Page 418
ਥਾਨ ਮੁਕਾਮ ਜਲੇ ਬਿਜ ਮੰਦਰ ਮੁਛਿ ਮੁਛਿ ਕੁਇਰ ਰੁਲਾਇਆ ॥
ମୋଗଲମାନେ ପଠାଣର ଘର, ସୁଖର ନିବାସ ଏବଂ ମଜବୁତ ମହଲ ଜଳାଇ ଦେଇଛନ୍ତି ଆଉ ଖଣ୍ଡ ଖଣ୍ଡ ହୋଇଥିବା ଶାହାଜାଦକୁ ମାଟିରେ ମିଶାଇ ଦେଇଛନ୍ତି।
ਕੋਈ ਮੁਗਲੁ ਨ ਹੋਆ ਅੰਧਾ ਕਿਨੈ ਨ ਪਰਚਾ ਲਾਇਆ ॥੪॥
କେହି ମୋଗଲ ଅନ୍ଧ ହୋଇ ନାହିଁ ଆଉ କେହି ମଧ୍ୟ କୌଣସି କରାମତ ଦେଖାଇ ନାହାନ୍ତି ॥4॥
ਮੁਗਲ ਪਠਾਣਾ ਭਈ ਲੜਾਈ ਰਣ ਮਹਿ ਤੇਗ ਵਗਾਈ ॥
ମୋଗଲ ଏବଂ ପଠାଣ ମଧ୍ୟରେ ଭୟଙ୍କର ଲଢାଇ ହୋଇଛି ଆଉ ରଣଭୂମିରେ ଖୁବ ତଲୱାର ଚଲା ଯାଇଛି।
ਓਨ੍ਹ੍ਹੀ ਤੁਪਕ ਤਾਣਿ ਚਲਾਈ ਓਨ੍ਹ੍ਹੀ ਹਸਤਿ ਚਿੜਾਈ ॥
ମୋଗଲମାନେ ନିଜ ବନ୍ଦୁକର ନିଶାନ ଲଗାଇ ଗୁଳି ଚଳାଇଛନ୍ତି ଆଉ ସେହି ପଠାଣ ହାତୀ ଦ୍ଵାରା ଆକ୍ରମଣ କରିଛି!
ਜਿਨ੍ਹ੍ਹ ਕੀ ਚੀਰੀ ਦਰਗਹ ਪਾਟੀ ਤਿਨ੍ਹ੍ਹਾ ਮਰਣਾ ਭਾਈ ॥੫॥
ହେ ଭାଇ! ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଦରବାରରେ ଯାହାର ଆୟୁର ଚିଠି ଚିରାଯାଏ, ତାହାକୁ ଅବଶ୍ୟ ମରିବାକୁ ପଡିଥାଏ ॥5॥
ਇਕ ਹਿੰਦਵਾਣੀ ਅਵਰ ਤੁਰਕਾਣੀ ਭਟਿਆਣੀ ਠਕੁਰਾਣੀ ॥
କଣ ହିନ୍ଦୁ ନାରୀ, କଣ ମୁସଲମାନ ମହିଳା, କଣ ଭାଟ ଏବଂ ଠାକୁରର ସ୍ତ୍ରୀ-
ਇਕਨ੍ਹ੍ਹਾ ਪੇਰਣ ਸਿਰ ਖੁਰ ਪਾਟੇ ਇਕਨ੍ਹ੍ਹਾ ਵਾਸੁ ਮਸਾਣੀ ॥
କେତେ ମହିଳାଙ୍କ ବସ୍ତ୍ର ମସ୍ତକରୁ ପାଦ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଫାଟି ଯାଇଥିଲା ଆଉ କେତେ ହିଁ ମହିଳାଙ୍କ ନିବାସ ଶ୍ମଶାନ ହୋଇଯାଇ ଥିଲା।
ਜਿਨ੍ਹ੍ਹ ਕੇ ਬੰਕੇ ਘਰੀ ਨ ਆਇਆ ਤਿਨ੍ਹ੍ਹ ਕਿਉ ਰੈਣਿ ਵਿਹਾਣੀ ॥੬॥
ଯାହାର ସୁନ୍ଦର ପତି ଘରକୁ ଆସନ୍ତି ନାହିଁ, ତାହାର ରାତ୍ରି କିପରି ବିତିଥିବ?
ਆਪੇ ਕਰੇ ਕਰਾਏ ਕਰਤਾ ਕਿਸ ਨੋ ਆਖਿ ਸੁਣਾਈਐ ॥
ଏହି ଯନ୍ତ୍ରଣା ଭରା କାହାଣୀ କାହାକୁ ଶୁଣାଇବା? କାରଣ କର୍ତ୍ତା ପ୍ରଭୁ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ କରିଥାନ୍ତି ଆଉ ଜୀବଙ୍କ ଦ୍ଵାରା କରାଇଥାନ୍ତି।
ਦੁਖੁ ਸੁਖੁ ਤੇਰੈ ਭਾਣੈ ਹੋਵੈ ਕਿਸ ਥੈ ਜਾਇ ਰੂਆਈਐ ॥
ହେ ଜଗତର ରଚୟିତା! ଜୀବର ଦୁଃଖ ସୁଖ ତୋର ଇଚ୍ଛାରେ ହିଁ ହୋଇଥାଏ, ତୋ’ ବିନା କାହା ପାଖକୁ ଯାଇ ନିଜ ଦୁଃଖ ଜଣାଇବି?
ਹੁਕਮੀ ਹੁਕਮਿ ਚਲਾਏ ਵਿਗਸੈ ਨਾਨਕ ਲਿਖਿਆ ਪਾਈਐ ॥੭॥੧੨॥
ହେ ନାନକ! ନିଜ ହୁକୁମର ସ୍ଵାମୀ ପରମାତ୍ମା ନିଜ ହୁକୁମରେ ହିଁ ଦୁନିଆର କାର୍ଯ୍ୟ ଚଳାଇଥାନ୍ତି ଆଉ ପ୍ରସନ୍ନ ହୋଇଥାନ୍ତି, ମନୁଷ୍ୟ ନିଜ ଭାଗ୍ୟରେ ଲେଖା ଅନୁସାରେ ହିଁ ଦୁଃଖ ସୁଖ ଭୋଗ କରିଥାଏ ॥7॥12॥
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ଇଶ୍ଵର ଏକ ଅଟନ୍ତି, ଯାହାଙ୍କୁ ସଦଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ପାଇହୁଏ।
ਆਸਾ ਕਾਫੀ ਮਹਲਾ ੧ ਘਰੁ ੮ ਅਸਟਪਦੀਆ ॥
ଆଶା କାଫି ମହଲା 1 ଘର 8 ଅଷ୍ଟପଦୀ॥
ਜੈਸੇ ਗੋਇਲਿ ਗੋਇਲੀ ਤੈਸੇ ਸੰਸਾਰਾ ॥
ଯେଉଁ ଭଳି ଗୋଚର ଜମିକୁ ଅଳ୍ପ ସମୟ ପାଇଁ ପଶୁ ନେଇ ଚରାଳି ଆସିଥାଏ, ସେପରି ହିଁ ମନୁଷ୍ୟ ଅଳ୍ପ ସମୟ ପାଇଁ ସଂସାରକୁ ଆସିଥାଏ।
ਕੂੜੁ ਕਮਾਵਹਿ ਆਦਮੀ ਬਾਂਧਹਿ ਘਰ ਬਾਰਾ ॥੧॥
ମନୁଷ୍ୟ ମିଥ୍ୟାର ଅର୍ଜ୍ଜନ କରିଥାଏ ଆଉ ନିଜ ଘର ଦ୍ଵାର ନିର୍ମାଣ କରିଥାଏ ॥1॥
ਜਾਗਹੁ ਜਾਗਹੁ ਸੂਤਿਹੋ ਚਲਿਆ ਵਣਜਾਰਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ହେ ଅଜ୍ଞାନତାର ନିଦ୍ରାରେ ଶୋଇଥିବା ଜୀବ! ଜାଗ, ଦେଖ ବ୍ୟାପାରୀ ଜୀବ ଦୁନିଆରୁ ଯାଉଛନ୍ତି॥1॥ରୁହ॥
ਨੀਤ ਨੀਤ ਘਰ ਬਾਂਧੀਅਹਿ ਜੇ ਰਹਣਾ ਹੋਈ ॥
ସର୍ବଦା ରହିବା ପାଇଁ ଘର ସେତେବେଳେ ବନାଇବା ଉଚିତ, ଯଦି ଦୁନିଆରେ ସର୍ବଦା ଜୀବିତ ରହିବାକୁ ଅଛି।
ਪਿੰਡੁ ਪਵੈ ਜੀਉ ਚਲਸੀ ਜੇ ਜਾਣੈ ਕੋਈ ॥੨॥
ପରନ୍ତୁ, ଯଦି କେହି ବିଚାର କରନ୍ତି, ତାହାକୁ ସେହି ଜ୍ଞାନ ହୋଇଯାଏ ଯେ ଯେବେ ଆତ୍ମା ଚାଲିଯାଇଥାଏ, ସେତେବେଳେ ଶରୀର ମଧ୍ୟ ପାର୍ଥିବ ହୋଇଯାଏ ॥2॥
ਓਹੀ ਓਹੀ ਕਿਆ ਕਰਹੁ ਹੈ ਹੋਸੀ ਸੋਈ ॥
ତୁମେ କାହିଁକି ହାୟ କରୁଛ, ଆତ୍ମା ଏବେ ମଧ୍ୟ ଅଛି ଆଉ ସର୍ବଦା ରହିବ।
ਤੁਮ ਰੋਵਹੁਗੇ ਓਸ ਨੋ ਤੁਮ੍ਹ੍ ਕਉ ਕਉਣੁ ਰੋਈ ॥੩॥
ଯଦି ତୁମେ କାହାର ମୃତ୍ୟୁରେ କ୍ରନ୍ଦନ କରିଥାଅ, ତାହାହେଲେ ତୁମ ପାଇଁ କିଏ କ୍ରନ୍ଦନ କରିବ?
ਧੰਧਾ ਪਿਟਿਹੁ ਭਾਈਹੋ ਤੁਮ੍ਹ੍ਹ ਕੂੜੁ ਕਮਾਵਹੁ ॥
ହେ ମୋର ଭାଇ! ତୁମେମାନେ ସାଂସାରିକ ଗ୍ରସ୍ତ ହୋଇଛ ଆଉ ମିଥ୍ୟାର ଅର୍ଜ୍ଜନ କରୁଛ।
ਓਹੁ ਨ ਸੁਣਈ ਕਤ ਹੀ ਤੁਮ੍ਹ੍ਹ ਲੋਕ ਸੁਣਾਵਹੁ ॥੪॥
ସେହି ମୃତକ ଆଦୌ ଶୁଣେ ନାହିଁ, ତୁମେ କେବଳ ଅନ୍ୟ ଲୋକଙ୍କୁ ହିଁ ନିଜର କ୍ରନ୍ଦନ ଶୁଣାଉଛ॥4॥
ਜਿਸ ਤੇ ਸੁਤਾ ਨਾਨਕਾ ਜਾਗਾਏ ਸੋਈ ॥
ହେ ନାନକ! ଯେଉଁ ମାଲିକ ନିଜ ହୁକୁମ ଦ୍ଵାରା ତାହାକୁ ଶୁଆଇଛନ୍ତି, ସେ ହିଁ ତାହାକୁ ଜାଗ୍ରତ କରାଇବେ।
ਜੇ ਘਰੁ ਬੂਝੈ ਆਪਣਾ ਤਾਂ ਨੀਦ ਨ ਹੋਈ ॥੫॥
ଯଦି ମନୁଷ୍ୟ ନିଜ ଅସଲ ଘରକୁ ବୁଝି ନିଏ, ତାହାକୁ ନିଦ ଆସେ ନାହିଁ ॥5॥
ਜੇ ਚਲਦਾ ਲੈ ਚਲਿਆ ਕਿਛੁ ਸੰਪੈ ਨਾਲੇ ॥
ଯଦି ପରଲୋକକୁ ଯାଉଥିବା ମନୁଷ୍ୟ କିଛି ସମ୍ପତ୍ତି ସାଥିରେ ନେଇଛି
ਤਾ ਧਨੁ ਸੰਚਹੁ ਦੇਖਿ ਕੈ ਬੂਝਹੁ ਬੀਚਾਰੇ ॥੬॥
ତାହାହେଲେ ତୁ ମଧ୍ୟ ଧନ ସଞ୍ଚୟ କରି ଦେଖ, ଭାବ ଆଉ ବିଚାର କର ॥6॥
ਵਣਜੁ ਕਰਹੁ ਮਖਸੂਦੁ ਲੈਹੁ ਮਤ ਪਛੋਤਾਵਹੁ ॥
ଏପରି ନାମର ବ୍ୟାପାର କର ଯାହା ଦ୍ଵାରା ଜୀବନ ମନୋରଥର ଲାଭ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇପାରିବ, ଅନ୍ଯଥା ପଶ୍ଚାତାପ କରିବାକୁ ପଡିବ।
ਅਉਗਣ ਛੋਡਹੁ ਗੁਣ ਕਰਹੁ ਐਸੇ ਤਤੁ ਪਰਾਵਹੁ ॥੭॥
ଅବଗୁଣ ତ୍ୟାଗ କରି ଗୁଣ ଗ୍ରହଣ କର, ଏହିପରି ତୋତେ ସଚ୍ଚା ଅର୍ଜ୍ଜନ ପ୍ରାପ୍ତ ହେବ ॥7॥
ਧਰਮੁ ਭੂਮਿ ਸਤੁ ਬੀਜੁ ਕਰਿ ਐਸੀ ਕਿਰਸ ਕਮਾਵਹੁ ॥
ଶରୀର ରୂପୀ ଧର୍ମ ଭୂମିରେ ସତ୍ୟର ବୀଜ ବୁଣ, ଏହିପରି କୃଷି କର।
ਤਾਂ ਵਾਪਾਰੀ ਜਾਣੀਅਹੁ ਲਾਹਾ ਲੈ ਜਾਵਹੁ ॥੮॥
ଯଦି ତୁମେ ଲାଭ ପ୍ରାପ୍ତ କରି ନେଇଯିବ, ତାହାହେଲେ ବୁଦ୍ଧିମାନ ବ୍ୟାପାରୀ ବୁଝାଯିବ ॥8॥
ਕਰਮੁ ਹੋਵੈ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮਿਲੈ ਬੂਝੈ ਬੀਚਾਰਾ ॥
ଯଦି ପ୍ରଭୁଙ୍କ କୃପା ହୁଏ ତାହାହେଲେ ଜୀବ ସଦଗୁରୁଙ୍କ ସହିତ ମିଳନ କରିଥାଏ ଆଉ ତାହାଙ୍କ ଉପଦେଶକୁ ବୁଝିଥାଏ।
ਨਾਮੁ ਵਖਾਣੈ ਸੁਣੇ ਨਾਮੁ ਨਾਮੇ ਬਿਉਹਾਰਾ ॥੯॥
ସେ ନାମ ଉଚ୍ଚାରଣ କରିଥାଏ, ନାମ ଶୁଣିଥାଏ ଏବଂ ନାମର ହିଁ ବ୍ୟାପାର କରିଥାଏ ॥9॥
ਜਿਉ ਲਾਹਾ ਤੋਟਾ ਤਿਵੈ ਵਾਟ ਚਲਦੀ ਆਈ ॥
ଯେପରି ନାମ ଶୁଣିଲେ ଲାଭ ଥାଏ, ସେପରି ହିଁ ନାମ ଭୁଲିଲେ କ୍ଷତି ହୋଇଥାଏ, ସଂସାରର ଏହି ମର୍ଯ୍ୟାଦା ସଦା ଚାଲି ଆସୁଛି।
ਜੋ ਤਿਸੁ ਭਾਵੈ ਨਾਨਕਾ ਸਾਈ ਵਡਿਆਈ ॥੧੦॥੧੩॥
ହେ ନାନକ! ଈଶ୍ଵରଙ୍କୁ ଯାହା କିଛି ଭଲ ଲାଗିଥାଏ, ତାହା ହୋଇଥାଏ, ଏହା ତାହାଙ୍କ ମହିମା ଅଟେ ॥10॥13॥
ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੧ ॥
ଆଶା ମହଲା 1 ॥
ਚਾਰੇ ਕੁੰਡਾ ਢੂਢੀਆ ਕੋ ਨੀਮ੍ਹ੍ਹੀ ਮੈਡਾ ॥
ମୁଁ ଚାରି ଦିଗରେ ଖୋଜିଛି, ପରନ୍ତୁ ମୋର କେହି ମଧ୍ୟ ହିତୈଷୀ ନାହାନ୍ତି।
ਜੇ ਤੁਧੁ ਭਾਵੈ ਸਾਹਿਬਾ ਤੂ ਮੈ ਹਉ ਤੈਡਾ ॥੧॥
ହେ ମୋର ମାଲିକ! ଯଦି ତୋତେ ଭଲ ଲାଗିଥାଏ, ତାହାହେଲେ ତୁ ମୋର ରଖୁଆଳ ରହୁ ଆଉ ମୁଁ ତୋର ସେବକ ରହେ ॥1॥
ਦਰੁ ਬੀਭਾ ਮੈ ਨੀਮ੍ਹ੍ ਕੋ ਕੈ ਕਰੀ ਸਲਾਮੁ ॥
ମୋ’ ପାଇଁ ତୋ’ ବିନା ଅନ୍ୟ କିଛି ଶରଣ ଦ୍ଵାର ନାହିଁ, ମୁଁ କିପରି ବନ୍ଦନା କରିବି?
ਹਿਕੋ ਮੈਡਾ ਤੂ ਧਣੀ ਸਾਚਾ ਮੁਖਿ ਨਾਮੁ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ତୁ ହିଁ ମୋର ସ୍ଵାମୀ ଅଟୁ, ତୋର ସତ୍ୟ ନାମ ମୋର ମୁହଁରେ ସର୍ବଦା ରହିଥାଏ ॥1॥ରୁହ॥
ਸਿਧਾ ਸੇਵਨਿ ਸਿਧ ਪੀਰ ਮਾਗਹਿ ਰਿਧਿ ਸਿਧਿ ॥
କିଛି ଲୋକ ସିଦ୍ଧ ଏବଂ ସନ୍ଥଙ୍କ ସେବା କରିଥାନ୍ତି ଆଉ ତାହାଙ୍କ ଠାରୁ ରିଦ୍ଧି ସିଦ୍ଧି ମାଗିଥାନ୍ତି,
ਮੈ ਇਕੁ ਨਾਮੁ ਨ ਵੀਸਰੈ ਸਾਚੇ ਗੁਰ ਬੁਧਿ ॥੨॥
ମୋତେ ଏକ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ନାମ ନ ବିଷମରି ଯାଉ, ସଦଗୁରୁ ମୋତେ ଏହି ସୁମତି ପ୍ରଦାନ କରିଛନ୍ତି ॥2॥