Page 1073
ਧਨ ਅੰਧੀ ਪਿਰੁ ਚਪਲੁ ਸਿਆਨਾ ॥
ସ୍ତ୍ରୀ ଜ୍ଞାନହୀନ ଅଟେ, କିନ୍ତୁ ପତି ଚତୁର ଓ ବୁଦ୍ଧିମାନ ଅଟେ।
ਪੰਚ ਤਤੁ ਕਾ ਰਚਨੁ ਰਚਾਨਾ ॥
ପରମାତ୍ମା ଏହି ରଚନା ପାଞ୍ଚ ତତ୍ତ୍ଵ ଦ୍ଵାରା ବନାଇଛନ୍ତି,
ਜਿਸੁ ਵਖਰ ਕਉ ਤੁਮ ਆਏ ਹਹੁ ਸੋ ਪਾਇਓ ਸਤਿਗੁਰ ਪਾਸਾ ਹੇ ॥੬॥
ଯେଉଁ ନାମ ରୂପୀ ବସ୍ତୁ ପାଇଁ ତୁମେ ଜଗତକୁ ଆସିଛ, ସେହି ବସ୍ତୁ ସଦଗୁରୁଙ୍କ ଠାରୁ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ||6||
ਧਨ ਕਹੈ ਤੂ ਵਸੁ ਮੈ ਨਾਲੇ ॥
ସ୍ତ୍ରୀ କହିଥାଏ ଯେ ହେ ମୋର ସ୍ଵାମୀ! ତୁମେ ସଦା ମୋର ସାଥିରେ ରହିଛ,
ਪ੍ਰਿਅ ਸੁਖਵਾਸੀ ਬਾਲ ਗੁਪਾਲੇ ॥
ତୁମ ସାଥିରେ ସୁଖରେ ରହିବା ହିଁ ମୋର କୁଟୁମ୍ବ ଅଟେ।
ਤੁਝੈ ਬਿਨਾ ਹਉ ਕਿਤ ਹੀ ਨ ਲੇਖੈ ਵਚਨੁ ਦੇਹਿ ਛੋਡਿ ਨ ਜਾਸਾ ਹੇ ॥੭॥
ତୁମ ବିନା ମୋର କୌଣସି ଅସ୍ତିତ୍ଵ ନାହିଁ, ମୋତେ ବଚନ ଦିଅ ଯେ ତୁମେ ମୋତେ ଛାଡି ଯିବ ନାହିଁ||7||
ਪਿਰਿ ਕਹਿਆ ਹਉ ਹੁਕਮੀ ਬੰਦਾ ॥
ଆତ୍ମା ରୂପୀ ପତି ଶରୀର ରୂପୀ ପତ୍ନୀକୁ ସଚ୍ଚା କଥା କହିଥାଏ ଯେ ସେ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ହକୁମକୁ ପାଳନ କରିବା ବାଲା ଅଟେ,
ਓਹੁ ਭਾਰੋ ਠਾਕੁਰੁ ਜਿਸੁ ਕਾਣਿ ਨ ਛੰਦਾ ॥
ସେ ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ଜଗତର ମାଲିକ ଅଟନ୍ତି, ଯାହାଙ୍କୁ କୌଣସି କଥାର ଚିନ୍ତା ଓ ଭୟ ନଥାଏ।
ਜਿਚਰੁ ਰਾਖੈ ਤਿਚਰੁ ਤੁਮ ਸੰਗਿ ਰਹਣਾ ਜਾ ਸਦੇ ਤ ਊਠਿ ਸਿਧਾਸਾ ਹੇ ॥੮॥
ଯେ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ପ୍ରଭୁ ମୋତେ ରଖିଥିବେ, ମୁଁ ତୋ’ ସାଥିରେ ରହିବାକୁ ପଡିବ, ଯେତେବେଳେ ସେ ମୋତେ ବୋଲାଇବେ, ମୁଁ ଚାଲି ଯିବାକୁ ପଡିବ||8||
ਜਉ ਪ੍ਰਿਅ ਬਚਨ ਕਹੇ ਧਨ ਸਾਚੇ ॥
ଯେତେବେଳେ ପତି ନିଜ ପତ୍ନୀକୁ ଏପରି ସଚ୍ଚା ବଚନ କହିଥାଏ,
ਧਨ ਕਛੂ ਨ ਸਮਝੈ ਚੰਚਲਿ ਕਾਚੇ ॥
ତୁଚ୍ଛ ମତି ବାଲୀ ଚଞ୍ଚଳ ସ୍ତ୍ରୀ କିଛି ମଧ୍ୟ ବୁଝେ ନାହିଁ।
ਬਹੁਰਿ ਬਹੁਰਿ ਪਿਰ ਹੀ ਸੰਗੁ ਮਾਗੈ ਓਹੁ ਬਾਤ ਜਾਨੈ ਕਰਿ ਹਾਸਾ ਹੇ ॥੯॥
ସେ ବାରମ୍ବାର ପ୍ରିୟଙ୍କ ସଙ୍ଗ ହିଁ ମାଗିଥାଏ; ନିଜ ପତିଙ୍କ କଥାକୁ ବ୍ୟଙ୍ଗ ହିଁ ଭାବିଥାଏ||9||
ਆਈ ਆਗਿਆ ਪਿਰਹੁ ਬੁਲਾਇਆ ॥
ଯେତେବେଳେ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଆଜ୍ଞା ଆସିଥାଏ, ପତି ଚାଲିଯାଏ,
ਨਾ ਧਨ ਪੁਛੀ ਨ ਮਤਾ ਪਕਾਇਆ ॥
ପତି ନା ନିଜ ପତ୍ନୀକୁ ପଚାରି ଥାଏ ଆଉ ନା ତାହା ସାଥିରେ କିଛି ପରାମର୍ଶ କରିଥାଏ।
ਊਠਿ ਸਿਧਾਇਓ ਛੂਟਰਿ ਮਾਟੀ ਦੇਖੁ ਨਾਨਕ ਮਿਥਨ ਮੋਹਾਸਾ ਹੇ ॥੧੦॥
ପତି ଉଠି ଚାଲିଯାଏ ଏବଂ ବିଧବା ପତ୍ନୀ ମାଟି ହୋଇଯାଏ||10||
ਰੇ ਮਨ ਲੋਭੀ ਸੁਣਿ ਮਨ ਮੇਰੇ ॥
ହେ ନାନକ! ଏହି ସତ୍ୟକୁ ଦେଖ, ମାୟାର ପ୍ରସାର ମିଥ୍ୟା ଅଟେ
ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵਿ ਦਿਨੁ ਰਾਤਿ ਸਦੇਰੇ ॥
ହେ ଲୋଭୀ ମନ! ଧ୍ୟାନପୂର୍ବକ ଶୁଣ;
ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਪਚਿ ਮੂਏ ਸਾਕਤ ਨਿਗੁਰੇ ਗਲਿ ਜਮ ਫਾਸਾ ਹੇ ॥੧੧॥
ଦିନ-ରାତି ସର୍ବଦା ସଦଗୁରୁଙ୍କ ସେବା କର,||11||
ਮਨਮੁਖਿ ਆਵੈ ਮਨਮੁਖਿ ਜਾਵੈ ॥
ସଦଗୁରୁଙ୍କ ବିନା ପଦାର୍ଥବାଦୀ ଜୀବ ସଢି ମରିଯାଇ ଥାଏ ଏବଂ ସେହି ଅଗୁରୁର ଗଳାରେ ଯମର ଫନ୍ଦା ପଡିଥାଏ॥11॥
ਮਨਮੁਖਿ ਫਿਰਿ ਫਿਰਿ ਚੋਟਾ ਖਾਵੈ ॥
ମନମୁଖୀ ଜୀବ ଜନ୍ମ ହୋଇ ମରିଥାଏ ଏବଂ ତାହାକୁ ବାରମ୍ବାର ଯମର ଚୋଟ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ।
ਜਿਤਨੇ ਨਰਕ ਸੇ ਮਨਮੁਖਿ ਭੋਗੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਲੇਪੁ ਨ ਮਾਸਾ ਹੇ ॥੧੨॥
ମନମୁଖୀ ସମସ୍ତ ନର୍କ ଭୋଗ କରିଥାଏ, କିନ୍ତୁ ଗୁରୁମୁଖୀକୁ ତିଳେମାତ୍ର ଦୁଃଖ ପ୍ରଭାବିତ କରେନାହିଁ||12||
ਗੁਰਮੁਖਿ ਸੋਇ ਜਿ ਹਰਿ ਜੀਉ ਭਾਇਆ ॥
ବାସ୍ତବରେ ଗୁରୁମୁଖୀ ସେ ହିଁ ଅଟେ, ଯିଏ ଭଗବାନଙ୍କୁ ଭଲ ଲାଗିଥାଏ।
ਤਿਸੁ ਕਉਣੁ ਮਿਟਾਵੈ ਜਿ ਪ੍ਰਭਿ ਪਹਿਰਾਇਆ ॥
ଯାହାକୁ ପ୍ରଭୁ ଯଶ ପ୍ରଦାନ କରିଛନ୍ତି, ତାହାର ଶୋଭା କିଏ ଦୂର କରି ପାରିବ?॥
ਸਦਾ ਅਨੰਦੁ ਕਰੇ ਆਨੰਦੀ ਜਿਸੁ ਸਿਰਪਾਉ ਪਇਆ ਗਲਿ ਖਾਸਾ ਹੇ ॥੧੩॥
ଯାହାର ଗଳାରେ ପରମାତ୍ମା ସମ୍ମାନର ଚିହ୍ନ ପିନ୍ଧାଇଛନ୍ତି, ସେ ହିଁ ସଦା ପରମାନନ୍ଦରେ ଲୀନ ରହିଥାଏ||13||
ਹਉ ਬਲਿਹਾਰੀ ਸਤਿਗੁਰ ਪੂਰੇ ॥
ମୁଁ ପୂର୍ଣ୍ଣ ସଦଗୁରୁଙ୍କ ସହିତ ସମର୍ପିତ ଯାଇଥାଏ।
ਸਰਣਿ ਕੇ ਦਾਤੇ ਬਚਨ ਕੇ ਸੂਰੇ ॥
ହେ ଶରଣ ଦାତା! ବଚନର ସୁରବୀର ସଦଗୁରୁ!
ਐਸਾ ਪ੍ਰਭੁ ਮਿਲਿਆ ਸੁਖਦਾਤਾ ਵਿਛੁੜਿ ਨ ਕਤ ਹੀ ਜਾਸਾ ਹੇ ॥੧੪॥
ତୋର ଦୟାରୁ ମୋତେ ସୁଖ ଦେବା ବାଲା ଏପରି ପ୍ରଭୁ ମିଲିଛନ୍ତି, ଯାହାଠାରୁ ବିଚ୍ଛେଦ ହୋଇ ମୁଁ କେଉଁଠିକୁ ଯାଏ ନାହିଁ||14||
ਗੁਣ ਨਿਧਾਨ ਕਿਛੁ ਕੀਮ ਨ ਪਾਈ ॥
ସେହି ଗୁଣାନିଧାନ ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କ ମହିମାର ମୂଲ୍ୟ ଅଙ୍କା ଯାଇ ପାରିବ ନାହିଁ,
ਘਟਿ ਘਟਿ ਪੂਰਿ ਰਹਿਓ ਸਭ ਠਾਈ ॥
ସେ ପ୍ରତି ଜୀବଙ୍କ ଠାରେ ରମଣ କରିଥାନ୍ତି।
ਨਾਨਕ ਸਰਣਿ ਦੀਨ ਦੁਖ ਭੰਜਨ ਹਉ ਰੇਣ ਤੇਰੇ ਜੋ ਦਾਸਾ ਹੇ ॥੧੫॥੧॥੨॥
ନାନକ ଦୀନର ଦୁଃଖ ନାଶ କରିବା ବାଲା ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ଶରଣରେ ଅଛନ୍ତି ଏବଂ ପ୍ରାର୍ଥନା କରନ୍ତି ଯେ ହେ ପ୍ରଭୁ! ମୁଁ ତୋର ଦାସର ଦାସର ଚରଣ ଧୂଳି ବନି ରହିବି||15||1||2||
ਮਾਰੂ ਸੋਲਹੇ ਮਹਲਾ ੫
ମାରୁ ଷୋହଳ ମହଲା 5
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ଈଶ୍ଵର ଏକ ଅଟନ୍ତି, ଯାହାଙ୍କୁ ସଦଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରାଯାଇ ପାରେ।
ਕਰੈ ਅਨੰਦੁ ਅਨੰਦੀ ਮੇਰਾ ॥
ମୋର ପ୍ରଭୁ ସଦା ଆନନ୍ଦ କରିଥାନ୍ତି,=
ਘਟਿ ਘਟਿ ਪੂਰਨੁ ਸਿਰ ਸਿਰਹਿ ਨਿਬੇਰਾ ॥
ସେ ପ୍ରତି ଜୀବ ଠାରେ ବ୍ୟାପ୍ତ ଅଛନ୍ତି ଆଉ ପ୍ରତ୍ୟେକ ଜୀବର କର୍ମ ଅନୁସାରେ ନିଷ୍ପତି ନେଇଥାନ୍ତି।
ਸਿਰਿ ਸਾਹਾ ਕੈ ਸਚਾ ਸਾਹਿਬੁ ਅਵਰੁ ਨਾਹੀ ਕੋ ਦੂਜਾ ਹੇ ॥੧॥
ସେହି ସତ୍ୟସ୍ଵରୂପ ପରମେଶ୍ଵର ବାଦଶାହଙ୍କ ଠାରୁ ମଧ୍ୟ ବଡ ବାଦଶାହ ଅଟନ୍ତି ଏବଂ ତାହାଙ୍କ ବିନା ଆଉ କେହି ବଡ ନାହାନ୍ତି||1||
ਹਰਖਵੰਤ ਆਨੰਤ ਦਇਆਲਾ ॥
ଆନନ୍ଦିତ ହୃଦୟ, ଅନନ୍ତ ଏବଂ ଦୟାଳୁ
ਪ੍ਰਗਟਿ ਰਹਿਓ ਪ੍ਰਭੁ ਸਰਬ ਉਜਾਲਾ ॥
ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଜ୍ୟୋତିର ପ୍ରକାଶ ସବୁଙ୍କ ଠାରେ ପ୍ରକଟ ଅଛି।
ਰੂਪ ਕਰੇ ਕਰਿ ਵੇਖੈ ਵਿਗਸੈ ਆਪੇ ਹੀ ਆਪਿ ਪੂਜਾ ਹੇ ॥੨॥
ସେ ନିଜର ଅନେକ ରୂପ ଜାତ କରି ତାହା ଦେଖି ପ୍ରସନ୍ନ ହୋଇଥାଏ ଏବଂ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ପୂଜାରୀ ରୂପରେ ନିଜର ପୂଜା କରିଥାଏ||2||
ਆਪੇ ਕੁਦਰਤਿ ਕਰੇ ਵੀਚਾਰਾ ॥
ସେ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ବିଚାର କରି ପ୍ରକୃତି ରଚନା କରିଥାନ୍ତି ଏବଂ
ਆਪੇ ਹੀ ਸਚੁ ਕਰੇ ਪਸਾਰਾ ॥
ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ଜଗତ ପ୍ରସାର କରିଥାନ୍ତି।
ਆਪੇ ਖੇਲ ਖਿਲਾਵੈ ਦਿਨੁ ਰਾਤੀ ਆਪੇ ਸੁਣਿ ਸੁਣਿ ਭੀਜਾ ਹੇ ॥੩॥
ସେ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ଜୀବକୁ ଦିନ-ରାତି ଖେଳ ଖେଳାଇ ଥାଆନ୍ତି ଏବଂ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ନିଜ ଯଶ ଶୁଣି ପ୍ରସନ୍ନ ହୋଇଥାନ୍ତି||3||
ਸਾਚਾ ਤਖਤੁ ਸਚੀ ਪਾਤਿਸਾਹੀ ॥
ତାହାଙ୍କ ସିଂହାସନ ସଦା ଅଟଳ ଅଟେ ଏବଂ ତାହାଙ୍କ ରାଜତ୍ଵ ମଧ୍ୟ ସଚ୍ଚା ଅଟେ।
ਸਚੁ ਖਜੀਨਾ ਸਾਚਾ ਸਾਹੀ ॥
ତାହାଙ୍କ ଖଜଣା ସତ୍ୟ ଅଟେ ଆଉ ସେ ହିଁ ସଚ୍ଚା ଶାହ ଅଟନ୍ତି।