Page 711
ੴ ਸਤਿ ਨਾਮੁ ਕਰਤਾ ਪੁਰਖੁ ਨਿਰਭਉ ਨਿਰਵੈਰੁ ਅਕਾਲ ਮੂਰਤਿ ਅਜੂਨੀ ਸੈਭੰ ਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ପରମାତ୍ମା ଏକ ଅଟନ୍ତି, ତାହାଙ୍କ ନାମ ସତ୍ୟ ଅଟେ। ସେ ସୃଷ୍ଟିର ରଚୟିତା ସର୍ବଶକ୍ତିମାନ ଅଟନ୍ତି। ତାହାଙ୍କ ଠାରେ କୌଣସି ଭୟ ବ୍ୟାପ୍ତ ହୁଏନାହିଁ, କାହା ସହିତ ତାହାଙ୍କ ଶତ୍ରୁତା ନାହିଁ, ସେ କାଳାତୀତ, ଅଜନ୍ମା ଏବଂ ସ୍ଵୟଂଭୂ ଅଟନ୍ତି ଆଉ ଗୁରୁ-କୃପା ଦ୍ଵାରା ତାହାଙ୍କୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରାଯାଇ ପାରେ।
ਰਾਗੁ ਟੋਡੀ ਮਹਲਾ ੪ ਘਰੁ ੧ ॥
ରାଗ ଟୋଡୀ ମହଲା 4 ଘର 1॥
ਹਰਿ ਬਿਨੁ ਰਹਿ ਨ ਸਕੈ ਮਨੁ ਮੇਰਾ ॥
ଭଗବାନଙ୍କ ବିନା ମୋର ଏହି ମନ ରହିପାରେ ନାହିଁ।
ਮੇਰੇ ਪ੍ਰੀਤਮ ਪ੍ਰਾਨ ਹਰਿ ਪ੍ਰਭੁ ਗੁਰੁ ਮੇਲੇ ਬਹੁਰਿ ਨ ਭਵਜਲਿ ਫੇਰਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଯଦି ଗୁରୁ ମୋତେ ପ୍ରାଣପତି ପ୍ରିୟତମ ହରି-ପ୍ରଭୁଙ୍କ ସହିତ ମିଳନ କରାନ୍ତି, ତାହାହେଲେ ଏହି ସଂସାର ସାଗରରେ ପୁନଃ ଜନ୍ମ ନେବା ଆବଶ୍ୟକ ପଡି ନାହିଁ॥1॥ରୁହ॥
ਮੇਰੈ ਹੀਅਰੈ ਲੋਚ ਲਗੀ ਪ੍ਰਭ ਕੇਰੀ ਹਰਿ ਨੈਨਹੁ ਹਰਿ ਪ੍ਰਭ ਹੇਰਾ ॥
ମୋର ମନରେ ପ୍ରଭୁ-ମିଳନର ତୀବ୍ର ଲାଳସା ଲାଗିଛି ଆଉ ନିଜ ଆଖିରେ ହରି ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ହିଁ ଦେଖିଥାଏ।
ਸਤਿਗੁਰਿ ਦਇਆਲਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਦ੍ਰਿੜਾਇਆ ਹਰਿ ਪਾਧਰੁ ਹਰਿ ਪ੍ਰਭ ਕੇਰਾ ॥੧॥
ଦୟାଳୁ,ସଦଗୁରୁ ମୋର ମନରେ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ନାମ ଦୃଢ କରି ଦେଇଛନ୍ତି। କାରଣ ହରି-ପ୍ରଭୁଙ୍କ ପ୍ରାପ୍ତିର ଏହି ମାର୍ଗ ସୁଗମ ଅଟେ॥1॥
ਹਰਿ ਰੰਗੀ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਪ੍ਰਭ ਪਾਇਆ ਹਰਿ ਗੋਵਿੰਦ ਹਰਿ ਪ੍ਰਭ ਕੇਰਾ ॥
ମୁଁ ପ୍ରିୟ ଗୋବିନ୍ଦ, ହରି-ପ୍ରଭୁଙ୍କ ନାମ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଛି।
ਹਰਿ ਹਿਰਦੈ ਮਨਿ ਤਨਿ ਮੀਠਾ ਲਾਗਾ ਮੁਖਿ ਮਸਤਕਿ ਭਾਗੁ ਚੰਗੇਰਾ ॥੨॥
ହରିଙ୍କ ନାମ ମୋର ହୃଦୟରେ, ମନ ଏବଂ ତନକୁ ବହୁତ ମିଠା ଲାଗିଥାଏ, କାରଣ ମୋର ମୁଖ ଏବଂ କପାଳରେ ଉତ୍ତମ ଭାଗ୍ୟ ଜାଗି ଉଠିଛି॥2॥
ਲੋਭ ਵਿਕਾਰ ਜਿਨਾ ਮਨੁ ਲਾਗਾ ਹਰਿ ਵਿਸਰਿਆ ਪੁਰਖੁ ਚੰਗੇਰਾ ॥
ଯାହାର ମନ ଲୋଭ ଓ ବିକାରରେ ଲାଗି ରହିଥାଏ, ତାହାକୁ ମହାନ ପରମପୁରୁଷ ପରମେଶ୍ଵର ବିସ୍ମୃତ ହିଁ ରହିଥାନ୍ତି।
ਓਇ ਮਨਮੁਖ ਮੂੜ ਅਗਿਆਨੀ ਕਹੀਅਹਿ ਤਿਨ ਮਸਤਕਿ ਭਾਗੁ ਮੰਦੇਰਾ ॥੩॥
ଏପରି ବ୍ୟକ୍ତିକୁ ସ୍ଵେଚ୍ଛାଚାରୀ, ମୂର୍ଖ ଏବଂ ଅଜ୍ଞାନ ହିଁ କୁହାଯାଏ ଏବଂ ତାହାର କପାଳରେ ମଧ୍ୟ ଦୁର୍ଭାଗ୍ୟ ହିଁ ବିଦ୍ୟମାନ ଥାଏ।
ਬਿਬੇਕ ਬੁਧਿ ਸਤਿਗੁਰ ਤੇ ਪਾਈ ਗੁਰ ਗਿਆਨੁ ਗੁਰੂ ਪ੍ਰਭ ਕੇਰਾ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ ଠାରୁ ମୋତେ ବିବେକ ବୁଦ୍ଧି ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଛି ଆଉ ଗୁରୁଙ୍କ ଠାରୁ ହିଁ ପ୍ରଭୁ ପ୍ରାପ୍ତିର ଜ୍ଞାନ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଛି।
ਜਨ ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਗੁਰੂ ਤੇ ਪਾਇਆ ਧੁਰਿ ਮਸਤਕਿ ਭਾਗੁ ਲਿਖੇਰਾ ॥੪॥੧॥
ହେ ନାନକ! ଗୁରୁଙ୍କ ଠାରୁ ହିଁ ମୋତେ ପ୍ରଭୁ ନାମର ପ୍ରାପ୍ତି ହୋଇଛି, କାରଣ ପ୍ରାରମ୍ଭରୁ ହିଁ ମୋର କପାଳରେ ଏପରି ଭାଗ୍ୟ ଲେଖା ହୋଇଥିଲା||4||1||
ਟੋਡੀ ਮਹਲਾ ੫ ਘਰੁ ੧ ਦੁਪਦੇ
ଟୋଡୀ ମହଲା 4 ଘର 1 ଦୁପଦୀ
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ଇଶ୍ଵର ଏକ ଅଟନ୍ତି, ଯାହାଙ୍କୁ ସଦଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରାଯାଇ ପାରେ।
ਸੰਤਨ ਅਵਰ ਨ ਕਾਹੂ ਜਾਨੀ ॥
ସନ୍ଥ-ମହାପୁରୁଷ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ବିନା ଅନ୍ୟ କାହାକୁ ଜାଣନ୍ତି ନାହିଁ।
ਬੇਪਰਵਾਹ ਸਦਾ ਰੰਗਿ ਹਰਿ ਕੈ ਜਾ ਕੋ ਪਾਖੁ ਸੁਆਮੀ ॥ ਰਹਾਉ ॥
ଜଗତର ସ୍ଵାମୀ ଯାହାର ପକ୍ଷ ନେଇଥାନ୍ତି, ସେ ସର୍ବଦା ନିଶ୍ଚିନ୍ତ ହୋଇ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ରଙ୍ଗରେ ରହିଥାଏ॥ରୁହ॥
ਊਚ ਸਮਾਨਾ ਠਾਕੁਰ ਤੇਰੋ ਅਵਰ ਨ ਕਾਹੂ ਤਾਨੀ ॥
ହେ ଠାକୁର! ତୋର ଗାରିମା ସର୍ବୋଚ୍ଚ ଅଟେ ଆଉ ତୋ; ବିନା ଆଉ କେହି ଶକ୍ତିଶାଳୀ ନାହାନ୍ତି।
ਐਸੋ ਅਮਰੁ ਮਿਲਿਓ ਭਗਤਨ ਕਉ ਰਾਚਿ ਰਹੇ ਰੰਗਿ ਗਿਆਨੀ ॥੧॥
ଭକ୍ତକୁ ଏପରି ହୁକୁମ ମିଳି ଯାଇଛି ଯେ ସେ ଜ୍ଞାନୀ ବନି ପ୍ରଭୁଙ୍କ ରଙ୍ଗରେ ମଗ୍ନ ରହିଥାଏ॥1॥
ਰੋਗ ਸੋਗ ਦੁਖ ਜਰਾ ਮਰਾ ਹਰਿ ਜਨਹਿ ਨਹੀ ਨਿਕਟਾਨੀ ॥
ରୋଗ, ଶୋକ, ଦୁଃଖ, ବାର୍ଦ୍ଧକ୍ୟ ଏବଂ ମୃତ୍ୟୁ ଭକ୍ତର ନିକଟକୁ ଆସନ୍ତି ନାହିଁ।
ਨਿਰਭਉ ਹੋਇ ਰਹੇ ਲਿਵ ਏਕੈ ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਮਨੁ ਮਾਨੀ ॥੨॥੧॥
ହେ ନାନକ! ଏପରି ଭକ୍ତ ନିର୍ଭୀକ ହୋଇ ଏକ ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କ ଠାରେ ହିଁ ବୃତ୍ତି ଲଗାଇ ରଖିଥାଏ ଏବଂ ତାହାର ମନ ତାହାଙ୍କ ଭକ୍ତିରେ ପ୍ରସନ୍ନ ରହିଥାଏ||2||1||
ਟੋਡੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଟୋଡୀ ମହଲା 5 ॥
ਹਰਿ ਬਿਸਰਤ ਸਦਾ ਖੁਆਰੀ ॥
ଭଗବାନଙ୍କୁ ବିସ୍ମୃତ କରିବା ଦ୍ଵାରା ମନୁଷ୍ୟ ସର୍ବଦା ଫସି ରହିଥାଏ।
ਤਾ ਕਉ ਧੋਖਾ ਕਹਾ ਬਿਆਪੈ ਜਾ ਕਉ ਓਟ ਤੁਹਾਰੀ ॥ ਰਹਾਉ ॥
ହେ ପରମେଶ୍ଵର! ଯାହାକୁ ତୁମର ଶରଣ ମିଳି ଯାଇଛି, ସେ ପୁଣି କିପରି ଧୋକାର ଶିକାର ହୋଇ ପାରିବ॥ରୁହ॥