Page 294
ਬਨਿ ਤਿਨਿ ਪਰਬਤਿ ਹੈ ਪਾਰਬ੍ਰਹਮੁ ॥
ସେହି ପରଂବ୍ରହ୍ମ ଜଙ୍ଗଲରେ, ଘାସରେ ଆଉ ପର୍ବତରେ ଅଛନ୍ତି
ਜੈਸੀ ਆਗਿਆ ਤੈਸਾ ਕਰਮੁ ॥
ଯେପରି ସେ ଆଦେଶ ଦିଅନ୍ତି, ସେପରି ହିଁ (ଜୀବ) କାମ କରେ।
ਪਉਣ ਪਾਣੀ ਬੈਸੰਤਰ ਮਾਹਿ ॥
ପବନରେ, ପାଣିରେ, ଅଗ୍ନିରେ,
ਚਾਰਿ ਕੁੰਟ ਦਹ ਦਿਸੇ ਸਮਾਹਿ ॥
ଚାରି କୋଣରେ ଦଶ ଦିଗରେ (ସବୁ ଜାଗାରେ) ବିଦ୍ୟମାନ ଅଛନ୍ତି
ਤਿਸ ਤੇ ਭਿੰਨ ਨਹੀ ਕੋ ਠਾਉ ॥
ତାହାଙ୍କ ଠାରୁ ଭିନ୍ନ କୌଣସି ସ୍ଥାନ ନାହିଁ।
ਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ਨਾਨਕ ਸੁਖੁ ਪਾਉ ॥੨॥
ଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ନାନକ ସୁଖ ପାଇଛନ୍ତି ॥2॥
ਬੇਦ ਪੁਰਾਨ ਸਿੰਮ੍ਰਿਤਿ ਮਹਿ ਦੇਖੁ ॥
ସେହି ଭଗବାନଙ୍କୁ ବେଦ, ପୁରାଣ ଏବଂ ସ୍ମୃତିରେ ଦେଖିଥାଏ।
ਸਸੀਅਰ ਸੂਰ ਨਖ੍ਯ੍ਯਤ੍ਰ ਮਹਿ ਏਕੁ ॥
ଚନ୍ଦ୍ର, ସୂର୍ଯ୍ୟ ଏବଂ ତାରାରେ ସେହି ଏକ ଈଶ୍ଵର ଅଛନ୍ତି।
ਬਾਣੀ ਪ੍ਰਭ ਕੀ ਸਭੁ ਕੋ ਬੋਲੈ ॥
ପ୍ରତ୍ୟେକ ଜୀବ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ବାଣୀ ବୋଲିଥାଏ।
ਆਪਿ ਅਡੋਲੁ ਨ ਕਬਹੂ ਡੋਲੈ ॥
ସେ ଅଟଳ ଅଟନ୍ତି ଆଉ କେବେ ବିଚଳିତ ହୁଏନାହିଁ।
ਸਰਬ ਕਲਾ ਕਰਿ ਖੇਲੈ ਖੇਲ ॥
ସର୍ବ କଳା ରଚି ସୃଷ୍ଟିର ଖେଳ ଖେଳିଥାନ୍ତି।
ਮੋਲਿ ਨ ਪਾਈਐ ਗੁਣਹ ਅਮੋਲ ॥
ତାହାଙ୍କ ମୂଲ୍ୟାଙ୍କନ କରାଯାଇପାରିବ ନାହିଁ, (କାରଣ) ତାହାଙ୍କ ଗୁଣ ଅମୂଲ୍ୟ ଅଟେ।
ਸਰਬ ਜੋਤਿ ਮਹਿ ਜਾ ਕੀ ਜੋਤਿ ॥
ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ଜ୍ୟୋତି ସମସ୍ତ ଜ୍ୟୋତିରେ ପ୍ରଜ୍ଜ୍ଵଳିତ ଅଛନ୍ତି।
ਧਾਰਿ ਰਹਿਓ ਸੁਆਮੀ ਓਤਿ ਪੋਤਿ ॥
ପ୍ରଭୁ ସଂସାରର ସବୁ ନିଜ ବଶରେ କରିଛନ୍ତି।
ਗੁਰ ਪਰਸਾਦਿ ਭਰਮ ਕਾ ਨਾਸੁ ॥
ହେ ନାନକ! ଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ଯାହାର ଭ୍ରମର ନାଶ ହୋଇଥାଏ,
ਨਾਨਕ ਤਿਨ ਮਹਿ ਏਹੁ ਬਿਸਾਸੁ ॥੩॥
ତାହାର ଭିତରେ ଏହି ଦୃଢ ବିଶ୍ୱାସ ବନିଯାଏ ॥3॥
ਸੰਤ ਜਨਾ ਕਾ ਪੇਖਨੁ ਸਭੁ ਬ੍ਰਹਮ ॥
ସନ୍ଥଜନ ସବୁ ଜାଗାରେ ଭଗବାନଙ୍କୁ ହିଁ ଦେଖିଥାନ୍ତି।
ਸੰਤ ਜਨਾ ਕੈ ਹਿਰਦੈ ਸਭਿ ਧਰਮ ॥
ସନ୍ଥଜନଙ୍କ ମନରେ ସବୁ ଧର୍ମ ହିଁ ହୋଇଥାଏ।
ਸੰਤ ਜਨਾ ਸੁਨਹਿ ਸੁਭ ਬਚਨ ॥
ସନ୍ଥଜନ ଶୁଭ ବଚନ ଶୁଣିଥାନ୍ତି।
ਸਰਬ ਬਿਆਪੀ ਰਾਮ ਸੰਗਿ ਰਚਨ ॥
ସେ ସର୍ବବ୍ୟାପକ ରାମଙ୍କ ଠାରେ ଲୀନ ରହିଥାନ୍ତି।
ਜਿਨਿ ਜਾਤਾ ਤਿਸ ਕੀ ਇਹ ਰਹਤ ॥
ଯେଉଁ ସନ୍ଥଜନ ଈଶ୍ଵରଙ୍କୁ ବୁଝିଛନ୍ତି, ତାହାର ଜୀବନ ଆଚରଣ ହିଁ ଏହା ବନିଯାଏ।
ਸਤਿ ਬਚਨ ਸਾਧੂ ਸਭਿ ਕਹਤ ॥
ସାଧୁ ସର୍ବଦା ସତ୍ୟ ବଚନ କରିଥାନ୍ତି।
ਜੋ ਜੋ ਹੋਇ ਸੋਈ ਸੁਖੁ ਮਾਨੈ ॥
ଯାହା କିଛି ମଧ୍ୟ ହୋଇଥାଏ, ସେ ତାହାକୁ ସୁଖ ମାନିଥାଏ।
ਕਰਨ ਕਰਾਵਨਹਾਰੁ ਪ੍ਰਭੁ ਜਾਨੈ ॥
ଏହା ଜାଣିଥାଏ ଯେ ସବୁ କାମ କରିବାବାଲା ଆଉ (ଜୀବ ଦ୍ଵାରା) କରାଇବାବାଲା ପ୍ରଭୁ ହିଁ ଅଟନ୍ତି।
ਅੰਤਰਿ ਬਸੇ ਬਾਹਰਿ ਭੀ ਓਹੀ ॥
(ସାଧୁଙ୍କ ପାଇଁ) ଭିତର ବାହାର (ସବୁ ଜାଗାରେ) ସେହି ପ୍ରଭୁ ହିଁ ବାସ କରନ୍ତି।
ਨਾਨਕ ਦਰਸਨੁ ਦੇਖਿ ਸਭ ਮੋਹੀ ॥੪॥
ହେ ନାନକ! (ପ୍ରଭୁଙ୍କ ସର୍ବ-ବ୍ୟାପୀ) ଦର୍ଶନ କରି ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ସୃଷ୍ଟି ଖୁସି ହୋଇଯାଏ।॥4॥
ਆਪਿ ਸਤਿ ਕੀਆ ਸਭੁ ਸਤਿ ॥
ଇଶ୍ଵର ସତ୍ୟ ଅଟନ୍ତି ଆଉ ତାହାଙ୍କ ସୃଷ୍ଟି ରଚନା ମଧ୍ୟ ସତ୍ୟ ଅଟେ।
ਤਿਸੁ ਪ੍ਰਭ ਤੇ ਸਗਲੀ ਉਤਪਤਿ ॥
ସେ ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କ ଠାରୁ ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ଜଗତ ଉତ୍ପନ୍ନ ହୋଇଛି।
ਤਿਸੁ ਭਾਵੈ ਤਾ ਕਰੇ ਬਿਸਥਾਰੁ ॥
ଯଦି ତାଙ୍କରି ଇଚ୍ଛା ହୁଏ ତାହାହେଲେ ଜଗତର ପ୍ରସାର କରି ଦିଅନ୍ତି,
ਤਿਸੁ ਭਾਵੈ ਤਾ ਏਕੰਕਾਰੁ ॥
ଯଦି ଏକ ଈଶ୍ଵରଙ୍କୁ ଭଲ ଲାଗେ , ତାହାହେଲେ ପୁଣି ନିଜେ ହିଁ ନିଜେ ହୋଇଯାନ୍ତି।
ਅਨਿਕ ਕਲਾ ਲਖੀ ਨਹ ਜਾਇ ॥
ତାଙ୍କରି ଅନେକ ଶକ୍ତି ଅଛି, କାହାର ବର୍ଣ୍ଣନା କରାଯାଇପାରିବ ନାହିଁ,
ਜਿਸੁ ਭਾਵੈ ਤਿਸੁ ਲਏ ਮਿਲਾਇ ॥
ଯାହା ଉପରେ ପ୍ରସନ୍ନ ହୁଅନ୍ତି, ତାହାକୁ ନିଜ ସାଥିରେ ଲୀନ କରନ୍ତି।
ਕਵਨ ਨਿਕਟਿ ਕਵਨ ਕਹੀਐ ਦੂਰਿ ॥
ସେହି ପ୍ରଭୁ କେତେ ନିକଟ, ଆଉ କେତେ ଦୂର କୁହାଯାଇପାରିବ?
ਆਪੇ ਆਪਿ ਆਪ ਭਰਪੂਰਿ ॥
କିନ୍ତୁ, ସେ ପ୍ରଭୁ ନିଜେ ହିଁ ସବୁ ଜାଗାରେ ବିଦ୍ୟମାନ ଅଟନ୍ତି।
ਅੰਤਰਗਤਿ ਜਿਸੁ ਆਪਿ ਜਨਾਏ ॥
ହେ ନାନକ! ମନୁଷ୍ୟକୁ (ନିଜର ଏହି ସର୍ବ-ବ୍ୟାପକତାର) ଜ୍ଞାନ ଆଶୀର୍ବାଦ କରନ୍ତି,
ਨਾਨਕ ਤਿਸੁ ਜਨ ਆਪਿ ਬੁਝਾਏ ॥੫॥
ଯେଉଁ ମନୁଷ୍ୟକୁ ପ୍ରଭୁ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ଅନ୍ତରର ଉଚ୍ଚ ଅବସ୍ଥା ପ୍ରାପ୍ତ କରାନ୍ତି ॥5॥
ਸਰਬ ਭੂਤ ਆਪਿ ਵਰਤਾਰਾ ॥
ସାରା ଦୁନିଆର ଲୋକଙ୍କ ଠାରେ ପରମାତ୍ମା ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ମହଜୁଦ ଅଛନ୍ତି।
ਸਰਬ ਨੈਨ ਆਪਿ ਪੇਖਨਹਾਰਾ ॥
ସର୍ବ ନୟନ ଦ୍ଵାରା ସେହି ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ଦେଖୁ ଅଛନ୍ତି।
ਸਗਲ ਸਮਗ੍ਰੀ ਜਾ ਕਾ ਤਨਾ ॥
ଏହି ସବୁ ସୃଷ୍ଟି- ରଚନା ତାହାର ଶରୀର ଅଟେ।
ਆਪਨ ਜਸੁ ਆਪ ਹੀ ਸੁਨਾ ॥
ସେ ନିଜ ମହିମା ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ଶୁଣିଥାନ୍ତି।
ਆਵਨ ਜਾਨੁ ਇਕੁ ਖੇਲੁ ਬਨਾਇਆ ॥
ଇଶ୍ଵର ଲୋକଙ୍କ ଏକ ଜନ୍ମ ମରଣ ଖେଳ ରଚିଥାନ୍ତି।
ਆਗਿਆਕਾਰੀ ਕੀਨੀ ਮਾਇਆ ॥
ମାୟାକୁ ସେ ନିଜ ଆଜ୍ଞାକାରୀ ବନାଇଛନ୍ତି।
ਸਭ ਕੈ ਮਧਿ ਅਲਿਪਤੋ ਰਹੈ ॥
ସବୁଙ୍କ ଭିତରେ ରହି ମଧ୍ୟ ସେ ନିର୍ଲିପ୍ତ ରହିଥାନ୍ତି।
ਜੋ ਕਿਛੁ ਕਹਣਾ ਸੁ ਆਪੇ ਕਹੈ ॥
ଯାହା କିଛି କହିବାକୁ ହୋଇଥାଏ, ସେ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ କହିଥାନ୍ତି।
ਆਗਿਆ ਆਵੈ ਆਗਿਆ ਜਾਇ ॥
ତାହାଙ୍କ ଆଜ୍ଞାନୁସାରେ ପ୍ରାଣୀ (ଦୁନିଆରେ) ଜନ୍ମ ନେଇଥାଏ ଆଉ ଆଜ୍ଞାନୁସାରେ ପ୍ରାଣ ତ୍ୟାଗ ଦେଇଥାଏ।
ਨਾਨਕ ਜਾ ਭਾਵੈ ਤਾ ਲਏ ਸਮਾਇ ॥੬॥
ହେ ନାନକ! ଯେବେ ତାହାର ଇଚ୍ଛା ହୁଏ ତାହାହେଲେ ସେମାନଙ୍କୁ ନିଜ ମଧ୍ୟରେ ଲୀନ କରିଦିଅନ୍ତି।॥6॥
ਇਸ ਤੇ ਹੋਇ ਸੁ ਨਾਹੀ ਬੁਰਾ ॥
ଯାହା କିଛି ପ୍ରଭୁଙ୍କ ପାଖରୁ ହୋଇଥାଏ (ଜୀବଙ୍କ ପାଇଁ) ମନ୍ଦ ହୋଇ ନଥାଏ;
ਓਰੈ ਕਹਹੁ ਕਿਨੈ ਕਛੁ ਕਰਾ ॥
ଆଉ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ବିନା କୁହ କେହି କିଛି କରି ଦେଖାଇଛି?
ਆਪਿ ਭਲਾ ਕਰਤੂਤਿ ਅਤਿ ਨੀਕੀ ॥
ପ୍ରଭୁ ନିଜେ ଠିକ ଅଛନ୍ତି, ତାଙ୍କରି କାମ ମଧ୍ୟ ଠିକ ଅଛି,
ਆਪੇ ਜਾਨੈ ਅਪਨੇ ਜੀ ਕੀ ॥
ନିଜ ହୃଦୟର କଥା ସେ ନିଜେ ହିଁ ଜାଣିଛନ୍ତି।
ਆਪਿ ਸਾਚੁ ਧਾਰੀ ਸਭ ਸਾਚੁ ॥
ସେ ସ୍ଵୟଂ ସତ୍ୟ ଅଟନ୍ତି ଆଉ ତାହାଙ୍କ ସୃଷ୍ଟି-ରଚନା ମଧ୍ୟ ସତ୍ୟ ଅଟେ।
ਓਤਿ ਪੋਤਿ ਆਪਨ ਸੰਗਿ ਰਾਚੁ ॥
ଅଙ୍ଗାଙ୍ଗୀ ଭଳି ସେ ସେ ସୃଷ୍ଟିକୁ ନିଜ ସାଥିରେ ମିଳାଇଥାନ୍ତି।
ਤਾ ਕੀ ਗਤਿ ਮਿਤਿ ਕਹੀ ਨ ਜਾਇ ॥
ସେହି ପ୍ରଭୁ କିପରି ଓ କେତେ ବଡ ଅଟେ, ଏହି କଥା ବର୍ଣ୍ଣନା କରାଯାଇପାରିବ ନାହିଁ
ਦੂਸਰ ਹੋਇ ਤ ਸੋਝੀ ਪਾਇ ॥
ଅନ୍ୟ କେହି (ଅଲଗା) ସେମିତି ଥିଲେ, ସେ ତାହାଙ୍କୁ ବୁଝିପାରିବ।
ਤਿਸ ਕਾ ਕੀਆ ਸਭੁ ਪਰਵਾਨੁ ॥
ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଦ୍ଵାରା ହୋଇଥିବା ସବୁ କିଛି ( ଜୀବଙ୍କୁ) ମାନିବାକୁ ପଡିବ
ਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ਨਾਨਕ ਇਹੁ ਜਾਨੁ ॥੭॥
ହେ ନାନକ! ଏହି ପରିଚୟ ଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ଆସିଥାଏ। ॥7॥
ਜੋ ਜਾਨੈ ਤਿਸੁ ਸਦਾ ਸੁਖੁ ਹੋਇ ॥
ଯେଉଁ ମନୁଷ୍ୟ ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ଜାଣି ଦିଏ ତାହାକୁ ସଦା ସୁଖ ହୋଇଥାଏ
ਆਪਿ ਮਿਲਾਇ ਲਏ ਪ੍ਰਭੁ ਸੋਇ ॥
ପ୍ରଭୁ ତାହାକୁ ନିଜ ସାଥିରେ ନିଜେ ମିଶାଇ ଦିଅନ୍ତି।
ਓਹੁ ਧਨਵੰਤੁ ਕੁਲਵੰਤੁ ਪਤਿਵੰਤੁ ॥
ସେ ଧନବାଲା, କୁଳବାଲା ଆଉ ଇଜ୍ଜତବାଲା ବନିଯାଏ।
ਜੀਵਨ ਮੁਕਤਿ ਜਿਸੁ ਰਿਦੈ ਭਗਵੰਤੁ ॥
ଯେଉଁ ମନୁଷ୍ୟର ହୃଦୟରେ ଭଗବାନ ବାସ କରନ୍ତି, ସେ ଜୀବିତ ହୋଇ ମଧ୍ୟ ମୁକ୍ତ ହୋଇଯାଏ।
ਧੰਨੁ ਧੰਨੁ ਧੰਨੁ ਜਨੁ ਆਇਆ ॥
ସେହି ମହାପୁରୁଷ ଦୁନିଆରେ ଜନ୍ମ ନେବା ଧନ୍ୟ ଅଟେ,