਾਉ ਬਿਦਰ ਕੋ ਦੇਖਿਓ ਓਹੁ ਗਰੀਬੁ ਮੋਹਿ ਭਾਵੈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥ ମୁଁ ବିଦୂରର ଏପରି ପ୍ରେମ ଦେଖିଛି ଯେ ସେହି ଗରିବ ହିଁ ମୋତେ ଭଲ ଲାଗିଥାଏ||1||Pause||
ਹਸਤੀ ਦੇਖਿ ਭਰਮ ਤੇ ਭੂਲਾ ਸ੍ਰੀ ਭਗਵਾਨੁ ਨ ਜਾਨਿਆ ॥ ହାତୀକୁ ଦେଖି ତୁମେ ଭ୍ରମରେ ରହିଛ, କିନ୍ତୁ ଭଗବାନଙ୍କ ମହିମା ଜାଣି ନାହଁ।
ਤੁਮਰੋ ਦੂਧੁ ਬਿਦਰ ਕੋ ਪਾਨ੍ਹ੍ਹੋ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਕਰਿ ਮੈ ਮਾਨਿਆ ॥੧॥ ତୁମ ଦୁଧ ଅପେକ୍ଷା ବିଦୁରର ପାଣିକୁ ମୁଁ ଅମୃତ ସମାନ ମାନିଛି||1||
ਖੀਰ ਸਮਾਨਿ ਸਾਗੁ ਮੈ ਪਾਇਆ ਗੁਨ ਗਾਵਤ ਰੈਨਿ ਬਿਹਾਨੀ ॥ ମୋତେ ତାହାର ଶାଗ (ତୋହର) ଖିରୀ ସମାନ ସ୍ଵାଦିଷ୍ଟ ପ୍ରତୀତ ହୋଇଛି ଏବଂ ଭଗବାନଙ୍କ ଗୁଣଗାନ କରି ରାତ୍ରି ଅତିବାହିତ ହୋଇଛି।
ਕਬੀਰ ਕੋ ਠਾਕੁਰੁ ਅਨਦ ਬਿਨੋਦੀ ਜਾਤਿ ਨ ਕਾਹੂ ਕੀ ਮਾਨੀ ॥੨॥੯॥ କବୀରଙ୍କ ମାଲିକ ବଡ ଆନନ୍ଦମୟ ଏବଂ ବିଚିତ୍ର ଲୀଳା କରିବା ବାଲା ଅଟନ୍ତି, ସେ କୌଣସି ଉଚ୍ଚ କିମ୍ବା ନୀଚ ଜାତିକୁ ମାନନ୍ତି ନାହିଁ||2||9||
ਸਲੋਕ ਕਬੀਰ ॥ ଶ୍ଳୋକ କବୀର॥
ਗਗਨ ਦਮਾਮਾ ਬਾਜਿਓ ਪਰਿਓ ਨੀਸਾਨੈ ਘਾਉ ॥ ଆକାଶ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଯୁଦ୍ଧର ବିଗୁଲ ବାଜି ଯାଇଛି, ହୃଦୟକୁ ଲକ୍ଷ୍ୟ କରା ଯାଇଛି।
ਖੇਤੁ ਜੁ ਮਾਂਡਿਓ ਸੂਰਮਾ ਅਬ ਜੂਝਨ ਕੋ ਦਾਉ ॥੧॥ ସୁରବୀର ରଣଭୂମି ପ୍ରସ୍ତୁତ କରି ଦେଇଛି ଏବଂ ବର୍ତ୍ତମାନ ତାହା ପାଇଁ ଶତ୍ରୁ ସହିତ ଲଢିବାର ସମୟ ଆସି ଯାଇଛି||1||
ਸੂਰਾ ਸੋ ਪਹਿਚਾਨੀਐ ਜੁ ਲਰੈ ਦੀਨ ਕੇ ਹੇਤ ॥ ସଚ୍ଚା ସୁରବୀର ତାହାକୁ ହିଁ କୁହାଯାଇ ଥାଏ, ଯିଏ ନିଜ ନିଜ ଧର୍ମ ସହିତ ଲଢିଥାଏ।
ਪੁਰਜਾ ਪੁਰਜਾ ਕਟਿ ਮਰੈ ਕਬਹੂ ਨ ਛਾਡੈ ਖੇਤੁ ॥੨॥੨॥ ଧର୍ମ ଓ ଗରିବଙ୍କ ପାଇଁ ଅଙ୍ଗ କାଟି କାଟି ଲଢିଥାଏ, କିନ୍ତୁ ରଣଭୂମି ତ୍ୟାଗ କରେନାହିଁ||2||2||
ਕਬੀਰ ਕਾ ਸਬਦੁ ਰਾਗੁ ਮਾਰੂ ਬਾਣੀ ਨਾਮਦੇਉ ਜੀ ਕੀ କବୀରଙ୍କ ଶବ୍ଦ ରାଗ ମାରୁ ବାଣୀ ନାମଦେବ ଜୀ
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥ ଈଶ୍ଵର ଏକ ଅଟନ୍ତି, ଯାହାଙ୍କୁ ସଦଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରାଯାଇ ପାରେ।
ਚਾਰਿ ਮੁਕਤਿ ਚਾਰੈ ਸਿਧਿ ਮਿਲਿ ਕੈ ਦੂਲਹ ਪ੍ਰਭ ਕੀ ਸਰਨਿ ਪਰਿਓ ॥ ଯେତେବେଳେ ଆମେ ପତି-ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଶରଣରେ ଆସିଛୁ, ଚାରି ମୁକ୍ତି ଏବଂ ଚାରି ସିଦ୍ଧି ଆମକୁ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇ ଯାଇଛି।
ਮੁਕਤਿ ਭਇਓ ਚਉਹੂੰ ਜੁਗ ਜਾਨਿਓ ਜਸੁ ਕੀਰਤਿ ਮਾਥੈ ਛਤ੍ਰੁ ਧਰਿਓ ॥੧॥ ଯେତେବେଳେ ମୁକ୍ତି ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇ ଯାଇଛି, ଚାରିଯୁଗରେ ବିଖ୍ୟାତ ହୋଇ ଯାଇଛି ଏବଂ ପରମାତ୍ମା ଯଶ ଏବଂ କୀର୍ତ୍ତିର ଛତ୍ର ଆମର ମସ୍ତକ ଉପରେ ଝୁଲାଇ ଦେଇଛନ୍ତି||1||
ਰਾਜਾ ਰਾਮ ਜਪਤ ਕੋ ਕੋ ਨ ਤਰਿਓ ॥ ରାମଙ୍କ ନାମ ଜପ କରି କିଏ କିଏ ପାର ହୋଇ ନାହାନ୍ତି?
ਗੁਰ ਉਪਦੇਸਿ ਸਾਧ ਕੀ ਸੰਗਤਿ ਭਗਤੁ ਭਗਤੁ ਤਾ ਕੋ ਨਾਮੁ ਪਰਿਓ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥ ଯିଏ ମଧ୍ୟ ଗୁରୁଙ୍କ ଉପଦେଶ ଶୁଣି ଅଛି, ସାଧୁ-ପୁରୁଷଙ୍କ ସଙ୍ଗତି କରିଛି, ତାହାର ନାମ ହିଁ ଭକ୍ତ ଭାବରେ ପଡିଛି ||1||ରୁହ||
ਸੰਖ ਚਕ੍ਰ ਮਾਲਾ ਤਿਲਕੁ ਬਿਰਾਜਿਤ ਦੇਖਿ ਪ੍ਰਤਾਪੁ ਜਮੁ ਡਰਿਓ ॥ ଯାହା ଉପରେ ଶଙ୍ଖ, ଚକ୍ର, ମାଳା ଏବଂ ତିଳକ ଶୋଭା ପାଉଛି, ସେହି ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ପ୍ରତାପକୁ ଦେଖି ଯମ ମଧ୍ୟ ଭୟରେ ଦୌଡି ଚାଲି ଯାଇଛି।
ਨਿਰਭਉ ਭਏ ਰਾਮ ਬਲ ਗਰਜਿਤ ਜਨਮ ਮਰਨ ਸੰਤਾਪ ਹਿਰਿਓ ॥੨॥ ରାମଙ୍କ ବଳ ଦ୍ଵାରା ନିର୍ଭୟ ହୋଇ ଯାଇଛି ଏବଂ ଜନ୍ମ-ମରଣର ଦୁଃଖ ଦୂର ହୋଇ ଯାଇଛି||2||
ਅੰਬਰੀਕ ਕਉ ਦੀਓ ਅਭੈ ਪਦੁ ਰਾਜੁ ਭਭੀਖਨ ਅਧਿਕ ਕਰਿਓ ॥ ଭଗବାନ ରାଜା ଅମ୍ବରିଶକୁ ଅଭୟ-ପଦ ପ୍ରଦାନ କରିଥିଲେ ଏବଂ ପ୍ରଭୁଙ୍କ କୃପାରି ବିଭୀଷଣ ଅଧିକ ସମୟ ଲଙ୍କାରେ ରାଜତ୍ଵ କରିଥିଲେ।
ਨਉ ਨਿਧਿ ਠਾਕੁਰਿ ਦਈ ਸੁਦਾਮੈ ਧ੍ਰੂਅ ਅਟਲੁ ਅਜਹੂ ਨ ਟਰਿਓ ॥੩॥ ସେହି ଠାକୁର ଗରିବ ସୁଦାମକୁ ନବ ନିଧି ପ୍ରଦାନ କରିଥିଲେ ଆଉ ଭକ୍ତ ଧ୍ରୁବକୁ ଅଟଳ କରି ଦେଇଛନ୍ତି||3||
ਭਗਤ ਹੇਤਿ ਮਾਰਿਓ ਹਰਨਾਖਸੁ ਨਰਸਿੰਘ ਰੂਪ ਹੋਇ ਦੇਹ ਧਰਿਓ ॥ ନିଜ ଭକ୍ତ ପ୍ରହଲାଦ ପାଇଁ ନୃସିଂହ ଅବତାର ଧାରଣ କରି ଦୁଷ୍ଟ ହିରଣ୍ୟକାଶିପୁର ବଧ କରିଛନ୍ତି।
ਨਾਮਾ ਕਹੈ ਭਗਤਿ ਬਸਿ ਕੇਸਵ ਅਜਹੂੰ ਬਲਿ ਕੇ ਦੁਆਰ ਖਰੋ ॥੪॥੧॥ ନାମଦେବ କହନ୍ତି ଯେ ଈଶ୍ଵର ଭକ୍ତିର ବଶରେ ଅଛନ୍ତି ଆଉ ଆଜି ମଧ୍ୟ ରାଜା ବଳି ଦ୍ଵାରରେ ଦଣ୍ଡାୟମାନ ହୋଇଛି||4||1||
ਮਾਰੂ ਕਬੀਰ ਜੀਉ ॥ ମାରୁ କବୀର ଜୀ॥
ਦੀਨੁ ਬਿਸਾਰਿਓ ਰੇ ਦਿਵਾਨੇ ਦੀਨੁ ਬਿਸਾਰਿਓ ਰੇ ॥ ଆରେ ପାଗଳ! ତୁ ନିଜ ଧର୍ମ ଭୁଲି ଯାଇଛୁ।
ਪੇਟੁ ਭਰਿਓ ਪਸੂਆ ਜਿਉ ਸੋਇਓ ਮਨੁਖੁ ਜਨਮੁ ਹੈ ਹਾਰਿਓ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥ ପଶୁ ଭଳି ପେଟ ଭରି ତୁ ଗଭୀର ନିଦରେ ଶୟନ କରିଥାଏ ଏବଂ ମନୁଷ୍ୟ-ଜନ୍ମ ବ୍ୟର୍ଥରେ ହରାଇ ଦେଇଥାଏ||1||Pause||
ਸਾਧਸੰਗਤਿ ਕਬਹੂ ਨਹੀ ਕੀਨੀ ਰਚਿਓ ਧੰਧੈ ਝੂਠ ॥ ସାଧୁ-ପୁରୁଷଙ୍କ କେବେ ସଙ୍ଗତି ହିଁ କରି ନାହାନ୍ତି, ଏଣୁ ଜଗତର ମିଥ୍ୟା ଧନ୍ଦାରେ ହିଁ ଲୀନ ରହିଛି।
ਸੁਆਨ ਸੂਕਰ ਬਾਇਸ ਜਿਵੈ ਭਟਕਤੁ ਚਾਲਿਓ ਊਠਿ ॥੧॥ କୁକୁର, ଘୁଷୁରି ଏବଂ କାଉ ଭଳି ମନୁଷ୍ୟ ପଥଭ୍ରଷ୍ଟ ରହିଥାଏ ଏବଂ ଅନ୍ତରେ ପୁଣି ସଂସାରରୁ ଚାଲି ଯାଇଥାଏ||1||
ਆਪਸ ਕਉ ਦੀਰਘੁ ਕਰਿ ਜਾਨੈ ਅਉਰਨ ਕਉ ਲਗ ਮਾਤ ॥ ମନୁଷ୍ୟ ସ୍ଵୟଂକୁ ବଡ ଭବିଥାଏ, କିନ୍ତୁ ଅନ୍ୟ ଲୋକକୁ ଛୋଟ ଠାରୁ ଛୋଟ ଭବିଥାଏ।
ਮਨਸਾ ਬਾਚਾ ਕਰਮਨਾ ਮੈ ਦੇਖੇ ਦੋਜਕ ਜਾਤ ॥੨॥ ନିଜ ମନ, ବଚନ ଏବଂ କର୍ମ ଦ୍ଵାରା ଏପରି କରିବା ବାଲାକୁ ମୁଁ ନର୍କକୁ ଯିବାର ହିଁ ଦେଖିଅଛି||2||
ਕਾਮੀ ਕ੍ਰੋਧੀ ਚਾਤੁਰੀ ਬਾਜੀਗਰ ਬੇਕਾਮ ॥ କାମୁକ, କ୍ରୋଧୀ, କପଟୀ ସମସ୍ତେ ନିକମା ଅଟନ୍ତି,
ਨਿੰਦਾ ਕਰਤੇ ਜਨਮੁ ਸਿਰਾਨੋ ਕਬਹੂ ਨ ਸਿਮਰਿਓ ਰਾਮੁ ॥੩॥ ସେମାନେ କେବେ ରାମଙ୍କୁ ସ୍ମରଣ କରି ନାହାନ୍ତି, ଏଣୁ ଅନ୍ୟକୁ ନିନ୍ଦା କରି ନିଜ ଜନ୍ମ ବ୍ୟର୍ଥରେ ଅତିବାହିତ କରିଥାଏ||3||
ਕਹਿ ਕਬੀਰ ਚੇਤੈ ਨਹੀ ਮੂਰਖੁ ਮੁਗਧੁ ਗਵਾਰੁ ॥ କବୀର ଜୀ କହନ୍ତି ଯେ ମୂର୍ଖ-ବୋକା ଜୀବ ଚିନ୍ତନ କରେନାହିଁ,
ਰਾਮੁ ਨਾਮੁ ਜਾਨਿਓ ਨਹੀ ਕੈਸੇ ਉਤਰਸਿ ਪਾਰਿ ॥੪॥੧॥ ପୁଣି ରାମନାମର ରହସ୍ୟକୁ ଜାଣିବା ବିନା ସେ କିପରି ପାର ହୋଇ ପାରିବ?||4||1||


© 2025 SGGS ONLINE
error: Content is protected !!
Scroll to Top