Page 973
ਅਖੰਡ ਮੰਡਲ ਨਿਰੰਕਾਰ ਮਹਿ ਅਨਹਦ ਬੇਨੁ ਬਜਾਵਉਗੋ ॥੧॥
ଏଣୁ ଅଖଣ୍ଡ ମଣ୍ଡଳ ନିରାକାରଙ୍କ ଠାରେ ପ୍ରବୃତ୍ତ ହୋଇ ଅନାହତ ବୀଣା ବାଜିଥାଏ||1||
ਬੈਰਾਗੀ ਰਾਮਹਿ ਗਾਵਉਗੋ ॥
ମୁଁ ବୈରାଗୀ ବନି ରାମଙ୍କ ଗୁଣଗାନ କରିବି ଏବଂ
ਸਬਦਿ ਅਤੀਤ ਅਨਾਹਦਿ ਰਾਤਾ ਆਕੁਲ ਕੈ ਘਰਿ ਜਾਉਗੋ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଶବ୍ଦର ଅତୀତ ଅନାହତ ଧ୍ୱନିରେ ରତ ହୋଇ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ଘର ପ୍ରାପ୍ତ କରିବି॥1॥ରୁହ॥
ਇੜਾ ਪਿੰਗੁਲਾ ਅਉਰੁ ਸੁਖਮਨਾ ਪਉਨੈ ਬੰਧਿ ਰਹਾਉਗੋ ॥
ମୁଁ ଇଡା, ପିଙ୍ଗଳ ଏବଂ ସୁଷୁମ୍ନାରେ ପ୍ରାଣ ବାୟୁକୁ ବାନ୍ଧି ରଖିବି ଏବଂ
ਚੰਦੁ ਸੂਰਜੁ ਦੁਇ ਸਮ ਕਰਿ ਰਾਖਉ ਬ੍ਰਹਮ ਜੋਤਿ ਮਿਲਿ ਜਾਉਗੋ ॥੨॥
ଚାନ୍ଦ-ସୂର୍ଯ୍ୟ ଦୁଇଟିକୁ ଏକ ସମାନ ଭାବି ବ୍ରହ୍ମ-ଜ୍ୟୋତିରେ ବିଲୀନ ହୋଇଯିବି||2||
ਤੀਰਥ ਦੇਖਿ ਨ ਜਲ ਮਹਿ ਪੈਸਉ ਜੀਅ ਜੰਤ ਨ ਸਤਾਵਉਗੋ ॥
ତୀର୍ଥର ଦର୍ଶନ କରି ସ୍ନାନ କରିବା ପାଇଁ ଜଳରେ ପ୍ରବେଶ କରିବି ନାହିଁ ଏବଂ ଏହି ପ୍ରକାର ଜଳଚରକୁ ଭୟ ଦେଖାଇବି ନାହିଁ।
ਅਠਸਠਿ ਤੀਰਥ ਗੁਰੂ ਦਿਖਾਏ ਘਟ ਹੀ ਭੀਤਰਿ ਨ੍ਹ੍ਹਾਉਗੋ ॥੩॥
ଗୁରୁ ଅଠଷଠି ତୀର୍ଥ ମୋତେ ଅନ୍ତର୍ମନରେ ହିଁ ଦେଖା ଦେଇଛନ୍ତି ଏବଂ ବର୍ତ୍ତମାନ ମୁଁ ହୃଦୟରେ ହିଁ ସ୍ନାନ କରିବି||3||
ਪੰਚ ਸਹਾਈ ਜਨ ਕੀ ਸੋਭਾ ਭਲੋ ਭਲੋ ਨ ਕਹਾਵਉਗੋ ॥
ମୁଁ ଦୁନିଆରେ ଶୋଭା ଶୁଣି ମଧ୍ୟ ପ୍ରସ୍ଫୁଟିତ ହେବି ନାହିଁ।
ਨਾਮਾ ਕਹੈ ਚਿਤੁ ਹਰਿ ਸਿਉ ਰਾਤਾ ਸੁੰਨ ਸਮਾਧਿ ਸਮਾਉਗੋ ॥੪॥੨॥
ନାମଦେବ କହନ୍ତି ଯେ ମୋର ମନ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ଠାରେ ଲୀନ ରହି ଶୂନ୍ୟ ସମାଧିରେ ରହିଯାଏ||4||2||
ਮਾਇ ਨ ਹੋਤੀ ਬਾਪੁ ਨ ਹੋਤਾ ਕਰਮੁ ਨ ਹੋਤੀ ਕਾਇਆ ॥
ଯେତେବେଳେ ନା କେହି ମାତା ଥିଲେ, ନା ପିତା ଥିଲେ, ନା କୌଣସି କର୍ମ ଏବଂ ଶରୀର ଥିଲା,
ਹਮ ਨਹੀ ਹੋਤੇ ਤੁਮ ਨਹੀ ਹੋਤੇ ਕਵਨੁ ਕਹਾਂ ਤੇ ਆਇਆ ॥੧॥
ଆମେ ମଧ୍ୟ ନଥିଲୁ, ତୁମେ ମଧ୍ୟ ନଥିଲ, ସେତେବେଳେ କିଏ କେଉଁଠାରୁ ଆସିଥିଲେ?||1||
ਰਾਮ ਕੋਇ ਨ ਕਿਸ ਹੀ ਕੇਰਾ ॥
ହେ ରାମ! କେହି କାହା ସାଥିରେ ନାହାନ୍ତି,
ਜੈਸੇ ਤਰਵਰਿ ਪੰਖਿ ਬਸੇਰਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଯେପରି ବୃକ୍ଷରେ ପକ୍ଷୀର ବାସ ଥାଏ, ସେପରି ହିଁ ଏହି ଜଗତ-ପ୍ରସାର ହୋଇଥାଏ॥1॥ରୁହ॥
ਚੰਦੁ ਨ ਹੋਤਾ ਸੂਰੁ ਨ ਹੋਤਾ ਪਾਨੀ ਪਵਨੁ ਮਿਲਾਇਆ ॥
ଯେତେବେଳେ ଚାନ୍ଦ ଏବଂ ସୂର୍ଯ୍ୟ ନଥିଲେ, ସେତେବେଳେ ପବନ ପାଣିକୁ ପରମେଶ୍ଵର ସ୍ଵୟଂ ଠାରେ ମିଳାଇଛନ୍ତି।
ਸਾਸਤੁ ਨ ਹੋਤਾ ਬੇਦੁ ਨ ਹੋਤਾ ਕਰਮੁ ਕਹਾਂ ਤੇ ਆਇਆ ॥੨॥
ଯେତେବେଳେ କୌଣସି ଶାସ୍ତ୍ର ଏବଂ ବେଦର ମଧ୍ୟ ଜନ୍ମ ହୋଇ ନଥିଲା, କର୍ମ କେଉଁଠାରୁ ଆସିଛି||2||
ਖੇਚਰ ਭੂਚਰ ਤੁਲਸੀ ਮਾਲਾ ਗੁਰ ਪਰਸਾਦੀ ਪਾਇਆ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ମୁଦ୍ରା ଏବଂ ତୁଳସୀ ମାଳା ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇ ଯାଇଛି।
ਨਾਮਾ ਪ੍ਰਣਵੈ ਪਰਮ ਤਤੁ ਹੈ ਸਤਿਗੁਰ ਹੋਇ ਲਖਾਇਆ ॥੩॥੩॥
ନାମଦେବ ବିନତି କରନ୍ତି ଯେ ପରମତତ୍ତ୍ଵ ପରମେଶ୍ଵର ହିଁ ଜଗତର ଉତ୍ପତ୍ତିର କାରଣ ଅଟେ ଏବଂ ସେ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ସଦଗୁରୁଙ୍କ ରୂପରେ ଭେଦ ବୁଝାଇଛନ୍ତି||3||3||
ਰਾਮਕਲੀ ਘਰੁ ੨ ॥
ରାମକଲୀ ଘର 2॥
ਬਾਨਾਰਸੀ ਤਪੁ ਕਰੈ ਉਲਟਿ ਤੀਰਥ ਮਰੈ ਅਗਨਿ ਦਹੈ ਕਾਇਆ ਕਲਪੁ ਕੀਜੈ ॥
ଯଦି କୌଣସି ବ୍ୟକ୍ତି ବନାରସରେ ଓଲଟି ତପସ୍ୟା କରିଥାଏ, କୌଣସି ତୀର୍ଥରେ ମୃତ୍ୟୁର ଅଭିଳାଷ କରିଥାଏ, ନିଜ ଶରୀରକୁ ଅଗ୍ନିରେ ଦହନ କରିଥାଏ, କାୟା-କଳ୍ପ କରିଥାଏ,
ਅਸੁਮੇਧ ਜਗੁ ਕੀਜੈ ਸੋਨਾ ਗਰਭ ਦਾਨੁ ਦੀਜੈ ਰਾਮ ਨਾਮ ਸਰਿ ਤਊ ਨ ਪੂਜੈ ॥੧॥
ଅଶ୍ଵମେଧ ଯଜ୍ଞ କରିଥାଏ, ସ୍ଵର୍ଣ୍ଣର ଗୁପ୍ତ ଦାନ କରିଥାଏ, ତାହାହେଲେ ମଧ୍ୟ ଏହି ସବୁ କର୍ମ ରାମ-ନାମ ସମକକ୍ଷ ହୋଇପାରେ ନାହିଁ||1||
ਛੋਡਿ ਛੋਡਿ ਰੇ ਪਾਖੰਡੀ ਮਨ ਕਪਟੁ ਨ ਕੀਜੈ ॥
ହେ ପ୍ରବଞ୍ଚକ! ଏହି ସବୁ ପ୍ରବଞ୍ଚନାକୁ ତ୍ୟାଗ କରି କପଟ କର ନାହିଁ।
ਹਰਿ ਕਾ ਨਾਮੁ ਨਿਤ ਨਿਤਹਿ ਲੀਜੈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ନିତ୍ୟ ତୋତେ ହରିନାମ ସ୍ମରଣ କରିବା ଉଚିତ॥1॥ରୁହ॥
ਗੰਗਾ ਜਉ ਗੋਦਾਵਰਿ ਜਾਈਐ ਕੁੰਭਿ ਜਉ ਕੇਦਾਰ ਨ੍ਹ੍ਹਾਈਐ ਗੋਮਤੀ ਸਹਸ ਗਊ ਦਾਨੁ ਕੀਜੈ ॥
ଯଦି କେହି ଗଙ୍ଗା ଏବଂ ଗୋଦାବରୀରେ ଯାଇ କୁମ୍ଭ ମେଳାରେ ସ୍ନାନ କରିଥାଏ, କେଦାରନାଥଙ୍କ ଦର୍ଶନ କରିଥାଏ, ଯଦି ସେ ଗୋମତୀରେ ସ୍ନାନ କରିଥାଏ ଏବଂ ହଜାରେ ଗାଈ ଦାନ କରିଥାଏ,
ਕੋਟਿ ਜਉ ਤੀਰਥ ਕਰੈ ਤਨੁ ਜਉ ਹਿਵਾਲੇ ਗਾਰੈ ਰਾਮ ਨਾਮ ਸਰਿ ਤਊ ਨ ਪੂਜੈ ॥੨॥
ଯଦି କେହ କୋଟି କୋଟି ଥର ସ୍ନାନ କରିନିଏ, ନିଜ ଶରୀର ହିମାଳୟ ପର୍ବତର ବରଫରେ ଗୋଳାଇ ହୁଏ, ତାହାହେଲେ ମଧ୍ୟ ଏହି ସବୁ କର୍ମ ରାମ-ନାମର ଉପମା ସମକକ୍ଷ ହୁଏନାହିଁ||2||
ਅਸੁ ਦਾਨ ਗਜ ਦਾਨ ਸਿਹਜਾ ਨਾਰੀ ਭੂਮਿ ਦਾਨ ਐਸੋ ਦਾਨੁ ਨਿਤ ਨਿਤਹਿ ਕੀਜੈ ॥
କେହି ଅଶ୍ଵ ଦାନ, ଗଜ ଦାନ, ଶୃଙ୍ଗାରଯୁକ୍ତ ସୁନ୍ଦର ନାରୀ ଦାନ, ଭୂମି ଦାନ ମଧ୍ୟ କରିନେଉ, ଏପରି ଦାନ ନିତ୍ୟ ହିଁ କରିଥାଏ।
ਆਤਮ ਜਉ ਨਿਰਮਾਇਲੁ ਕੀਜੈ ਆਪ ਬਰਾਬਰਿ ਕੰਚਨੁ ਦੀਜੈ ਰਾਮ ਨਾਮ ਸਰਿ ਤਊ ਨ ਪੂਜੈ ॥੩॥
ସେ ନିଜ ମନକୁ ନିର୍ମଳ କରିନିଏ ଏବଂ ନିଜ ବରାବର ସ୍ଵର୍ଣ୍ଣ ଦାନ କରୁ, ତାହାହେଲେ ମଧ୍ୟ ସବୁ କର୍ମ ରାମନାମ ସମାନ ହୁଏନାହିଁ||3||
ਮਨਹਿ ਨ ਕੀਜੈ ਰੋਸੁ ਜਮਹਿ ਨ ਦੀਜੈ ਦੋਸੁ ਨਿਰਮਲ ਨਿਰਬਾਣ ਪਦੁ ਚੀਨ੍ਹ੍ਹਿ ਲੀਜੈ ॥
ମନରେ ରୋଷ କରିବା ଉଚିତ ନୁହେଁ, ଯମକୁ ମଧ୍ୟ ଦୋଷ ଦେବା ଉଚିତ ନୁହେଁ, ଏଣୁ ନିର୍ମଳ ନିର୍ବାଣ ପଦର ଚିହ୍ନଟ ପାଇବା ଉଚିତ।
ਜਸਰਥ ਰਾਇ ਨੰਦੁ ਰਾਜਾ ਮੇਰਾ ਰਾਮ ਚੰਦੁ ਪ੍ਰਣਵੈ ਨਾਮਾ ਤਤੁ ਰਸੁ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਪੀਜੈ ॥੪॥੪॥
ନାମଦେବ ବିନତି କରନ୍ତି ଯେ ଦଶରଥ ପୁତ୍ର ଶ୍ରୀରାମ ହିଁ ମୋର ରାଜା ଅଟନ୍ତି, ପରମତତ୍ତ୍ଵ ନାମାମୃତର ପାନ କରିବା ଉଚିତ||4||4||
ਰਾਮਕਲੀ ਬਾਣੀ ਰਵਿਦਾਸ ਜੀ ਕੀ
ରାମକଲୀ ବାଣୀ ରବିଦାସ ଜୀ
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ଈଶ୍ଵର ଏକ ଅଟନ୍ତି, ଯାହାଙ୍କୁ ସଦଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରାଯାଇ ପାରେ।
ਪੜੀਐ ਗੁਨੀਐ ਨਾਮੁ ਸਭੁ ਸੁਨੀਐ ਅਨਭਉ ਭਾਉ ਨ ਦਰਸੈ ॥
ଆମେ ସବୁ ହରିନାମର ପଠନ ଅଥବା ଚିନ୍ତନ କରିନେଉ ଅଥବା ତାହାକୁ କାନରେ ଶୁଣିନେଉ, ତାହାହେଲେ ମଧ୍ୟ ଶ୍ରଦ୍ଧା ଏବଂ ପୂର୍ଣ୍ଣ ନିଷ୍ଠା ବିନା ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ଦର୍ଶନ ହୁଏନାହିଁ।
ਲੋਹਾ ਕੰਚਨੁ ਹਿਰਨ ਹੋਇ ਕੈਸੇ ਜਉ ਪਾਰਸਹਿ ਨ ਪਰਸੈ ॥੧॥
ଲୁହା ଶୁଦ୍ଧ ସ୍ଵର୍ଣ୍ଣ କିପରି ବନି ପାରିବ, ଯେ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ସେ ପାରସକୁ ସ୍ପର୍ଶ କରେନାହିଁ||1||