Page 767
ਆਪਿ ਸਾਜੇ ਥਾਪਿ ਵੇਖੈ ਤਿਸੈ ਭਾਣਾ ਭਾਇਆ ॥
ईश्वर स्वतः जग निर्माण करतो आणि निर्माण केल्यानंतर त्याची काळजी घेतो आणि त्याची इच्छा संतांना सुखावणारी असते.
ਸਾਜਨ ਰਾਂਗਿ ਰੰਗੀਲੜੇ ਰੰਗੁ ਲਾਲੁ ਬਣਾਇਆ ॥੫॥
संत भगवंताच्या रंगात तल्लीन राहतात आणि त्यांनी प्रेमाचा गहिरा लाल रंग प्राप्त केला आहे. ॥५॥
ਅੰਧਾ ਆਗੂ ਜੇ ਥੀਐ ਕਿਉ ਪਾਧਰੁ ਜਾਣੈ ॥
भाऊ, ज्ञान नसलेला आंधळा जर मार्गदर्शक झाला, तर त्याला योग्य मार्ग कसा समजेल?
ਆਪਿ ਮੁਸੈ ਮਤਿ ਹੋਛੀਐ ਕਿਉ ਰਾਹੁ ਪਛਾਣੈ ॥
त्याच्या मूर्ख विचारांमुळे त्याची फसवणूक होत आहे, त्याला योग्य मार्ग कसा कळणार?
ਕਿਉ ਰਾਹਿ ਜਾਵੈ ਮਹਲੁ ਪਾਵੈ ਅੰਧ ਕੀ ਮਤਿ ਅੰਧਲੀ ॥
देवाच्या प्रासादाची प्राप्ती व्हावी म्हणून त्याने योग्य मार्गावर कसे जायचे? त्या आंधळ्याचे मन आंधळेच राहते.
ਵਿਣੁ ਨਾਮ ਹਰਿ ਕੇ ਕਛੁ ਨ ਸੂਝੈ ਅੰਧੁ ਬੂਡੌ ਧੰਧਲੀ ॥
हरिच्या नामाशिवाय तो कशाचाही विचार करू शकत नाही आणि ऐहिक व्यवहारात मग्न राहतो.
ਦਿਨੁ ਰਾਤਿ ਚਾਨਣੁ ਚਾਉ ਉਪਜੈ ਸਬਦੁ ਗੁਰ ਕਾ ਮਨਿ ਵਸੈ ॥
गुरूंचे वचन त्याच्या मनात स्थिरावले तर त्याच्या मनात उत्साह निर्माण होतो आणि रात्रंदिवस त्याच्या मनात ज्ञानाचा प्रकाश राहतो.
ਕਰ ਜੋੜਿ ਗੁਰ ਪਹਿ ਕਰਿ ਬਿਨੰਤੀ ਰਾਹੁ ਪਾਧਰੁ ਗੁਰੁ ਦਸੈ ॥੬॥
तो हात जोडून गुरुची विनवणी करतो आणि गुरु त्याला योग्य मार्ग दाखवतो. ॥६॥
ਮਨੁ ਪਰਦੇਸੀ ਜੇ ਥੀਐ ਸਭੁ ਦੇਸੁ ਪਰਾਇਆ ॥
जर माणसाचे मन परकीय झाले, म्हणजेच ते त्याच्या खऱ्या आत्म्यापासून अलिप्त राहिले, तर सर्व जग त्याला परके दिसते.
ਕਿਸੁ ਪਹਿ ਖੋਲ੍ਹ੍ਹਉ ਗੰਠੜੀ ਦੂਖੀ ਭਰਿ ਆਇਆ ॥
सर्व जग दु:खाने भरले आहे म्हणून मी माझ्या दु:खाचे पोते कोणाकडे उघडू?
ਦੂਖੀ ਭਰਿ ਆਇਆ ਜਗਤੁ ਸਬਾਇਆ ਕਉਣੁ ਜਾਣੈ ਬਿਧਿ ਮੇਰੀਆ ॥
सर्व जग दुःखाने भरलेले घर आहे, मग माझी अवस्था कोणाला कळेल?
ਆਵਣੇ ਜਾਵਣੇ ਖਰੇ ਡਰਾਵਣੇ ਤੋਟਿ ਨ ਆਵੈ ਫੇਰੀਆ ॥
सजीवाचे जन्म-मृत्यूचे चक्र खूप भयंकर आहे आणि हे चक्र कधीच संपत नाही.
ਨਾਮ ਵਿਹੂਣੇ ਊਣੇ ਝੂਣੇ ਨਾ ਗੁਰਿ ਸਬਦੁ ਸੁਣਾਇਆ ॥
ज्यांना गुरूंनी भगवंताचे नाव सांगितले नाही, ते नामहीन लोक दुःखी राहतात.
ਮਨੁ ਪਰਦੇਸੀ ਜੇ ਥੀਐ ਸਭੁ ਦੇਸੁ ਪਰਾਇਆ ॥੭॥
माणसाचे मन परके झाले तर सारे जग त्याला परके वाटते. ॥७॥
ਗੁਰ ਮਹਲੀ ਘਰਿ ਆਪਣੈ ਸੋ ਭਰਪੁਰਿ ਲੀਣਾ ॥
ज्याच्या हृदयात महालाचा स्वामी वास करतो, तो सर्वव्यापी परमेश्वरामध्ये लीन होतो.
ਸੇਵਕੁ ਸੇਵਾ ਤਾਂ ਕਰੇ ਸਚ ਸਬਦਿ ਪਤੀਣਾ ॥
सेवक तेव्हाच सेवा करतो जेव्हा त्याचे मन खऱ्या शब्दात लीन होते.
ਸਬਦੇ ਪਤੀਜੈ ਅੰਕੁ ਭੀਜੈ ਸੁ ਮਹਲੁ ਮਹਲਾ ਅੰਤਰੇ ॥
जेव्हा त्याचे मन शब्दात रमून जाते आणि नामाच्या आनंदात त्याचे हृदय भिजते, तेव्हा त्याला त्याच्या हृदयाच्या घरात भगवंताचा महाल सापडतो.
ਆਪਿ ਕਰਤਾ ਕਰੇ ਸੋਈ ਪ੍ਰਭੁ ਆਪਿ ਅੰਤਿ ਨਿਰੰਤਰੇ ॥
हे जग निर्माण करणारा निर्माता स्वतःच शेवटी ते स्वतःमध्येच सामावून घेतो.
ਗੁਰ ਸਬਦਿ ਮੇਲਾ ਤਾਂ ਸੁਹੇਲਾ ਬਾਜੰਤ ਅਨਹਦ ਬੀਣਾ ॥
गुरूंच्या शब्दाने जेव्हा जीव भगवंताशी एकरूप होतो तेव्हा तो आनंदी होतो आणि अनहद शब्दाची वीणा मनात वाजत राहते.
ਗੁਰ ਮਹਲੀ ਘਰਿ ਆਪਣੈ ਸੋ ਭਰਿਪੁਰਿ ਲੀਣਾ ॥੮॥
जेव्हा देव त्याच्या आत राहतो तेव्हा तो भगवंतात विलीन होतो. ॥८॥
ਕੀਤਾ ਕਿਆ ਸਾਲਾਹੀਐ ਕਰਿ ਵੇਖੈ ਸੋਈ ॥
देवाने निर्माण केलेल्या जगाचे तुम्ही कौतुक कसे करता?
ਤਾ ਕੀ ਕੀਮਤਿ ਨਾ ਪਵੈ ਜੇ ਲੋਚੈ ਕੋਈ ॥
त्या देवाची स्तुती करा ज्याने सर्व जग निर्माण केले आणि सर्वांची काळजी घेतली.
ਕੀਮਤਿ ਸੋ ਪਾਵੈ ਆਪਿ ਜਾਣਾਵੈ ਆਪਿ ਅਭੁਲੁ ਨ ਭੁਲਏ ॥
जर कोणी त्याचे मूल्यमापन करण्याचा प्रयत्न केला तर तो त्याचे मूल्यमापन करू शकत नाही. ज्यांना तो स्वतः ज्ञान देतो तेच त्याच्या गौरवाची प्रशंसा करू शकतात.
ਜੈ ਜੈ ਕਾਰੁ ਕਰਹਿ ਤੁਧੁ ਭਾਵਹਿ ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਅਮੁਲਏ ॥
देव कधीच चुका करत नाही, तो अविस्मरणीय आहे. हे देवा! गुरूंच्या अनमोल शब्दांतून तुझी स्तुती करणारेच तुला प्रसन्न करतात.
ਹੀਣਉ ਨੀਚੁ ਕਰਉ ਬੇਨੰਤੀ ਸਾਚੁ ਨ ਛੋਡਉ ਭਾਈ ॥
हे बंधू! मी हीन आणि नीच आहे आणि मी प्रार्थना करतो की मी सत्याचे नाव कधीही सोडू नये.
ਨਾਨਕ ਜਿਨਿ ਕਰਿ ਦੇਖਿਆ ਦੇਵੈ ਮਤਿ ਸਾਈ ॥੯॥੨॥੫॥
हे नानक! जीवांना निर्माण करणारा आणि त्यांची काळजी घेणारा देवच त्यांना सुख देणारा आहे. ॥६॥ २॥ ५॥
ਰਾਗੁ ਸੂਹੀ ਛੰਤ ਮਹਲਾ ੩ ਘਰੁ ੨
रागु सुही छंत महाला ३ घरु २
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
परमेश्वर एकच आहे आणि त्याला सद्गुरूंच्या कृपेने प्राप्त केले जाऊ शकते.
ਸੁਖ ਸੋਹਿਲੜਾ ਹਰਿ ਧਿਆਵਹੁ ॥
हरिच्या स्तुतीचे चिंतन जसे सुख आणि.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਹਰਿ ਫਲੁ ਪਾਵਹੁ ॥
गुरु बनून फळ मिळेल.
ਗੁਰਮੁਖਿ ਫਲੁ ਪਾਵਹੁ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਵਹੁ ਜਨਮ ਜਨਮ ਕੇ ਦੂਖ ਨਿਵਾਰੇ ॥
हरिच्या नामाचे चिंतन करा आणि फळ मिळवा कारण ते अनेक जन्मांचे दुःख दूर करते.
ਬਲਿਹਾਰੀ ਗੁਰ ਅਪਣੇ ਵਿਟਹੁ ਜਿਨਿ ਕਾਰਜ ਸਭਿ ਸਵਾਰੇ ॥
माझी सर्व कार्ये परिपूर्ण करणाऱ्या माझ्या गुरूंचे मी लाखो बलिदान देतो.
ਹਰਿ ਪ੍ਰਭੁ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰੇ ਹਰਿ ਜਾਪਹੁ ਸੁਖ ਫਲ ਹਰਿ ਜਨ ਪਾਵਹੁ ॥
हे हरिजनांनो! भगवंताने जर तुमच्यावर कृपा केली तर त्याचे नामस्मरण करा आणि आनंदाचे फळ मिळवा.
ਨਾਨਕੁ ਕਹੈ ਸੁਣਹੁ ਜਨ ਭਾਈ ਸੁਖ ਸੋਹਿਲੜਾ ਹਰਿ ਧਿਆਵਹੁ ॥੧॥
नानक म्हणतात, हे माझ्या हरिजन बंधूंनो! हरिच्या स्तुतीचे चिंतन करा, जे सुख आहे. ॥१॥
ਸੁਣਿ ਹਰਿ ਗੁਣ ਭੀਨੇ ਸਹਜਿ ਸੁਭਾਏ ॥
जी व्यक्ती गुरूंच्या उपदेशानुसार नामाचे चिंतन करते.
ਗੁਰਮਤਿ ਸਹਜੇ ਨਾਮੁ ਧਿਆਏ ॥
हरीची स्तुती ऐकून त्यांचे अंतःकरण साहजिकच प्रेमाने रंगून जाते.
ਜਿਨ ਕਉ ਧੁਰਿ ਲਿਖਿਆ ਤਿਨ ਗੁਰੁ ਮਿਲਿਆ ਤਿਨ ਜਨਮ ਮਰਣ ਭਉ ਭਾਗਾ ॥
ज्यांच्या नशिबात सुरुवातीपासूनच हे लिहिले आहे त्यांनाच गुरू मिळाल्याने त्यांचे जन्म-मृत्यूचे भय दूर झाले.