Page 561
ਗੁਰੁ ਪੂਰਾ ਮੇਲਾਵੈ ਮੇਰਾ ਪ੍ਰੀਤਮੁ ਹਉ ਵਾਰਿ ਵਾਰਿ ਆਪਣੇ ਗੁਰੂ ਕਉ ਜਾਸਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ପୂର୍ଣ୍ଣ ଗୁରୁ ହିଁ ମୋତେ ମୋର ପ୍ରିୟତମ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ସହିତ ମିଳନ କରାଇଛନ୍ତି ଏବଂ ଗୁରୁଙ୍କ ପ୍ରତି ମୁଁ କୋଟି କୋଟି ଥର ସମର୍ପିତ ଅଟେ॥1॥ରୁହ॥
ਮੈ ਅਵਗਣ ਭਰਪੂਰਿ ਸਰੀਰੇ ॥
ମୋର ଏହି ଶରୀର ଅବଗୁଣରେ ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ ଅଛି,
ਹਉ ਕਿਉ ਕਰਿ ਮਿਲਾ ਅਪਣੇ ਪ੍ਰੀਤਮ ਪੂਰੇ ॥੨॥
ପୁଣି ଉତ୍ତମ ଗୁଣରେ ଭରପୁର ନିଜ ପ୍ରିୟତମଙ୍କ ସହିତ ମୁଁ କିପରି ମିଳନ କରି ପାରିବି?॥2॥
ਜਿਨਿ ਗੁਣਵੰਤੀ ਮੇਰਾ ਪ੍ਰੀਤਮੁ ਪਾਇਆ ॥
ହେ ମୋର ମାତା! ଯେଉଁ ଗୁଣବାନ ମୋର ପ୍ରିୟତମ-ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଛି,
ਸੇ ਮੈ ਗੁਣ ਨਾਹੀ ਹਉ ਕਿਉ ਮਿਲਾ ਮੇਰੀ ਮਾਇਆ ॥੩॥
ତାଙ୍କରି ପରି ସବୁ ଗୁଣ ମୋ’ ଠାରେ ବିଦ୍ୟମାନ ନାହିଁ, ପୁଣି, ମୋର ମିଳନ କିପରି ହେବ?॥3॥
ਹਉ ਕਰਿ ਕਰਿ ਥਾਕਾ ਉਪਾਵ ਬਹੁਤੇਰੇ ॥
ମୁଁ ଅନେକ ଉପାୟ କରି ଥକି ଯାଇଛି,
ਨਾਨਕ ਗਰੀਬ ਰਾਖਹੁ ਹਰਿ ਮੇਰੇ ॥੪॥੧॥
ନାନକ ପ୍ରାର୍ଥନା କରନ୍ତି ଯେ ହେ ମୋର ହରି! ମୁଁ, ଗରିବଙ୍କୁ, ନିଜ ଶରଣରେ ରଖ ||4||1||
ਵਡਹੰਸੁ ਮਹਲਾ ੪ ॥
ୱାଡହଂସ ମହଲା 4 ॥
ਮੇਰਾ ਹਰਿ ਪ੍ਰਭੁ ਸੁੰਦਰੁ ਮੈ ਸਾਰ ਨ ਜਾਣੀ ॥
ମୋର ହରି-ପ୍ରଭୁ ବହୁତ ସୁନ୍ଦର ଅଟନ୍ତି, କିନ୍ତୁ ମୁଁ ତାହାଙ୍କ ମୂଲ୍ୟକୁ ଜାଣେ ନାହିଁ।
ਹਉ ਹਰਿ ਪ੍ਰਭ ਛੋਡਿ ਦੂਜੈ ਲੋਭਾਣੀ ॥੧॥
ମୁଁ ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ଛାଡି ମୋହ-ମାୟାର ଆକର୍ଷଣରେ ଫସି ରହିଛି॥1॥
ਹਉ ਕਿਉ ਕਰਿ ਪਿਰ ਕਉ ਮਿਲਉ ਇਆਣੀ ॥
ମୁଁ, ବିମୂଢ, ନିଜ ପତି-ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କୁ କିପରି ମିଳନ କରି ପାରିବି?
ਜੋ ਪਿਰ ਭਾਵੈ ਸਾ ਸੋਹਾਗਣਿ ਸਾਈ ਪਿਰ ਕਉ ਮਿਲੈ ਸਿਆਣੀ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଯେଉଁ ଜୀବାତ୍ମା ନିଜ ପତି-ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କୁ ଭଲ ଲାଗିଥାଏ, ସେ ସୌଭାଗ୍ୟବତୀ ଅଟେ ଏବଂ ସେହି ବୁଦ୍ଧିମାନ ଜୀବାତ୍ମା ନିଜ ପ୍ରିୟତମଙ୍କ ସହିତ ମିଳନ କରିଥାଏ॥1॥ରୁହ॥
ਮੈ ਵਿਚਿ ਦੋਸ ਹਉ ਕਿਉ ਕਰਿ ਪਿਰੁ ਪਾਵਾ ॥
ମୋ’ ଠାରେ ଅନେକ ଦୋଷ ଅଛି, ପୁଣି ମୋର ପତି-ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କୁ କିପରି ମିଳନ କରି ପାରିବି?
ਤੇਰੇ ਅਨੇਕ ਪਿਆਰੇ ਹਉ ਪਿਰ ਚਿਤਿ ਨ ਆਵਾ ॥੨॥
ହେ ପ୍ରିୟତମ ପ୍ରଭୁ! ତୋର ଅନେକ ପ୍ରେମୀ ଅଛନ୍ତି, ମୁଁ ତୋର ସ୍ମରଣରେ ଆସେ ନାହିଁ॥2॥
ਜਿਨਿ ਪਿਰੁ ਰਾਵਿਆ ਸਾ ਭਲੀ ਸੁਹਾਗਣਿ ॥
ଯେଉଁ ଜୀବାତ୍ମା ପତି-ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କ ସାଥିରେ ରମଣ କରିଥାଏ, ସେ ବାସ୍ତବରେ ସୌଭାଗ୍ୟବତୀ ଅଟେ।
ਸੇ ਮੈ ਗੁਣ ਨਾਹੀ ਹਉ ਕਿਆ ਕਰੀ ਦੁਹਾਗਣਿ ॥੩॥
ସେହି ଗୁଣ ମୋ’ ଠାରେ ବିଦ୍ୟମାନ ନାହିଁ, ପୁଣି ମୁଁ, ଦୁହାଗିନୀ ଜୀବାତ୍ମା କଣ କରିବି?॥3॥
ਨਿਤ ਸੁਹਾਗਣਿ ਸਦਾ ਪਿਰੁ ਰਾਵੈ ॥
ସୌଭାଗ୍ୟବତୀ ଜୀବାତ୍ମା ନିତ୍ୟ ନିଜ ପତି-ପ୍ରଭୁଙ୍କ ସାଥିରେ ରମଣ କରିଥାଏ।
ਮੈ ਕਰਮਹੀਣ ਕਬ ਹੀ ਗਲਿ ਲਾਵੈ ॥੪॥
କଣ ମୋତେ, କର୍ମହୀନକୁ, କେବେ ମୋର ପତି-ପ୍ରଭୁ ନିଜ ଗଳାରେ ଲଗାଇବେ?॥4॥
ਤੂ ਪਿਰੁ ਗੁਣਵੰਤਾ ਹਉ ਅਉਗੁਣਿਆਰਾ ॥
ହେ ପ୍ରିୟତମ ପ୍ରଭୁ! ତୁ ଗୁଣବାନ ଅଟୁ, କିନ୍ତୁ ମୁଁ ଅବଗୁଣରେ ଭରି ହୋଇଛି।
ਮੈ ਨਿਰਗੁਣ ਬਖਸਿ ਨਾਨਕੁ ਵੇਚਾਰਾ ॥੫॥੨॥
ମୋତେ, ନିର୍ଗୁଣକୁ, ଏବଂ ବିଚରା ନାନକଙ୍କୁ କ୍ଷମା କରିଦିଅ||5||2||
ਵਡਹੰਸੁ ਮਹਲਾ ੪ ਘਰੁ ੨
ୱାଡହଂସ ମହଲା 4 ఘర్ 2 ॥
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ଇଶ୍ଵର ଏକ ଅଟନ୍ତି, ଯାହାଙ୍କୁ ସଦଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରାଯାଇ ପାରେ।
ਮੈ ਮਨਿ ਵਡੀ ਆਸ ਹਰੇ ਕਿਉ ਕਰਿ ਹਰਿ ਦਰਸਨੁ ਪਾਵਾ ॥
ମୋର ମନରେ ବଡ ଆଶା ଅଛି, ମୁଁ କିପରି ହରିଙ୍କ ଦର୍ଶନ କରିବି?
ਹਉ ਜਾਇ ਪੁਛਾ ਅਪਨੇ ਸਤਗੁਰੈ ਗੁਰ ਪੁਛਿ ਮਨੁ ਮੁਗਧੁ ਸਮਝਾਵਾ ॥
ମୁଁ ସଦଗୁରୁଙ୍କୁ ପଚାରି ଥାଏ ଏବଂ ନିଜ ବିମୂଢ ମନକୁ ବୁଝାଇ ଥାଏ।
ਭੂਲਾ ਮਨੁ ਸਮਝੈ ਗੁਰ ਸਬਦੀ ਹਰਿ ਹਰਿ ਸਦਾ ਧਿਆਏ ॥
ଏହି ଭୁଲିଥିବା ମନ ଗୁରୁଙ୍କ ଶବ୍ଦ ଦ୍ଵାରା ହିଁ ବୁଝି ଥାଏ ଏବଂ ଏହିପରି ଦିନ ରାତି ହରି-ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କ ଧ୍ୟାନ କରିଥାଏ।
ਨਾਨਕ ਜਿਸੁ ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਮੇਰਾ ਪਿਆਰਾ ਸੋ ਹਰਿ ਚਰਣੀ ਚਿਤੁ ਲਾਏ ॥੧॥
ହେ ନାନକ! ମୋର ପ୍ରିୟତମ ଯାହା ଉପରେ ନିଜ କୃପା-ଦୃଷ୍ଟି କରିଥାନ୍ତି, ସେ ହରିଙ୍କ ସୁନ୍ଦର ଚରଣରେ ନିଜ ଚିତ୍ତ ଲଗାଇ ଥାଏ॥1॥
ਹਉ ਸਭਿ ਵੇਸ ਕਰੀ ਪਿਰ ਕਾਰਣਿ ਜੇ ਹਰਿ ਪ੍ਰਭ ਸਾਚੇ ਭਾਵਾ ॥
ନିଜ ପ୍ରିୟତମ-ପ୍ରଭୁଙ୍କ ପାଇଁ ମୁଁ ବିଭିନ୍ନ ପ୍ରକାର ବେଶ ଧାରଣ କରିଥାଏ, କାରଣ ଯେପରି ମୁଁ ନିଜ ସତ୍ୟସ୍ଵରୂପ ହରି-ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ଭଲ ଲାଗିବି।
ਸੋ ਪਿਰੁ ਪਿਆਰਾ ਮੈ ਨਦਰਿ ਨ ਦੇਖੈ ਹਉ ਕਿਉ ਕਰਿ ਧੀਰਜੁ ਪਾਵਾ ॥
କିନ୍ତୁ ସେହି ପ୍ରିୟତମ ମୋ’ ଆଡକୁ କୃପା-ଦୃଷ୍ଟିର ନଜର ଉଠାଇ ମଧ୍ୟ ଦେଖନ୍ତି ନାହିଁ, ତାହାହେଲେ ମୁଁ କିପରି ଧୈର୍ଯ୍ୟ ପ୍ରାପ୍ତ କରିବି?
ਜਿਸੁ ਕਾਰਣਿ ਹਉ ਸੀਗਾਰੁ ਸੀਗਾਰੀ ਸੋ ਪਿਰੁ ਰਤਾ ਮੇਰਾ ਅਵਰਾ ॥
ଯାହାର କାରଣରୁ ମୁଁ ଅନେକ ହାର-ଶୃଙ୍ଗାର ଦ୍ଵାରା ଶୃଙ୍ଗାର କରିଛି, ସେ, ମୋର ପତି-ପ୍ରଭୁ, ଅନ୍ୟ ପ୍ରେମରେ ଲୀନ ରହିଥାଏ।
ਨਾਨਕ ਧਨੁ ਧੰਨੁ ਧੰਨੁ ਸੋਹਾਗਣਿ ਜਿਨਿ ਪਿਰੁ ਰਾਵਿਅੜਾ ਸਚੁ ਸਵਰਾ ॥੨॥
ହେ ନାନକ! ସେହି ଜୀବ-ସ୍ତ୍ରୀ ଧନ୍ୟ-ଧନ୍ୟ ଏବଂ ସୌଭାଗ୍ୟବତୀ ଅଟେ, ଯିଏ ପତି-ପ୍ରଭୁଙ୍କ ସାଥିରେ ରମଣ କରିଛି ଏବଂ ଏହି ସତ୍ୟସ୍ଵରୂପ ସର୍ବଶ୍ରେଷ୍ଠ ପତିଙ୍କୁ ହିଁ ସ୍ଥାପନ କରିଛି॥2॥
ਹਉ ਜਾਇ ਪੁਛਾ ਸੋਹਾਗ ਸੁਹਾਗਣਿ ਤੁਸੀ ਕਿਉ ਪਿਰੁ ਪਾਇਅੜਾ ਪ੍ਰਭੁ ਮੇਰਾ ॥
ମୁଁ ଭାଗ୍ୟଶାଳୀ ସୁହାଗିନୀକୁ ପଚାରିଛି, “ତୁମେ କିପରି ମୋର ପ୍ରଭୁ(ସୋହାଗ)ଙ୍କୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଛ”।
ਮੈ ਊਪਰਿ ਨਦਰਿ ਕਰੀ ਪਿਰਿ ਸਾਚੈ ਮੈ ਛੋਡਿਅੜਾ ਮੇਰਾ ਤੇਰਾ ॥
ସେ କହିଥାଏ, “ ମୁଁ ମୋର-ତୋର ଅନ୍ତରକୁ ଛାଡି ଦେଇଛି, ଏଥିପାଇଁ ମୋର ସଚ୍ଚା ପତି-ପରମେଶ୍ଵର ମୋ’ ଉପରେ କୃପା-ଦୃଷ୍ଟି କରିଛନ୍ତି”।
ਸਭੁ ਮਨੁ ਤਨੁ ਜੀਉ ਕਰਹੁ ਹਰਿ ਪ੍ਰਭ ਕਾ ਇਤੁ ਮਾਰਗਿ ਭੈਣੇ ਮਿਲੀਐ ॥
ହେ ମୋର ଭଉଣୀ! ନିଜ ମନ, ଶରୀର, ପ୍ରାଣ ସର୍ବସ୍ଵ ହରି-ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ଅର୍ପଣ କର, ତାହାଙ୍କ ସହିତ ମିଳନ ପାଇଁ ଏହା ସୁଗମ ମାର୍ଗ ଅଟେ।
ਆਪਨੜਾ ਪ੍ਰਭੁ ਨਦਰਿ ਕਰਿ ਦੇਖੈ ਨਾਨਕ ਜੋਤਿ ਜੋਤੀ ਰਲੀਐ ॥੩॥
ହେ ନାନକ! ନିଜର ପ୍ରଭୁ ଯାହା ଉପରେ କୃପା-ଦୃଷ୍ଟିରେ ଦେଖିଥାନ୍ତି, ତାହାର ଜ୍ୟୋତି ପରମ ଜ୍ୟୋତିରେ ବିଲୀନ ହୋଇଯାଏ॥3॥
ਜੋ ਹਰਿ ਪ੍ਰਭ ਕਾ ਮੈ ਦੇਇ ਸਨੇਹਾ ਤਿਸੁ ਮਨੁ ਤਨੁ ਅਪਣਾ ਦੇਵਾ ॥
ଯେ କେହି ପୁଣ୍ୟାତ୍ମା ମୋତେ ମୋର ହରି-ପ୍ରଭୁଙ୍କ ସନ୍ଦେଶ ଦେଇଥାଏ, ତାହାଙ୍କୁ ନିଜ ମନ-ତନ ଅର୍ପଣ କରିଛି।
ਨਿਤ ਪਖਾ ਫੇਰੀ ਸੇਵ ਕਮਾਵਾ ਤਿਸੁ ਆਗੈ ਪਾਣੀ ਢੋਵਾਂ ॥
ମୁଁ ନିତ୍ୟ ତାହାଙ୍କୁ ପଙ୍ଖା କରିଥାଏ, ଶ୍ରଦ୍ଧା ସହିତ ତାହାଙ୍କ ସେବା କରିଥାଏ ଏବଂ ତାହାଙ୍କ ପାଇଁ ଜଳ ଆଣିଥାଏ।
ਨਿਤ ਨਿਤ ਸੇਵ ਕਰੀ ਹਰਿ ਜਨ ਕੀ ਜੋ ਹਰਿ ਹਰਿ ਕਥਾ ਸੁਣਾਏ ॥
ଯିଏ ମୋତେ ହରିଙ୍କ ହରି-କଥା ଶୁଣାଇ ଥାଏ, ମୁଁ ଦିନ ରାତି ସେହି ହରିଙ୍କ ସେବକର ସେବା କରିଥାଏ।