Page 509
ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਨ ਪਾਇਆ ਜਨਮੁ ਬਿਰਥਾ ਗਵਾਇਆ ਨਾਨਕ ਜਮੁ ਮਾਰਿ ਕਰੇ ਖੁਆਰ ॥੨॥
हे नानक! ते हरीचे नाव घेत नाहीत आणि त्यांचे मौल्यवान जीवन वाया घालवतात, म्हणूनच यमदूत त्यांना शिक्षा करतो आणि अपमानित करतो.॥२॥
ਪਉੜੀ ॥
पौडी॥
ਆਪਣਾ ਆਪੁ ਉਪਾਇਓਨੁ ਤਦਹੁ ਹੋਰੁ ਨ ਕੋਈ ॥
जेव्हा देवाने स्वतःला निर्माण केले तेव्हा दुसरे कोणीही नव्हते
ਮਤਾ ਮਸੂਰਤਿ ਆਪਿ ਕਰੇ ਜੋ ਕਰੇ ਸੁ ਹੋਈ ॥
तो तेव्हा स्वतःशीच सल्लामसलत करायचा. त्याने जे काही केले, तेच झाले
ਤਦਹੁ ਆਕਾਸੁ ਨ ਪਾਤਾਲੁ ਹੈ ਨਾ ਤ੍ਰੈ ਲੋਈ ॥
त्या वेळी आकाश, पाताळ किंवा तीन लोक नव्हते
ਤਦਹੁ ਆਪੇ ਆਪਿ ਨਿਰੰਕਾਰੁ ਹੈ ਨਾ ਓਪਤਿ ਹੋਈ ॥
तेव्हा फक्त निराकार परमेश्वरच अस्तित्वात होता आणि कोणतीही निर्मिती झाली नव्हती
ਜਿਉ ਤਿਸੁ ਭਾਵੈ ਤਿਵੈ ਕਰੇ ਤਿਸੁ ਬਿਨੁ ਅਵਰੁ ਨ ਕੋਈ ॥੧॥
तो त्याला जे आवडले ते करत असे आणि त्याच्याशिवाय दुसरे कोणी नव्हते. ॥१॥
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥
श्लोक महला ३ ॥
ਸਾਹਿਬੁ ਮੇਰਾ ਸਦਾ ਹੈ ਦਿਸੈ ਸਬਦੁ ਕਮਾਇ ॥
माझा प्रभु देव नेहमीच अमर आहे पण तो शब्दाच्या आचरणातून दिसून येतो
ਓਹੁ ਅਉਹਾਣੀ ਕਦੇ ਨਾਹਿ ਨਾ ਆਵੈ ਨਾ ਜਾਇ ॥
तो अमर आहे आणि जन्म-मृत्यूच्या चक्रात येत नाही म्हणजेच तो जन्माला येत नाही आणि मरतही नाही
ਸਦਾ ਸਦਾ ਸੋ ਸੇਵੀਐ ਜੋ ਸਭ ਮਹਿ ਰਹੈ ਸਮਾਇ ॥
प्रत्येक हृदयात राहणाऱ्या परमेश्वराचे नेहमी स्मरण केले पाहिजे
ਅਵਰੁ ਦੂਜਾ ਕਿਉ ਸੇਵੀਐ ਜੰਮੈ ਤੈ ਮਰਿ ਜਾਇ ॥
आपण दुसऱ्याची सेवा का करावी जो जन्माला येतो आणि मरतो?
ਨਿਹਫਲੁ ਤਿਨ ਕਾ ਜੀਵਿਆ ਜਿ ਖਸਮੁ ਨ ਜਾਣਹਿ ਆਪਣਾ ਅਵਰੀ ਕਉ ਚਿਤੁ ਲਾਇ ॥
जे आपल्या प्रभूला ओळखत नाहीत आणि आपले मन इतरांवर केंद्रित करतात त्यांचे जीवन निष्फळ आहे
ਨਾਨਕ ਏਵ ਨ ਜਾਪਈ ਕਰਤਾ ਕੇਤੀ ਦੇਇ ਸਜਾਇ ॥੧॥
हे नानक, विश्वाचा निर्माता त्यांना किती शिक्षा देईल याचा अंदाज लावता येत नाही.॥१॥
ਮਃ ੩ ॥
महाला ३॥
ਸਚਾ ਨਾਮੁ ਧਿਆਈਐ ਸਭੋ ਵਰਤੈ ਸਚੁ ॥
देव सर्वव्यापी आहे म्हणून त्या अंतिम सत्याचे नाव लक्षात ठेवले पाहिजे
ਨਾਨਕ ਹੁਕਮੁ ਬੁਝਿ ਪਰਵਾਣੁ ਹੋਇ ਤਾ ਫਲੁ ਪਾਵੈ ਸਚੁ ॥
हे नानक! परमेश्वराची आज्ञा समजून घेतल्याने, मनुष्य त्याच्या दरबारात स्वीकारला जातो आणि नंतर त्याला सत्याचे फळ मिळते
ਕਥਨੀ ਬਦਨੀ ਕਰਤਾ ਫਿਰੈ ਹੁਕਮੈ ਮੂਲਿ ਨ ਬੁਝਈ ਅੰਧਾ ਕਚੁ ਨਿਕਚੁ ॥੨॥
पण जे लोक सतत निरर्थक बोलत राहतात आणि प्रभूची मूलभूत आज्ञा समजत नाहीत ते अज्ञानी आहेत आणि फक्त खोटे बोलतात.॥२॥
ਪਉੜੀ ॥
पौडी॥
ਸੰਜੋਗੁ ਵਿਜੋਗੁ ਉਪਾਇਓਨੁ ਸ੍ਰਿਸਟੀ ਕਾ ਮੂਲੁ ਰਚਾਇਆ ॥
देवाने मिलन आणि वियोगाचा नियम बनवून विश्वाचे मूलभूत तत्व निर्माण केले
ਹੁਕਮੀ ਸ੍ਰਿਸਟਿ ਸਾਜੀਅਨੁ ਜੋਤੀ ਜੋਤਿ ਮਿਲਾਇਆ ॥
त्याच्या आदेशानुसार, त्याने विश्वाची निर्मिती केली आणि सजीवांमध्ये आपला प्रकाश प्रज्वलित केला
ਜੋਤੀ ਹੂੰ ਸਭੁ ਚਾਨਣਾ ਸਤਿਗੁਰਿ ਸਬਦੁ ਸੁਣਾਇਆ ॥
खऱ्या गुरूंनी हे शब्द सांगितले आहेत की सर्व प्रकाश हा प्रकाशाचे स्वरूप असलेल्या परमेश्वराच्या प्रकाशातून निर्माण होतो
ਬ੍ਰਹਮਾ ਬਿਸਨੁ ਮਹੇਸੁ ਤ੍ਰੈ ਗੁਣ ਸਿਰਿ ਧੰਧੈ ਲਾਇਆ ॥
॥ देवाने ब्रह्मा, विष्णू आणि शिव यांची निर्मिती केली आणि त्यांना सतोगुण, रजोगुण आणि तमोगुण या तिहेरी कार्यात गुंतवले
ਮਾਇਆ ਕਾ ਮੂਲੁ ਰਚਾਇਓਨੁ ਤੁਰੀਆ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ॥੨॥
देवाने मायेचा पाया मिलन आणि वियोगाच्या स्वरूपात निर्माण केला आहे. या भ्रमात राहूनच मनुष्य तुरिया अवस्थेत पोहोचला आहे आणि त्याला आनंद मिळाला आहे.॥२॥
ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥
श्लोक महला ३॥
ਸੋ ਜਪੁ ਸੋ ਤਪੁ ਜਿ ਸਤਿਗੁਰ ਭਾਵੈ ॥
खऱ्या गुरूला जे आवडते ते म्हणजे नामजप आणि तेच तप आहे
ਸਤਿਗੁਰ ਕੈ ਭਾਣੈ ਵਡਿਆਈ ਪਾਵੈ ॥
सद्गुरुंच्या इच्छेचे पालन केल्याने व्यक्तीला आदर आणि सन्मान मिळतो
ਨਾਨਕ ਆਪੁ ਛੋਡਿ ਗੁਰ ਮਾਹਿ ਸਮਾਵੈ ॥੧॥
हे नानक! तो आपला सर्व अभिमान सोडून देतो आणि गुरुमध्ये विलीन होतो.॥१॥
ਮਃ ੩ ॥
महाला ३॥
ਗੁਰ ਕੀ ਸਿਖ ਕੋ ਵਿਰਲਾ ਲੇਵੈ ॥
गुरूंच्या शिकवणीचा स्वीकार दुर्मिळ व्यक्तीच करते
ਨਾਨਕ ਜਿਸੁ ਆਪਿ ਵਡਿਆਈ ਦੇਵੈ ॥੨॥
हे नानक! गुरूंचे शिक्षण फक्त त्यांनाच मिळते ज्यांची प्रशंसा स्वतः परमेश्वर करतो.॥२॥
ਪਉੜੀ ॥
पौडी॥
ਮਾਇਆ ਮੋਹੁ ਅਗਿਆਨੁ ਹੈ ਬਿਖਮੁ ਅਤਿ ਭਾਰੀ ॥
भ्रम, आसक्ती आणि अज्ञानाचा महासागर अत्यंत जड आणि विश्वासघातकी आहे
ਪਥਰ ਪਾਪ ਬਹੁ ਲਦਿਆ ਕਿਉ ਤਰੀਐ ਤਾਰੀ ॥
जर जीवनाची बोट पापाच्या दगडांनी भरलेली असेल, तर ती या जगाच्या महासागरातून कशी पार करेल? पण हरी रात्रंदिवस भक्तीत मग्न राहणाऱ्यांना हा जगाचा महासागर पार करण्यास मदत करतो
ਅਨਦਿਨੁ ਭਗਤੀ ਰਤਿਆ ਹਰਿ ਪਾਰਿ ਉਤਾਰੀ ॥
जर एखाद्या व्यक्तीने गुरुंच्या वाणीने अभिमान आणि दुर्गुण सोडले तर त्याचे मन शुद्ध होते
ਗੁਰ ਸਬਦੀ ਮਨੁ ਨਿਰਮਲਾ ਹਉਮੈ ਛਡਿ ਵਿਕਾਰੀ ॥
देवाचे नावच तारणारे आहे म्हणून देवाचे नाव सतत आठवले पाहिजे. ॥३॥
ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਈਐ ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਿਸਤਾਰੀ ॥੩॥
श्लोक ॥
ਸਲੋਕੁ ॥
हे कबीर, मोक्षाचे दार मोहरीच्या दाण्याइतके अरुंद आहे
ਕਬੀਰ ਮੁਕਤਿ ਦੁਆਰਾ ਸੰਕੁੜਾ ਰਾਈ ਦਸਵੈ ਭਾਇ ॥
हे मन वेड्या हत्तीसारखे झाले आहे मग ते त्यातून कसे बाहेर पडेल?
ਮਨੁ ਤਉ ਮੈਗਲੁ ਹੋਇ ਰਹਾ ਨਿਕਸਿਆ ਕਿਉ ਕਰਿ ਜਾਇ ॥
जर आपल्याला असा खरा गुरु सापडला जो अत्यंत प्रसन्न होईल आणि आपल्यावर दया करेल
ਐਸਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਜੇ ਮਿਲੈ ਤੁਠਾ ਕਰੇ ਪਸਾਉ ॥
मुक्तीचे दार उघडे होते आणि माणूस सहजपणे येऊ शकतो आणि जाऊ शकतो. ॥१॥
ਮੁਕਤਿ ਦੁਆਰਾ ਮੋਕਲਾ ਸਹਜੇ ਆਵਉ ਜਾਉ ॥੧॥
महाला ३॥
ਮਃ ੩ ॥
हे नानक! मोक्षाचे दार खूप लहान आहे, परंतु जो खूप लहान म्हणजेच नम्र होतो तोच त्यातून जाऊ शकतो
ਨਾਨਕ ਮੁਕਤਿ ਦੁਆਰਾ ਅਤਿ ਨੀਕਾ ਨਾਨ੍ਹ੍ਹਾ ਹੋਇ ਸੁ ਜਾਇ ॥
अहंकारामुळे मन स्थूल झाले आहे मग ते त्यातून कसे जाऊ शकते?
ਹਉਮੈ ਮਨੁ ਅਸਥੂਲੁ ਹੈ ਕਿਉ ਕਰਿ ਵਿਚੁ ਦੇ ਜਾਇ ॥
सद्गुरुंना भेटल्याने अहंकार नष्ट होतो आणि ईश्वराचा प्रकाश अस्तित्वात प्रवेश करतो
ਸਤਿਗੁਰ ਮਿਲਿਐ ਹਉਮੈ ਗਈ ਜੋਤਿ ਰਹੀ ਸਭ ਆਇ ॥
सतगुरु को मिलने से अहंकार दूर हो जाता है और प्रभु की ज्योति प्राणी के भीतर आ जाती है।