Page 355
ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੧ ॥
ଆଶା ମହଲା 1॥
ਕਾਇਆ ਬ੍ਰਹਮਾ ਮਨੁ ਹੈ ਧੋਤੀ ॥
ଏହି ମାନବ ଶରୀର ହିଁ ପୂଜନୀୟ ବ୍ରାହ୍ମଣ ଅଟେ ଆଉ ମନ ଏହି ବ୍ରାହ୍ମଣର ଧୋତି ଅଟେ;
ਗਿਆਨੁ ਜਨੇਊ ਧਿਆਨੁ ਕੁਸਪਾਤੀ ॥
ବ୍ରହ୍ମ ଜ୍ଞାନ ତାହାର ପଇତା ଅଟେ ଆଉ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଧ୍ୟାନ ତାହାର କୁଶ ଅଟେ।
ਹਰਿ ਨਾਮਾ ਜਸੁ ਜਾਚਉ ਨਾਉ ॥
ତୀର୍ଥ ଯାତ୍ରା ପରିବର୍ତ୍ତେ ହରିଙ୍କ ନାମ ଏବଂ ଯଶ ହିଁ ମାଗିଥାଏ।
ਗੁਰ ਪਰਸਾਦੀ ਬ੍ਰਹਮਿ ਸਮਾਉ ॥੧॥
ଗୁରୁଙ୍କ ଦୟାରୁ ମୁଁ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଠାରେ ବିଲୀନ ହୋଇଯିବି ॥1॥
ਪਾਂਡੇ ਐਸਾ ਬ੍ਰਹਮ ਬੀਚਾਰੁ ॥
ହେ ପଣ୍ଡିତ! ଏହିପରି ବ୍ରହ୍ମର ବିଚାର କର ଯେ
ਨਾਮੇ ਸੁਚਿ ਨਾਮੋ ਪੜਉ ਨਾਮੇ ਚਜੁ ਆਚਾਰੁ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ତାହାର ନାମ ତୋର ପବିତ୍ରତା, ନାମ ତୋର ବଡିମା ତଥା ତୋର ବୁଦ୍ଧିମତା ଏବଂ ଜୀବନ ଆଚରଣ ହେଉ ॥1॥ରୁହ॥
ਬਾਹਰਿ ਜਨੇਊ ਜਿਚਰੁ ਜੋਤਿ ਹੈ ਨਾਲਿ ॥
ବାହାର ପଇତା ସେ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ରହିଥାଏ, ଯେ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ପ୍ରଭୁ-ଜ୍ୟୋତି ତୋର ଭିତରେ ବିଦ୍ୟମାନ ଅଛି।
ਧੋਤੀ ਟਿਕਾ ਨਾਮੁ ਸਮਾਲਿ ॥
ପ୍ରଭୁଙ୍କ ନାମ ସ୍ମରଣ କର, କାରଣ ନାମ ହିଁ ତୋର ଧୋତି ଏବଂ ତିଳକ ଅଟେ।
ਐਥੈ ਓਥੈ ਨਿਬਹੀ ਨਾਲਿ ॥
ଏହା ଲୋକ-ପରଲୋକରେ ସହାୟକ ହେବ।
ਵਿਣੁ ਨਾਵੈ ਹੋਰਿ ਕਰਮ ਨ ਭਾਲਿ ॥੨॥
ନାମ ବିନା ଅନ୍ୟ କର୍ମର ସନ୍ଧାନ କର ନାହିଁ ॥2॥
ਪੂਜਾ ਪ੍ਰੇਮ ਮਾਇਆ ਪਰਜਾਲਿ ॥
ପ୍ରେମ ସହିତ ଭଗବାନଙ୍କ ପୂଜା କର ତଥା ମାୟାର ତୃଷ୍ଣାକୁ ଜଳାଇ ଦିଅ।
ਏਕੋ ਵੇਖਹੁ ਅਵਰੁ ਨ ਭਾਲਿ ॥
କେବଳ ଏକ ଈଶ୍ଵରଙ୍କୁ ସବୁ ଜାଗାରେ ଦେଖ ତଥା ଅନ୍ୟ କାହାର ସନ୍ଧାନ କର ନାହିଁ।
ਚੀਨ੍ਹ੍ਹੈ ਤਤੁ ਗਗਨ ਦਸ ਦੁਆਰ ॥
ଦଶମ ଦ୍ଵାରର ଆକାଶ ଉପରେ ତୁ ଯଥାର୍ଥତାକୁ ଦେଖ
ਹਰਿ ਮੁਖਿ ਪਾਠ ਪੜੈ ਬੀਚਾਰ ॥੩॥
ଆଉ ନିଜ ମୁଖରେ ହରିଙ୍କ ପାଠ ପଢ ଆଉ ତାହାଙ୍କ ଚିନ୍ତନ କର ॥3॥
ਭੋਜਨੁ ਭਾਉ ਭਰਮੁ ਭਉ ਭਾਗੈ ॥
ପ୍ରଭୁ ପ୍ରେମର ଭୋଜନ ଦ୍ଵାରା ଦ୍ଵିଧା ଏବଂ ଭୟ ଦୂର ହୋଇଯାଏ।
ਪਾਹਰੂਅਰਾ ਛਬਿ ਚੋਰੁ ਨ ਲਾਗੈ ॥
ଯଦି ଶକ୍ତିଶାଳୀ ପ୍ରହରୀ ପହରା ଦେଉଅଛି, ତାହାହେଲେ ରାତିରେ ଚୋର ପଶି ପାରେ ନାହିଁ।
ਤਿਲਕੁ ਲਿਲਾਟਿ ਜਾਣੈ ਪ੍ਰਭੁ ਏਕੁ ॥
ଏକ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଜ୍ଞାନ ହିଁ କପାଳର ତିଳକ ଅଟେ।
ਬੂਝੈ ਬ੍ਰਹਮੁ ਅੰਤਰਿ ਬਿਬੇਕੁ ॥੪॥
ନିଜ ହୃଦୟରେ ମହଜୁଦ ପରମାତ୍ମାଙ୍କୁ ଜାଣିବା ହିଁ ଅସଲ ଜ୍ଞାନ ଅଟେ ॥4॥
ਆਚਾਰੀ ਨਹੀ ਜੀਤਿਆ ਜਾਇ ॥
କର୍ମକାଣ୍ଡ ଦ୍ଵାରା ଇଶ୍ଵରଙ୍କୁ ପାଇ ପାରିବା ନାହିଁ।
ਪਾਠ ਪੜੈ ਨਹੀ ਕੀਮਤਿ ਪਾਇ ॥
ନା ହିଁ ଧାର୍ମିକ ଗ୍ରନ୍ଥର ଅଧ୍ୟୟନ ଦ୍ଵାରା ତାହାଙ୍କ ମୂଲ୍ୟାଙ୍କନ କରାଯାଇ ପାରିବ।
ਅਸਟ ਦਸੀ ਚਹੁ ਭੇਦੁ ਨ ਪਾਇਆ ॥
ଅଠର ପୁରାଣ ଏବଂ ଚାରି ବେଦ ମଧ୍ୟ ତାହାଙ୍କ ରହସ୍ୟକୁ ଜାଣନ୍ତି ନାହିଁ।
ਨਾਨਕ ਸਤਿਗੁਰਿ ਬ੍ਰਹਮੁ ਦਿਖਾਇਆ ॥੫॥੨੦॥
ହେ ନାନକ! ସଦଗୁରୁ ମୋତେ ପ୍ରଭୁ ଦେଖାଇଛନ୍ତି ॥5॥19॥
ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੧ ॥
ଆଶା ମହଲା 1॥
ਸੇਵਕੁ ਦਾਸੁ ਭਗਤੁ ਜਨੁ ਸੋਈ ॥
ବାସ୍ତବରେ ସେ ହିଁ ଠାକୁରଜୀଙ୍କ ସେବକ, ଦାସ ଏବଂ ଭକ୍ତ ଅଟେ,
ਠਾਕੁਰ ਕਾ ਦਾਸੁ ਗੁਰਮੁਖਿ ਹੋਈ ॥
ଗୁରୁମୁଖୀ ହିଁ ଠାକୁରଜୀଙ୍କ ଦାସ ଅଟେ।
ਜਿਨਿ ਸਿਰਿ ਸਾਜੀ ਤਿਨਿ ਫੁਨਿ ਗੋਈ ॥
ଯେଉଁ ପ୍ରଭୁ ଏହି ସୃଷ୍ଟି ରଚନା କରିଥାନ୍ତି, ଅନ୍ତରେ ସେ ତାହାର ନାଶ କରିଥାନ୍ତି।
ਤਿਸੁ ਬਿਨੁ ਦੂਜਾ ਅਵਰੁ ਨ ਕੋਈ ॥੧॥
ତାହାଙ୍କ ବିନା ଆଉ କେହି ମହାନ ନୁହନ୍ତି ॥1॥
ਸਾਚੁ ਨਾਮੁ ਗੁਰ ਸਬਦਿ ਵੀਚਾਰਿ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ ଶବ୍ଦ ଦ୍ଵାରା ଗୁରୁମୁଖୀ ସତ୍ୟନାମର ଆରାଧନା କରିଥାଏ ଆଉ
ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਾਚੇ ਸਾਚੈ ਦਰਬਾਰਿ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ସତ୍ୟର ଦରବାରରେ ତାହାକୁ ସତ୍ୟବାଦୀ କୁହାଯାଏ ॥1॥ରୁହ॥
ਸਚਾ ਅਰਜੁ ਸਚੀ ਅਰਦਾਸਿ ॥
ଭକ୍ତର ବିନତି ଏବଂ ସଚ୍ଚା ପ୍ରାର୍ଥନାକୁ
ਮਹਲੀ ਖਸਮੁ ਸੁਣੇ ਸਾਬਾਸਿ ॥
ସଚ୍ଚା ମାଲିକ ପ୍ରଭୁ ନିଜ ମହଲରେ ବସି ଶୁଣିଥାନ୍ତି ଆଉ ଆଉ ତାହାକୁ ସାବାସ କହିଥାନ୍ତି।
ਸਚੈ ਤਖਤਿ ਬੁਲਾਵੈ ਸੋਇ ॥
ସେ ତାହାକୁ ନିଜର ସତ୍ୟର ସିଂହାସନ ଉପରକୁ ନିମନ୍ତ୍ରିତ କରିଥାନ୍ତି
ਦੇ ਵਡਿਆਈ ਕਰੇ ਸੁ ਹੋਇ ॥੨॥
ଆଉ ତାହାକୁ ମାନ ସମ୍ମାନ ପ୍ରଦାନ କରିଥାନ୍ତି, ଯାହା କିଛି ସେ କରିଥାନ୍ତି, ତାହା ହୋଇଥାଏ ॥2॥
ਤੇਰਾ ਤਾਣੁ ਤੂਹੈ ਦੀਬਾਣੁ ॥
ହେ ଜଗତର ରଚୟିତା! ତୁ ହିଁ ମୋର ଦରବାର ଅଟୁ ଆଉ ତୁ ହିଁ ମୋର ଶକ୍ତି ଅଟୁ।
ਗੁਰ ਕਾ ਸਬਦੁ ਸਚੁ ਨੀਸਾਣੁ ॥
ତୋର ଦରବାରକୁ ଯିବା ପାଇଁ ଗୁରୁଙ୍କ ଶବ୍ଦ ହିଁ ମୋର ପାଖରେ ସତ୍ୟର ଚିହ୍ନ ଅଟେ।
ਮੰਨੇ ਹੁਕਮੁ ਸੁ ਪਰਗਟੁ ਜਾਇ ॥
ଯେଉଁ ମନୁଷ୍ୟ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ହୁକୁମ ପାଳନ କରିଥାଏ, ସେ ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷ ଭାବରେ ତାହାଙ୍କ ପାଖକୁ ଚାଲିଯାଏ।
ਸਚੁ ਨੀਸਾਣੈ ਠਾਕ ਨ ਪਾਇ ॥੩॥
ସତ୍ୟର ଚିହ୍ନ କାରଣରୁ ତାହାକୁ ବାଧା ଆସେ ନାହିଁ ॥3॥
ਪੰਡਿਤ ਪੜਹਿ ਵਖਾਣਹਿ ਵੇਦੁ ॥
ପଣ୍ଡିତ ବେଦକୁ ପଢିଥାଏ ଏବଂ ତାହାର ବ୍ୟାଖ୍ୟା କରିଥାଏ।
ਅੰਤਰਿ ਵਸਤੁ ਨ ਜਾਣਹਿ ਭੇਦੁ ॥
କିନ୍ତୁ ସେ ନିଜ ଭିତର ଉପଯୋଗୀ ବସ୍ତୁର ରହସ୍ୟକୁ ବୁଝି ନଥାଏ।
ਗੁਰ ਬਿਨੁ ਸੋਝੀ ਬੂਝ ਨ ਹੋਇ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ ବିନା ସେହି କଥାର ଜ୍ଞାନ ହୋଇନଥାଏ
ਸਾਚਾ ਰਵਿ ਰਹਿਆ ਪ੍ਰਭੁ ਸੋਇ ॥੪॥
ଯେ ସେହି ସଚ୍ଚା ପ୍ରଭୁ ସବୁ ଜାଗାରେ ଅଛନ୍ତି ॥4॥
ਕਿਆ ਹਉ ਆਖਾ ਆਖਿ ਵਖਾਣੀ ॥
ମୁଁ କଣ କହିବି ଆଉ କଣ ବର୍ଣ୍ଣନା କରିବି?
ਤੂੰ ਆਪੇ ਜਾਣਹਿ ਸਰਬ ਵਿਡਾਣੀ ॥
ହେ ସର୍ବକଳା ସମ୍ପର୍ଣ୍ଣ ପରମାତ୍ମା! ତୁମେ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ସବୁ କିଛି ଜାଣି ଅଛ।
ਨਾਨਕ ਏਕੋ ਦਰੁ ਦੀਬਾਣੁ ॥
ହେ ନାନକ! ନ୍ୟାୟକର୍ତ୍ତା ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଦରବାର ହିଁ ସମସ୍ତଙ୍କ ସାହାରା ଅଟେ।
ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਾਚੁ ਤਹਾ ਗੁਦਰਾਣੁ ॥੫॥੨੧॥
ସେଠାରେ ସତ୍ୟ ଦ୍ଵାରରେ ହିଁ ଗୁରୁମୁଖୀଙ୍କ ବାସ ଥାଏ ॥5॥21॥
ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੧ ॥
ଆଶା ମହଲା 1॥
ਕਾਚੀ ਗਾਗਰਿ ਦੇਹ ਦੁਹੇਲੀ ਉਪਜੈ ਬਿਨਸੈ ਦੁਖੁ ਪਾਈ ॥
ଏହି ଶରୀର ଏକ କଞ୍ଚା ମାଠିଆ ଭଳି ଅଟେ ଆଉ ଏହା ସର୍ବଦା ଦୁଃଖୀ ରହିଥାଏ, ଏହା ଜାତ ହେବା ମାତ୍ରେ ନାଶ ହୋଇଯାଏ ଆଉ ବହୁତ କଷ୍ଟ ସହ୍ୟ କରିବାକୁ ପଡିଥାଏ।
ਇਹੁ ਜਗੁ ਸਾਗਰੁ ਦੁਤਰੁ ਕਿਉ ਤਰੀਐ ਬਿਨੁ ਹਰਿ ਗੁਰ ਪਾਰਿ ਨ ਪਾਈ ॥੧॥
ଏହି ଭୟାନକ ସଂସାର ସାଗର କିପରି ପାର କରାଯାଇ ପାରିବ? ଗୁରୁ ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କ ବିନା ଏହା ପାର କରାଯାଇ ପାରିବ ନାହିଁ ॥1॥
ਤੁਝ ਬਿਨੁ ਅਵਰੁ ਨ ਕੋਈ ਮੇਰੇ ਪਿਆਰੇ ਤੁਝ ਬਿਨੁ ਅਵਰੁ ਨ ਕੋਇ ਹਰੇ ॥
ହେ ମୋର ପ୍ରିୟତମ ପ୍ରଭୁ! ମୁଁ ବାରମ୍ବାର ଏହା କହିଥାଏ ଯେ ତୋ’ ବିନା ମୋର ଆଉ କେହି ନାହିଁ।
ਸਰਬੀ ਰੰਗੀ ਰੂਪੀ ਤੂੰਹੈ ਤਿਸੁ ਬਖਸੇ ਜਿਸੁ ਨਦਰਿ ਕਰੇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ସବୁ ରଙ୍ଗ ରୂପରେ ତୁମେ ହିଁ ବିଦ୍ୟମାନ ଅଛ। ପ୍ରଭୁ ତାହାକୁ କ୍ଷମା କରି ଦିଅନ୍ତି, ଯାହା ଉପରେ ସେ ସ୍ଵୟଂ କୃପାଦୃଷ୍ଟି କରିଥାନ୍ତି ॥1॥ରୁହ॥
ਸਾਸੁ ਬੁਰੀ ਘਰਿ ਵਾਸੁ ਨ ਦੇਵੈ ਪਿਰ ਸਿਉ ਮਿਲਣ ਨ ਦੇਇ ਬੁਰੀ ॥
(ମାୟା ରୂପୀ) ମୋର ଶ୍ଵାସ ବହୁତ ଖରାପ ଅଟେ। ତାହା ମୋତେ ଅନ୍ତର୍ମନ ରୂପୀ ଘରେ ରହିବାକୁ ଦିଏ ନହିଁ, ଦୁଷ୍ଟ ଶ୍ଵାସ ମୋତେ ମୋର ପ୍ରିୟତମ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ସହିତ ମିଳନ ହେବାକୁ ଦିଏ ନାହିଁ।
ਸਖੀ ਸਾਜਨੀ ਕੇ ਹਉ ਚਰਨ ਸਰੇਵਉ ਹਰਿ ਗੁਰ ਕਿਰਪਾ ਤੇ ਨਦਰਿ ਧਰੀ ॥੨॥
ମୁଁ ମୋର ସାଙ୍ଗ ସାଥୀଙ୍କ ଚରଣର ସେବା କରିଥାଏ, କାରଣ ତାହାଙ୍କ ସତସଙ୍ଗତିରେ ଗୁରୁଙ୍କ ଦୟାରୁ ହଋ ମୋତେ କୃପା ପୂର୍ବକ ଦେଖିଛନ୍ତି।