Page 1005
ਹਮ ਤੁਮ ਸੰਗਿ ਝੂਠੇ ਸਭਿ ਬੋਲਾ ॥
ଆମ ସାଥିରେ ରହି ତୁମର ସବୁ ବଚନ ମିଥ୍ୟା ଅଟେ।
ਪਾਇ ਠਗਉਰੀ ਆਪਿ ਭੁਲਾਇਓ ॥
ଈଶ୍ଵର ମାୟାକୁ ବ ହରମରେ ରଖି ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ଜୀବକୁ କୁମାର୍ଗଗାମୀ କରିଛନ୍ତି।
ਨਾਨਕ ਕਿਰਤੁ ਨ ਜਾਇ ਮਿਟਾਇਓ ॥੨॥
ହେ ନାନକ! ଭାଗ୍ୟକୁ ଟାଳି ହୁଏନାହିଁ||2||
ਪਸੁ ਪੰਖੀ ਭੂਤ ਅਰੁ ਪ੍ਰੇਤਾ ॥ ਬਹੁ ਬਿਧਿ ਜੋਨੀ ਫਿਰਤ ਅਨੇਤਾ ॥
ସେ ପଶୁ-ପକ୍ଷୀ ଏବଂ ଭୁତ-ପ୍ରେତ ଅନେକ ଯୋନିରେ ପଥଭ୍ରଷ୍ଟ ରହିଥାଏ।
ਜਹ ਜਾਨੋ ਤਹ ਰਹਨੁ ਨ ਪਾਵੈ ॥
ସେ ଯେଉଁଠି ମଧ୍ୟ ଯାଇଥାଏ, ସେଠାରେ ତାହାକୁ ରହିବା ପାଇଁ ସ୍ଥାନ ମିଳେନାହିଁ।
ਥਾਨ ਬਿਹੂਨ ਉਠਿ ਉਠਿ ਫਿਰਿ ਧਾਵੈ ॥
ସେ ସ୍ଥାନରିକ୍ତ ହୋଇ ବାରମ୍ବାର ଯୋନିରେ ପଥଭ୍ରଷ୍ଟ ରହିଥାଏ।
ਮਨਿ ਤਨਿ ਬਾਸਨਾ ਬਹੁਤੁ ਬਿਸਥਾਰਾ ॥
ତାହାର ତନ-ମନରେ ବାସନାର ବିସ୍ତାର ବହୁତ ଅଧିକ ଅଟେ।
ਅਹੰਮੇਵ ਮੂਠੋ ਬੇਚਾਰਾ ॥
ଅଭିମାନ ବିଚରା ଜୀବକୁ ଠକି ନେଇଛି ଏବଂ
ਅਨਿਕ ਦੋਖ ਅਰੁ ਬਹੁਤੁ ਸਜਾਈ ॥
ଅନେକ ଦୋଷ କାରଣରୁ ବହୁତ ଦଣ୍ଡ ଭୋଗିଥାଏ।
ਤਾ ਕੀ ਕੀਮਤਿ ਕਹਣੁ ਨ ਜਾਈ ॥
ସେହି ଦଣ୍ଡର ସଠିକ ଅନୁମାନ ଲଗା ଯାଇ ପାରିବ ନାହିଁ।
ਪ੍ਰਭ ਬਿਸਰਤ ਨਰਕ ਮਹਿ ਪਾਇਆ ॥ ਤਹ ਮਾਤ ਨ ਬੰਧੁ ਨ ਮੀਤ ਨ ਜਾਇਆ ॥
ଈଶ୍ଵରଙ୍କୁ ବିସ୍ମୃତ କରି ସେ ନରକରେ ହିଁ ପଡିଥାଏ ଏବଂ ସେଠାରେ ମାତା, ପିତା ବନ୍ଧୁ ଓ ପତ୍ନୀ କେହି ମଧ୍ୟ ସହାୟକ ହୁଅନ୍ତି ନାହିଁ।
ਜਿਸ ਕਉ ਹੋਤ ਕ੍ਰਿਪਾਲ ਸੁਆਮੀ ॥
ହେ ନାନକ! ଯାହା ଉପରେ ଭଗବାନଙ୍କ କୃପା ହୋଇଥାଏ,
ਸੋ ਜਨੁ ਨਾਨਕ ਪਾਰਗਰਾਮੀ ॥੩॥
ତାହାକୁ ମୋକ୍ଷ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଯାଏ||3||
ਭ੍ਰਮਤ ਭ੍ਰਮਤ ਪ੍ਰਭ ਸਰਨੀ ਆਇਆ ॥
ହେ ପ୍ରଭୁ! ଅନେକ ଯୋନିରେ ପଥଭ୍ରଷ୍ଟ ରହି ତୋର ଶରଣରେ ଆସିଛି।
ਦੀਨਾ ਨਾਥ ਜਗਤ ਪਿਤ ਮਾਇਆ ॥
ତୁ ଦୀନନାଥ, ଜଗତର ପିତା ଏବଂ ମାତା ଅଟୁ।
ਪ੍ਰਭ ਦਇਆਲ ਦੁਖ ਦਰਦ ਬਿਦਾਰਣ ॥ ਜਿਸੁ ਭਾਵੈ ਤਿਸ ਹੀ ਨਿਸਤਾਰਣ ॥
ତୁ ଦୟାଳୁ ଅଟୁ ଏବଂ ସବୁ ଦୁଃଖ-ଯନ୍ତ୍ରଣା ଦୂର କରିବା ବାଲା ଅଟୁ, ଯାହାକୁ ତୁ ଚାହୁଁ ତାହାର ମୁକ୍ତି ହୋଇଯାଏ।
ਅੰਧ ਕੂਪ ਤੇ ਕਾਢਨਹਾਰਾ ॥
ସଂସାର ରୂପୀ ଅନ୍ଧକୂପରୁ ତୁ ହିଁ ବାହାରକୁ ବାହାରିବା ବାଲା ଅଟୁ ଏବଂ
ਪ੍ਰੇਮ ਭਗਤਿ ਹੋਵਤ ਨਿਸਤਾਰਾ ॥
ପ୍ରେମ-ଭକ୍ତି ଦ୍ଵାରା ଜୀବର ନିସ୍ତାର ହୋଇଥାଏ।
ਸਾਧ ਰੂਪ ਅਪਨਾ ਤਨੁ ਧਾਰਿਆ ॥
ତୁ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ସାଧୁ ରୂପରେ ଶରୀର ଧାରଣ କରିଛୁ ଏବଂ
ਮਹਾ ਅਗਨਿ ਤੇ ਆਪਿ ਉਬਾਰਿਆ ॥
ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ମାୟା ରୂପୀ ମହା ଅଗ୍ନିରୁ ରକ୍ଷା କରିଛୁ।
ਜਪ ਤਪ ਸੰਜਮ ਇਸ ਤੇ ਕਿਛੁ ਨਾਹੀ ॥
ଜପ, ତପ ଏବଂ ସଂଯମ ଏହା ଜୀବ ଦ୍ଵାରା ହୁଏନାହିଁ,
ਆਦਿ ਅੰਤਿ ਪ੍ਰਭ ਅਗਮ ਅਗਾਹੀ ॥
ସୃଷ୍ଟିର ଆଦି ଏବଂ ଅନ୍ତରେ ଅଗମ୍ୟ, ଅସୀମ ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କ ହିଁ ଅସ୍ତିତ୍ଵ ଥାଏ।
ਨਾਮੁ ਦੇਹਿ ਮਾਗੈ ਦਾਸੁ ਤੇਰਾ ॥
ନାନକ ବିନତି କରନ୍ତି ଯେ ହେ ହରି! ତୋର ଦାସ ତୋ’ ଠାରୁ ନାମର ହିଁ କାମନା କରିଥାନ୍ତି,
ਹਰਿ ਜੀਵਨ ਪਦੁ ਨਾਨਕ ਪ੍ਰਭੁ ਮੇਰਾ ॥੪॥੩॥੧੯॥
ମୋର ପ୍ରଭୁ ଜୀବନ ପ୍ରଦାନକାରୀ। 4। 3। 16।
ਮਾਰੂ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ମାରୁ ମହଲା 5॥
ਕਤ ਕਉ ਡਹਕਾਵਹੁ ਲੋਗਾ ਮੋਹਨ ਦੀਨ ਕਿਰਪਾਈ ॥੧॥
ହେ ଜନ! କାହିଁକି ଛଳ କରୁଅଛ, ଈଶ୍ଵର ମୋ’ ପରି ଦୀନ ପ୍ରତି ଦୟାଳୁ ଅଟନ୍ତି||1||
ਐਸੀ ਜਾਨਿ ਪਾਈ ॥ ਸਰਣਿ ਸੂਰੋ ਗੁਰ ਦਾਤਾ ਰਾਖੈ ਆਪਿ ਵਡਾਈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ମୋର ଏହି ଜ୍ଞାନ ହୋଇ ଯାଇଛି ଯେ ଗୁରୁ ହିଁ ଦାତା ଅଟନ୍ତି, ଶରଣରେ ଆସିଥିବା ଜୀବକୁ ସୁରବୀର ଭଳି ରକ୍ଷା କରିଥାନ୍ତି ଏବଂ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ କୀର୍ତ୍ତି ପ୍ରଦାନ କରିଥାନ୍ତି॥1॥ରୁହ॥
ਭਗਤਾ ਕਾ ਆਗਿਆਕਾਰੀ ਸਦਾ ਸਦਾ ਸੁਖਦਾਈ ॥੨॥
ଭକ୍ତବତ୍ସଳ ହେବା କାରଣରୁ ସେ ନିଜ ଭକ୍ତର କଥା ମାନିଥାନ୍ତି ଏବଂ ସଦା ସୁଖ ପ୍ରଦ କରିଥାନ୍ତି||2||
ਅਪਨੇ ਕਉ ਕਿਰਪਾ ਕਰੀਅਹੁ ਇਕੁ ਨਾਮੁ ਧਿਆਈ ॥੩॥
ହେ ଭକ୍ତବତ୍ସଳ! ନିଜ ଦାସ ଉପରେ କୃପା କର ଯିଏ ତୋର ନାମର ଧ୍ୟାନ କରିଥାଏ||3||
ਨਾਨਕੁ ਦੀਨੁ ਨਾਮੁ ਮਾਗੈ ਦੁਤੀਆ ਭਰਮੁ ਚੁਕਾਈ ॥੪॥੪॥੨੦॥
ଦୀନ ନାନକ ତୋର ନାମର ହିଁ କାମନା କରିଥାନ୍ତି, ଯେପରି ଦୈତ୍ୟ ଭ୍ରମ ଦୂର ହୋଇଯିବ||4||4||20||
ਮਾਰੂ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ମାରୁ ମହଲା 5॥
ਮੇਰਾ ਠਾਕੁਰੁ ਅਤਿ ਭਾਰਾ ॥
ମୋର ସ୍ଵାମୀ ମହାନ ଅଟନ୍ତି ଏବଂ
ਮੋਹਿ ਸੇਵਕੁ ਬੇਚਾਰਾ ॥੧॥
ମୁଁ ତାହାଙ୍କ କ୍ଷୁଦ୍ର ସେବକ ଅଟେ||1||
ਮੋਹਨੁ ਲਾਲੁ ਮੇਰਾ ਪ੍ਰੀਤਮ ਮਨ ਪ੍ਰਾਨਾ ॥
ମୋର ପ୍ରିୟତମ ମୋହନ ମୋର ମନ ଓ ପ୍ରାଣ ଠାରୁ ମଧ୍ୟ ଅଧିକ ଭଲ ଲାଗନ୍ତି।
ਮੋ ਕਉ ਦੇਹੁ ਦਾਨਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ହେ ପ୍ରିୟବର! ମୋତେ ନାମ ପ୍ରଦାନ କର॥1॥ରୁହ॥
ਸਗਲੇ ਮੈ ਦੇਖੇ ਜੋਈ ॥ ਬੀਜਉ ਅਵਰੁ ਨ ਕੋਈ ॥੨॥
ମୁଁ ସବୁ ସାହାରା ଖୋଜି ଦେଖି ନେଇଛି, ପରନ୍ତୁ ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ବିନା କୌଣସି ସାହାରା ନାହିଁ||2||
ਜੀਅਨ ਪ੍ਰਤਿਪਾਲਿ ਸਮਾਹੈ ॥ ਹੈ ਹੋਸੀ ਆਹੇ ॥੩॥
ସେ ସବୁ ଜୀବର ପୋଷଣ କରିଥାନ୍ତି ଓ ସର୍ବଦା ରହିଥାନ୍ତି॥3॥
ਦਇਆ ਮੋਹਿ ਕੀਜੈ ਦੇਵਾ ॥
ନାନକ କହନ୍ତି ଯେ ହେ ଦେବାଧିଦେବ! ମୋ’ ଉପରେ ଦୟା କର,
ਨਾਨਕ ਲਾਗੋ ਸੇਵਾ ॥੪॥੫॥੨੧॥
ଯେପରି ତୋର ଉପାସନାରେ ଲାଗି ରହିବି||4||4||21||
ਮਾਰੂ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ମାରୁ ମହଲା 5॥
ਪਤਿਤ ਉਧਾਰਨ ਤਾਰਨ ਬਲਿ ਬਲਿ ਬਲੇ ਬਲਿ ਜਾਈਐ ॥
ହେ ଈଶ୍ଵର! ତୁ ପତିତର ଉଦ୍ଧାରକର୍ତ୍ତା ଏବଂ ମୋକ୍ଷ ଦାତା ଅଟୁ, ମୁଁ ତୋ’ ପ୍ରତି କୋଟି କୋଟି ସମର୍ପିତ ଯାଏ।
ਐਸਾ ਕੋਈ ਭੇਟੈ ਸੰਤੁ ਜਿਤੁ ਹਰਿ ਹਰੇ ਹਰਿ ਧਿਆਈਐ ॥੧॥
ମୁଁ ଏପରି ସାଧୁଙ୍କୁ ପାଇ ପାରିବି, ଯାହାଙ୍କ ସହିତ ମୁଁ ତୁମକୁ ପୂଜା କରିପାରିବି | 1।
ਮੋ ਕਉ ਕੋਇ ਨ ਜਾਨਤ ਕਹੀਅਤ ਦਾਸੁ ਤੁਮਾਰਾ ॥
ମୋତେ କେହି ଜାଣନ୍ତି ନାହିଁ, କିନ୍ତୁ ତୋର ଦାସ ବୋଲି କହିଥାନ୍ତି,
ਏਹਾ ਓਟ ਆਧਾਰਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ସେ ହିଁ ମୋର ଆଶ୍ରା ଅଟନ୍ତି॥1॥ରୁହ॥
ਸਰਬ ਧਾਰਨ ਪ੍ਰਤਿਪਾਰਨ ਇਕ ਬਿਨਉ ਦੀਨਾ ॥
ହେ ଜଗତପାଳକ, ହେ ଈଶ୍ଵର! ମୋ’ ଭଳି ଦୀନର ତୋ’ ଠାରେ ଏକ ବିନତି ଅଛି,
ਤੁਮਰੀ ਬਿਧਿ ਤੁਮ ਹੀ ਜਾਨਹੁ ਤੁਮ ਜਲ ਹਮ ਮੀਨਾ ॥੨॥
ତୁ ନିଜ ଲୀଳାକୁ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ଜାଣିଥାଉ,ତୁ ଜଳ ଅଟୁ ଆଉ ମୁଁ ଏକ ମାଛ ଅଟେ||2||
ਪੂਰਨ ਬਿਸਥੀਰਨ ਸੁਆਮੀ ਆਹਿ ਆਇਓ ਪਾਛੈ ॥
ହେ ସ୍ଵାମୀ! ଏହି ଜଗତ ତୋର ପୂର୍ଣ୍ଣ ବିସ୍ତାର ଅଟେ ଆଉ ବଡ ଜିଜ୍ଞାସା ସହିତ ତୋର ପଛରେ ଆସିଛି।
ਸਗਲੋ ਭੂ ਮੰਡਲ ਖੰਡਲ ਪ੍ਰਭ ਤੁਮ ਹੀ ਆਛੈ ॥੩॥
ହେ ପ୍ରଭୁ! ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ଭୂମଣ୍ଡଳ ଏବଂ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡର ଖଣ୍ଡରେ ହିଁ ତୁ ବ୍ୟାପକ ଅଛୁ||3||