Page 1007
ਮੇਰੇ ਮਨ ਨਾਮੁ ਹਿਰਦੈ ਧਾਰਿ ॥
ହେ ମୋର ମନ! ହୃଦୟରେ ପ୍ରଭୁ-ନାମକୁ ଧାରଣ କର;
ਕਰਿ ਪ੍ਰੀਤਿ ਮਨੁ ਤਨੁ ਲਾਇ ਹਰਿ ਸਿਉ ਅਵਰ ਸਗਲ ਵਿਸਾਰਿ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଅନ୍ୟ ସବୁକିଛି ଭୁଲି ମନ-ତନରେ ଭଗବାନଙ୍କ ସହିତ ପ୍ରୀତି କର॥1॥ରୁହ॥
ਜੀਉ ਮਨੁ ਤਨੁ ਪ੍ਰਾਣ ਪ੍ਰਭ ਕੇ ਤੂ ਆਪਨ ਆਪੁ ਨਿਵਾਰਿ ॥
ଏହି ଆତ୍ମା, ମନ, ତନ, ପ୍ରାଣ ସବୁ କିଛି ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ଦାନ ଅଟେ, ଏଥିପାଇଁ ତୁ ନିଜ ଅହଂ ତ୍ୟାଗ କର।
ਗੋਵਿਦ ਭਜੁ ਸਭਿ ਸੁਆਰਥ ਪੂਰੇ ਨਾਨਕ ਕਬਹੁ ਨ ਹਾਰਿ ॥੨॥੪॥੨੭॥
ହେ ନାନକ! ଗୋବିନ୍ଦଙ୍କ ଭଜନ କରିବା ଦ୍ଵାରା ସବୁ ମନୋରଥ ପୂର୍ଣ୍ଣ ହୋଇଥାଏ ଏବଂ କେବେ ମଧ୍ୟ ନିରାଶ ହେବାକୁ ପଡେ ନାହିଁ||2||4||27||
ਮਾਰੂ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ମାରୁ ମହଲା 5॥
ਤਜਿ ਆਪੁ ਬਿਨਸੀ ਤਾਪੁ ਰੇਣ ਸਾਧੂ ਥੀਉ ॥
ହେ ଜୀବ! ଅହଂ ଭାବନା ତ୍ୟାଗ କର, ସବୁ ଜଞ୍ଜାଳ ଦୂର ହୋଇଯିବ, ଏଥିପାଇଁ ସାଧୁଙ୍କ ଚରଣରେ ରୁହ।
ਤਿਸਹਿ ਪਰਾਪਤਿ ਨਾਮੁ ਤੇਰਾ ਕਰਿ ਕ੍ਰਿਪਾ ਜਿਸੁ ਦੀਉ ॥੧॥
ହେ ପରମାତ୍ମା! ତୋର ନାମ ତାହାକୁ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ, ଯାହାକୁ ତୁ କୃପା କରି ପ୍ରଦାନ କରୁ||1||
ਮੇਰੇ ਮਨ ਨਾਮੁ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਪੀਉ ॥
ହେ ମୋର ମନ! ନାମାମୃତ ପାନ କର;
ਆਨ ਸਾਦ ਬਿਸਾਰਿ ਹੋਛੇ ਅਮਰੁ ਜੁਗੁ ਜੁਗੁ ਜੀਉ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଅନ୍ୟ ତୁଚ୍ଛ ସ୍ଵାଦ ଭୁଲି ଯାଅ ଏବଂ ଅମର ହୋଇ ଯାଅ॥1॥ରୁହ॥
ਨਾਮੁ ਇਕ ਰਸ ਰੰਗ ਨਾਮਾ ਨਾਮਿ ਲਾਗੀ ਲੀਉ ॥
ଯାହାର ଲଗ୍ନ ପ୍ରଭୁ-ନାମ ସହିତ ଲାଗି ରହିଥାଏ, ତାହା ପାଇଁ କେବଳ ନାମ ହିଁ ରସ ଓ ରଙ୍ଗ ଅଟେ।
ਮੀਤੁ ਸਾਜਨੁ ਸਖਾ ਬੰਧਪੁ ਹਰਿ ਏਕੁ ਨਾਨਕ ਕੀਉ ॥੨॥੫॥੨੮॥
ହେ ନାନକ! ଏକ ଈଶ୍ଵରଙ୍କୁ ହିଁ ମୁଁ ନିଜ ମିତ୍ର, ବନ୍ଧୁ, ସଖା ବନାଇଛି||2||5||28||
ਮਾਰੂ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ମାରୁ ମହଲା 5॥
ਪ੍ਰਤਿਪਾਲਿ ਮਾਤਾ ਉਦਰਿ ਰਾਖੈ ਲਗਨਿ ਦੇਤ ਨ ਸੇਕ ॥
ଯିଏ ମାତାର ଗର୍ଭରେ ଜୀବର ପ୍ରତିପୋଷଣ କରିଥାଏ, ତାହାକୁ କୌଣସି ଦୁଃଖ-ଯନ୍ତ୍ରଣା ଲାଗିବାକୁ ଦିଅନ୍ତି ନାହିଁ,
ਸੋਈ ਸੁਆਮੀ ਈਹਾ ਰਾਖੈ ਬੂਝੁ ਬੁਧਿ ਬਿਬੇਕ ॥੧॥
ସେହି ସ୍ଵାମୀ ଇହଲୋକର ରକ୍ଷା କରିଥାନ୍ତି, ନିଜ ବିବେକ-ବୁଦ୍ଧି ଦ୍ଵାରା ଏହି ତଥ୍ୟକୁ ବୁଝି ନିଅ||1||
ਮੇਰੇ ਮਨ ਨਾਮ ਕੀ ਕਰਿ ਟੇਕ ॥
ହେ ମୋର ମନ! ପ୍ରଭୁ-ନାମର ସାହାରା ନିଅ;
ਤਿਸਹਿ ਬੂਝੁ ਜਿਨਿ ਤੂ ਕੀਆ ਪ੍ਰਭੁ ਕਰਣ ਕਾਰਣ ਏਕ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଯିଏ ତୋତେ ବନାଇଛନ୍ତି, ତାହାଙ୍କୁ ବୁଝ, କେବଳ ଏକ ପରମାତ୍ମା ହିଁ ରଚୟିତା ଅଟନ୍ତି॥1॥ରୁହ॥
ਚੇਤਿ ਮਨ ਮਹਿ ਤਜਿ ਸਿਆਣਪ ਛੋਡਿ ਸਗਲੇ ਭੇਖ ॥
ସବୁ ଢଙ୍ଗ ଓ ଚତୁରତା ତ୍ୟାଗ କରି ମନରେ ଭଗବାନଙ୍କୁ ସ୍ମରଣ କର।
ਸਿਮਰਿ ਹਰਿ ਹਰਿ ਸਦਾ ਨਾਨਕ ਤਰੇ ਕਈ ਅਨੇਕ ॥੨॥੬॥੨੯॥
ହେ ନାନକ! ସର୍ବଦା ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ଉପାସନା କର; ଯାହାଙ୍କୁ ସ୍ମରଣ କରି ଅନେକ ଜୀବ ଭବସାଗରରୁ ପାର ହୋଇଛନ୍ତି||2||6||29||
ਮਾਰੂ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ମାରୁ ମହଲା 5॥
ਪਤਿਤ ਪਾਵਨ ਨਾਮੁ ਜਾ ਕੋ ਅਨਾਥ ਕੋ ਹੈ ਨਾਥੁ ॥
ଯାହାଙ୍କ ନାମ ପତିତପାବନ ଅଟେ, ଯିଏ ଅନାଥ ଜୀବର ନାଥ ଅଟନ୍ତି,
ਮਹਾ ਭਉਜਲ ਮਾਹਿ ਤੁਲਹੋ ਜਾ ਕੋ ਲਿਖਿਓ ਮਾਥ ॥੧॥
ସଂସାର ସାଗରରୁ ପାର କରାଇବା ପାଇଁ ଜାହାଜ ତାହାକୁ ହିଁ ମିଳିଥାଏ, ଯାହାର କପାଳରେ ଉତ୍ତମ ଭାଗ୍ୟ ଲେଖା ହୋଇଥାଏ||1||
ਡੂਬੇ ਨਾਮ ਬਿਨੁ ਘਨ ਸਾਥ ॥
ପ୍ରଭୁ-ନାମ ବିନା ଅନେକ ଜୀବ ଭବସାଗରରେ ବୁଡି ଯାଇଛନ୍ତି,
ਕਰਣ ਕਾਰਣੁ ਚਿਤਿ ਨ ਆਵੈ ਦੇ ਕਰਿ ਰਾਖੈ ਹਾਥ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଯିଏ ନିଜ ହାତରେ ରକ୍ଷା କରିଥାନ୍ତି, ସେହି ସ୍ରଷ୍ଟା ତାହାକୁ ସ୍ମରଣ ପଡେ ନାହିଁ॥1॥ରୁହ॥
ਸਾਧਸੰਗਤਿ ਗੁਣ ਉਚਾਰਣ ਹਰਿ ਨਾਮ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਪਾਥ ॥
ସାଧୁଙ୍କ ସଭାରେ ଭଗବାନଙ୍କ ଗୁଣଗାନ ହିଁ ନାମାମୃତକୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରିବା ମାର୍ଗ ଅଟେ।
ਕਰਹੁ ਕ੍ਰਿਪਾ ਮੁਰਾਰਿ ਮਾਧਉ ਸੁਣਿ ਨਾਨਕ ਜੀਵੈ ਗਾਥ ॥੨॥੭॥੩੦॥
ନାନକ ବିନତି କରନ୍ତି ଯେ ହେ ଈଶ୍ଵର! କୃପା କର ଯେପରି ତୋର କଥା ଶୁଣି ବଞ୍ଚି ରହିବି॥2॥7॥30॥
ਮਾਰੂ ਅੰਜੁਲੀ ਮਹਲਾ ੫ ਘਰੁ ੭
ମାରୁ ଅଞ୍ଜୁଲି ମହଲା 5 ଘର 7
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ଈଶ୍ଵର ଏକ ଅଟନ୍ତି, ଯାହାଙ୍କୁ ସଦଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରାଯାଇ ପାରେ।
ਸੰਜੋਗੁ ਵਿਜੋਗੁ ਧੁਰਹੁ ਹੀ ਹੂਆ ॥
ଆତ୍ମା-ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ସଂଯୋଗ ଏବଂ ବିୟୋଗ ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ଇଚ୍ଛାରେ ହିଁ ହୋଇଥାଏ।
ਪੰਚ ਧਾਤੁ ਕਰਿ ਪੁਤਲਾ ਕੀਆ ॥
ପାଞ୍ଚ ତତ୍ତ୍ଵରୁ ମାନବ ଶରୀର ସୃଷ୍ଟି ହୋଇଛି ଏବଂ
ਸਾਹੈ ਕੈ ਫੁਰਮਾਇਅੜੈ ਜੀ ਦੇਹੀ ਵਿਚਿ ਜੀਉ ਆਇ ਪਇਆ ॥੧॥
ପୁଣି ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ହୁକୁମରୁ ସବୁ ଶରୀରରେ ପ୍ରାଣ ପ୍ରବେଶ କରିଛି||1||
ਜਿਥੈ ਅਗਨਿ ਭਖੈ ਭੜਹਾਰੇ ॥ ਊਰਧ ਮੁਖ ਮਹਾ ਗੁਬਾਰੇ ॥
ଯେଉଁଠି ମାତାର ଗର୍ଭରେ ଅଗ୍ନି ଜଳୁଥିଲା, ଏହି ଜୀବ ସେଠାରେ ଘୋର ଅନ୍ଧକାରରେ ଓଲଟା ପଡିଥିଲା।
ਸਾਸਿ ਸਾਸਿ ਸਮਾਲੇ ਸੋਈ ਓਥੈ ਖਸਮਿ ਛਡਾਇ ਲਇਆ ॥੨॥
ସେ ପ୍ରତି ଶ୍ବାସରେ ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ସ୍ମରଣ କରିଥାଏ ଏବଂ ସେଠାରେ ମାଲିକ ତାହାକୁ ବିପତ୍ତିରୁ ରକ୍ଷା କରିଥାନ୍ତି||2||
ਵਿਚਹੁ ਗਰਭੈ ਨਿਕਲਿ ਆਇਆ ॥
ଯେତେବେଳେ ମାତାର ଗର୍ଭରୁ ବାହାରି ଥାଏ ଅର୍ଥାତ ଜନ୍ମ ହୋଇଥାଏ
ਖਸਮੁ ਵਿਸਾਰਿ ਦੁਨੀ ਚਿਤੁ ਲਾਇਆ ॥
ସେ ଭଗବାନଙ୍କୁ ଭୁଲି ଦୁନିଆ ସାଥିରେ ଚିତ୍ତ ଲଗାଇ ଥାଏ।
ਆਵੈ ਜਾਇ ਭਵਾਈਐ ਜੋਨੀ ਰਹਣੁ ਨ ਕਿਤਹੀ ਥਾਇ ਭਇਆ ॥੩॥
ପରିଣାମ ସ୍ୱରୂପ ସେ ଜନ୍ମ ହୋଇ ମରିଥାଏ ଏବଂ ଅନେକ ଯୋନିରେ ପଥଭ୍ରଷ୍ଟ ରହିଥାଏ, ଏବଂ ତାହାକୁ କୌଣସି ସ୍ଥାନରେ ନିବାସ ମିଳେ ନାହିଁ||3||
ਮਿਹਰਵਾਨਿ ਰਖਿ ਲਇਅਨੁ ਆਪੇ ॥
କୃପାଳୁ ପ୍ରଭୁ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ତାହାକୁ ରକ୍ଷା କରିଛନ୍ତି, କାରଣ
ਜੀਅ ਜੰਤ ਸਭਿ ਤਿਸ ਕੇ ਥਾਪੇ ॥
ସବୁ ଜୀବ-ଜନ୍ତୁ ତାହାଙ୍କ ଦ୍ଵାରା ହିଁ ଜାତ ହୋଇଛନ୍ତି।
ਜਨਮੁ ਪਦਾਰਥੁ ਜਿਣਿ ਚਲਿਆ ਨਾਨਕ ਆਇਆ ਸੋ ਪਰਵਾਣੁ ਥਿਆ ॥੪॥੧॥੩੧॥
ହେ ନାନକ! ଯିଏ ନିଜ ଦୁର୍ଲଭ ଜନ୍ମର ବାଜି ଜିତି ଏଠାରୁ ଚାଲି ଯାଇଛି, ତାହାର ହିଁ ଜନ୍ମ ନେବା ସ୍ଵୀକୃତ ହୋଇଥାଏ||4||1||31||