గురు గ్రంథ్ సాహిబ్ గుర్ముఖీ లిపిలో ఉన్న శబదాలతో (కీర్తనలు) ఆధునిక పంజాబీలో ముఖ్యంగా, బ్రజ్ భాషా మరియు సంస్కృతి వంటి ఇతర భారతీయ భాషలులో కొంత కొంత కీర్తనలు ఉన్నట్లు. ఇది సిఖిజనం ప్రారంభించిన సిఖిజంతుడు గురు నానక్ దేవ్ చేత రచనలు మరియు ఇతర భక్తి చలనా సంతులు మరియు సిఖ్ గురులు గురు గోబింద్ సింగ్ వరకు, పద్యాల విభాగాలకు రాగాల వలన వ్యవస్థపడి, ఇవి పాటలు అనే పద్యాలకు విభాగపడి ఉన్నట్లు.
గురు గ్రంథ్ సాహిబ్ 1,430 పేజీలను కలిగి ఉంది మరియు భగవంతుని స్వభావం, సత్యమైన జీవన ప్రాముఖ్యత, దేవుని పేరుపై ధ్యానం యొక్క విలువ మరియు మూఢనమ్మకాలు మరియు ఆచారాల తిరస్కరణతో సహా అనేక రకాల ఇతివృత్తాలను కవర్ చేస్తుంది.
ਅਭੈ ਪਦੁ ਦਾਨੁ ਸਿਮਰਨੁ ਸੁਆਮੀ ਕੋ ਪ੍ਰਭ ਨਾਨਕ ਬੰਧਨ ਛੋਰਿ ॥੨॥੫॥੯॥
నానక్ ప్రార్థిస్తున్నాడు, ఓ’ దేవుడా! దయచేసి మీ పేరుపై ధ్యానం తో నన్ను ఆశీర్వదించండి; మాయ యొక్క లోకబంధాల నుండి నన్ను విముక్తి చేసి, దుర్గుణాలకు వ్యతిరేకంగా నన్ను నిర్భయంగా చేస్తుంది. || 2|| 5|| 9||
ਲਾਲਨੁ ਤੈ ਪਾਇਆ ਆਪੁ ਗਵਾਇਆ ਜੈ ਧਨ ਭਾਗ ਮਥਾਣੇ ॥
ప్రియమైన జీవిత భాగస్వామి-దేవుడు ఆ ఆత్మ వధువు ద్వారా గ్రహించబడ్డాడు, ఆమె ముందే నిర్ణయించబడింది మరియు ఆమె అహాన్ని వదిలించుకుంది.
ਪੇਖਨ ਸੁਨਨ ਸੁਨਾਵਨੋ ਮਨ ਮਹਿ ਦ੍ਰਿੜੀਐ ਸਾਚੁ ॥
ప్రతిచోటా తాను చూసే, వినే వాడు మరియు వక్త అయిన శాశ్వత దేవుణ్ణి మన మనస్సులో పొందుపరచుకోవాలి.
ਕਾਮ ਕ੍ਰੋਧਿ ਅਹੰਕਾਰਿ ਫਿਰਹਿ ਦੇਵਾਨਿਆ ॥
కామం, కోపం మరియు అహంకారంలో నిమగ్నమై, వారు పిచ్చివారి చుట్టూ తిరుగుతారు.
ਭਾਹਿ ਬਲੰਦੜੀ ਬੁਝਿ ਗਈ ਰਖੰਦੜੋ ਪ੍ਰਭੁ ਆਪਿ ॥
ఒక వ్యక్తి యొక్క లోకవాంఛల యొక్క అగ్ని లాంటి బాధాకరమైన వేదనను ఆర్పబడుతుంది, ఎందుకంటే దేవుడు స్వయంగా తనను గుర్తుంచుకునే వ్యక్తికి రక్షకుడు అవుతాడు.
ਬਿਨੁ ਸਿਮਰਨ ਜੋ ਜੀਵਨੁ ਬਲਨਾ ਸਰਪ ਜੈਸੇ ਅਰਜਾਰੀ ॥
భగవంతుణ్ణి ప్రేమగా స్మరించుకోకుండా జీవితం అనేది సర్పజీవితాన్ని జీవించడం లాంటిది (ఇది చాలా కాలం జీవించినప్పటికీ, విషాన్ని విడుదల చేస్తూనే ఉంటుంది, ఇతరులను బాధిస్తుంది).
ਜੋ ਮਾਗਹਿ ਸੋਈ ਸੋਈ ਪਾਵਹਿ ਸੇਵਿ ਹਰਿ ਕੇ ਚਰਣ ਰਸਾਇਣ ॥
ఆన౦దానికి మూలమైన దేవుణ్ణి ప్రేమపూర్వక౦గా జ్ఞాపక౦ చేసుకోవడ౦ ద్వారా ప్రజలు తాము అడిగినదాన్ని పొ౦దుతారు.
ਟੋਡੀ ਮਹਲਾ ੫ ਘਰੁ ੫ ਦੁਪਦੇ
ఒకే నిత్య దేవుడు, సత్య గురువు కృపచేత గ్రహించబడ్డాడు:
ਸਿਮਰਿ ਸੁਆਮੀ ਸਤਿਗੁਰੁ ਅਪੁਨਾ ਕਾਰਜ ਸਫਲ ਹਮਾਰੇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
మరియు నా పనులన్నీ భగవంతుడిని మరియు నా సత్య గురువును ప్రేమతో స్మరించుకోవడం ద్వారా విజయవంతంగా సాధించబడ్డాయి. || 1|| విరామం||
ਰਿ ਆਪੇ ਪੰਚ ਤਤੁ ਬਿਸਥਾਰਾ ਵਿਚਿ ਧਾਤੂ ਪੰਚ ਆਪਿ ਪਾਵੈ ॥
దేవుడు స్వయంగా ఐదు ప్రాథమిక మూలకాల (గాలి, అగ్ని, నీరు, భూమి మరియు ఈథర్) నుండి విస్తీర్ణాన్ని సృష్టించాడు మరియు ఐదు మూలకాలలో ఐదు ప్రేరణలను (దృష్టి, ప్రసంగం, ఆస్వాదించడం, స్పర్శ మరియు లైంగిక కోరిక) చొప్పించాడు.
