Page 1123
ਰਾਗੁ ਕੇਦਾਰਾ ਬਾਣੀ ਕਬੀਰ ਜੀਉ ਕੀ
ரகு கேதார பானி கபீர் ஜியு கி
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ੴ சதிகுர் பிரசாதி॥
ਉਸਤਤਿ ਨਿੰਦਾ ਦੋਊ ਬਿਬਰਜਿਤ ਤਜਹੁ ਮਾਨੁ ਅਭਿਮਾਨਾ ॥
பாராட்டு, விமர்சனம் இரண்டையும் கைவிட வேண்டும். பெருமை அல்லது பெருமையை விட்டுவிடுங்கள்
ਲੋਹਾ ਕੰਚਨੁ ਸਮ ਕਰਿ ਜਾਨਹਿ ਤੇ ਮੂਰਤਿ ਭਗਵਾਨਾ ॥੧॥
இரும்பு அல்லது தங்கத்தை சமமாக கருதுபவர், அதுதான் கடவுள் சிலை
ਤੇਰਾ ਜਨੁ ਏਕੁ ਆਧੁ ਕੋਈ ॥
ஹே உயர்ந்த தந்தையே! உங்களுக்கு ஒரே ஒரு வழிபாட்டாளர் மட்டுமே,
ਕਾਮੁ ਕ੍ਰੋਧੁ ਲੋਭੁ ਮੋਹੁ ਬਿਬਰਜਿਤ ਹਰਿ ਪਦੁ ਚੀਨ੍ਹ੍ਹੈ ਸੋਈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
எந்த காமம், கோபம், பேராசை, பற்றுதல் ஆகியவற்றை முற்றிலுமாக விட்டுவிட்டு, பரமாத்மாவை அறிந்தவர்.
ਰਜ ਗੁਣ ਤਮ ਗੁਣ ਸਤ ਗੁਣ ਕਹੀਐ ਇਹ ਤੇਰੀ ਸਭ ਮਾਇਆ ॥
ரஜோகுணம், தமோகுணம், சத்குணம் என்று சொல்வதெல்லாம் உங்கள் மாயை.
ਚਉਥੇ ਪਦ ਕਉ ਜੋ ਨਰੁ ਚੀਨ੍ਹ੍ਹੈ ਤਿਨ੍ਹ੍ਹ ਹੀ ਪਰਮ ਪਦੁ ਪਾਇਆ ॥੨॥
மூன்று குணங்களில் இருந்தும் விடுபட்டு, துரிய நிலையை உணர்ந்த மனிதன் மட்டுமே உன்னத நிலையை (முக்தி) அடைகிறான்.
ਤੀਰਥ ਬਰਤ ਨੇਮ ਸੁਚਿ ਸੰਜਮ ਸਦਾ ਰਹੈ ਨਿਹਕਾਮਾ ॥
யாத்திரை, விரதம், விதிகள், தூய்மை மற்றும் சுயக்கட்டுப்பாடு போன்றவற்றின் பலன்களை நோக்கி அவர் எப்போதும் தன்னலமற்றவராகவே இருக்கிறார்.
ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਅਰੁ ਮਾਇਆ ਭ੍ਰਮੁ ਚੂਕਾ ਚਿਤਵਤ ਆਤਮ ਰਾਮਾ ॥੩॥
அவனுடைய ஏக்கமும் மாயயின் மாயையும் முடிவடைகிறது கடவுளின் நினைவு உள் இதயத்தில் உள்ளது.
ਜਿਹ ਮੰਦਰਿ ਦੀਪਕੁ ਪਰਗਾਸਿਆ ਅੰਧਕਾਰੁ ਤਹ ਨਾਸਾ ॥
விளக்கு வெளிச்சம் இருக்கும் வீடு, அங்கே இருள் போய்விடும்.
ਨਿਰਭਉ ਪੂਰਿ ਰਹੇ ਭ੍ਰਮੁ ਭਾਗਾ ਕਹਿ ਕਬੀਰ ਜਨ ਦਾਸਾ ॥੪॥੧॥
கபீர் கூறுகிறார், அச்சமற்ற இறைவனை நெஞ்சில் கொண்ட அடிமையின் மாயை முடிவுக்கு வந்தது.
ਕਿਨਹੀ ਬਨਜਿਆ ਕਾਂਸੀ ਤਾਂਬਾ ਕਿਨਹੀ ਲਉਗ ਸੁਪਾਰੀ ॥
சிலர் தாமிரம் மற்றும் செம்பு வியாபாரம் செய்தனர், மற்றவர்கள் கிராம்பு மற்றும் வெற்றிலை வியாபாரம் செய்தனர்.
ਸੰਤਹੁ ਬਨਜਿਆ ਨਾਮੁ ਗੋਬਿਦ ਕਾ ਐਸੀ ਖੇਪ ਹਮਾਰੀ ॥੧॥
ஹே மென்மையானவரே நாங்கள் ஹரி நாம ் வர்த்தகம் செய்துள்ளோம், இது எங்கள் ஒப்பந்தம்.
ਹਰਿ ਕੇ ਨਾਮ ਕੇ ਬਿਆਪਾਰੀ ॥
நாங்கள் ஹரி நாமத்தின் வியாபாரிகள்,
ਹੀਰਾ ਹਾਥਿ ਚੜਿਆ ਨਿਰਮੋਲਕੁ ਛੂਟਿ ਗਈ ਸੰਸਾਰੀ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
விலை மதிப்பற்ற பெயரால் வைரம் என் கைக்கு வந்ததிலிருந்து, உலக ஆசையை இழந்துவிட்டோம்.
ਸਾਚੇ ਲਾਏ ਤਉ ਸਚ ਲਾਗੇ ਸਾਚੇ ਕੇ ਬਿਉਹਾਰੀ ॥
உண்மையான கடவுள் சத்ய-நாமத்துடன் இணைந்தால், நாம் சத்தியத்தின் வியாபாரிகளாக மாறுகிறோம்.
ਸਾਚੀ ਬਸਤੁ ਕੇ ਭਾਰ ਚਲਾਏ ਪਹੁਚੇ ਜਾਇ ਭੰਡਾਰੀ ॥੨॥
உண்மையான பொருட்களை ஏற்றிக்கொண்டு இறைவனின் களஞ்சியத்தை அடைந்தோம்.
ਆਪਹਿ ਰਤਨ ਜਵਾਹਰ ਮਾਨਿਕ ਆਪੈ ਹੈ ਪਾਸਾਰੀ ॥
ரத்தினங்கள், நகைகள், மாணிக்கக் கற்கள் என்பன கடவுள் தானே, அவற்றைப் பரப்புபவர்.
ਆਪੈ ਦਹ ਦਿਸ ਆਪ ਚਲਾਵੈ ਨਿਹਚਲੁ ਹੈ ਬਿਆਪਾਰੀ ॥੩॥
அவரே பத்து திசைகளையும் இயக்குகிறார், வணிகரும் அசையாமல் இருக்கிறார்
ਮਨੁ ਕਰਿ ਬੈਲੁ ਸੁਰਤਿ ਕਰਿ ਪੈਡਾ ਗਿਆਨ ਗੋਨਿ ਭਰਿ ਡਾਰੀ ॥
மனதைக் காளையாக மாற்றி அதன் மீது அறிவு மூட்டையைப் போட்டு, கடவுள் வழியில் நடக்கச் செய்திருக்கிறான்.
ਕਹਤੁ ਕਬੀਰੁ ਸੁਨਹੁ ਰੇ ਸੰਤਹੁ ਨਿਬਹੀ ਖੇਪ ਹਮਾਰੀ ॥੪॥੨॥
கபீர் கூறுகிறார், துறவிகளே கேளுங்கள், எங்கள் ஒப்பந்தம் எங்களுக்காக விளையாடியது
ਰੀ ਕਲਵਾਰਿ ਗਵਾਰਿ ਮੂਢ ਮਤਿ ਉਲਟੋ ਪਵਨੁ ਫਿਰਾਵਉ ॥
ஹே படிக்காத கல்வாரி! முட்டாள் மனமே! உலக உலகத்திலிருந்து காம காற்றை அகற்று.
ਮਨੁ ਮਤਵਾਰ ਮੇਰ ਸਰ ਭਾਠੀ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਧਾਰ ਚੁਆਵਉ ॥੧॥
பத்தாவது வாசல் உலையிலிருந்து அமிர்தத்தைக் குடித்து மனதை மதிமயக்கச் செய்யுங்கள்.
ਬੋਲਹੁ ਭਈਆ ਰਾਮ ਕੀ ਦੁਹਾਈ ॥
ஹே சகோதரர்ரே அது ராமின் வரம்
ਪੀਵਹੁ ਸੰਤ ਸਦਾ ਮਤਿ ਦੁਰਲਭ ਸਹਜੇ ਪਿਆਸ ਬੁਝਾਈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
துறவிகள் எப்போதும் இந்த அமிர்தத்தை குடிக்கிறார்கள், அவர் தனது தாகத்தை எளிதில் தணிக்கிறார்.
ਭੈ ਬਿਚਿ ਭਾਉ ਭਾਇ ਕੋਊ ਬੂਝਹਿ ਹਰਿ ਰਸੁ ਪਾਵੈ ਭਾਈ ॥
அன்பு என்பது கடவுள் பயத்தில் உள்ள உணர்வு, இந்த உண்மையைப் புரிந்துகொள்பவர், ஹரி-ராசத்தைப் பெறுகிறார்.
ਜੇਤੇ ਘਟ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਸਭ ਹੀ ਮਹਿ ਭਾਵੈ ਤਿਸਹਿ ਪੀਆਈ ॥੨॥
உடலின் அனைத்து வளைவுகளும், அமிர்தம் எல்லோரிடமும் உள்ளது, ஆனால் கடவுள் தான் விரும்புபவரை மட்டுமே குடிக்க வைக்கிறார்.
ਨਗਰੀ ਏਕੈ ਨਉ ਦਰਵਾਜੇ ਧਾਵਤੁ ਬਰਜਿ ਰਹਾਈ ॥
நகரின் ஒன்பது வாயில்கள் (கண்கள், காதுகள் போன்றவை) உடல் வடிவில் உள்ளன, நிலையற்ற மனதைக் கட்டுப்படுத்துகின்றன.
ਤ੍ਰਿਕੁਟੀ ਛੂਟੈ ਦਸਵਾ ਦਰੁ ਖੂਲ੍ਹ੍ਹੈ ਤਾ ਮਨੁ ਖੀਵਾ ਭਾਈ ॥੩॥
ஏய் அண்ணா! மூன்று குணங்களை விட்டுவிட்டால், பத்தாவது கதவு திறக்கப்பட்டு, மனம் ஆனந்தமடைகிறது.
ਅਭੈ ਪਦ ਪੂਰਿ ਤਾਪ ਤਹ ਨਾਸੇ ਕਹਿ ਕਬੀਰ ਬੀਚਾਰੀ ॥
பயமின்மையால் வெப்பம் அனைத்தும் அழிந்து விடும் என்று கபீர் ஜி நினைக்கிறார்.
ਉਬਟ ਚਲੰਤੇ ਇਹੁ ਮਦੁ ਪਾਇਆ ਜੈਸੇ ਖੋਂਦ ਖੁਮਾਰੀ ॥੪॥੩॥
மாயயிலிருந்து மனதைத் திருப்புவதன் மூலம் இந்த மது பெறப்படுகிறது. விலங்கின் தொங்குவது போல் உண்பதும் குடிப்பதும் போல
ਕਾਮ ਕ੍ਰੋਧ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਕੇ ਲੀਨੇ ਗਤਿ ਨਹੀ ਏਕੈ ਜਾਨੀ ॥
காமம், கோபம், தாகம் ஆகியவற்றில் மூழ்கிய மக்கள் கடவுளின் மகிமையை புரிந்து கொள்ளவில்லை.
ਫੂਟੀ ਆਖੈ ਕਛੂ ਨ ਸੂਝੈ ਬੂਡਿ ਮੂਏ ਬਿਨੁ ਪਾਨੀ ॥੧॥
அகன்ற கண்களைக் கொண்ட இத்தகைய அறிவிலிகளுக்கு ஒன்றும் புரியாது தண்ணீரின்றி மூழ்கிவிடுகிறார்கள்.