Page 1272
ਮਨਿ ਫੇਰਤੇ ਹਰਿ ਸੰਗਿ ਸੰਗੀਆ ॥
ଯିଏ ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ସଙ୍ଗୀ ସହିତ ହରିନାମର ମାଳା ଜପିଥାଏ,
ਜਨ ਨਾਨਕ ਪ੍ਰਿਉ ਪ੍ਰੀਤਮੁ ਥੀਆ ॥੨॥੧॥੨੩॥
ହେ ନାନକ! ତାହାଙ୍କୁ ପ୍ରିୟତମ ପ୍ରଭୁ ପ୍ରାଣ ଠାରୁ ମଧ୍ୟ ପ୍ରିୟ ହୋଇଥାନ୍ତି||2||1||23||
ਮਲਾਰ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ମଲାର ମହଲା 5 ॥
ਮਨੁ ਘਨੈ ਭ੍ਰਮੈ ਬਨੈ ॥
ଏହି ମନ ଧନ-ବନରେ ପଥଭ୍ରଷ୍ଟ ରହିଥାଏ,
ਉਮਕਿ ਤਰਸਿ ਚਾਲੈ ॥ ਪ੍ਰਭ ਮਿਲਬੇ ਕੀ ਚਾਹ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଉତ୍ସାହର ସହିତ ଚାଲିଥାଏ, ତାହାକୁ ପ୍ରଭୁ-ମିଳନର ଆକାଂକ୍ଷା ରହିଥାଏ ॥1॥ରୁହ॥
ਤ੍ਰੈ ਗੁਨ ਮਾਈ ਮੋਹਿ ਆਈ ਕਹੰਉ ਬੇਦਨ ਕਾਹਿ ॥੧॥
ତିନି ଗୁଣ ବାଲା ମାୟା ମୋହିତ କରୁଅଛି, ମୁ ନିଜ ପୀଡା କାହାକୁ କହିବି?||1||
ਆਨ ਉਪਾਵ ਸਗਰ ਕੀਏ ਨਹਿ ਦੂਖ ਸਾਕਹਿ ਲਾਹਿ ॥
ଅନ୍ୟ ସବୁ ଉପାୟ ବ୍ୟବହାର କରି ନେଇଛି, କିନ୍ତୁ ଦୁଃଖ ଦୂର ହୋଇ ପାରିନାହିଁ।
ਭਜੁ ਸਰਨਿ ਸਾਧੂ ਨਾਨਕਾ ਮਿਲੁ ਗੁਨ ਗੋਬਿੰਦਹਿ ਗਾਹਿ ॥੨॥੨॥੨੪॥
ହେ ନାନକ! ସାଧୁଙ୍କ ସହିତ ମିଶି ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ଭଜନ ଗାନ କର||2||2||24||
ਮਲਾਰ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ମଲାର ମହଲା 5 ॥
ਪ੍ਰਿਅ ਕੀ ਸੋਭ ਸੁਹਾਵਨੀ ਨੀਕੀ ॥
ପ୍ରିୟତମ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଶୋଭା ସୁନ୍ଦର ଏବଂ ଉତ୍ତମ ଅଟେ।
ਹਾਹਾ ਹੂਹੂ ਗੰਧ੍ਰਬ ਅਪਸਰਾ ਅਨੰਦ ਮੰਗਲ ਰਸ ਗਾਵਨੀ ਨੀਕੀ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଗନ୍ଧର୍ବ ଏବଂ ଶୋଭାର ଅପସରା ପ୍ରଭୁଙ୍କ ମିଠା ଗୁଣ ଗାନ କରିଥାନ୍ତି॥1॥ରୁହ॥
ਧੁਨਿਤ ਲਲਿਤ ਗੁਨਗ੍ਹ ਅਨਿਕ ਭਾਂਤਿ ਬਹੁ ਬਿਧਿ ਰੂਪ ਦਿਖਾਵਨੀ ਨੀਕੀ ॥੧॥
ତାହାଙ୍କ ସୁନ୍ଦର ଶୋଭାର ଅନେକ ପ୍ରକାର ଉତ୍ତମ ଉଚ୍ଚାରଣ କରୁଛନ୍ତି ଏବଂ ନିଜର ସୁନ୍ଦର ରୂପ ଦେଖାଉଛନ୍ତି||1||
ਗਿਰਿ ਤਰ ਥਲ ਜਲ ਭਵਨ ਭਰਪੁਰਿ ਘਟਿ ਘਟਿ ਲਾਲਨ ਛਾਵਨੀ ਨੀਕੀ ॥
ପାହାଡ, ବୃକ୍ଷ, ଜଳ, ଭବନ, ପ୍ରତି ଘଟରେ ବ୍ୟାପ୍ତ ପ୍ରିୟତମ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ପ୍ରଶଂସା ଗାନ କରୁଛନ୍ତି।
ਸਾਧਸੰਗਿ ਰਾਮਈਆ ਰਸੁ ਪਾਇਓ ਨਾਨਕ ਜਾ ਕੈ ਭਾਵਨੀ ਨੀਕੀ ॥੨॥੩॥੨੫॥
ହେ ନାନକ! ଯାହାର ଅନ୍ତର୍ମନରେ ପୂର୍ଣ୍ଣ ଶ୍ରଦ୍ଧା ଭାବନା ଅଛି, ସେ ସାଧୁ-ମହାତ୍ମାଙ୍କ ସହିତ ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ଗୁଣଗାନର ଆନନ୍ଦ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଥାଏ||2||3||25||
ਮਲਾਰ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ମଲାର ମହଲା 5 ॥
ਗੁਰ ਪ੍ਰੀਤਿ ਪਿਆਰੇ ਚਰਨ ਕਮਲ ਰਿਦ ਅੰਤਰਿ ਧਾਰੇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ପ୍ରିୟ ଗୁରୁଙ୍କ ଚରଣ-କମଳକୁ ମନରେ ଧାରଣ କରିଛି॥1॥ରୁହ॥
ਦਰਸੁ ਸਫਲਿਓ ਦਰਸੁ ਪੇਖਿਓ ਗਏ ਕਿਲਬਿਖ ਗਏ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ ଦର୍ଶନ ଫଳଦାୟକ ଅଟେ, ଦର୍ଶନ କରିବା ଦ୍ଵାରା ସବୁ ପାପ ଦୂର ହୋଇଯାଏ ଏବଂ ମନ ନିର୍ମଳ ଏବଂ ଉଜ୍ଜଳ ହୋଇଯାଏ॥1॥
ਮਨ ਨਿਰਮਲ ਉਜੀਆਰੇ ॥੧॥
ଏହି ଅଦ୍ଭୁତ ଲୀଳା ଦେଖି ||1||
ਬਿਸਮ ਬਿਸਮੈ ਬਿਸਮ ਭਈ ॥
ବଡ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହୋଇଥାଏ ଯେ
ਅਘ ਕੋਟਿ ਹਰਤੇ ਨਾਮ ਲਈ ॥
ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ନାମ ନେବା ଦ୍ଵାରା କୋଟି କୋଟି ପାପ ନାଶ ହୋଇଯାଏ।
ਗੁਰ ਚਰਨ ਮਸਤਕੁ ਡਾਰਿ ਪਹੀ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ ଚରଣରେ ମସ୍ତକ ରଖି ଦେଇଛନ୍ତି,
ਪ੍ਰਭ ਏਕ ਤੂੰਹੀ ਏਕ ਤੁਹੀ ॥
ହେ ପ୍ରଭୁ! ଏକ ତୁ ହିଁ ଆମର ରଖୁଆଳ ଅଟୁ, ଏକ ତୁ ହିଁ ଆମର ଆଶ୍ରା ଅଟୁ।
ਭਗਤ ਟੇਕ ਤੁਹਾਰੇ ॥
ଭକ୍ତ ତୁମର ଶରଣରେ ଅଛୁ।
ਜਨ ਨਾਨਕ ਸਰਨਿ ਦੁਆਰੇ ॥੨॥੪॥੨੬॥
ନାନକ କହନ୍ତି ଯେ ଆମେ ତୋର ଦ୍ଵାରରେ ତୋର ଶରଣରେ ଆସିଛୁ||2||4||26||
ਮਲਾਰ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ମଲାର ମହଲା 5 ॥
ਬਰਸੁ ਸਰਸੁ ਆਗਿਆ ॥
ହେ ଗୁରୁ ରୂପୀ ବାଦଲ! ଭଗବାନଙ୍କ ଆଜ୍ଞାରୁ ନାମର ବର୍ଷା କର,
ਹੋਹਿ ਆਨੰਦ ਸਗਲ ਭਾਗ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ସବୁଙ୍କ ଭାଗ୍ୟ ଜାଗ୍ରତ କର ଏବଂ ଆନନ୍ଦ ହିଁ ଆନନ୍ଦ ହେଉ॥1॥ରୁହ॥
ਸੰਤ ਸੰਗੇ ਮਨੁ ਪਰਫੜੈ ਮਿਲਿ ਮੇਘ ਧਰ ਸੁਹਾਗ ॥੧॥
ସନ୍ଥ-ପୁରୁଷଙ୍କ ସହିତ ମନ ଏପରି ଖୁସି ହେଉ, ଯେପରି ଧରିତ୍ରୀ ବାଦଲ ଦେଖି ଖୁସି ହୋଇଥାଏ॥1॥ରୁହ॥
ਘਨਘੋਰ ਪ੍ਰੀਤਿ ਮੋਰ ॥
ଯେଉଁ ବାଦଲର ଧ୍ୱନି ଶୁଣି ମୟୂର ପ୍ରେମ ଜାଗ୍ରତ କରିଥାଏ,
ਚਿਤੁ ਚਾਤ੍ਰਿਕ ਬੂੰਦ ਓਰ ॥
ଚାତକର ମନ ବର୍ଷା ବିନ୍ଦୁ ଦ୍ଵାରା ଆନନ୍ଦମୟ ହୋଇଥାଏ,
ਐਸੋ ਹਰਿ ਸੰਗੇ ਮਨ ਮੋਹ ॥
ସେପରି ହିଁ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ସାଥିରେ ମନ ମୋହିତ ହୋଇଥାଏ।
ਤਿਆਗਿ ਮਾਇਆ ਧੋਹ ॥
ହେ ନାନକ! ମାୟା ଏବଂ ଈର୍ଷା ଦ୍ଵେଷ ତ୍ୟାଗ କରିଛି ଏବଂ
ਮਿਲਿ ਸੰਤ ਨਾਨਕ ਜਾਗਿਆ ॥੨॥੫॥੨੭॥
ସନ୍ଥଙ୍କ ସହିତ ମିଶି ସାବଧାନ ହୋଇ ଯାଇଛି||2||5||27||
ਮਲਾਰ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ମଲାର ମହଲା 5 ॥
ਗੁਨ ਗੋੁਪਾਲ ਗਾਉ ਨੀਤ ॥
ହେ ସଜ୍ଜନ! ନିତ୍ୟ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ଗୁଣଗାନ କର;
ਰਾਮ ਨਾਮ ਧਾਰਿ ਚੀਤ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ମନରେ ରାମ ନାମକୁ ଧାରଣ କର॥1॥ରୁହ॥
ਛੋਡਿ ਮਾਨੁ ਤਜਿ ਗੁਮਾਨੁ ਮਿਲਿ ਸਾਧੂਆ ਕੈ ਸੰਗਿ ॥
ମାନ ଅଭିମାନ ତ୍ୟାଗ କରି ସାଧୁ-ପୁରୁଷଙ୍କ ସହିତ ମିଶି ରୁହ।
ਹਰਿ ਸਿਮਰਿ ਏਕ ਰੰਗਿ ਮਿਟਿ ਜਾਂਹਿ ਦੋਖ ਮੀਤ ॥੧॥
ହେ ମିତ୍ର! ଏକାଗ୍ରଚିତ୍ତ ହୋଇ ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ସ୍ମରଣ କର, ସବୁ ପାପ-ଦୋଷ ଦୂର ହୋଇଯିବ||1||
ਪਾਰਬ੍ਰਹਮ ਭਏ ਦਇਆਲ ॥
ଯେତେବେଳେ ପରଂବ୍ରହ୍ମ ଦୟାଳୁ ହୋଇଥାନ୍ତି, ସେତେବେଳେ
ਬਿਨਸਿ ਗਏ ਬਿਖੈ ਜੰਜਾਲ ॥
ବିକାରର ଜଞ୍ଜାଳ ନଷ୍ଟ ହୋଇଯାଏ।
ਸਾਧ ਜਨਾਂ ਕੈ ਚਰਨ ਲਾਗਿ ॥
ହେ ନାନକ! ସାଧୁଜନଙ୍କ ଚରଣରେ ଲାଗି
ਨਾਨਕ ਗਾਵੈ ਗੋਬਿੰਦ ਨੀਤ ॥੨॥੬॥੨੮॥
ସର୍ବଦା ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ଯଶୋଗାନ କର||2||6||28||
ਮਲਾਰ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ମଲାର ମହଲା 5 ॥
ਘਨੁ ਗਰਜਤ ਗੋਬਿੰਦ ਰੂਪ ॥
ଗୁରୁ ରୂପୀ ବାଦଲ ଈଶ୍ଵରଙ୍କ କୀର୍ତ୍ତି ଗାନ ହେଉଅଛି।
ਗੁਨ ਗਾਵਤ ਸੁਖ ਚੈਨ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଗୁରୁ ଶରଣରେ ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କ ଗୁଣଗାନ କରି ସୁଖ ମିଳିଥାଏ॥1॥ରୁହ॥
ਹਰਿ ਚਰਨ ਸਰਨ ਤਰਨ ਸਾਗਰ ਧੁਨਿ ਅਨਹਤਾ ਰਸ ਬੈਨ ॥੧॥
ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ଚରଣର ସଂସାର-ସାଗରରୁ ପାର କରାଇ ଥାଏ, ମଧୁର ବଚନ ଦ୍ଵାରା ଅନାହତ ଧ୍ୱନି ଗୁଞ୍ଜନ କରିଥାଏ||1||
ਪਥਿਕ ਪਿਆਸ ਚਿਤ ਸਰੋਵਰ ਆਤਮ ਜਲੁ ਲੈਨ ॥
ଯେତେବେଳେ ଜିଜ୍ଞାସୁକୁ ପ୍ରଭୁ ମିଳନର ତୃଷ୍ଣା ଲାଗିଥାଏ, ସେ ନିଜ ଚିତ୍ତ ନାମ -ଜଳର ସରୋବରରେ ଲଗାଇ ଥାଏ।
ਹਰਿ ਦਰਸ ਪ੍ਰੇਮ ਜਨ ਨਾਨਕ ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਪ੍ਰਭ ਦੈਨ ॥੨॥੭॥੨੯॥
ଭକ୍ତକୁ ପ୍ରଭୁ ଦର୍ଶନର ହିଁ ପ୍ରେମ ଅଛି, ନାନକ କହନ୍ତି ଯେ ପ୍ରଭୁ କୃପା କରି ହିଁ ଦର୍ଶନ ଦେଇଥାନ୍ତି||2||7||29||