Page 989
                    ਰਾਗੁ ਮਾਰੂ ਮਹਲਾ ੧ ਘਰੁ ੧ ਚਉਪਦੇ
                   
                    
                                             
                        
                        
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ੴ ਸਤਿ ਨਾਮੁ ਕਰਤਾ ਪੁਰਖੁ ਨਿਰਭਉ ਨਿਰਵੈਰੁ ਅਕਾਲ ਮੂਰਤਿ ਅਜੂਨੀ ਸੈਭੰ ਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
                   
                    
                                             
                        
                        
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਸਲੋਕੁ ॥
                   
                    
                                             
                        
                        
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਸਾਜਨ ਤੇਰੇ ਚਰਨ ਕੀ ਹੋਇ ਰਹਾ ਸਦ ਧੂਰਿ ॥
                   
                    
                                             
                        
                        
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਨਾਨਕ ਸਰਣਿ ਤੁਹਾਰੀਆ ਪੇਖਉ ਸਦਾ ਹਜੂਰਿ ॥੧॥
                   
                    
                                             
                        
                        
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਸਬਦ ॥
                   
                    
                                             
                        
                        
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਪਿਛਹੁ ਰਾਤੀ ਸਦੜਾ ਨਾਮੁ ਖਸਮ ਕਾ ਲੇਹਿ ॥
                   
                    
                                             
                        
                        
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਖੇਮੇ ਛਤ੍ਰ ਸਰਾਇਚੇ ਦਿਸਨਿ ਰਥ ਪੀੜੇ ॥
                   
                    
                                             
                        
                        
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਜਿਨੀ ਤੇਰਾ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇਆ ਤਿਨ ਕਉ ਸਦਿ ਮਿਲੇ ॥੧॥
                   
                    
                                             
                        
                        
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਬਾਬਾ ਮੈ ਕਰਮਹੀਣ ਕੂੜਿਆਰ ॥
                   
                    
                                             
                        
                        
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਨਾਮੁ ਨ ਪਾਇਆ ਤੇਰਾ ਅੰਧਾ ਭਰਮਿ ਭੂਲਾ ਮਨੁ ਮੇਰਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
                   
                    
                                             
                        
                        
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਸਾਦ ਕੀਤੇ ਦੁਖ ਪਰਫੁੜੇ ਪੂਰਬਿ ਲਿਖੇ ਮਾਇ ॥
                   
                    
                                             
                        
                        
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਸੁਖ ਥੋੜੇ ਦੁਖ ਅਗਲੇ ਦੂਖੇ ਦੂਖਿ ਵਿਹਾਇ ॥
                   
                    
                                             
                        
                        
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਵਿਛੁੜਿਆ ਕਾ ਕਿਆ ਵੀਛੁੜੈ ਮਿਲਿਆ ਕਾ ਕਿਆ ਮੇਲੁ ॥
                   
                    
                                             
                        
                        
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਸਾਹਿਬੁ ਸੋ ਸਾਲਾਹੀਐ ਜਿਨਿ ਕਰਿ ਦੇਖਿਆ ਖੇਲੁ ॥੩॥
                   
                    
                                             
                        
                        
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਸੰਜੋਗੀ ਮੇਲਾਵੜਾ ਇਨਿ ਤਨਿ ਕੀਤੇ ਭੋਗ ॥
                   
                    
                                             
                        
                        
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਵਿਜੋਗੀ ਮਿਲਿ ਵਿਛੁੜੇ ਨਾਨਕ ਭੀ ਸੰਜੋਗ ॥੪॥੧॥
                   
                    
                                             
                        
                        
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਮਾਰੂ ਮਹਲਾ ੧ ॥
                   
                    
                                             
                        
                        
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਮਿਲਿ ਮਾਤ ਪਿਤਾ ਪਿੰਡੁ ਕਮਾਇਆ ॥
                   
                    
                                             
                        
                        
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਤਿਨਿ ਕਰਤੈ ਲੇਖੁ ਲਿਖਾਇਆ ॥
                   
                    
                                             
                        
                        
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਲਿਖੁ ਦਾਤਿ ਜੋਤਿ ਵਡਿਆਈ ॥
                   
                    
                                             
                        
                        
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਮਿਲਿ ਮਾਇਆ ਸੁਰਤਿ ਗਵਾਈ ॥੧॥
                   
                    
                                             
                        
                        
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਮੂਰਖ ਮਨ ਕਾਹੇ ਕਰਸਹਿ ਮਾਣਾ ॥
                   
                    
                                             
                        
                        
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਉਠਿ ਚਲਣਾ ਖਸਮੈ ਭਾਣਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
                   
                    
                                             
                        
                        
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਤਜਿ ਸਾਦ ਸਹਜ ਸੁਖੁ ਹੋਈ ॥
                   
                    
                                             
                        
                        
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਘਰ ਛਡਣੇ ਰਹੈ ਨ ਕੋਈ ॥
                   
                    
                                             
                        
                        
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਕਿਛੁ ਖਾਜੈ ਕਿਛੁ ਧਰਿ ਜਾਈਐ ॥
                   
                    
                                             
                        
                        
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਜੇ ਬਾਹੁੜਿ ਦੁਨੀਆ ਆਈਐ ॥੨॥
                   
                    
                                             
                        
                        
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਸਜੁ ਕਾਇਆ ਪਟੁ ਹਢਾਏ ॥
                   
                    
                                             
                        
                        
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਫੁਰਮਾਇਸਿ ਬਹੁਤੁ ਚਲਾਏ ॥
                   
                    
                                             
                        
                        
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਕਰਿ ਸੇਜ ਸੁਖਾਲੀ ਸੋਵੈ ॥
                   
                    
                                             
                        
                        
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਹਥੀ ਪਉਦੀ ਕਾਹੇ ਰੋਵੈ ॥੩॥
                   
                    
                                             
                        
                        
                        
                                            
                    
                    
                
                                   
                    ਘਰ ਘੁੰਮਣਵਾਣੀ ਭਾਈ ॥
                   
                    
                                             
                        
                        
                        
                                            
                    
                    
                
                    
             
				