Page 583
ਆਪੁ ਛੋਡਿ ਸੇਵਾ ਕਰੀ ਪਿਰੁ ਸਚੜਾ ਮਿਲੈ ਸਹਜਿ ਸੁਭਾਏ ॥
aap chhod sayvaa karee pir sachrhaa milai sahj subhaa-ay.
Ich befreie mich von der Einbildung,Ich diene den Heiligen, derart kommt der Herr, um mir zu begegnen.
ਪਿਰੁ ਸਚਾ ਮਿਲੈ ਆਏ ਸਾਚੁ ਕਮਾਏ ਸਾਚਿ ਸਬਦਿ ਧਨ ਰਾਤੀ ॥
pir sachaa milai aa-ay saach kamaa-ay saach sabad Dhan raatee.
Der Herr begegnet der Braut (Seele), die erfüllt von seinem Namen über ihn meditiert.
ਕਦੇ ਨ ਰਾਂਡ ਸਦਾ ਸੋਹਾਗਣਿ ਅੰਤਰਿ ਸਹਜ ਸਮਾਧੀ ॥
kaday na raaNd sadaa sohagan antar sahj samaaDhee.
Sie ist immer glücklich, niemals wird sie von ihrem Gatten getrennt.Sie befindet sich immer in himmlischer Trance.
ਪਿਰੁ ਰਹਿਆ ਭਰਪੂਰੇ ਵੇਖੁ ਹਦੂਰੇ ਰੰਗੁ ਮਾਣੇ ਸਹਜਿ ਸੁਭਾਏ ॥
pir rahi-aa bharpooray vaykh hadooray rang maanay sahj subhaa-ay.
Sie erkennt, dass Gott der Herr überall zu finden ist.Sie erkennt immer und überall Seine Gegenwart, sie genießt immer seine Liebe.
ਜਿਨੀ ਆਪਣਾ ਕੰਤੁ ਪਛਾਣਿਆ ਹਉ ਤਿਨ ਪੂਛਉ ਸੰਤਾ ਜਾਏ ॥੩॥
jinee aapnaa kant pachhaani-aa ha-o tin poochha-o santaa jaa-ay. ||3||
Ich erkunde bei den Heiligen, die den Herrn erkannt haben, über meinen Meister. (3)
ਪਿਰਹੁ ਵਿਛੁੰਨੀਆ ਭੀ ਮਿਲਹ ਜੇ ਸਤਿਗੁਰ ਲਾਗਹ ਸਾਚੇ ਪਾਏ ॥
pirahu vichhunnee-aa bhee milah jay satgur laagah saachay paa-ay.
Der Getrennte selbst trifft den Herrn, wenn er sich vor die Lotus-Füße des Gurus wirft.
ਸਤਿਗੁਰੁ ਸਦਾ ਦਇਆਲੁ ਹੈ ਅਵਗੁਣ ਸਬਦਿ ਜਲਾਏ ॥
satgur sadaa da-i-aal hai avgun sabad jalaa-ay.
Der wahre Guru ist immer wohltätig, er verbrennt unsere Schwäche durch das Wort.
ਅਉਗੁਣ ਸਬਦਿ ਜਲਾਏ ਦੂਜਾ ਭਾਉ ਗਵਾਏ ਸਚੇ ਹੀ ਸਚਿ ਰਾਤੀ ॥
a-ogun sabad jalaa-ay doojaa bhaa-o gavaa-ay sachay hee sach raatee.
Er verbrennt die Schwäche, entfernt die Zweiheit,Dann fühlt man sich erfüllt von der Liebe des Ewigen.
ਸਚੈ ਸਬਦਿ ਸਦਾ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ਹਉਮੈ ਗਈ ਭਰਾਤੀ ॥
sachai sabad sadaa sukh paa-i-aa ha-umai ga-ee bharaatee.
Man erhält die Glückseligkeit, durch das Wort, und das 'Ich' und der Zweifel gehen fort.Rein, tadellos ist der Herr, er schenkt immerzu den frieden.
ਪਿਰੁ ਨਿਰਮਾਇਲੁ ਸਦਾ ਸੁਖਦਾਤਾ ਨਾਨਕ ਸਬਦਿ ਮਿਲਾਏ ॥
pir nirmaa-il sadaa sukh-daata naanak sabad milaa-ay.
Nanak, man vereinigt sich mit dem Herrn, durch das Wort.
ਪਿਰਹੁ ਵਿਛੁੰਨੀਆ ਭੀ ਮਿਲਹ ਜੇ ਸਤਿਗੁਰ ਲਾਗਹ ਸਾਚੇ ਪਾਏ ॥੪॥੧॥
pirahu vichhunnee-aa bhee milah jay satgur laagah saachay paa-ay. ||4||1||
Der Getrennte selbst trifft den Herrn, wenn er sich vor die Lotus-Füße des Gurus wirft. [4-1]
ਵਡਹੰਸੁ ਮਹਲਾ ੩ ॥
vad-hans mehlaa 3.
Vadhans M. 3
ਸੁਣਿਅਹੁ ਕੰਤ ਮਹੇਲੀਹੋ ਪਿਰੁ ਸੇਵਿਹੁ ਸਬਦਿ ਵੀਚਾਰਿ ॥
suni-ahu kant mahayleeho pir sayvihu sabad veechaar.
Hört zu, O Bräute des Herrn, meditiert über das Wort, derart dient dem Herrn.
ਅਵਗਣਵੰਤੀ ਪਿਰੁ ਨ ਜਾਣਈ ਮੁਠੀ ਰੋਵੈ ਕੰਤ ਵਿਸਾਰਿ ॥
avganvantee pir na jaan-ee muthee rovai kant visaar.
Die ohne Werte erkennt ihren Gatten nicht, getäuscht vergisst sie ihren Meister,Schließlich bereut sie es.
ਰੋਵੈ ਕੰਤ ਸੰਮਾਲਿ ਸਦਾ ਗੁਣ ਸਾਰਿ ਨਾ ਪਿਰੁ ਮਰੈ ਨ ਜਾਏ ॥
rovai kant sammaal sadaa gun saar naa pir marai na jaa-ay.
Dagegen, die Tugendhafte liebt innig ihren Herrn; er ist ewig und außer Reichweite des Todes.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਾਤਾ ਸਬਦਿ ਪਛਾਤਾ ਸਾਚੈ ਪ੍ਰੇਮਿ ਸਮਾਏ ॥
gurmukh jaataa sabad pachhaataa saachai paraym samaa-ay.
Man erkennt den Herrn durch den Guru, man wird von ihm bewußt, durch das Wort,Dann löst man sich in seiner Liebe auf.
ਜਿਨਿ ਅਪਣਾ ਪਿਰੁ ਨਹੀ ਜਾਤਾ ਕਰਮ ਬਿਧਾਤਾ ਕੂੜਿ ਮੁਠੀ ਕੂੜਿਆਰੇ ॥
jin apnaa pir nahee jaataa karam biDhaataa koorh muthee koorhi-aaray.
Die Braut, die ihren Gatten (Herrn) nicht erkennt, wird von der Unwahrheit getäuscht.Der Herr ist der Schmied ihres Schicksals.
ਸੁਣਿਅਹੁ ਕੰਤ ਮਹੇਲੀਹੋ ਪਿਰੁ ਸੇਵਿਹੁ ਸਬਦਿ ਵੀਚਾਰੇ ॥੧॥
suni-ahu kant mahayleeho pir sayvihu sabad veechaaray. ||1||
Hört zu, O Bräute des Herrn, meditiert über das Wort, derart dient dem Herrn. (1)
ਸਭੁ ਜਗੁ ਆਪਿ ਉਪਾਇਓਨੁ ਆਵਣੁ ਜਾਣੁ ਸੰਸਾਰਾ ॥
sabh jag aap upaa-i-on aavan jaan sansaaraa.
Der Herr hat das Weltall geschaffen, ebenso das Kommen-und-Gehen.
ਮਾਇਆ ਮੋਹੁ ਖੁਆਇਅਨੁ ਮਰਿ ਜੰਮੈ ਵਾਰੋ ਵਾਰਾ ॥
maa-i-aa moh khu-aa-i-an mar jammai vaaro vaaraa.
Der Herr hat die Maya auch geschaffen und er lässt die Welt in Irre führen,Und man folgt ziellos den Kreis vom Kommen-und-Gehen
ਮਰਿ ਜੰਮੈ ਵਾਰੋ ਵਾਰਾ ਵਧਹਿ ਬਿਕਾਰਾ ਗਿਆਨ ਵਿਹੂਣੀ ਮੂਠੀ ॥
mar jammai vaaro vaaraa vaDheh bikaaraa gi-aan vihoonee moothee.
Man kommt auf die Welt und kommt immer wieder um.Die Lasterhaftigkeit vermehrt sich immerfort, ohne Weisheit wird man getäuscht.
ਬਿਨੁ ਸਬਦੈ ਪਿਰੁ ਨ ਪਾਇਓ ਜਨਮੁ ਗਵਾਇਓ ਰੋਵੈ ਅਵਗੁਣਿਆਰੀ ਝੂਠੀ ॥
bin sabdai pir na paa-i-o janam gavaa-i-o rovai avguni-aaree jhoothee.
Tatsächlich erreicht man nie den Herrn, ohne das Wort.Die ohne Tugend verschwendet ihr Leben und sie bereut es endlos.
ਪਿਰੁ ਜਗਜੀਵਨੁ ਕਿਸ ਨੋ ਰੋਈਐ ਰੋਵੈ ਕੰਤੁ ਵਿਸਾਰੇ ॥
Pir Jagajeevan Kis No Roeeai Rovai Kanth Visaarae ||
Wann soll man weinen? Der Herr selbst ist das Leben für uns.Man jammert, wenn man den Herrn vergisst.
ਸਭੁ ਜਗੁ ਆਪਿ ਉਪਾਇਓਨੁ ਆਵਣੁ ਜਾਣੁ ਸੰਸਾਰੇ ॥੨॥
Sabh Jag Aap upaa-i-on Aavan Jaan Sansaaray ||2||
Der Herr hat das Weltall geschaffen, ebenso das Kommen-und-Gehen. (2)
ਸੋ ਪਿਰੁ ਸਚਾ ਸਦ ਹੀ ਸਾਚਾ ਹੈ ਨਾ ਓਹੁ ਮਰੈ ਨ ਜਾਏ ॥
so pir sachaa sad hee saachaa hai naa oh marai na jaa-ay.
Ewig und wahr ist der Herr, weder stirbt er noch geht er fort.
ਭੂਲੀ ਫਿਰੈ ਧਨ ਇਆਣੀਆ ਰੰਡ ਬੈਠੀ ਦੂਜੈ ਭਾਏ ॥
bhoolee firai Dhan i-aanee-aa rand baithee doojai bhaa-ay.
Die unwissende Braut (Seele) ist verwirrt und in Zwiespalt.Im Zwiespalt bleibt (lebt) sie wie eine Witwe.
ਰੰਡ ਬੈਠੀ ਦੂਜੈ ਭਾਏ ਮਾਇਆ ਮੋਹਿ ਦੁਖੁ ਪਾਏ ਆਵ ਘਟੈ ਤਨੁ ਛੀਜੈ ॥
rand baithee doojai bhaa-ay maa-i-aa mohi dukh paa-ay aav ghatai tan chheejai.
Die Zeit vergeht und ihr Körper siecht dahin.Alles, was kommt, wird eines Tages gehen müssen.
ਜੋ ਕਿਛੁ ਆਇਆ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਜਾਸੀ ਦੁਖੁ ਲਾਗਾ ਭਾਇ ਦੂਜੈ ॥
jo kichh aa-i-aa sabh kichh jaasee dukh laagaa bhaa-ay doojai.
Getäuscht von der Zweiheit erleidet man Pein.
ਜਮਕਾਲੁ ਨ ਸੂਝੈ ਮਾਇਆ ਜਗੁ ਲੂਝੈ ਲਬਿ ਲੋਭਿ ਚਿਤੁ ਲਾਏ ॥
jamkaal na soojhai maa-i-aa jag loojhai lab lobh chit laa-ay.
Man achtet nicht auf den Tod,Aber verlockt von der Gier, vertieft man sich in die Angelegenheiten der Welt.
ਸੋ ਪਿਰੁ ਸਾਚਾ ਸਦ ਹੀ ਸਾਚਾ ਨਾ ਓਹੁ ਮਰੈ ਨ ਜਾਏ ॥੩॥
so pir saachaa sad hee saachaa naa oh marai na jaa-ay. ||3||
Ewig und wahr ist der Herr, weder stirbt er noch geht er fort. (3)
ਇਕਿ ਰੋਵਹਿ ਪਿਰਹਿ ਵਿਛੁੰਨੀਆ ਅੰਧੀ ਨਾ ਜਾਣੈ ਪਿਰੁ ਨਾਲੇ ॥
ik roveh pireh vichhunnee-aa anDhee naa jaanai pir naalay.
So viele Bräute fühlen sich von dem Herrn getrennt, und sie klagen.
ਗੁਰ ਪਰਸਾਦੀ ਸਾਚਾ ਪਿਰੁ ਮਿਲੈ ਅੰਤਰਿ ਸਦਾ ਸਮਾਲੇ ॥
gur parsaadee saachaa pir milai antar sadaa samaalay.
Aber die Unwissenden erkennen es nicht, der Herr ist bei ihnen in ihrer Nähe.
ਪਿਰੁ ਅੰਤਰਿ ਸਮਾਲੇ ਸਦਾ ਹੈ ਨਾਲੇ ਮਨਮੁਖਿ ਜਾਤਾ ਦੂਰੇ ॥
pir antar samaalay sadaa hai naalay manmukh jaataa dooray.
Man begegnet dem Herrn durch die Gnade des Gurus.Dann liebt man innig den Herrn, in seinem Herzen.
ਇਹੁ ਤਨੁ ਰੁਲੈ ਰੁਲਾਇਆ ਕਾਮਿ ਨ ਆਇਆ ਜਿਨਿ ਖਸਮੁ ਨ ਜਾਤਾ ਹਦੂਰੇ ॥
ih tan rulai rulaa-i-aa kaam na aa-i-aa jin khasam na jaataa hadooray.
Man liebt zärtlich den Herrn, der Herr ist immer bei uns.Aber der Egoist denkt, dass der Herr in der Ferne ist.