Page 1324
ਰਾਮ ਨਾਮ ਤੁਲਿ ਅਉਰੁ ਨ ਉਪਮਾ ਜਨ ਨਾਨਕ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰੀਜੈ ॥੮॥੧॥
ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ନାମ ତୁଲ୍ୟ ଅନ୍ୟ କୌଣସି ଉପମା ନାହିଁ, ନାନକଙ୍କ ପ୍ରତି ତାହାଙ୍କ କୃପା ହେଉଥାଉ||8||1||
ਕਲਿਆਨ ਮਹਲਾ ੪ ॥
କଲ୍ୟାଣ ମହଲା 5॥
ਰਾਮ ਗੁਰੁ ਪਾਰਸੁ ਪਰਸੁ ਕਰੀਜੈ ॥
ହେ ପରମେଶ୍ଵର! ଗୁରୁ ରୂପୀ ପାରସକୁ ସ୍ପର୍ଶ କରାଇ ଦିଅ,
ਹਮ ਨਿਰਗੁਣੀ ਮਨੂਰ ਅਤਿ ਫੀਕੇ ਮਿਲਿ ਸਤਿਗੁਰ ਪਾਰਸੁ ਕੀਜੈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଆମ ଭଳି ଜୀବ ଗୁଣବିହୀନ ଏବଂ ଲୁହା ଭଳି ମନ୍ଦ ଅଟେ, ଗୁରୁ ପାରସ ସହିତ ମିଶାଇ ଆମେ ମଧ୍ୟ ଗୁଣବାନ ବନିଯିବୁ॥1॥ରୁହ॥
ਸੁਰਗ ਮੁਕਤਿ ਬੈਕੁੰਠ ਸਭਿ ਬਾਂਛਹਿ ਨਿਤਿ ਆਸਾ ਆਸ ਕਰੀਜੈ ॥
ସଂସାରର ସବୁ ବ୍ୟକ୍ତି ସ୍ଵର୍ଗ, ମୁକ୍ତି ଏବଂ ବୈକୁଣ୍ଠର କାମନା ନେଇ ନିତ୍ୟ ଆଶା କରିଥାଏ।
ਹਰਿ ਦਰਸਨ ਕੇ ਜਨ ਮੁਕਤਿ ਨ ਮਾਂਗਹਿ ਮਿਲਿ ਦਰਸਨ ਤ੍ਰਿਪਤਿ ਮਨੁ ਧੀਜੈ ॥੧॥
ପରନ୍ତୁ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ଦର୍ଶନ ଅଭିଳାଷୀ ମୁକ୍ତିର ଆକାଂକ୍ଷା କରେନାହିଁ, ଏଣୁ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଦର୍ଶନ ଦ୍ଵାରା ହିଁ ତାହାର ମନକୁ ତୃପ୍ତ ଆସେ ନାହିଁ||1||
ਮਾਇਆ ਮੋਹੁ ਸਬਲੁ ਹੈ ਭਾਰੀ ਮੋਹੁ ਕਾਲਖ ਦਾਗ ਲਗੀਜੈ ॥
ମାୟାର ମୋହ ଶକ୍ତିଶାଳୀ ଅଟେ, ଏହି ମୋହ ପାପୀକୁ କାଳିମାର ଦାଗ ଲଗାଇ ଦେଇଥାଏ।
ਮੇਰੇ ਠਾਕੁਰ ਕੇ ਜਨ ਅਲਿਪਤ ਹੈ ਮੁਕਤੇ ਜਿਉ ਮੁਰਗਾਈ ਪੰਕੁ ਨ ਭੀਜੈ ॥੨॥
ମୋର ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ଭକ୍ତ ମୋହ-ମାୟା ଠାରୁ ନିର୍ଲିପ୍ତ ଏବଂ ମୁକ୍ତ ଅଟନ୍ତି, ଯେପରି ଜଳରେ ପାର ହେବ ସମୟରେ ହଂସର ପର ଭିଜେ ନାହିଁ||2||
ਚੰਦਨ ਵਾਸੁ ਭੁਇਅੰਗਮ ਵੇੜੀ ਕਿਵ ਮਿਲੀਐ ਚੰਦਨੁ ਲੀਜੈ ॥
ଚନ୍ଦନର ମହକ ସର୍ପ ଦ୍ଵାରା ଘେରି ରହିଥାଏ, କିପରି ଚନ୍ଦନ ହାସଲ କରାଯାଇ ପାରିବ?
ਕਾਢਿ ਖੜਗੁ ਗੁਰ ਗਿਆਨੁ ਕਰਾਰਾ ਬਿਖੁ ਛੇਦਿ ਛੇਦਿ ਰਸੁ ਪੀਜੈ ॥੩॥
ଗୁରୁ ଜ୍ଞାନ ରୂପୀ ଭାରି ଖଡ୍ଗ ନେଇ ବିକାରକୁ ନଷ୍ଟ କରି ହରିନାମ ଅମୃତର ପାନ କରାଯାଇ ପାରିବ||3||
ਆਨਿ ਆਨਿ ਸਮਧਾ ਬਹੁ ਕੀਨੀ ਪਲੁ ਬੈਸੰਤਰ ਭਸਮ ਕਰੀਜੈ ॥
ଅନେକ ପ୍ରକାରର କାଠ ଏକାଠି କରା ଯାଇଛି, କିନ୍ତୁ ଅଗ୍ନି ଏକ କ୍ଷଣରେ ପାଉଁଶ ବନାଇ ଦେଇଥାଏ।
ਮਹਾ ਉਗ੍ਰ ਪਾਪ ਸਾਕਤ ਨਰ ਕੀਨੇ ਮਿਲਿ ਸਾਧੂ ਲੂਕੀ ਦੀਜੈ ॥੪॥
ମାୟାବୀ ମନୁଷ୍ୟ ମହା ପାପ କରିଥାଏ, ସାଧୁ ପୁରୁଷଙ୍କ ସହିତ ମିଶି ଏହି ପାପକୁ ଜ୍ଞାନର ଅଗ୍ନି ଦ୍ଵାରା ଜଳାଇ ଦିଆଯାଇ ପାରେ||4||
ਸਾਧੂ ਸਾਧ ਸਾਧ ਜਨ ਨੀਕੇ ਜਿਨ ਅੰਤਰਿ ਨਾਮੁ ਧਰੀਜੈ ॥
ସାଧୁ ପୁରୁଷ ଉତ୍ତମ ଅଟନ୍ତି, ଯାହାର ଅନ୍ତର୍ମନରେ ହରିନାମ ଅବସ୍ଥିତ ହୋଇଥାଏ।
ਪਰਸ ਨਿਪਰਸੁ ਭਏ ਸਾਧੂ ਜਨ ਜਨੁ ਹਰਿ ਭਗਵਾਨੁ ਦਿਖੀਜੈ ॥੫॥
ସାଧୁ ପୁରୁଷଙ୍କ ସହିତ ସାକ୍ଷାତ କରିବା ଭଗବାନଙ୍କ ଦର୍ଶନ କରିବା ସମାନ ଅଟେ||5||
ਸਾਕਤ ਸੂਤੁ ਬਹੁ ਗੁਰਝੀ ਭਰਿਆ ਕਿਉ ਕਰਿ ਤਾਨੁ ਤਨੀਜੈ ॥
ମାୟାବୀ ମନୁଷ୍ୟର ଜୀବନ ଡୋରୀ ବହୁତ ସମସ୍ୟାରେ ଭରି ରହିଥାଏ, ତାହା କିପରି ବୁଣା ଯାଇ ପାରିବ।
ਤੰਤੁ ਸੂਤੁ ਕਿਛੁ ਨਿਕਸੈ ਨਾਹੀ ਸਾਕਤ ਸੰਗੁ ਨ ਕੀਜੈ ॥੬॥
ଏପରି ସମସ୍ୟା ବହୁଳ ଜୀବନ ଡୋର ଉପଯୋଗ ହୋଇପାରେ ନାହିଁ, ଏଣୁ ମାୟାବୀ ମନୁଷ୍ୟର ସଙ୍ଗତ କରିବା ଉଚିତ ନୁହେଁ||6||
ਸਤਿਗੁਰ ਸਾਧਸੰਗਤਿ ਹੈ ਨੀਕੀ ਮਿਲਿ ਸੰਗਤਿ ਰਾਮੁ ਰਵੀਜੈ ॥
ସଦଗୁରୁଙ୍କ ସଙ୍ଗତ ସବୁଠାରୁ ଉତ୍ତମ ଅଟେ, ଗୁରୁଙ୍କ ସଙ୍ଗତରେ ପ୍ରତି କ୍ଷଣରେ ରାମଙ୍କ ସ୍ମରଣ ହୋଇଥାଏ।
ਅੰਤਰਿ ਰਤਨ ਜਵੇਹਰ ਮਾਣਕ ਗੁਰ ਕਿਰਪਾ ਤੇ ਲੀਜੈ ॥੭॥
ହରିନାମ ରୂପୀ ଅମୂଲ୍ୟ ରତ୍ନ, ମାଣିକ୍ୟ ଅନ୍ତର୍ମନରେ ହିଁ ଥାଏ, ଯାହାଙ୍କୁ ଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରାଯାଇ ପାରେ||7||
ਮੇਰਾ ਠਾਕੁਰੁ ਵਡਾ ਵਡਾ ਹੈ ਸੁਆਮੀ ਹਮ ਕਿਉ ਕਰਿ ਮਿਲਹ ਮਿਲੀਜੈ ॥
ମୋର ମାଲିକ ବଡ ଅଟନ୍ତି, ମହାନ ଅଟନ୍ତି, ଆମେ କିପରି ତାହାଙ୍କ ସହିତ ମିଳନ କରି ପାରିବା?
ਨਾਨਕ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਏ ਗੁਰੁ ਪੂਰਾ ਜਨ ਕਉ ਪੂਰਨੁ ਦੀਜੈ ॥੮॥੨॥
ନାନକ କହନ୍ତି ଯେ ପୂର୍ଣ୍ଣ ଗୁରୁ ହିଁ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ସହିତ ମିଳନ କରାଇ ସେବକକୁ ପୂର୍ଣ୍ଣତା ପ୍ରଦାନ କରିଥାନ୍ତି||8||2||
ਕਲਿਆਨੁ ਮਹਲਾ ੪ ॥
କଲ୍ୟାଣ ମହଲା 5॥
ਰਾਮਾ ਰਮ ਰਾਮੋ ਰਾਮੁ ਰਵੀਜੈ ॥
ସୃଷ୍ଟିର ପ୍ରତି କୋଣରେ ପରମାତ୍ମା ବିଦ୍ୟମାନ ଅଛନ୍ତି, କେବଳ ତାହାଙ୍କ ହିଁ ଭଜନ କର।
ਸਾਧੂ ਸਾਧ ਸਾਧ ਜਨ ਨੀਕੇ ਮਿਲਿ ਸਾਧੂ ਹਰਿ ਰੰਗੁ ਕੀਜੈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ସାଧୁ ପୁରୁଷ ଉତ୍ତମ ଅଟନ୍ତି, ସାଧୁଙ୍କ ସହିତ ମିଶି ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ସଙ୍କୀର୍ତ୍ତନ କର॥1॥ରୁହ॥
ਜੀਅ ਜੰਤ ਸਭੁ ਜਗੁ ਹੈ ਜੇਤਾ ਮਨੁ ਡੋਲਤ ਡੋਲ ਕਰੀਜੈ ॥
ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ସଂସାରରେ ଯେତେ ଜୀବ ଅଛନ୍ତି, ସବୁଙ୍କ ମନ ବିଚଳିତ ରହିଥାଏ।
ਕ੍ਰਿਪਾ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰਿ ਸਾਧੁ ਮਿਲਾਵਹੁ ਜਗੁ ਥੰਮਨ ਕਉ ਥੰਮੁ ਦੀਜੈ ॥੧॥
ହେ ପ୍ରଭୁ! କୃପା କରି ସାଧୁଙ୍କ ସହିତ ମିଳନ କରାଇ ଦିଅ, ଯିଏ ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ଜଗତକୁ ଆଶ୍ରା ଦେଇଥାନ୍ତି||1||
ਬਸੁਧਾ ਤਲੈ ਤਲੈ ਸਭ ਊਪਰਿ ਮਿਲਿ ਸਾਧੂ ਚਰਨ ਰੁਲੀਜੈ ॥
ଭୂମି ସବୁଙ୍କ ତଳେ ରହିଥାଏ ଏବଂ ମହାପୁରୁଷଙ୍କ ଚରଣ-ଧୂଳି ଦ୍ଵାରା ଶ୍ରେଷ୍ଠ ହୋଇଯାଏ।
ਅਤਿ ਊਤਮ ਅਤਿ ਊਤਮ ਹੋਵਹੁ ਸਭ ਸਿਸਟਿ ਚਰਨ ਤਲ ਦੀਜੈ ॥੨॥
ସବୁଙ୍କ ଠାରୁ ଉତ୍ତମ ବନି ଯାଅ ଏବଂ ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ସୃଷ୍ଟିକୁ ନିଜ ଚରଣ ତଳେ ରଖ||2||
ਗੁਰਮੁਖਿ ਜੋਤਿ ਭਲੀ ਸਿਵ ਨੀਕੀ ਆਨਿ ਪਾਨੀ ਸਕਤਿ ਭਰੀਜੈ ॥
ଗୁରୁମୁଖୀ ଠାରେ ହରିନାମର ଜ୍ୟୋତି ସ୍ଥାପିତ ହୋଇଥାଏ ଏବଂ ମାୟା ମଧ୍ୟ ତାହାଙ୍କ ସେବାରେ ଲୀନ ରହିଥାଏ।
ਮੈਨਦੰਤ ਨਿਕਸੇ ਗੁਰ ਬਚਨੀ ਸਾਰੁ ਚਬਿ ਚਬਿ ਹਰਿ ਰਸੁ ਪੀਜੈ ॥੩॥
ଗୁରୁଙ୍କ ବଚନ ଦ୍ଵାରା ମହମର ଦାନ୍ତ ବାହାରି ଥାଏ, ଏହାଦ୍ୱାରା ଚୋବାଇ ଚୋବାଇ, ଖିଆ ଯାଇପାରେ ଏବଂ ହରିନାମର ପାନ କରାଯାଇ ପାରେ||3||
ਰਾਮ ਨਾਮ ਅਨੁਗ੍ਰਹੁ ਬਹੁ ਕੀਆ ਗੁਰ ਸਾਧੂ ਪੁਰਖ ਮਿਲੀਜੈ ॥
ପରମାତ୍ମାଙ୍କ କୃପା ହେଲେ ସାଧୁ-ପୁରୁଷ ଗୁରୁଙ୍କ ସହିତ ମିଳନ ହୋଇଯାଏ।
ਗੁਨ ਰਾਮ ਨਾਮ ਬਿਸਥੀਰਨ ਕੀਏ ਹਰਿ ਸਗਲ ਭਵਨ ਜਸੁ ਦੀਜੈ ॥੪॥
ଗୁରୁ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ଗୁଣର ପ୍ରସାର କରିଥାନ୍ତି ଏବଂ ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ଲୋକରେ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ଯଶ ପ୍ରଦାନ କରିଥାନ୍ତି||4||
ਸਾਧੂ ਸਾਧ ਸਾਧ ਮਨਿ ਪ੍ਰੀਤਮ ਬਿਨੁ ਦੇਖੇ ਰਹਿ ਨ ਸਕੀਜੈ ॥
ସାଧୁଙ୍କ ମନ ପ୍ରିୟତମଙ୍କ ଠାରେ ଲୀନ ରହିଥାଏ ଏବଂ ତାହାଙ୍କ ଦର୍ଶନ ବିନା ରହି ହୁଏନାହିଁ।
ਜਿਉ ਜਲ ਮੀਨ ਜਲੰ ਜਲ ਪ੍ਰੀਤਿ ਹੈ ਖਿਨੁ ਜਲ ਬਿਨੁ ਫੂਟਿ ਮਰੀਜੈ ॥੫॥
ଯେପରି ଜଳରେ ରହିବା ବାଲା ମାଛର ପ୍ରେମ ଜଳ ସହିତ ହୋଇଥାଏ ଏବଂ ଜଳ ବିନା ପ୍ରାଣ ହିଁ ତ୍ୟାଗ ଦେଇଥାଏ||5||