Page 1046
ਏਕੋ ਅਮਰੁ ਏਕਾ ਪਤਿਸਾਹੀ ਜੁਗੁ ਜੁਗੁ ਸਿਰਿ ਕਾਰ ਬਣਾਈ ਹੇ ॥੧॥
କେବଳ ତାହାଙ୍କ ହୁକୁମ ହିଁ ସବୁଙ୍କ ଉପରେ ଚାଲିଥାଏ||1||
ਸੋ ਜਨੁ ਨਿਰਮਲੁ ਜਿਨਿ ਆਪੁ ਪਛਾਤਾ ॥
ସେହି ଜୀବ ନିର୍ମଳ ଅଟେ, ଯିଏ ନିଜକୁ ଜାଣିନିଏ ଏବଂ
ਆਪੇ ਆਇ ਮਿਲਿਆ ਸੁਖਦਾਤਾ ॥
ସୁଖଦାତା ଈଶ୍ଵର ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ତାହାଙ୍କ ସହିତ ମିଳନ କରିଥାନ୍ତି।
ਰਸਨਾ ਸਬਦਿ ਰਤੀ ਗੁਣ ਗਾਵੈ ਦਰਿ ਸਾਚੈ ਪਤਿ ਪਾਈ ਹੇ ॥੨॥
ତାହାର ଜିହ୍ଵା ଶବ୍ଦରେ ଲୀନ ରହି ତାହାଙ୍କ ଗୁଣଗାନ କରିଥାଏ ଏବଂ ସତ୍ୟର ଦ୍ଵାରରେ ଶୋଭା ପ୍ରାପ୍ତ କରିଥାଏ||2||
ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਾਮਿ ਮਿਲੈ ਵਡਿਆਈ ॥
ଗୁରୁମୁଖୀକୁ ନାମ ସ୍ମରଣ ଦ୍ଵାରା ବଡିମା ମିଳିଥାଏ, କିନ୍ତୁ
ਮਨਮੁਖਿ ਨਿੰਦਕਿ ਪਤਿ ਗਵਾਈ ॥
ନିନ୍ଦୁକ ମନମୁଖୀ ଜୀବ ନିଜର ପ୍ରତିଷ୍ଠା ହରାଇ ଦେଇଥାଏ।
ਨਾਮਿ ਰਤੇ ਪਰਮ ਹੰਸ ਬੈਰਾਗੀ ਨਿਜ ਘਰਿ ਤਾੜੀ ਲਾਈ ਹੇ ॥੩॥
ନାମରେ ଲୀନ ଥିବା ବୈରାଗୀ ପୁରୁଷ ପରମହଂସ ଅଟନ୍ତି ଏବଂ ସେ ନିଜର ସଚ୍ଚା ଘରେ ହିଁ ସମାଧି ଲଗାଇଥାନ୍ତି||3||
ਸਬਦਿ ਮਰੈ ਸੋਈ ਜਨੁ ਪੂਰਾ ॥
ସେହି ମନୁଷ୍ୟ ପୂର୍ଣ୍ଣ ଅଟେ, ଯିଏ ଶବ୍ଦ ଦ୍ଵାରା ନିଜର ଅହଂକୁ ଦୂର କରି ଦେଇଥାଏ,
ਸਤਿਗੁਰੁ ਆਖਿ ਸੁਣਾਏ ਸੂਰਾ ॥
ସୁରବୀର ସଦଗୁରୁ ଏହି ସତ୍ୟ ଶୁଣାଇ ଥାଆନ୍ତି।
ਕਾਇਆ ਅੰਦਰਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਸਰੁ ਸਾਚਾ ਮਨੁ ਪੀਵੈ ਭਾਇ ਸੁਭਾਈ ਹੇ ॥੪॥
ଶରୀରରେ ନାମାମୃତର ସଚ୍ଚା ଅଛି ଏବଂ ମନ ବଡ ପ୍ରେମ ଓ ଶ୍ରଦ୍ଧା ଦ୍ଵାରା ତାହାକୁ ପାନ କରିଥାଏ||4||
ਪੜਿ ਪੰਡਿਤੁ ਅਵਰਾ ਸਮਝਾਏ ॥
ପଣ୍ଡିତ ଧର୍ମଗ୍ରନ୍ଥର ଅଧ୍ୟୟନ କରି ଅନ୍ୟକୁ ବୁଝାଇ ଥାଏ, କିନ୍ତୁ
ਘਰ ਜਲਤੇ ਕੀ ਖਬਰਿ ਨ ਪਾਏ ॥
ତୃଷ୍ଣାଗ୍ନିରେ ଜଳି ରହି ତାହାକୁ ନିଜ ହୃଦୟ ଘର ବିଷୟରେ କୌଣସି ଜ୍ଞାନ ହୋଇ ନଥାଏ।
ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਸੇਵੇ ਨਾਮੁ ਨ ਪਾਈਐ ਪੜਿ ਥਾਕੇ ਸਾਂਤਿ ਨ ਆਈ ਹੇ ॥੫॥
ସଦଗୁରୁଙ୍କ ସେବା ବିନା ନାମ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇ ପାରିବ ନାହିଁ, କିଛି ବ୍ୟକ୍ତି ଗ୍ରନ୍ଥର ଅଧ୍ୟୟନ କରି ଥକି ଯାଇଛନ୍ତି, କିନ୍ତୁ ତାହାର ମନକୁ ଶାନ୍ତି ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇନାହିଁ||5||
ਇਕਿ ਭਸਮ ਲਗਾਇ ਫਿਰਹਿ ਭੇਖਧਾਰੀ ॥
କିଛି ବେଶଧାରୀ ସାଧୁ ଶରୀରରେ ଭସ୍ମ ଲଗାଇ ଏଣେତେଣେ ବୁଲିଥାନ୍ତି,
ਬਿਨੁ ਸਬਦੈ ਹਉਮੈ ਕਿਨਿ ਮਾਰੀ ॥
କିନ୍ତୁ ଶବ୍ଦ ବିନା କିଏ ଅହଂକାରକୁ ସମାପ୍ତ କରିଛି?
ਅਨਦਿਨੁ ਜਲਤ ਰਹਹਿ ਦਿਨੁ ਰਾਤੀ ਭਰਮਿ ਭੇਖਿ ਭਰਮਾਈ ਹੇ ॥੬॥
ସେ ପ୍ରତିଦିନ ତୃଷ୍ଣାଗ୍ନିରେ ଜଳିଥାଏ ଏବଂ ଦିନରାତି ବେଶ ଧାରଣ କରି ଏଣେତେଣେ ଭ୍ରମରେ ପଥଭ୍ରଷ୍ଟ ରହିଥାଏ||6||
ਇਕਿ ਗ੍ਰਿਹ ਕੁਟੰਬ ਮਹਿ ਸਦਾ ਉਦਾਸੀ ॥
କିଛି ଲୋକ ନିଜ ଘର ପରିବାରରେ ରହି ମଧ୍ୟ ନିର୍ଲିପ୍ତ ରହିଥାନ୍ତି ଏବଂ
ਸਬਦਿ ਮੁਏ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਨਿਵਾਸੀ ॥
ଶବ୍ଦ ଦ୍ଵାରା ଅଭିମାନ ଦୂର କରି ନାମରେ ନିବାସ କରିଥାନ୍ତି।
ਅਨਦਿਨੁ ਸਦਾ ਰਹਹਿ ਰੰਗਿ ਰਾਤੇ ਭੈ ਭਾਇ ਭਗਤਿ ਚਿਤੁ ਲਾਈ ਹੇ ॥੭॥
ସେ ସର୍ବଦା ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ନାମ ସ୍ମରଣରେ ଲୀନ ରହିଥାଏ ଏବଂ ଈଶ୍ବରଙ୍କ ଅର୍ଚ୍ଚନା ଓ ଭକ୍ତିରେ ଚିତ୍ତ ଲଗାଇ ଥାଏ||7||
ਮਨਮੁਖੁ ਨਿੰਦਾ ਕਰਿ ਕਰਿ ਵਿਗੁਤਾ ॥
ମନମୁଖୀ ପରର ନିନ୍ଦା କରି ସମୟ ଅତିବାହିତ କରିଥାଏ,
ਅੰਤਰਿ ਲੋਭੁ ਭਉਕੈ ਜਿਸੁ ਕੁਤਾ ॥
ତାହାର ମନରେ ଲୋଭ ରୂପୀ ଶ୍ଵାନ ଭୁକି ରହିଥାଏ,
ਜਮਕਾਲੁ ਤਿਸੁ ਕਦੇ ਨ ਛੋਡੈ ਅੰਤਿ ਗਇਆ ਪਛੁਤਾਈ ਹੇ ॥੮॥
ଯମ ତାହାକୁ କେବେ ଛାଡେ ନାହିଁ ଏବଂ ଅନ୍ତରେ ପଶ୍ଚାତାପ କରି ଦୁନିଆରୁ ଚାଲି ଯାଇଥାଏ||8||
ਸਚੈ ਸਬਦਿ ਸਚੀ ਪਤਿ ਹੋਈ ॥
ସତ୍ୟରୁ ହିଁ ସଚ୍ଚା ଶବ୍ଦର ପ୍ରାପ୍ତି ହୋଇଥାଏ, ପରନ୍ତୁ
ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਮੁਕਤਿ ਨ ਪਾਵੈ ਕੋਈ ॥
ନାମ ବିନା କେହି ମଧ୍ୟ ମୁକ୍ତି ପ୍ରାପ୍ତ କରିପାରେ ନାହିଁ।
ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਕੋ ਨਾਉ ਨ ਪਾਏ ਪ੍ਰਭਿ ਐਸੀ ਬਣਤ ਬਣਾਈ ਹੇ ॥੯॥
ପ୍ରଭୁ ଏପରି ବିଧି ବନାଇଛନ୍ତି ଯେ ସଦଗୁରୁଙ୍କ ବିନା କେହି ମଧ୍ୟ ନାମ ପ୍ରାପ୍ତ କରିପାରେ ନାହିଁ||9||
ਇਕਿ ਸਿਧ ਸਾਧਿਕ ਬਹੁਤੁ ਵੀਚਾਰੀ ॥
କିଛି ସିଦ୍ଧ, ସାଧକ ଏବଂ ବହୁତ ଚିନ୍ତକ ଅଛନ୍ତି,
ਇਕਿ ਅਹਿਨਿਸਿ ਨਾਮਿ ਰਤੇ ਨਿਰੰਕਾਰੀ ॥
କିଛି ନିରଙ୍କାରଙ୍କ ନାମରେ ଲୀନ ରହିଥାନ୍ତି,
ਜਿਸ ਨੋ ਆਪਿ ਮਿਲਾਏ ਸੋ ਬੂਝੈ ਭਗਤਿ ਭਾਇ ਭਉ ਜਾਈ ਹੇ ॥੧੦॥
କିନ୍ତୁ ଯାହାକୁ ସ୍ଵୟଂ ମିଳାଇ ଥାଆନ୍ତି, ସେ ହିଁ ସତ୍ୟକୁ ବୁଝିଥାଏ ଏବଂ ଭାବ-ବ ହକଟି ଦ୍ଵାରା ତାହାର ଭୟ ଦୂର ହୋଇଯାଏ||10||
ਇਸਨਾਨੁ ਦਾਨੁ ਕਰਹਿ ਨਹੀ ਬੂਝਹਿ ॥
କିଛି ତୀର୍ଥ-ସ୍ନାନ ଏବଂ ଦାନ-ପୂଣ୍ୟ କରିଥାନ୍ତି, କିନ୍ତୁ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ରହସ୍ୟ ବୁଝନ୍ତି ନାହିଁ।
ਇਕਿ ਮਨੂਆ ਮਾਰਿ ਮਨੈ ਸਿਉ ਲੂਝਹਿ ॥
କିଛି ଏପରି ବ୍ୟକ୍ତି ମଧ୍ୟ ଅଛନ୍ତି, ଯେଉଁମାନେ ମନକୁ ମାରି ମନ ଦ୍ଵାରା ହିଁ ଖୁସି ରହିଥାନ୍ତି।
ਸਾਚੈ ਸਬਦਿ ਰਤੇ ਇਕ ਰੰਗੀ ਸਾਚੈ ਸਬਦਿ ਮਿਲਾਈ ਹੇ ॥੧੧॥
କିଛି ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ରଙ୍ଗରେ ଲୀନ ରହିଥାନ୍ତି ଆଉ ତାହାଙ୍କ ମିଳନ ହୋଇଯାଏ||11||
ਆਪੇ ਸਿਰਜੇ ਦੇ ਵਡਿਆਈ ॥
ସେ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ଜୀବଙ୍କୁ ଜାତ କରି ବଡିମା ଦେଇଥାନ୍ତି ଏବଂ
ਆਪੇ ਭਾਣੈ ਦੇਇ ਮਿਲਾਈ ॥
ସ୍ଵେଚ୍ଛାରେ ମିଳାଇ ନିଅନ୍ତି।
ਆਪੇ ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਮਨਿ ਵਸਿਆ ਮੇਰੈ ਪ੍ਰਭਿ ਇਉ ਫੁਰਮਾਈ ਹੇ ॥੧੨॥
ସେ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ କୃପା-ଦୃଷ୍ଟି କରି ମନରେ ବାସ କରିଥାନ୍ତି, ମୋର ପ୍ରଭୁ ଏହା କହିଛନ୍ତି||12||
ਸਤਿਗੁਰੁ ਸੇਵਹਿ ਸੇ ਜਨ ਸਾਚੇ ॥
ସଦଗୁରୁଙ୍କ ସେବା କରିବା ବାଲା ହିଁ ସଚ୍ଚା ଅଟନ୍ତି।
ਮਨਮੁਖ ਸੇਵਿ ਨ ਜਾਣਨਿ ਕਾਚੇ ॥
ମନମୁଖୀ ସେବାର ମହତ୍ତ୍ଵ ଜାଣେ ନାହିଁ, ଏଣୁ କଚ୍ଚା ଅଟେ।
ਆਪੇ ਕਰਤਾ ਕਰਿ ਕਰਿ ਵੇਖੈ ਜਿਉ ਭਾਵੈ ਤਿਉ ਲਾਈ ਹੇ ॥੧੩॥
ଇଶ୍ଵର ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ଲୀଳା କରି ଦେଖିଥାନ୍ତି ଏବଂ ତାହାଙ୍କୁ ଯେପରି ଭଲ ଲାଗିଥାଏ, ଦୁନିଆକୁ ସେପରି ହିଁ ଲଗାଇ ଥାଆନ୍ତି||13||
ਜੁਗਿ ਜੁਗਿ ਸਾਚਾ ਏਕੋ ਦਾਤਾ ॥
ଯୁଗ-ଯୁଗାନ୍ତରରୁ ଏକ ସଚ୍ଚା ଦାତା ଇଶ୍ଵର ହିଁ ଅଟନ୍ତି।
ਪੂਰੈ ਭਾਗਿ ਗੁਰ ਸਬਦੁ ਪਛਾਤਾ ॥
ପୂର୍ଣ୍ଣ ଭାଗ୍ୟରୁ ଶବ୍ଦ ଗୁରୁ ଦ୍ଵାରା ହିଁ ତାହାଙ୍କ ପରିଚୟ ହୋଇଥାଏ।
ਸਬਦਿ ਮਿਲੇ ਸੇ ਵਿਛੁੜੇ ਨਾਹੀ ਨਦਰੀ ਸਹਜਿ ਮਿਲਾਈ ਹੇ ॥੧੪॥
ଯିଏ ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ସହିତ ମିଳନ କରିନିଏ, ସେ ପୁଣି ବିଚ୍ଛେଦ ହୁଏନାହିଁ ଏବଂ ପ୍ରଭୁ-କୃପାରୁ ସ୍ଵାଭାବିକ ଭାବରେ ମିଳନ ହୋଇଥାଏ||14||
ਹਉਮੈ ਮਾਇਆ ਮੈਲੁ ਕਮਾਇਆ ॥
ଅହଂ ଓ ମାୟାରେ ଲିପ୍ତ ମଳିନ କର୍ମ ହିଁ କରିଥାଏ ଏବଂ
ਮਰਿ ਮਰਿ ਜੰਮਹਿ ਦੂਜਾ ਭਾਇਆ ॥
ଦୈତ୍ୟଭାବରେ ମରି ପୁଣି ଜନ୍ମ ନେଇଥାଏ।
ਬਿਨੁ ਸਤਿਗੁਰ ਸੇਵੇ ਮੁਕਤਿ ਨ ਹੋਈ ਮਨਿ ਦੇਖਹੁ ਲਿਵ ਲਾਈ ਹੇ ॥੧੫॥
ନିଜ ମନରେ ଧ୍ୟାନ କର, ସଦଗୁରୁଙ୍କ ସେବା ବିନା ମୁକ୍ତି ପ୍ରାପ୍ତ ହୁଏନାହିଁ||15||
ਜੋ ਤਿਸੁ ਭਾਵੈ ਸੋਈ ਕਰਸੀ ॥
ଯାହା ପରମାତ୍ମାଙ୍କୁ ମଞ୍ଜୁର ହୋଇଥାଏ, ସେ ତାହା କରିବେ।