Page 535
ਦੇਵਗੰਧਾਰੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଦେବଙ୍ଗଧାରୀ ମହଲା 5 ॥
ਮੈ ਬਹੁ ਬਿਧਿ ਪੇਖਿਓ ਦੂਜਾ ਨਾਹੀ ਰੀ ਕੋਊ ॥
ହେ ଭଉଣୀ! ମୁଁ ଅନେକ ବିଧିରେ ଦେଖିଛି, କିନ୍ତୁ ସେହି ଭଗବାନ ଭଳି ଆଉ କେହି ନାହାନ୍ତି।
ਖੰਡ ਦੀਪ ਸਭ ਭੀਤਰਿ ਰਵਿਆ ਪੂਰਿ ਰਹਿਓ ਸਭ ਲੋਊ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ବିଶ୍ଵର ସମସ୍ତ ଖଣ୍ଡ ଏବଂ ଦ୍ଵୀପରେ ସେ ହିଁ ଅଛନ୍ତି ଏବଂ ସବୁ ଲୋକରେ କେବଳ ସେ ମହଜୁଦ ଅଛନ୍ତି॥1॥ରୁହ॥
ਅਗਮ ਅਗੰਮਾ ਕਵਨ ਮਹਿੰਮਾ ਮਨੁ ਜੀਵੈ ਸੁਨਿ ਸੋਊ ॥
ସେ ଅଗମ୍ୟରୁ ମଧ୍ୟ ଅଗମ୍ୟ ଅଟନ୍ତି, ଯାହାଙ୍କ ମହିମା କିଏ ଉଚ୍ଚାରଣ କରି ପାରିବ? ମୋର ମନ ତାହାଙ୍କ ଶୋଭା ଶୁଣି ଜୀବିତ ରହିଥାଏ।
ਚਾਰਿ ਆਸਰਮ ਚਾਰਿ ਬਰੰਨਾ ਮੁਕਤਿ ਭਏ ਸੇਵਤੋਊ ॥੧॥
ହେ ଭଗବାନ! ଚାରି ଆଶ୍ରମ ଏବଂ ଚାରି ବର୍ଣ୍ଣର ଲୋକ ତୋର ଭକ୍ତି କରି ମୁକ୍ତି ହୋଇଯାଇଛନ୍ତି॥1॥
ਗੁਰਿ ਸਬਦੁ ਦ੍ਰਿੜਾਇਆ ਪਰਮ ਪਦੁ ਪਾਇਆ ਦੁਤੀਅ ਗਏ ਸੁਖ ਹੋਊ ॥
ଗୁରୁ ମନରେ ଶବ୍ଦ ସ୍ଥାପନ କରିଛନ୍ତି, ଯାହା ଦ୍ଵାରା ପରମ ପଦର ଉପଲବ୍ଧି ହୋଇଯାଇଛି, ଆମର ଦ୍ଵିଧା ଦୂର ହୋଇଛି ତଥା ସୁଖ ହିଁ ସୁଖ ମିଳିଛି।
ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਭਵ ਸਾਗਰੁ ਤਰਿਆ ਹਰਿ ਨਿਧਿ ਪਾਈ ਸਹਜੋਊ ॥੨॥੨॥੩੩॥
ହେ ନାନକ! ହରିନାମର ନିଧି ପ୍ରାପ୍ତ କରି ମୁଁ ସ୍ଵାଭାବିକ ଭାବରେ ଭବସାଗରରୁ ପାର ହୋଇଯାଇଛି ||2||2||33||
ਰਾਗੁ ਦੇਵਗੰਧਾਰੀ ਮਹਲਾ ੫ ਘਰੁ ੬॥
ରାଗ ଦେବଙ୍ଗଧାରୀ ମହଲା 5 ଘର 4 ॥
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ଇଶ୍ଵର ଏକ ଅଟନ୍ତି, ଯାହାଙ୍କୁ ସଦଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରାଯାଇ ପାରେ।
ਏਕੈ ਰੇ ਹਰਿ ਏਕੈ ਜਾਨ ॥
ପରମାତ୍ମା ଏକ ହିଁ ଅଟନ୍ତି ଏବଂ ସେହି ଏକକୁ ହିଁ ସବୁଙ୍କ ମାଲିକ ଭାବ।
ਏਕੈ ਰੇ ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਾਨ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଗୁରୁମୁଖି ବନି ତାହାଙ୍କୁ ଏକ ହିଁ ଭାବ॥1॥ରୁହ॥
ਕਾਹੇ ਭ੍ਰਮਤ ਹਉ ਤੁਮ ਭ੍ਰਮਹੁ ਨ ਭਾਈ ਰਵਿਆ ਰੇ ਰਵਿਆ ਸ੍ਰਬ ਥਾਨ ॥੧॥
ହେ ମୋର ଭାଇ! କାହିଁକି ପଥଭ୍ରଷ୍ଟ ହେଉଛ? ଏପରି ହୁଅ ନାହିଁ, ଇଶ୍ଵର ସାରା ବିଶ୍ଵରେ ମହଜୁଦ ଅଛନ୍ତି॥1॥
ਜਿਉ ਬੈਸੰਤਰੁ ਕਾਸਟ ਮਝਾਰਿ ਬਿਨੁ ਸੰਜਮ ਨਹੀ ਕਾਰਜ ਸਾਰਿ ॥
ଯେପରି କାଠରେ ଅଗ୍ନି ସଂଯୋଗ କଲେ କୌଣସି କୌଶଳ ବିନା ଏହା ଆଲୋକିତ ହୁଏନାହିଁ, ସେପରି ହିଁ
ਬਿਨੁ ਗੁਰ ਨ ਪਾਵੈਗੋ ਹਰਿ ਜੀ ਕੋ ਦੁਆਰ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ ବିନା ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କ ଦ୍ଵାର ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇପାରେ ନାହିଁ।
ਮਿਲਿ ਸੰਗਤਿ ਤਜਿ ਅਭਿਮਾਨ ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਪਾਏ ਹੈ ਪਰਮ ਨਿਧਾਨ ॥੨॥੧॥੩੪॥
ହେ ନାନକ! ଗୁରୁଙ୍କ ସଙ୍ଗତିରେ ମିଶି ନିଜ ଅଭିମାନ ତ୍ୟାଗ କର, ଏହିପରି ନାମ ରୂପୀ ପରମ ଖଜଣା ପ୍ରାପ୍ତ ହେବ ||2||1||34||
ਦੇਵਗੰਧਾਰੀ ੫ ॥
ରାଗ ଦେବଙ୍ଗଧାରୀ ମହଲା 5 ଘର 4 ॥
ਜਾਨੀ ਨ ਜਾਈ ਤਾ ਕੀ ਗਾਤਿ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ସେହି ଭଗବାନଙ୍କ ଗତି ବୁଝାଯାଇ ପାରିବ ନାହିଁ॥1॥ରୁହ॥
ਕਹ ਪੇਖਾਰਉ ਹਉ ਕਰਿ ਚਤੁਰਾਈ ਬਿਸਮਨ ਬਿਸਮੇ ਕਹਨ ਕਹਾਤਿ ॥੧॥
କୌଣସି ଚତୁରତା ମାଧ୍ୟମରେ ତାହାଙ୍କ ଗତିକୁ କିପରି ଦେଖାଯାଇ ପାରେ? ତାହାଙ୍କ ଗତିର କଥନ କରୁଥିବା ବ୍ୟକ୍ତି ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟଚକିତ ହୋଇଯାଏ॥1॥
ਗਣ ਗੰਧਰਬ ਸਿਧ ਅਰੁ ਸਾਧਿਕ ॥
ଦେବଗଣ, ଗନ୍ଧର୍ବ, ସିଦ୍ଧପୁରୁଷ, ସାଧକ,
ਸੁਰਿ ਨਰ ਦੇਵ ਬ੍ਰਹਮ ਬ੍ਰਹਮਾਦਿਕ ॥
ଦେବତା, ନର, ବ୍ରହ୍ମର୍ଷି, ବ୍ରହ୍ମା ଇତ୍ୟାଦି ତଥା
ਚਤੁਰ ਬੇਦ ਉਚਰਤ ਦਿਨੁ ਰਾਤਿ ॥
ଚାରି ବେଦ ଦିନରାତି ଏହା ଉଚ୍ଚାରଣ କରିଥାନ୍ତି ଯେ
ਅਗਮ ਅਗਮ ਠਾਕੁਰੁ ਆਗਾਧਿ ॥
ପରମାତ୍ମା ଅଗମ୍ୟ, ଅନନ୍ତ ତଥା ଅଗାଧ ଅଟନ୍ତି।
ਗੁਨ ਬੇਅੰਤ ਬੇਅੰਤ ਭਨੁ ਨਾਨਕ ਕਹਨੁ ਨ ਜਾਈ ਪਰੈ ਪਰਾਤਿ ॥੨॥੨॥੩੫॥
ହେ ନାନକ! ସେହି ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କ ଗୁଣ ଅନନ୍ତ ଏବଂ ଅପାର ଅଟେ ଆଉ ତାହାଙ୍କ ଗୁଣର ଅଭିବ୍ୟକ୍ତି କରାଯାଇ ପାରିବ ନାହିଁ, କାରଣ ସେ ଅପହଞ୍ଚ ଅଟନ୍ତି ||2||2||35||
ਦੇਵਗੰਧਾਰੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଦେବଙ୍ଗଧାରୀ ମହଲା 5 ॥
ਧਿਆਏ ਗਾਏ ਕਰਨੈਹਾਰ ॥
ଯେଉଁ ବିଶ୍ଵ ରଚୟିତା ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ନାମ ସ୍ମରଣ ତଥା ଗୁଣଗାନ କରିଥାଏ,
ਭਉ ਨਾਹੀ ਸੁਖ ਸਹਜ ਅਨੰਦਾ ਅਨਿਕ ਓਹੀ ਰੇ ਏਕ ਸਮਾਰ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ସେ ନିର୍ଭୟ ହୋଇଯାଏ ଏବଂ ତାହାକୁ ସ୍ଵାଭାବିକ ସୁଖ ଆତ୍ମିକ ଆନନ୍ଦ ଉପଲବ୍ଧି ହୋଇଥାଏ। ଏଥିପାଇଁ ସେହି ମାଲିକଙ୍କ ନାମ ହୃଦୟରେ ଧାରଣ କରିବା ଉଚିତ, ଯାହାଙ୍କ ଅନେକ ରୂପ ଅଛି , ପରନ୍ତୁ ଏକ ହିଁ ଅଟନ୍ତି ॥1॥ରୁହ॥
ਸਫਲ ਮੂਰਤਿ ਗੁਰੁ ਮੇਰੈ ਮਾਥੈ ॥
ଯେଉଁ ଗୁରୁଙ୍କ ଦର୍ଶନ କରିଲେ ଜୀବନ ସଫଳ ହୋଇଯାଏ, ସେ ତାଙ୍କରି ହାତ ମୋର ମସ୍ତକ ଉପରେ ରଖିଛନ୍ତି।
ਜਤ ਕਤ ਪੇਖਉ ਤਤ ਤਤ ਸਾਥੈ ॥
ମୁଁ ଯେଉଁ ଆଡେ ଦେଖିଲେ ମଧ୍ୟ, ସେଠାରେ ଭଗବାନଙ୍କୁ ନିଜ ସାଥିରେ ପାଇଥାଏ।
ਚਰਨ ਕਮਲ ਮੇਰੇ ਪ੍ਰਾਨ ਅਧਾਰ ॥੧॥
ପ୍ରଭୁଙ୍କ ସୁନ୍ଦର ଚରଣ-କମଳ ମୋର ପ୍ରାଣର ଆଧାର ଅଟେ॥1॥
ਸਮਰਥ ਅਥਾਹ ਬਡਾ ਪ੍ਰਭੁ ਮੇਰਾ ॥
ମୋର ପ୍ରଭୁ ସର୍ବକଳା ସମର୍ଥ, ଅଥଳ ଏବଂ ମହାନ ଅଟନ୍ତି।
ਘਟ ਘਟ ਅੰਤਰਿ ਸਾਹਿਬੁ ਨੇਰਾ ॥
ସେ ପ୍ରତ୍ୟେକ ହୃଦୟରେ ରହିଥାନ୍ତି ଏବଂ ବହୁତ ନିକଟ ଅଟନ୍ତି।
ਤਾ ਕੀ ਸਰਨਿ ਆਸਰ ਪ੍ਰਭ ਨਾਨਕ ਜਾ ਕਾ ਅੰਤੁ ਨ ਪਾਰਾਵਾਰ ॥੨॥੩॥੩੬॥
ନାନକ ସେହି ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ଶରଣରେ ଆଶ୍ରୟ ନେଇଛନ୍ତି, ଯାହାଙ୍କ କୌଣସି ଅନ୍ତ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇପାରୁ ନାହିଁ ||2||3||36||
ਦੇਵਗੰਧਾਰੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଦେବଙ୍ଗଧାରୀ ମହଲା 5 ॥
ਉਲਟੀ ਰੇ ਮਨ ਉਲਟੀ ਰੇ ॥
ହେ ମୋର ମନ! ନିଜ ପ୍ରକୃତି ଶୀଘ୍ର ପରିବର୍ତ୍ତନ କର ତଥା
ਸਾਕਤ ਸਿਉ ਕਰਿ ਉਲਟੀ ਰੇ ॥
ଶାକ୍ତ ମନୁଷ୍ୟ ସାଥି ତ୍ୟାଗ କର
ਝੂਠੈ ਕੀ ਰੇ ਝੂਠੁ ਪਰੀਤਿ ਛੁਟਕੀ ਰੇ ਮਨ ਛੁਟਕੀ ਰੇ ਸਾਕਤ ਸੰਗਿ ਨ ਛੁਟਕੀ ਰੇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ହେ ମନ! ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ଠାରୁ ବିମୁଖ ମିଥ୍ୟା ଲୋକଙ୍କ ପ୍ରୀତି ମିଥ୍ୟା ହିଁ ଭାବ ଏବଂ ସେମାନଙ୍କୁ ତ୍ୟାଗ କର, କାରଣ ସେମାନଙ୍କ ସଙ୍ଗତିରେ ରହିଲେ ତୋତେ ମୋକ୍ଷ ପ୍ରାପ୍ତି ହୋଇ ପାରିବ ନାହିଁ॥1॥ରୁହ॥
ਜਿਉ ਕਾਜਰ ਭਰਿ ਮੰਦਰੁ ਰਾਖਿਓ ਜੋ ਪੈਸੈ ਕਾਲੂਖੀ ਰੇ ॥
ଯଦି କେହି କଳା ଭାରି ହୋଇଥିବା ଘରକୁ ପ୍ରବେଶ କରିଥାଏ, ତାହାହେଲେ ସେ ମଧ୍ୟ କଳା ହୋଇଯାଏ।
ਦੂਰਹੁ ਹੀ ਤੇ ਭਾਗਿ ਗਇਓ ਹੈ ਜਿਸੁ ਗੁਰ ਮਿਲਿ ਛੁਟਕੀ ਤ੍ਰਿਕੁਟੀ ਰੇ ॥੧॥
ଯିଏ ସଚ୍ଚା ଗୁରୁଙ୍କ ସହିତ ମିଶିଯାଏ, ତାହାର କପାଳର ତ୍ରିକୁଟୀ ଦୂର ହୋଇଯାଏ ଆଉ ସେ ଦୁର୍ଜନ ଲୋକର ସଙ୍ଗତିରୁ ଦୂରେଇ ରହିଥାଏ॥1॥
ਮਾਗਉ ਦਾਨੁ ਕ੍ਰਿਪਾਲ ਕ੍ਰਿਪਾ ਨਿਧਿ ਮੇਰਾ ਮੁਖੁ ਸਾਕਤ ਸੰਗਿ ਨ ਜੁਟਸੀ ਰੇ ॥
ହେ କୃପାର ଭଣ୍ଡାର! ହେ କୃପାଳୁ ପରମାତ୍ମା! ମୁଁ ତୋ’ ଠାରୁ ଏକ ହିଁ ଦାନ ମାଗିଥାଏ ଯେ ମୋର ଚେହେରା ଶାକ୍ତ ମନୁଷ୍ୟ ସାମନାରେ ରଖ ନହିଁ ଅର୍ଥାତ ସେମାନଙ୍କ ଠାରୁ ମୋତେ ଦୂରେଇ ଦିଅ।