Page 1361
                    ਪ੍ਰੀਤਮ ਭਗਵਾਨ ਅਚੁਤ ॥ ਨਾਨਕ ਸੰਸਾਰ ਸਾਗਰ ਤਾਰਣਹ ॥੧੪॥
                   
                    
                                             
                         
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਮਰਣੰ ਬਿਸਰਣੰ ਗੋਬਿੰਦਹ ॥
                   
                    
                                             
                         
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਜੀਵਣੰ ਹਰਿ ਨਾਮ ਧੵਾਵਣਹ   ॥
                   
                    
                                             
                         
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਲਭਣੰ ਸਾਧ ਸੰਗੇਣ ॥ ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਪੂਰਬਿ ਲਿਖਣਹ ॥੧੫॥
                   
                    
                                             
                         
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਦਸਨ ਬਿਹੂਨ ਭੁਯੰਗੰ ਮੰਤ੍ਰੰ ਗਾਰੁੜੀ ਨਿਵਾਰੰ ॥
                   
                    
                                             
                         
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਬੵਾਧਿ ਉਪਾੜਣ ਸੰਤੰ ॥
                   
                    
                                             
                         
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਨਾਨਕ ਲਬਧ ਕਰਮਣਹ ॥੧੬॥
                   
                    
                                             
                         
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਜਥ ਕਥ ਰਮਣੰ ਸਰਣੰ ਸਰਬਤ੍ਰ ਜੀਅਣਹ ॥
                   
                    
                                             
                         
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਤਥ ਲਗਣੰ ਪ੍ਰੇਮ ਨਾਨਕ ॥
                   
                    
                                             
                         
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਪਰਸਾਦੰ ਗੁਰ ਦਰਸਨਹ ॥੧੭॥
                   
                    
                                             
                         
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਚਰਣਾਰਬਿੰਦ ਮਨ ਬਿਧੵੰ॥
                   
                    
                                             
                         
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                      ਸਿਧੵੰ ਸਰਬ ਕੁਸਲਣਹ ॥
                   
                    
                                             
                         
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਗਾਥਾ ਗਾਵੰਤਿ ਨਾਨਕ ਭਬੵੰ ਪਰਾ ਪੂਰਬਣਹ ॥੧੮॥
                   
                    
                                             
                         
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਸੁਭ ਬਚਨ ਰਮਣੰ ਗਵਣੰ ਸਾਧ ਸੰਗੇਣ ਉਧਰਣਹ ॥
                   
                    
                                             
                         
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਸੰਸਾਰ ਸਾਗਰੰ ਨਾਨਕ ਪੁਨਰਪਿ ਜਨਮ ਨ ਲਭੵਤੇ ॥੧੯॥
                   
                    
                                             
                         
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਬੇਦ ਪੁਰਾਣ ਸਾਸਤ੍ਰ ਬੀਚਾਰੰ ॥
                   
                    
                                             
                         
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਏਕੰਕਾਰ ਨਾਮ ਉਰ ਧਾਰੰ ॥
                   
                    
                                             
                         
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਕੁਲਹ ਸਮੂਹ ਸਗਲ ਉਧਾਰੰ ॥ ਬਡਭਾਗੀ ਨਾਨਕ ਕੋ ਤਾਰੰ ॥੨੦॥
                   
                    
                                             
                         
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਸਿਮਰਣੰ ਗੋਬਿੰਦ ਨਾਮੰ ਉਧਰਣੰ ਕੁਲ ਸਮੂਹਣਹ ॥
                   
                    
                                             
                         
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਲਬਧਿਅੰ ਸਾਧ ਸੰਗੇਣ ਨਾਨਕ ਵਡਭਾਗੀ ਭੇਟੰਤਿ ਦਰਸਨਹ ॥੨੧॥
                   
                    
                                             
                         
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਸਰਬ ਦੋਖ ਪਰੰਤਿਆਗੀ ਸਰਬ ਧਰਮ ਦ੍ਰਿੜੰਤਣਃ ॥
                   
                    
                                             
                         
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਲਬਧੇਣਿ ਸਾਧ ਸੰਗੇਣਿ ਨਾਨਕ ਮਸਤਕਿ ਲਿਖੵਣਃ ॥੨੨॥
                   
                    
                                             
                         
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਹੋਯੋ ਹੈ ਹੋਵੰਤੋ ਹਰਣ ਭਰਣ ਸੰਪੂਰਣਃ ॥
                   
                    
                                             
                         
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਸਾਧੂ ਸਤਮ ਜਾਣੋ ਨਾਨਕ ਪ੍ਰੀਤਿ ਕਾਰਣੰ ॥੨੩॥
                   
                    
                                             
                         
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਸੁਖੇਣ ਬੈਣ ਰਤਨੰ ਰਚਨੰ ਕਸੁੰਭ ਰੰਗਣਃ ॥
                   
                    
                                             
                         
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਰੋਗ ਸੋਗ ਬਿਓਗੰ ਨਾਨਕ ਸੁਖੁ ਨ ਸੁਪਨਹ ॥੨੪॥
                   
                    
                                             
                         
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਫੁਨਹੇ ਮਹਲਾ ੫
                   
                    
                                             
                         
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
                   
                    
                                             
                         
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਹਾਥਿ ਕਲੰਮ ਅਗੰਮ ਮਸਤਕਿ ਲੇਖਾਵਤੀ ॥
                   
                    
                                             
                         
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਉਰਝਿ ਰਹਿਓ ਸਭ ਸੰਗਿ ਅਨੂਪ ਰੂਪਾਵਤੀ ॥
                   
                    
                                             
                         
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਉਸਤਤਿ ਕਹਨੁ ਨ ਜਾਇ ਮੁਖਹੁ ਤੁਹਾਰੀਆ ॥
                   
                    
                                             
                         
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਮੋਹੀ ਦੇਖਿ ਦਰਸੁ ਨਾਨਕ ਬਲਿਹਾਰੀਆ ॥੧॥
                   
                    
                                             
                         
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਸੰਤ ਸਭਾ ਮਹਿ ਬੈਸਿ ਕਿ ਕੀਰਤਿ ਮੈ ਕਹਾਂ ॥
                   
                    
                                             
                         
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਅਰਪੀ ਸਭੁ ਸੀਗਾਰੁ ਏਹੁ ਜੀਉ ਸਭੁ ਦਿਵਾ ॥
                   
                    
                                             
                         
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਆਸ ਪਿਆਸੀ ਸੇਜ ਸੁ ਕੰਤਿ ਵਿਛਾਈਐ ॥
                   
                    
                                             
                         
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਹਰਿਹਾਂ ਮਸਤਕਿ ਹੋਵੈ ਭਾਗੁ ਤ ਸਾਜਨੁ ਪਾਈਐ ॥੨॥
                   
                    
                                             
                         
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਸਖੀ ਕਾਜਲ ਹਾਰ ਤੰਬੋਲ ਸਭੈ ਕਿਛੁ ਸਾਜਿਆ ॥
                   
                    
                                             
                         
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਸੋਲਹ ਕੀਏ ਸੀਗਾਰ ਕਿ ਅੰਜਨੁ ਪਾਜਿਆ ॥
                   
                    
                                             
                         
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਜੇ ਘਰਿ ਆਵੈ ਕੰਤੁ ਤ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਪਾਈਐ ॥
                   
                    
                                             
                         
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਹਰਿਹਾਂ ਕੰਤੈ ਬਾਝੁ ਸੀਗਾਰੁ ਸਭੁ ਬਿਰਥਾ ਜਾਈਐ ॥੩॥
                   
                    
                                             
                         
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਜਿਸੁ ਘਰਿ ਵਸਿਆ ਕੰਤੁ ਸਾ ਵਡਭਾਗਣੇ ॥
                   
                    
                                             
                         
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਤਿਸੁ ਬਣਿਆ ਹਭੁ ਸੀਗਾਰੁ ਸਾਈ ਸੋਹਾਗਣੇ ॥
                   
                    
                                             
                         
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਹਉ ਸੁਤੀ ਹੋਇ ਅਚਿੰਤ ਮਨਿ ਆਸ ਪੁਰਾਈਆ ॥
                   
                    
                                             
                         
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਹਰਿਹਾਂ ਜਾ ਘਰਿ ਆਇਆ ਕੰਤੁ ਤ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਪਾਈਆ ॥੪॥