Page 1286
ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਬਦੁ ਸਮ੍ਹ੍ਹਾਲੀਐ ਸਚੇ ਕੇ ਗੁਣ ਗਾਉ ॥
gurmukh sabad samHaalee-ai sachay kay gun gaa-o.
ਨਾਨਕ ਨਾਮਿ ਰਤੇ ਜਨ ਨਿਰਮਲੇ ਸਹਜੇ ਸਚਿ ਸਮਾਉ ॥੨॥
naanak naam ratay jan nirmalay sehjay sach samaa-o. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
pa-orhee.
ਪੂਰਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵਿ ਪੂਰਾ ਪਾਇਆ ॥
pooraa satgur sayv pooraa paa-i-aa.
ਪੂਰੈ ਕਰਮਿ ਧਿਆਇ ਪੂਰਾ ਸਬਦੁ ਮੰਨਿ ਵਸਾਇਆ ॥
poorai karam Dhi-aa-ay pooraa sabad man vasaa-i-aa.
ਪੂਰੈ ਗਿਆਨਿ ਧਿਆਨਿ ਮੈਲੁ ਚੁਕਾਇਆ ॥
poorai gi-aan Dhi-aan mail chukaa-i-aa.
ਹਰਿ ਸਰਿ ਤੀਰਥਿ ਜਾਣਿ ਮਨੂਆ ਨਾਇਆ ॥
har sar tirath jaan manoo-aa naa-i-aa.
ਸਬਦਿ ਮਰੈ ਮਨੁ ਮਾਰਿ ਧੰਨੁ ਜਣੇਦੀ ਮਾਇਆ ॥
sabad marai man maar Dhan janaydee maa-i-aa.
ਦਰਿ ਸਚੈ ਸਚਿਆਰੁ ਸਚਾ ਆਇਆ ॥
dar sachai sachiaar sachaa aa-i-aa.
ਪੁਛਿ ਨ ਸਕੈ ਕੋਇ ਜਾਂ ਖਸਮੈ ਭਾਇਆ ॥
puchh na sakai ko-ay jaaN khasmai bhaa-i-aa.
ਨਾਨਕ ਸਚੁ ਸਲਾਹਿ ਲਿਖਿਆ ਪਾਇਆ ॥੧੮॥
naanak sach salaahi likhi-aa paa-i-aa. ||18||
ਸਲੋਕ ਮਃ ੧ ॥
salok mehlaa 1.
ਕੁਲਹਾਂ ਦੇਂਦੇ ਬਾਵਲੇ ਲੈਂਦੇ ਵਡੇ ਨਿਲਜ ॥
kulhaaN dayNday baavlay laiNday vaday nilaj.
ਚੂਹਾ ਖਡ ਨ ਮਾਵਈ ਤਿਕਲਿ ਬੰਨ੍ਹ੍ਹੈ ਛਜ ॥
chooha khad na maav-ee tikal banHai chhaj.
ਦੇਨਿੑ ਦੁਆਈ ਸੇ ਮਰਹਿ ਜਿਨ ਕਉ ਦੇਨਿ ਸਿ ਜਾਹਿ ॥
dayniH du-aa-ee say mareh jin ka-o dayn se jaahi.
ਨਾਨਕ ਹੁਕਮੁ ਨ ਜਾਪਈ ਕਿਥੈ ਜਾਇ ਸਮਾਹਿ ॥
naanak hukam na jaap-ee kithai jaa-ay samaahi.
ਫਸਲਿ ਅਹਾੜੀ ਏਕੁ ਨਾਮੁ ਸਾਵਣੀ ਸਚੁ ਨਾਉ ॥
fasal ahaarhee ayk naam saavnee sach naa-o.
ਮੈ ਮਹਦੂਦੁ ਲਿਖਾਇਆ ਖਸਮੈ ਕੈ ਦਰਿ ਜਾਇ ॥
mai mehdood likhaa-i-aa khasmai kai dar jaa-ay.
ਦੁਨੀਆ ਕੇ ਦਰ ਕੇਤੜੇ ਕੇਤੇ ਆਵਹਿ ਜਾਂਹਿ ॥
dunee-aa kay dar kayt-rhay kaytay aavahi jaaNhi.
ਕੇਤੇ ਮੰਗਹਿ ਮੰਗਤੇ ਕੇਤੇ ਮੰਗਿ ਮੰਗਿ ਜਾਹਿ ॥੧॥
kaytay mangeh mangtay kaytay mang mang jaahi. ||1||
ਮਃ ੧ ॥
mehlaa 1.
ਸਉ ਮਣੁ ਹਸਤੀ ਘਿਉ ਗੁੜੁ ਖਾਵੈ ਪੰਜਿ ਸੈ ਦਾਣਾ ਖਾਇ ॥
sa-o man hastee ghi-o gurh khaavai panj sai daanaa khaa-ay.
ਡਕੈ ਫੂਕੈ ਖੇਹ ਉਡਾਵੈ ਸਾਹਿ ਗਇਐ ਪਛੁਤਾਇ ॥
dakai fookai khayh udaavai saahi ga-i-ai pachhutaa-ay.
ਅੰਧੀ ਫੂਕਿ ਮੁਈ ਦੇਵਾਨੀ ॥
anDhee fook mu-ee dayvaanee.
ਖਸਮਿ ਮਿਟੀ ਫਿਰਿ ਭਾਨੀ ॥
khasam mitee fir bhaanee.
ਅਧੁ ਗੁਲ੍ਹਾ ਚਿੜੀ ਕਾ ਚੁਗਣੁ ਗੈਣਿ ਚੜੀ ਬਿਲਲਾਇ ॥
aDh gulHaa chirhee kaa chugan gain charhee billaa-ay.
ਖਸਮੈ ਭਾਵੈ ਓਹਾ ਚੰਗੀ ਜਿ ਕਰੇ ਖੁਦਾਇ ਖੁਦਾਇ ॥
khasmai bhaavai ohaa changee je karay khudaa-ay khudaa-ay.
ਸਕਤਾ ਸੀਹੁ ਮਾਰੇ ਸੈ ਮਿਰਿਆ ਸਭ ਪਿਛੈ ਪੈ ਖਾਇ ॥
saktaa seehu maaray sai miri-aa sabh pichhai pai khaa-ay.
ਹੋਇ ਸਤਾਣਾ ਘੁਰੈ ਨ ਮਾਵੈ ਸਾਹਿ ਗਇਐ ਪਛੁਤਾਇ ॥
ho-ay sataanaa ghurai na maavai saahi ga-i-ai pachhutaa-ay.
ਅੰਧਾ ਕਿਸ ਨੋ ਬੁਕਿ ਸੁਣਾਵੈ ॥
anDhaa kis no buk sunaavai.
ਖਸਮੈ ਮੂਲਿ ਨ ਭਾਵੈ ॥
khasmai mool na bhaavai.
ਅਕ ਸਿਉ ਪ੍ਰੀਤਿ ਕਰੇ ਅਕ ਤਿਡਾ ਅਕ ਡਾਲੀ ਬਹਿ ਖਾਇ ॥
ak si-o pareet karay ak tidaa ak daalee bahi khaa-ay.
ਖਸਮੈ ਭਾਵੈ ਓਹੋ ਚੰਗਾ ਜਿ ਕਰੇ ਖੁਦਾਇ ਖੁਦਾਇ ॥
khasmai bhaavai oho changa je karay khudaa-ay khudaa-ay.
ਨਾਨਕ ਦੁਨੀਆ ਚਾਰਿ ਦਿਹਾੜੇ ਸੁਖਿ ਕੀਤੈ ਦੁਖੁ ਹੋਈ ॥
naanak dunee-aa chaar dihaarhay sukh keetai dukh ho-ee.
ਗਲਾ ਵਾਲੇ ਹੈਨਿ ਘਣੇਰੇ ਛਡਿ ਨ ਸਕੈ ਕੋਈ ॥
galaa vaalay hain ghanayray chhad na sakai ko-ee.
ਮਖੀ ਮਿਠੈ ਮਰਣਾ ॥
makheeN mithai marnaa.
ਜਿਨ ਤੂ ਰਖਹਿ ਤਿਨ ਨੇੜਿ ਨ ਆਵੈ ਤਿਨ ਭਉ ਸਾਗਰੁ ਤਰਣਾ ॥੨॥
jin too rakheh tin nayrh na aavai tin bha-o saagar tarnaa. ||2||
ਪਉੜੀ ॥
pa-orhee.
ਅਗਮ ਅਗੋਚਰੁ ਤੂ ਧਣੀ ਸਚਾ ਅਲਖ ਅਪਾਰੁ ॥
agam agochar too Dhanee sachaa alakh apaar.
ਤੂ ਦਾਤਾ ਸਭਿ ਮੰਗਤੇ ਇਕੋ ਦੇਵਣਹਾਰੁ ॥
too daataa sabh mangtay iko dayvanhaar.
ਜਿਨੀ ਸੇਵਿਆ ਤਿਨੀ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ਗੁਰਮਤੀ ਵੀਚਾਰੁ ॥
jinee sayvi-aa tinee sukh paa-i-aa gurmatee veechaar.
ਇਕਨਾ ਨੋ ਤੁਧੁ ਏਵੈ ਭਾਵਦਾ ਮਾਇਆ ਨਾਲਿ ਪਿਆਰੁ ॥
iknaa no tuDh ayvai bhaavdaa maa-i-aa naal pi-aar.
ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਸਲਾਹੀਐ ਅੰਤਰਿ ਪ੍ਰੇਮ ਪਿਆਰੁ ॥
gur kai sabad salaahee-ai antar paraym pi-aar.
ਵਿਣੁ ਪ੍ਰੀਤੀ ਭਗਤਿ ਨ ਹੋਵਈ ਵਿਣੁ ਸਤਿਗੁਰ ਨ ਲਗੈ ਪਿਆਰੁ ॥
vin pareetee bhagat na hova-ee vin satgur na lagai pi-aar.
ਤੂ ਪ੍ਰਭੁ ਸਭਿ ਤੁਧੁ ਸੇਵਦੇ ਇਕ ਢਾਢੀ ਕਰੇ ਪੁਕਾਰ ॥
too parabh sabh tuDh sayvday ik dhaadhee karay pukaar.
ਦੇਹਿ ਦਾਨੁ ਸੰਤੋਖੀਆ ਸਚਾ ਨਾਮੁ ਮਿਲੈ ਆਧਾਰੁ ॥੧੯॥
deh daan santokhee-aa sachaa naam milai aaDhaar. ||19||