Page 35
ਮਨਮੁਖ ਜਨਮੁ ਬਿਰਥਾ ਗਇਆ ਕਿਆ ਮੁਹੁ ਦੇਸੀ ਜਾਇ ॥੩॥
ಒಬ್ಬ ಸ್ವೇಚ್ಛಾಚಾರಿಯ ಜೀವನ ವ್ಯರ್ಥ. ಅಂತಹ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ, ಅವನು ಮುಂದಿನ ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ತನ್ನ ಮುಖವನ್ನು ಹೇಗೆ ತೋರಿಸುತ್ತಾನೆ? ೩॥
ਸਭ ਕਿਛੁ ਆਪੇ ਆਪਿ ਹੈ ਹਉਮੈ ਵਿਚਿ ਕਹਨੁ ਨ ਜਾਇ ॥
ದೇವರೇ ಎಲ್ಲವೂ ಎಂದು ಅಹಂಕಾರಿ ವ್ಯಕ್ತಿ ಹೇಳಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ
ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਪਛਾਣੀਐ ਦੁਖੁ ਹਉਮੈ ਵਿਚਹੁ ਗਵਾਇ ॥
ಗುರುವಿನ ಬೋಧನೆಗಳನ್ನು ಗುರುತಿಸುವುದರಿಂದ ಮಾತ್ರ ಹೃದಯದಿಂದ ನೋವಿನ ಅಹಂಕಾರವನ್ನು ತೆಗೆದುಹಾಕಬಹುದು
ਸਤਗੁਰੁ ਸੇਵਨਿ ਆਪਣਾ ਹਉ ਤਿਨ ਕੈ ਲਾਗਉ ਪਾਇ ॥
ಸದ್ಗುರುವಿನ ಸೇವೆ ಮಾಡುವುದು ತಮ್ಮ ಕರ್ತವ್ಯ ಎಂದು ತಿಳಿದು ಅವರ ಪಾದಗಳನ್ನು ಮುಟ್ಟುತ್ತೇನೆ
ਨਾਨਕ ਦਰਿ ਸਚੈ ਸਚਿਆਰ ਹਹਿ ਹਉ ਤਿਨ ਬਲਿਹਾਰੈ ਜਾਉ ॥੪॥੨੧॥੫੪॥
ಸತ್ಯವನ್ನು ಸ್ವೀಕರಿಸುವ ಜೀವಿಗಳು ಮಾತ್ರ ದೇವರ ನಿಜ ರೂಪದ ಬಾಗಿಲಲ್ಲಿದ್ದಾರೆ ಮತ್ತು ನಾನು ಅವರಿಗಾಗಿ ನನ್ನನ್ನು ತ್ಯಾಗ ಮಾಡಲು ಸಿದ್ಧನಿದ್ದೇನೆ ಎಂದು ನಾನಕ್ ದೇವ್ ಜಿ ಹೇಳುತ್ತಾರೆ. ೪ ೨೧ ೫೪
ਸਿਰੀਰਾਗੁ ਮਹਲਾ ੩ ॥
ಶ್ರೀರಗು ಮಹಾಲ ೩ ॥
ਜੇ ਵੇਲਾ ਵਖਤੁ ਵੀਚਾਰੀਐ ਤਾ ਕਿਤੁ ਵੇਲਾ ਭਗਤਿ ਹੋਇ ॥
ನಾವು ದೇವರನ್ನು ಧ್ಯಾನಿಸಲು ಸಮಯವನ್ನು ನಿಗದಿಪಡಿಸುವ ಬಗ್ಗೆ ಯೋಚಿಸುತ್ತಿದ್ದರೆ, ಭಕ್ತಿ ಯಾವಾಗ ಆಗಬಹುದು, ಅಂದರೆ ಭಕ್ತಿ ಎಂದಿಗೂ ಆಗಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ
ਅਨਦਿਨੁ ਨਾਮੇ ਰਤਿਆ ਸਚੇ ਸਚੀ ਸੋਇ ॥
ಹಗಲಿರುಳು ದೇವರ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಮಗ್ನನಾಗಿರುವ ಜೀವಿಯು ಮಹಿಮಾನ್ವಿತ
ਇਕੁ ਤਿਲੁ ਪਿਆਰਾ ਵਿਸਰੈ ਭਗਤਿ ਕਿਨੇਹੀ ਹੋਇ ॥
ಒಂದು ಕ್ಷಣ ಪ್ರೀತಿಯ ಭಗವಂತನನ್ನು ಮರೆತುಬಿಟ್ಟರೆ ಅದು ಯಾವ ರೀತಿಯ ಭಕ್ತಿ?
ਮਨੁ ਤਨੁ ਸੀਤਲੁ ਸਾਚ ਸਿਉ ਸਾਸੁ ਨ ਬਿਰਥਾ ਕੋਇ ॥੧॥
ಸತ್ಯವನ್ನು ನೆನಪಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದರಿಂದ ಮಾತ್ರ ಮನಸ್ಸು ಮತ್ತು ದೇಹವು ತಂಪಾಗಿರುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಯಾವುದೇ ಉಸಿರು ವ್ಯರ್ಥವಾಗುವುದಿಲ್ಲ. 1
ਮੇਰੇ ਮਨ ਹਰਿ ਕਾ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇ ॥
ಓ ನನ್ನ ಮನಸ್ಸೇ, ನೀನು ಕೂಡ ಭಗವಂತನ ಹೆಸರನ್ನು ಜಪಿಸಬೇಕು
ਸਾਚੀ ਭਗਤਿ ਤਾ ਥੀਐ ਜਾ ਹਰਿ ਵਸੈ ਮਨਿ ਆਇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ನಿಜವಾದ ಭಕ್ತಿ ಎಂದರೆ ಭಗವಾನ್ ಹರಿ ಬಂದು ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ನೆಲೆಸಿದಾಗ ಮಾತ್ರ. ||1|| ರಹಾವು
ਸਹਜੇ ਖੇਤੀ ਰਾਹੀਐ ਸਚੁ ਨਾਮੁ ਬੀਜੁ ਪਾਇ ॥
ಸಹಜ ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ಸ್ಥಿರವಾಗಿದ್ದು, ಹೃದಯ ಕ್ಷೇತ್ರದಲ್ಲಿ ಸತ್ಯದ ಹೆಸರಿನ ಬೀಜವನ್ನು ಬಿತ್ತಿ ಅದನ್ನು ಬೆಳೆಸಬೇಕು
ਖੇਤੀ ਜੰਮੀ ਅਗਲੀ ਮਨੂਆ ਰਜਾ ਸਹਜਿ ਸੁਭਾਇ ॥
ಹಾಗಾಗಿ, ಶುಭ ಗುಣಗಳ ಬೆಳೆಗಳು ಹೇರಳವಾಗಿ ಉತ್ಪತ್ತಿಯಾಗುತ್ತವೆ, ಅಂದರೆ, ಬೆಳೆಯನ್ನು ನೋಡಿದ ನಂತರ ಮನಸ್ಸು ಸ್ವಾಭಾವಿಕವಾಗಿಯೇ ತೃಪ್ತಿಗೊಳ್ಳುತ್ತದೆ
ਗੁਰ ਕਾ ਸਬਦੁ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਹੈ ਜਿਤੁ ਪੀਤੈ ਤਿਖ ਜਾਇ ॥
ಗುರುಗಳ ಬೋಧನೆಗಳು ಅಮೃತದಂತೆ, ಮಾಯೆಯ ಬಾಯಾರಿಕೆಯನ್ನು ತಣಿಸುವ ಪಾನೀಯ
ਇਹੁ ਮਨੁ ਸਾਚਾ ਸਚਿ ਰਤਾ ਸਚੇ ਰਹਿਆ ਸਮਾਇ ॥੨॥
ನಿಜವಾದ ಮನಸ್ಸನ್ನು ನಿಜವಾದ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಲೀನಗೊಳಿಸಿರುವ ಗುರುಮುಖ ಜೀವಿಯು ದೇವರ ನಿಜರೂಪದಲ್ಲಿ ವಿಲೀನಗೊಂಡಿದ್ದಾನೆ. 2
ਆਖਣੁ ਵੇਖਣੁ ਬੋਲਣਾ ਸਬਦੇ ਰਹਿਆ ਸਮਾਇ ॥
ಅವನ ಸ್ವಂತ ಮಾತು, ಮಾತು ಮತ್ತು ನೋಡುವುದು ಇತ್ಯಾದಿಗಳು ಗುರುವಾಣಿಯಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರ ಸೇರಿವೆ
ਬਾਣੀ ਵਜੀ ਚਹੁ ਜੁਗੀ ਸਚੋ ਸਚੁ ਸੁਣਾਇ ॥
ಅವರ ಮಾತುಗಳು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಸತ್ಯವನ್ನು ಆಧರಿಸಿರುವುದರಿಂದ ಅವು ನಾಲ್ಕು ಯುಗಗಳಲ್ಲಿ ಪ್ರಸಿದ್ಧವಾಗುತ್ತವೆ
ਹਉਮੈ ਮੇਰਾ ਰਹਿ ਗਇਆ ਸਚੈ ਲਇਆ ਮਿਲਾਇ ॥
ಜೀವಿಗಳ ಅಭಿಮಾನ ಮತ್ತು ಅಹಂಕಾರವು ಮಾಯವಾಗುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ನಿಜವಾದ ಭಗವಂತ ಅವುಗಳನ್ನು ತನ್ನೊಂದಿಗೆ ವಿಲೀನಗೊಳಿಸುತ್ತಾನೆ
ਤਿਨ ਕਉ ਮਹਲੁ ਹਦੂਰਿ ਹੈ ਜੋ ਸਚਿ ਰਹੇ ਲਿਵ ਲਾਇ ॥੩॥
ನಿಜವಾದ ರೂಪದಲ್ಲಿ ಲೀನರಾದ ಜೀವಿಗಳು ದೇವರ ರೂಪವನ್ನು ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ನೋಡಬಹುದು. ೩॥
ਨਦਰੀ ਨਾਮੁ ਧਿਆਈਐ ਵਿਣੁ ਕਰਮਾ ਪਾਇਆ ਨ ਜਾਇ ॥
ದೇವರ ಅನುಗ್ರಹದಿಂದ ಮಾತ್ರ ದೇವರ ನಾಮವನ್ನು ಸ್ಮರಿಸಲು ಸಾಧ್ಯ; ಒಳ್ಳೆಯ ಕಾರ್ಯಗಳಿಲ್ಲದೆ ದೇವರ ನಾಮವನ್ನು ಸ್ಮರಿಸುವುದು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ
ਪੂਰੈ ਭਾਗਿ ਸਤਸੰਗਤਿ ਲਹੈ ਸਤਗੁਰੁ ਭੇਟੈ ਜਿਸੁ ਆਇ ॥
ನಿಜವಾದ ಗುರುವು ಒಳ್ಳೆಯ ಸಹವಾಸವನ್ನು ಪಡೆಯುವ ಅದೃಷ್ಟಶಾಲಿ ಆತ್ಮವನ್ನು ಭೇಟಿ ಮಾಡಲು ಬರುತ್ತಾನೆ
ਅਨਦਿਨੁ ਨਾਮੇ ਰਤਿਆ ਦੁਖੁ ਬਿਖਿਆ ਵਿਚਹੁ ਜਾਇ ॥
ಪ್ರತಿದಿನವೂ ದೇವರ ನಾಮಕ್ಕೆ ಭಕ್ತಿಯಿಂದ ಕೂಡಿರುವುದರಿಂದ, ಲೌಕಿಕ ಬಯಕೆಗಳಿಂದ ಉಂಟಾಗುವ ನೋವು ಹೃದಯದಿಂದ ದೂರವಾಗುತ್ತದೆ
ਨਾਨਕ ਸਬਦਿ ਮਿਲਾਵੜਾ ਨਾਮੇ ਨਾਮਿ ਸਮਾਇ ॥੪॥੨੨॥੫੫॥
ಗುರುಗಳ ಬೋಧನೆಗಳ ಮೂಲಕವೇ ಆತ್ಮವು ಸರ್ವಶಕ್ತನನ್ನು ಭೇಟಿಯಾಗುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಅವರ ನಾಮದ ಧ್ಯಾನದಲ್ಲಿ ಮಗ್ನವಾಗಿರುತ್ತದೆ ಎಂದು ನಾನಕ್ ದೇವ್ ಜಿ ಹೇಳುತ್ತಾರೆ. ೪ ॥ ೨೨ ॥ ೫೫ ॥
ਸਿਰੀਰਾਗੁ ਮਹਲਾ ੩ ॥
ಶ್ರೀರಗು ಮಹಾಲ ೩ ॥
ਆਪਣਾ ਭਉ ਤਿਨ ਪਾਇਓਨੁ ਜਿਨ ਗੁਰ ਕਾ ਸਬਦੁ ਬੀਚਾਰਿ ॥
ಗುರುಗಳ ಬೋಧನೆಗಳನ್ನು ಧ್ಯಾನಿಸಿದವರ ಹೃದಯಗಳಲ್ಲಿ ದೇವರು ತನ್ನ ಭಯವನ್ನು ಇಟ್ಟಿದ್ದಾನೆ
ਸਤਸੰਗਤੀ ਸਦਾ ਮਿਲਿ ਰਹੇ ਸਚੇ ਕੇ ਗੁਣ ਸਾਰਿ ॥
ಅಂತಹ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಒಳ್ಳೆಯ ಸಹವಾಸದಲ್ಲಿ ಉಳಿಯುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ನಿಜವಾದ ದೇವರ ಗುಣಗಳನ್ನು ಮೈಗೂಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ
ਦੁਬਿਧਾ ਮੈਲੁ ਚੁਕਾਈਅਨੁ ਹਰਿ ਰਾਖਿਆ ਉਰ ਧਾਰਿ ॥
ದೇವರು ಅವರ ಹೃದಯದಿಂದ ಅನುಮಾನದ ಕೊಳೆಯನ್ನು ತೆಗೆದುಹಾಕಿದ್ದಾನೆ ಮತ್ತು ಅಂತಹ ಜನರು ದೇವರ ಹೆಸರನ್ನು ತಮ್ಮ ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ಇಟ್ಟುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ
ਸਚੀ ਬਾਣੀ ਸਚੁ ਮਨਿ ਸਚੇ ਨਾਲਿ ਪਿਆਰੁ ॥੧॥
ಗುರುವಿನ ನಿಜವಾದ ಬೋಧನೆಗಳು ಅವರ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ನೆಲೆಗೊಳ್ಳುತ್ತವೆ ಮತ್ತು ಅವರು ದೇವರ ನಿಜವಾದ ರೂಪದೊಂದಿಗೆ ಪ್ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಬೀಳುತ್ತಾರೆ. 1
ਮਨ ਮੇਰੇ ਹਉਮੈ ਮੈਲੁ ਭਰ ਨਾਲਿ ॥
ಓ ನನ್ನ ಮನಸ್ಸೇ, ಈ ಜೀವಿಯು ಅಹಂಕಾರದ ಕೊಳೆಯಿಂದ ತುಂಬಿದೆ
ਹਰਿ ਨਿਰਮਲੁ ਸਦਾ ਸੋਹਣਾ ਸਬਦਿ ਸਵਾਰਣਹਾਰੁ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ದೇವರು ಈ ಕೊಳಕಿನಿಂದ ಮುಕ್ತನಾಗಿದ್ದಾನೆ ಮತ್ತು ಅವನು ಶುದ್ಧ ಮತ್ತು ಸುಂದರ. ದೇವರು ಗುರುಗಳ ಬೋಧನೆಗಳೊಂದಿಗೆ ಅವರನ್ನು ಸಂಪರ್ಕಿಸುವ ಮೂಲಕ ಶುದ್ಧ ಜೀವಿಗಳನ್ನು ಮಾತ್ರ ಸುಂದರಗೊಳಿಸುತ್ತಾನೆ. 1. ನಾನು ಅಲ್ಲಿಯೇ ಇರುತ್ತೇನೆ
ਸਚੈ ਸਬਦਿ ਮਨੁ ਮੋਹਿਆ ਪ੍ਰਭਿ ਆਪੇ ਲਏ ਮਿਲਾਇ ॥
ಗುರುವಿನ ನಿಜವಾದ ಬೋಧನೆಗಳಿಂದ ಯಾರ ಮನಸ್ಸು ಆಕರ್ಷಿತವಾಗಿತ್ತೋ, ಅವನನ್ನು ಭಗವಂತನೇ ತನ್ನ ರೂಪದಲ್ಲಿ ವಿಲೀನಗೊಳಿಸಿದನು
ਅਨਦਿਨੁ ਨਾਮੇ ਰਤਿਆ ਜੋਤੀ ਜੋਤਿ ਸਮਾਇ ॥
ಹಗಲಿರುಳು ಭಗವಂತನ ನಾಮವನ್ನು ಜಪಿಸುವುದರಲ್ಲಿ ಮಗ್ನರಾಗುವುದರಿಂದ, ಅವರ ಬೆಳಕು ಭಗವಂತನ ಬೆಳಕಿನಲ್ಲಿ ವಿಲೀನವಾಗುತ್ತದೆ
ਜੋਤੀ ਹੂ ਪ੍ਰਭੁ ਜਾਪਦਾ ਬਿਨੁ ਸਤਗੁਰ ਬੂਝ ਨ ਪਾਇ ॥
ನಮ್ಮ ಆಂತರಿಕ ಆತ್ಮದ ಬೆಳಕಿನಿಂದ ಮಾತ್ರ ದೇವರನ್ನು ಗುರುತಿಸಬಹುದು ಆದರೆ ಸದ್ಗುರುಗಳಿಲ್ಲದೆ ಅಂತಹ ಜ್ಞಾನವನ್ನು ಪಡೆಯುವುದು ಅಸಾಧ್ಯ
ਜਿਨ ਕਉ ਪੂਰਬਿ ਲਿਖਿਆ ਸਤਗੁਰੁ ਭੇਟਿਆ ਤਿਨ ਆਇ ॥੨॥
ಪ್ರಾಚೀನ ಕಾಲದಿಂದಲೂ ವಿಧಿ ಬರೆಯಲ್ಪಟ್ಟವರು ಬಂದು ಗುರುಗಳನ್ನು ಭೇಟಿಯಾದರು. 2
ਵਿਣੁ ਨਾਵੈ ਸਭ ਡੁਮਣੀ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ਖੁਆਇ ॥
ನಾಮದ ಅಭ್ಯಾಸವಿಲ್ಲದೆ, ಎಲ್ಲಾ ಜೀವಿಗಳು ದ್ವಂದ್ವ ಮನಸ್ಸಿನವರಾಗುತ್ತಿದ್ದಾರೆ ಮತ್ತು ದ್ವಂದ್ವ ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ನಾಶವಾಗುತ್ತಿದ್ದಾರೆ
ਤਿਸੁ ਬਿਨੁ ਘੜੀ ਨ ਜੀਵਦੀ ਦੁਖੀ ਰੈਣਿ ਵਿਹਾਇ ॥
ಅದಿಲ್ಲದೆ ದೇವರು ಒಂದು ಕ್ಷಣವೂ ಸಂತೋಷದಿಂದ ಕಳೆಯಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ; ರಾತ್ರಿಯು ದುಃಖದಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರ ಕಳೆಯುತ್ತದೆ
ਭਰਮਿ ਭੁਲਾਣਾ ਅੰਧੁਲਾ ਫਿਰਿ ਫਿਰਿ ਆਵੈ ਜਾਇ ॥
ಅಜ್ಞಾನಿಯು ಅಹಂಕಾರದಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿ ಜನನ ಮರಣಗಳ ಚಕ್ರದಲ್ಲಿ ಅಲೆದಾಡುತ್ತಾನೆ
ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਪ੍ਰਭੁ ਆਪਣੀ ਆਪੇ ਲਏ ਮਿਲਾਇ ॥੩॥
ದೇವರು ನಮ್ಮ ಮೇಲೆ ತನ್ನ ಕೃಪೆಯನ್ನು ಸುರಿಸಿದರೆ, ಅವನು ನಮ್ಮನ್ನು ತನ್ನೊಂದಿಗೆ ಒಂದುಗೂಡಿಸುತ್ತಾನೆ. ೩॥