Page 592
ਸਭਿ ਘਟ ਭੋਗਵੈ ਅਲਿਪਤੁ ਰਹੈ ਅਲਖੁ ਨ ਲਖਣਾ ਜਾਈ ॥
तो सर्वांच्या हृदयात रमतो पण तरीही तो त्यांच्यापासून अलिप्त राहतो. तो अदृश्य आहे आणि त्याला दिसू शकत नाही.
ਪੂਰੈ ਗੁਰਿ ਵੇਖਾਲਿਆ ਸਬਦੇ ਸੋਝੀ ਪਾਈ ॥
या जगात पूर्ण गुरूंनी त्यांना दर्शन घडवले आहे आणि शब्दांतून त्यांचे ज्ञान दिले आहे.
ਪੁਰਖੈ ਸੇਵਹਿ ਸੇ ਪੁਰਖ ਹੋਵਹਿ ਜਿਨੀ ਹਉਮੈ ਸਬਦਿ ਜਲਾਈ ॥
जे परमात्म्याची उपासना करतात आणि गुरू शब्दाने अहंकार जाळून टाकतात, ते स्वतःच सिद्ध पुरुष होतात.
ਤਿਸ ਕਾ ਸਰੀਕੁ ਕੋ ਨਹੀ ਨਾ ਕੋ ਕੰਟਕੁ ਵੈਰਾਈ ॥
या जगात त्या भगवंताचा कोणी साथीदार नाही किंवा त्याचा कोणी शत्रूही नाही.
ਨਿਹਚਲ ਰਾਜੁ ਹੈ ਸਦਾ ਤਿਸੁ ਕੇਰਾ ਨਾ ਆਵੈ ਨਾ ਜਾਈ ॥
त्याचा नियम नेहमीच पक्का असतो आणि तो जीवनाच्या विविध रूपांतून येत नाही किंवा जात नाही, म्हणजेच तो अमर आहे.
ਅਨਦਿਨੁ ਸੇਵਕੁ ਸੇਵਾ ਕਰੇ ਹਰਿ ਸਚੇ ਕੇ ਗੁਣ ਗਾਈ ॥
त्याचे भक्त रात्रंदिवस त्याची पूजा करतात आणि खऱ्या हरीची स्तुती करत असतात.
ਨਾਨਕੁ ਵੇਖਿ ਵਿਗਸਿਆ ਹਰਿ ਸਚੇ ਕੀ ਵਡਿਆਈ ॥੨॥
त्या खऱ्या हरीची कीर्ती पाहून नानक तृप्त झाले.॥ २॥
ਪਉੜੀ ॥
पउडी॥
ਜਿਨ ਕੈ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਵਸਿਆ ਸਦ ਹਿਰਦੈ ਹਰਿ ਨਾਮੋ ਤਿਨ ਕੰਉ ਰਖਣਹਾਰਾ ॥
ज्यांच्या हृदयात सदैव हरिचे नाम वास करते, हरिचे नामच त्यांचे रक्षण करते.
ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਪਿਤਾ ਹਰਿ ਨਾਮੋ ਮਾਤਾ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਸਖਾਈ ਮਿਤ੍ਰੁ ਹਮਾਰਾ ॥
हरिचे नाव आमचे वडील, हरिचे नाव आमची आई आणि हरिचे नाव आमचे मित्र आणि मित्र आहे.
ਹਰਿ ਨਾਵੈ ਨਾਲਿ ਗਲਾ ਹਰਿ ਨਾਵੈ ਨਾਲਿ ਮਸਲਤਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਹਮਾਰੀ ਕਰਦਾ ਨਿਤ ਸਾਰਾ ॥
आमचे संभाषण हरीच्या नावाने आहे, आमचा सल्लामसलत हरीच्या नावाने आहे आणि हरीच्या नावानेच आमची रोज काळजी घेतली जाते.
ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਹਮਾਰੀ ਸੰਗਤਿ ਅਤਿ ਪਿਆਰੀ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਕੁਲੁ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਪਰਵਾਰਾ ॥
हरिचे नाव हीच आमची सर्वात प्रिय कंपनी आहे, हरीचे नाव आमचा वंश आहे आणि हरीचे नाव आमचे कुटुंब आहे.
ਜਨ ਨਾਨਕ ਕੰਉ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਹਰਿ ਗੁਰਿ ਦੀਆ ਹਰਿ ਹਲਤਿ ਪਲਤਿ ਸਦਾ ਕਰੇ ਨਿਸਤਾਰਾ ॥੧੫॥
नानकांना गुरूंनी हरी हे नाव हरीच्या रूपात दिले आहे आणि हरी लोक आपल्याला पुढील लोकात नेहमी मोक्ष देतात॥१५ ॥
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥
श्लोक ३॥
ਜਿਨ ਕੰਉ ਸਤਿਗੁਰੁ ਭੇਟਿਆ ਸੇ ਹਰਿ ਕੀਰਤਿ ਸਦਾ ਕਮਾਹਿ ॥
ज्यांना सतगुरु भेटतात ते सदैव हरिचे गुणगान गात राहतात.
ਅਚਿੰਤੁ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਤਿਨ ਕੈ ਮਨਿ ਵਸਿਆ ਸਚੈ ਸਬਦਿ ਸਮਾਹਿ ॥
अचिंत हरीचे नाम त्यांच्या मनात वास करून ते खऱ्या शब्दात लीन होतात.
ਕੁਲੁ ਉਧਾਰਹਿ ਆਪਣਾ ਮੋਖ ਪਦਵੀ ਆਪੇ ਪਾਹਿ ॥
परिणामी तो आपल्या कुटुंबाचा उद्धार करतो आणि स्वतः मोक्षाची स्थिती प्राप्त करतो.
ਪਾਰਬ੍ਰਹਮੁ ਤਿਨ ਕੰਉ ਸੰਤੁਸਟੁ ਭਇਆ ਜੋ ਗੁਰ ਚਰਨੀ ਜਨ ਪਾਹਿ ॥
गुरूंच्या चरणी आलेल्या भक्तांवर परमदेव प्रसन्न झाला आहे.
ਜਨੁ ਨਾਨਕੁ ਹਰਿ ਕਾ ਦਾਸੁ ਹੈ ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਹਰਿ ਲਾਜ ਰਖਾਹਿ ॥੧॥
नानक हे हरीचे सेवक आहेत आणि त्यांच्या कृपेने हरि त्यांचा सन्मान आणि प्रतिष्ठा अबाधित ठेवतो.॥ १॥
ਮਃ ੩ ॥
महाला ३ ॥
ਹੰਉਮੈ ਅੰਦਰਿ ਖੜਕੁ ਹੈ ਖੜਕੇ ਖੜਕਿ ਵਿਹਾਇ ॥
अहंकारामुळे माणसामध्ये समस्या राहतात आणि या गोंधळातच तो आपले आयुष्य दुःखात घालवतो.
ਹੰਉਮੈ ਵਡਾ ਰੋਗੁ ਹੈ ਮਰਿ ਜੰਮੈ ਆਵੈ ਜਾਇ ॥
अहंकार हा एक भयंकर रोग आहे ज्याच्या परिणामी तो मरतो, पुनर्जन्म घेतो आणि जगात येत-जातो.
ਜਿਨ ਕਉ ਪੂਰਬਿ ਲਿਖਿਆ ਤਿਨਾ ਸਤਗੁਰੁ ਮਿਲਿਆ ਪ੍ਰਭੁ ਆਇ ॥
ज्यांच्या नशिबात ते निर्मात्याने लिहिले आहे त्यांना सतगुरु प्रभू मिळतात.
ਨਾਨਕ ਗੁਰ ਪਰਸਾਦੀ ਉਬਰੇ ਹਉਮੈ ਸਬਦਿ ਜਲਾਇ ॥੨॥
हे नानक! गुरूंच्या अपार कृपेने त्यांचा उद्धार होतो आणि शब्दाने ते त्यांचा अहंकार जाळून टाकतात. ॥२॥
ਪਉੜੀ ॥
पउडी॥
ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਹਮਾਰਾ ਪ੍ਰਭੁ ਅਬਿਗਤੁ ਅਗੋਚਰੁ ਅਬਿਨਾਸੀ ਪੁਰਖੁ ਬਿਧਾਤਾ ॥
हरिचे नाव हा आपला परमेश्वर आहे जो अदृश्य, अविनाशी, अमर परम निर्माता आहे.
ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਹਮ ਸ੍ਰੇਵਹ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਹਮ ਪੂਜਹ ਹਰਿ ਨਾਮੇ ਹੀ ਮਨੁ ਰਾਤਾ ॥
आपण फक्त हरीच्या नामाची पूजा करतो आणि फक्त हरिच्या नामाचीच पूजा करतो आणि आपले मन फक्त हरीच्या नामातच लीन राहते.
ਹਰਿ ਨਾਮੈ ਜੇਵਡੁ ਕੋਈ ਅਵਰੁ ਨ ਸੂਝੈ ਹਰਿ ਨਾਮੋ ਅੰਤਿ ਛਡਾਤਾ ॥
हरिच्या नावासारखे दुसरे कोणतेही नाव नाही कारण केवळ हरिचे नामच शेवटी मोक्ष देते.
ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਦੀਆ ਗੁਰਿ ਪਰਉਪਕਾਰੀ ਧਨੁ ਧੰਨੁ ਗੁਰੂ ਕਾ ਪਿਤਾ ਮਾਤਾ ॥
धन्य त्या परोपकारी गुरुचे माता-पिता ज्याने आपल्याला हरी हे नाव दिले आहे.
ਹੰਉ ਸਤਿਗੁਰ ਅਪੁਣੇ ਕੰਉ ਸਦਾ ਨਮਸਕਾਰੀ ਜਿਤੁ ਮਿਲਿਐ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਮੈ ਜਾਤਾ ॥੧੬॥
माझ्या सतगुरुंना मी सदैव वंदन करतो, ज्यांच्याकडून मला हरी नामाचे ज्ञान प्राप्त झाले आहे. ॥ १६॥
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥
श्लोक ३॥
ਗੁਰਮੁਖਿ ਸੇਵ ਨ ਕੀਨੀਆ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਨ ਲਗੋ ਪਿਆਰੁ ॥
ज्या व्यक्तीने गुरूंच्या जवळ राहून सेवा केली नाही, त्याला हरिच्या नावावरही प्रेम नाही आणि.
ਸਬਦੈ ਸਾਦੁ ਨ ਆਇਓ ਮਰਿ ਜਨਮੈ ਵਾਰੋ ਵਾਰ ॥
असा अज्ञानी माणूस ज्याने गुरू शब्दाचा आस्वादही घेतला नाही तो या जगात मरत राहतो आणि पुन्हा जन्म घेतो.
ਮਨਮੁਖਿ ਅੰਧੁ ਨ ਚੇਤਈ ਕਿਤੁ ਆਇਆ ਸੈਸਾਰਿ ॥
जर एखाद्या आंधळ्याला कधीच देव आठवत नाही, तर त्याचा या जगात येण्याचे प्रयोजन काय?
ਨਾਨਕ ਜਿਨ ਕਉ ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਸੇ ਗੁਰਮੁਖਿ ਲੰਘੇ ਪਾਰਿ ॥੧॥
हे भगवान नानक! ज्याच्यावर करुणेने पाहतो तोच गुरूंच्या सान्निध्यात राहून अस्तित्त्वाचा सागर पार करतो ॥१॥
ਮਃ ੩ ॥
महाला ३ ॥
ਇਕੋ ਸਤਿਗੁਰੁ ਜਾਗਤਾ ਹੋਰੁ ਜਗੁ ਸੂਤਾ ਮੋਹਿ ਪਿਆਸਿ ॥
फक्त सत्गुरू जागृत राहतो पण बाकीचे जग आसक्ती आणि लालसेने झोपलेले असते.
ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵਨਿ ਜਾਗੰਨਿ ਸੇ ਜੋ ਰਤੇ ਸਚਿ ਨਾਮਿ ਗੁਣਤਾਸਿ ॥
जे सद्गुणांचे भांडार असलेल्या सत्यनामात तल्लीन होऊन सत्गुरूंची सेवा करतात ते आसक्ती आणि तृष्णेपासून सावध राहतात.