Page 68
ਮਨੁ ਤਨੁ ਅਰਪੀ ਆਪੁ ਗਵਾਈ ਚਲਾ ਸਤਿਗੁਰ ਭਾਏ ॥
म आफ्नो आत्मा र शरीर समर्पण गर्छु र आफ्नो अहंकार त्याग्छु र सतगुरुको उपदेशअनुसार काम गर्छु।
ਸਦ ਬਲਿਹਾਰੀ ਗੁਰ ਅਪੁਨੇ ਵਿਟਹੁ ਜਿ ਹਰਿ ਸੇਤੀ ਚਿਤੁ ਲਾਏ ॥੭॥
म सधैँ मेरा गुरुप्रति समर्पित छु, जसले मेरो आत्मालाई भगवानसँग मिलाउँछन्।॥७॥
ਸੋ ਬ੍ਰਾਹਮਣੁ ਬ੍ਰਹਮੁ ਜੋ ਬਿੰਦੇ ਹਰਿ ਸੇਤੀ ਰੰਗਿ ਰਾਤਾ ॥
ब्राह्मण भनेको ब्रह्मको ज्ञान भएको र भगवानको प्रेमले भरिएको व्यक्ति हो।
ਪ੍ਰਭੁ ਨਿਕਟਿ ਵਸੈ ਸਭਨਾ ਘਟ ਅੰਤਰਿ ਗੁਰਮੁਖਿ ਵਿਰਲੈ ਜਾਤਾ ॥
परब्रह्म-परमेश्वर आफूभित्रका सबै प्राणीहरूको धेरै नजिक बस्छन्, तर यो रहस्य एक दुर्लभ जीव, गुरुद्वारा मात्र थाहा हुन्छ।
ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਮਿਲੈ ਵਡਿਆਈ ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਪਛਾਤਾ ॥੮॥੫॥੨੨॥
हे नानक! हरि नामले, जीवले ठूलो प्रतिष्ठा प्राप्त गर्दछ, र गुरुको वचनद्वारा, उसले गुरुलाई चिन्छ॥८॥५॥२२॥
ਸਿਰੀਰਾਗੁ ਮਹਲਾ ੩ ॥
श्रीरागु महला ३ ॥
ਸਹਜੈ ਨੋ ਸਭ ਲੋਚਦੀ ਬਿਨੁ ਗੁਰ ਪਾਇਆ ਨ ਜਾਇ ॥
सारा संसार सहज सुख चाहन्छ, तर गुरुबिना सहजताको प्राप्ति हुँदैन।
ਪੜਿ ਪੜਿ ਪੰਡਿਤ ਜੋਤਕੀ ਥਕੇ ਭੇਖੀ ਭਰਮਿ ਭੁਲਾਇ ॥
पण्डित र ज्योतिषीहरू वेद र शास्त्रहरूको अध्ययन गरेर थकित छन्, र धार्मिक पहिरनमा भिक्षुहरू भ्रममा छन्।
ਗੁਰ ਭੇਟੇ ਸਹਜੁ ਪਾਇਆ ਆਪਣੀ ਕਿਰਪਾ ਕਰੇ ਰਜਾਇ ॥੧॥
जसलाई भगवान् स्वयम्ले आफ्नो कृपा प्रदान गर्नुहुन्छ, त्यही समयमा गुरुलाई भेट्दा जन्मजात सुख प्राप्त हुन्छ।॥१॥
ਭਾਈ ਰੇ ਗੁਰ ਬਿਨੁ ਸਹਜੁ ਨ ਹੋਇ ॥
हे भाइ! गुरुबिना सहज आनन्द हुन सक्दैन।
ਸਬਦੈ ਹੀ ਤੇ ਸਹਜੁ ਊਪਜੈ ਹਰਿ ਪਾਇਆ ਸਚੁ ਸੋਇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
भगवान् को नाम जप गर्दा सहजको जन्म हुन्छ र त्यसपछि भगवानको खोज हुन्छ। ॥१॥ रहाउ ॥
ਸਹਜੇ ਗਾਵਿਆ ਥਾਇ ਪਵੈ ਬਿਨੁ ਸਹਜੈ ਕਥਨੀ ਬਾਦਿ ॥
यदि यो स्वचालित रूपमा गाइन्छ भने मात्र प्रभुको गायन स्वीकार्य हुन्छ। सहजबिना, भगवानका गुणहरू वर्णन गर्नु व्यर्थ छ।
ਸਹਜੇ ਹੀ ਭਗਤਿ ਊਪਜੈ ਸਹਜਿ ਪਿਆਰਿ ਬੈਰਾਗਿ ॥
सहजै, मानव हृदयमा भक्ति उत्पन्न हुन्छ। सहजै, भगवानप्रतिको प्रेम र उनको मिलनप्रतिको शत्रुता उत्पन्न हुन्छ।
ਸਹਜੈ ਹੀ ਤੇ ਸੁਖ ਸਾਤਿ ਹੋਇ ਬਿਨੁ ਸਹਜੈ ਜੀਵਣੁ ਬਾਦਿ ॥੨॥
सुख र शान्ति सजिलै आउँछ। यो बिना जीवन अर्थहीन छ॥२॥
ਸਹਜਿ ਸਾਲਾਹੀ ਸਦਾ ਸਦਾ ਸਹਜਿ ਸਮਾਧਿ ਲਗਾਇ ॥
ईश्वरको महिमा सधैँ सहजै गर्नुपर्छ र समाधि सहजै गर्नुपर्छ।
ਸਹਜੇ ਹੀ ਗੁਣ ਊਚਰੈ ਭਗਤਿ ਕਰੇ ਲਿਵ ਲਾਇ ॥
कसैले केवल भगवान् को महिमा गर्नुपर्छ र सुरती लगाएर भगवानको पूजा गर्नुपर्छ।
ਸਬਦੇ ਹੀ ਹਰਿ ਮਨਿ ਵਸੈ ਰਸਨਾ ਹਰਿ ਰਸੁ ਖਾਇ ॥੩॥
शब्दको माध्यमबाट, भगवान दिमागमा आउँछन् र रसनले हरि-रस पिउँछ॥३॥
ਸਹਜੇ ਕਾਲੁ ਵਿਡਾਰਿਆ ਸਚ ਸਰਣਾਈ ਪਾਇ ॥
सत्यको शरणमा आउने जीव स्वतः मृत्युको डरबाट मुक्त हुन्छ।
ਸਹਜੇ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਮਨਿ ਵਸਿਆ ਸਚੀ ਕਾਰ ਕਮਾਇ ॥
यदि जीवले जीवनको साँचो गरिमा कमाउँछ भने, भगवान् को नाम सजिलैसँग उसको मनमा टाँसिन्छ।
ਸੇ ਵਡਭਾਗੀ ਜਿਨੀ ਪਾਇਆ ਸਹਜੇ ਰਹੇ ਸਮਾਇ ॥੪॥
ती प्राणीहरू धेरै भाग्यशाली हुन्छन्, जसले भगवानलाई पाए र सजिलैसँग त्यो हरिको नाममा लीन हुन्छन्॥४॥
ਮਾਇਆ ਵਿਚਿ ਸਹਜੁ ਨ ਊਪਜੈ ਮਾਇਆ ਦੂਜੈ ਭਾਇ ॥
मायामा लिप्त हुनुले कहिल्यै अन्तर्ज्ञान प्राप्त गर्न सक्दैन, किनभने मायाले द्वैतता बढाउँछ।
ਮਨਮੁਖ ਕਰਮ ਕਮਾਵਣੇ ਹਉਮੈ ਜਲੈ ਜਲਾਇ ॥
मोहित प्राणीहरूले धार्मिक संस्कारहरू गर्न सक्छन्, तर अहंकारले तिनीहरूलाई जलाउँछ।
ਜੰਮਣੁ ਮਰਣੁ ਨ ਚੂਕਈ ਫਿਰਿ ਫਿਰਿ ਆਵੈ ਜਾਇ ॥੫॥
तिनीहरू जन्म र मृत्युको चक्रबाट कहिल्यै निवृत्त हुँदैनन् तर फेरि पुनर्जन्म लिन्छन् र मृत्यु प्राप्त गर्छन्।॥५॥
ਤ੍ਰਿਹੁ ਗੁਣਾ ਵਿਚਿ ਸਹਜੁ ਨ ਪਾਈਐ ਤ੍ਰੈ ਗੁਣ ਭਰਮਿ ਭੁਲਾਇ ॥
जबसम्म प्राणीको मन मायाका तिन गुणहरू-रजस, तमस, सतमा लीन हुन्छ-यसले सहज प्राप्त गर्न सक्दैन; तिन गुणहरूले भ्रम उत्पन्न गर्दछ।
ਪੜੀਐ ਗੁਣੀਐ ਕਿਆ ਕਥੀਐ ਜਾ ਮੁੰਢਹੁ ਘੁਥਾ ਜਾਇ ॥
यदि उसले संसारको उत्पत्ति (प्रभु) बिर्सेको छ भने यस्तो जीवलाई पढेर, लेखेर र बोलेर के फाइदा हुन्छ?
ਚਉਥੇ ਪਦ ਮਹਿ ਸਹਜੁ ਹੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਲੈ ਪਾਇ ॥੬॥
वास्तवमा, सहज सुखा चौथो स्थानमा उपलब्ध छ, जुन केवल गुरुमुखको हातमा छ ।॥६॥
ਨਿਰਗੁਣ ਨਾਮੁ ਨਿਧਾਨੁ ਹੈ ਸਹਜੇ ਸੋਝੀ ਹੋਇ ॥
निर्गुण प्रभुको नाम एउटा अमूल्य खजाना हो। यो केवल सहज अवस्थामा हुन्छ कि मानिस यसलाई जान्दछ।
ਗੁਣਵੰਤੀ ਸਾਲਾਹਿਆ ਸਚੇ ਸਚੀ ਸੋਇ ॥
केवल सद्गुणी प्राणीहरूले मात्र भगवानको महिमा गर्छन्। जसले भगवानको महिमा गर्दछ ऊ साँचो अनुग्रह भएको बन्छ।
ਭੁਲਿਆ ਸਹਜਿ ਮਿਲਾਇਸੀ ਸਬਦਿ ਮਿਲਾਵਾ ਹੋਇ ॥੭॥
भगवान् ले सहजको माध्यमबाट बिर्सिएका प्राणीहरूलाई पनि आफूसँग मिलाउँछन्। यो मिलन शब्दको माध्यमबाट हुन्छ॥७ ॥
ਬਿਨੁ ਸਹਜੈ ਸਭੁ ਅੰਧੁ ਹੈ ਮਾਇਆ ਮੋਹੁ ਗੁਬਾਰੁ ॥
सहज ज्ञान बिना, सारा संसार ज्ञानबाट वञ्चित छ। मोह-मायाको प्रेम पूर्णतया अँध्यारो छ।
ਸਹਜੇ ਹੀ ਸੋਝੀ ਪਈ ਸਚੈ ਸਬਦਿ ਅਪਾਰਿ ॥
अतुलनीय रूपमा सत्य शब्द सहज ज्ञानको माध्यमबाट बुझिन्छ।
ਆਪੇ ਬਖਸਿ ਮਿਲਾਇਅਨੁ ਪੂਰੇ ਗੁਰ ਕਰਤਾਰਿ ॥੮॥
सिद्ध गुरु, कर्तार, क्षमा गर्छन् र आफूसँग मिसिन्छन्। ॥८ ॥
ਸਹਜੇ ਅਦਿਸਟੁ ਪਛਾਣੀਐ ਨਿਰਭਉ ਜੋਤਿ ਨਿਰੰਕਾਰੁ ॥
जिज्ञासु जीवले त्यो अदृश्य, निडर, निरंकुश प्रकाश भगवान् लाई सहजवृत्तिबाट चिन्छ।
ਸਭਨਾ ਜੀਆ ਕਾ ਇਕੁ ਦਾਤਾ ਜੋਤੀ ਜੋਤਿ ਮਿਲਾਵਣਹਾਰੁ ॥
दाता सबै जीवित प्राणीहरूको एकमात्र पालनकर्ता हो। यसले सबैको प्रकाशलाई आफ्नै प्रकाशसँग मर्ज गर्न सक्षम छ।
ਪੂਰੈ ਸਬਦਿ ਸਲਾਹੀਐ ਜਿਸ ਦਾ ਅੰਤੁ ਨ ਪਾਰਾਵਾਰੁ ॥੯॥
पूर्ण शब्दका साथ, परम भगवानको महिमा गर्नुहोस् जसको कुनै अन्त्य वा सीमा छैन वा समुद्र जस्तै असीमित छ॥९॥
ਗਿਆਨੀਆ ਕਾ ਧਨੁ ਨਾਮੁ ਹੈ ਸਹਜਿ ਕਰਹਿ ਵਾਪਾਰੁ ॥
भगवान् को नाम ज्ञानीहरूको धन हो। उनी सहजै रहँदा नामको व्यापार गर्छन्।
ਅਨਦਿਨੁ ਲਾਹਾ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਲੈਨਿ ਅਖੁਟ ਭਰੇ ਭੰਡਾਰ ॥
उनीहरूले दिन-रात हरि नामको रूपमा लाभहरू प्राप्त गर्छन् र तिनीहरूका पसलहरू नामले भरिएका हुन्छन् र कहिल्यै समाप्त हुँदैनन्।
ਨਾਨਕ ਤੋਟਿ ਨ ਆਵਈ ਦੀਏ ਦੇਵਣਹਾਰਿ ॥੧੦॥੬॥੨੩॥
हे नानक! यी खजानाहरू नाम दिने प्रभु आफैले उनीहरूलाई दिएका छन् र यी खजानाहरूको कुनै कमी छै॥१०॥६॥२३॥