Page 237
ਸਹਜੇ ਦੁਬਿਧਾ ਤਨ ਕੀ ਨਾਸੀ ॥
ସ୍ଵାଭାବିକ ଭାବରେ ହିଁ ତାହାର ଶରୀରର ଦ୍ଵିଧା ନାଶ ହୋଇଯାଏ।
ਜਾ ਕੈ ਸਹਜਿ ਮਨਿ ਭਇਆ ਅਨੰਦੁ ॥
ଯାହାର ପାଖରେ ସ୍ଵାଭାବିକତା ଥାଏ, ପ୍ରସନ୍ନତା ତାହାର ହୃଦୟରେ ଉଦୟ ହୋଇଥାଏ।
ਤਾ ਕਉ ਭੇਟਿਆ ਪਰਮਾਨੰਦੁ ॥੫॥
ତାହାକୁ ପରମାନନ୍ଦ ପ୍ରଭୁ ମିଳିଯାନ୍ତି ॥5॥
ਸਹਜੇ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਪੀਓ ਨਾਮੁ ॥
ସ୍ଵାଭାବିକ ଭାବରେ ହିଁ ସେ ନାମ ଅମୃତ ପାନ କରିଥାଏ।
ਸਹਜੇ ਕੀਨੋ ਜੀਅ ਕੋ ਦਾਨੁ ॥
ସ୍ଵାଭାବିକ ଭାବରେ ହିଁ ସେ ଆବଶ୍ୟକ ପ୍ରାଣୀଙ୍କୁ ଦାନ ଦେଇଥାନ୍ତି।
ਸਹਜ ਕਥਾ ਮਹਿ ਆਤਮੁ ਰਸਿਆ ॥
ପ୍ରଭୁଙ୍କ କଥାରେ ତାହାର ଆତ୍ମା ସ୍ଵାଦ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଥାଏ।
ਤਾ ਕੈ ਸੰਗਿ ਅਬਿਨਾਸੀ ਵਸਿਆ ॥੬॥
ତାହାଙ୍କ ସାଥିରେ ଅନଶ୍ଵର ପରମାତ୍ମା ବାସ କରିଥାନ୍ତି ॥6॥
ਸਹਜੇ ਆਸਣੁ ਅਸਥਿਰੁ ਭਾਇਆ ॥
ସ୍ଵାଭାବିକ ଭାବରେ ହିଁ ତାହାକୁ ଆସନ ଭଲ ଲାଗିଥାଏ।
ਸਹਜੇ ਅਨਹਤ ਸਬਦੁ ਵਜਾਇਆ ॥
ସ୍ଵାଭାବିକ ଭାବରେ ହିଁ ତାହାର ହୃଦୟରେ ଅନାହତ ଶବ୍ଦ ଗୁଞ୍ଜନ କରିଥାଏ.
ਸਹਜੇ ਰੁਣ ਝੁਣਕਾਰੁ ਸੁਹਾਇਆ ॥
ଭିତରେ ଆତ୍ମିକ ଆନନ୍ଦର ମଧୁର ଧ୍ୱନି ସ୍ଵାଭାବିକ ଭାବରେ ହିଁ ତାହାକୁ ଶୋଭାବାନ କରିଥାଏ।
ਤਾ ਕੈ ਘਰਿ ਪਾਰਬ੍ਰਹਮੁ ਸਮਾਇਆ ॥੭॥
ତାହାର ହୃଦୟ ଘରେ ପରଂବ୍ରହ୍ମ ପ୍ରଭୁ ନିବାସ କରିଥାନ୍ତି ॥7॥
ਸਹਜੇ ਜਾ ਕਉ ਪਰਿਓ ਕਰਮਾ ॥
ଯାହାର ଭାଗ୍ୟରେ ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ମିଳନର ବିଧାନ ଲେଖା ହୋଇଅଛି,
ਸਹਜੇ ਗੁਰੁ ਭੇਟਿਓ ਸਚੁ ਧਰਮਾ ॥
ସେ ସ୍ଵାଭାବିକ ଭାବରେ ହିଁ ସଚ୍ଚା ଧର୍ମ ବାଲା ଗୁରୁଜୀଙ୍କ ସହିତ ମିଶି ଯାଆନ୍ତି।
ਜਾ ਕੈ ਸਹਜੁ ਭਇਆ ਸੋ ਜਾਣੈ ॥
କେବଳ ସେ ହିଁ ଈଶ୍ବରଙ୍କ ଅନୁଭୂତି କରିଥାନ୍ତି ଯାହାକୁ ସ୍ଵାଭାବିକତାର ଉପହାର ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ।
ਨਾਨਕ ਦਾਸ ਤਾ ਕੈ ਕੁਰਬਾਣੈ ॥੮॥੩॥
ଦାସ ନାନକ ତାହାଙ୍କ ପାଖରେ ସମର୍ପିତ ଥାଆନ୍ତି ॥8॥3॥
ਗਉੜੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଗଉଡି ମହଲା 5 ॥
ਪ੍ਰਥਮੇ ਗਰਭ ਵਾਸ ਤੇ ਟਰਿਆ ॥
ସର୍ବ ପ୍ରଥମେ ମନୁଷ୍ୟ ଗର୍ଭର ନିବାସରୁ ମୁକ୍ତି ପାଇ ବାହାରକୁ ଆସିଥାଏ।
ਪੁਤ੍ਰ ਕਲਤ੍ਰ ਕੁਟੰਬ ਸੰਗਿ ਜੁਰਿਆ ॥
ତାହା ପରେ, ନିଜେ ନିଜକୁ ପୁତ୍ର, ପତ୍ନୀ ଏବଂ ପରିବାରର ମୋହରେ ଫସାଇ ଥାଏ।
ਭੋਜਨੁ ਅਨਿਕ ਪ੍ਰਕਾਰ ਬਹੁ ਕਪਰੇ ॥ ਸਰਪਰ ਗਵਨੁ ਕਰਹਿਗੇ ਬਪੁਰੇ ॥੧॥
ଅନେକ ପ୍ରକାରର ଭୋଜନ ଏବଂ ଅନେକ ପ୍ରକାର ବସ୍ତ୍ର,” ନିଶ୍ଚିତ ଭାବରେ ଚାଲିଯିବ: ହେ ବିନୀତ ମନୁଷ୍ୟ! ॥1॥
ਕਵਨੁ ਅਸਥਾਨੁ ਜੋ ਕਬਹੁ ਨ ਟਰੈ ॥
କେଉଁ ନିବାସ ଅଛି ଯାହା କଦାଚିତ ନାଶ ହୁଏନାହିଁ।
ਕਵਨੁ ਸਬਦੁ ਜਿਤੁ ਦੁਰਮਤਿ ਹਰੈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ତାହା କେଉଁ ବାଣୀ ଅଟେ, ଯାହା ଦ୍ଵାରା ମନ୍ଦ ବୁଦ୍ଧି ଦୂର ହୋଇଯାଏ ॥1॥ରୁହ॥
ਇੰਦ੍ਰ ਪੁਰੀ ਮਹਿ ਸਰਪਰ ਮਰਣਾ ॥
ଇନ୍ଦ୍ରଲୋକରେ ମୃତ୍ୟୁ ନିଶ୍ଚିତ ଏବଂ ଅନିବାର୍ଯ୍ୟ ଅଟେ।
ਬ੍ਰਹਮ ਪੁਰੀ ਨਿਹਚਲੁ ਨਹੀ ਰਹਣਾ ॥
ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କ ଲୋକ ମଧ୍ୟ ସ୍ଥିର ରହେ ନାହିଁ।
ਸਿਵ ਪੁਰੀ ਕਾ ਹੋਇਗਾ ਕਾਲਾ ॥
ଶିବଲୋକର ମଧ୍ୟ ନାଶ ହୋଇଯିବ।
ਤ੍ਰੈ ਗੁਣ ਮਾਇਆ ਬਿਨਸਿ ਬਿਤਾਲਾ ॥੨॥
ତିନି ଗୁଣ ବାଲୀ ମାୟା ଏବଂ ଦାନବ ଲୁପ୍ତ ହୋଇଯିବ ॥2॥
ਗਿਰਿ ਤਰ ਧਰਣਿ ਗਗਨ ਅਰੁ ਤਾਰੇ ॥
ପାହାଡ, ବୃକ୍ଷ, ଧରିତ୍ରୀ, ଆକାଶ ଆଉ ତାରା,
ਰਵਿ ਸਸਿ ਪਵਣੁ ਪਾਵਕੁ ਨੀਰਾਰੇ ॥
ସୂର୍ଯ୍ୟ, ଚନ୍ଦ୍ର, ପବନ, ଅଗ୍ନି,
ਦਿਨਸੁ ਰੈਣਿ ਬਰਤ ਅਰੁ ਭੇਦਾ ॥
ଦିନ ରାତି, ଉପବାସ ଏବଂ ଅନେକ ଭେଦ,
ਸਾਸਤ ਸਿੰਮ੍ਰਿਤਿ ਬਿਨਸਹਿਗੇ ਬੇਦਾ ॥੩॥
ଶାସ୍ତ୍ର, ସ୍ମୃତି ଏବଂ ବେଦ ସମସ୍ତେ ନାଶ ହୋଇଯିବେ ॥3॥
ਤੀਰਥ ਦੇਵ ਦੇਹੁਰਾ ਪੋਥੀ ॥
ତୀର୍ଥ ସ୍ଥାନ, ଦେବତା, ମନ୍ଦିର ଏବଂ ଗ୍ରନ୍ଥ,
ਮਾਲਾ ਤਿਲਕੁ ਸੋਚ ਪਾਕ ਹੋਤੀ ॥
ମାଳା, ତିଳକ, ଚିନ୍ତନଶୀଳ, ପବିତ୍ର, ଏବଂ ଯଜ୍ଞ କର୍ତ୍ତା,
ਧੋਤੀ ਡੰਡਉਤਿ ਪਰਸਾਦਨ ਭੋਗਾ ॥
ଧୋତି, ଦଣ୍ଡବତ-ନମସ୍କାର, ଅନ୍ନଦାନ ଓ ଭୋଗବିଳାସ,
ਗਵਨੁ ਕਰੈਗੋ ਸਗਲੋ ਲੋਗਾ ॥੪॥
ଏହି ସବୁ ପଦାର୍ଥ ଏବଂ ସାରା ସଂସାର ହିଁ ଚାଲିଯିବ ॥4॥
ਜਾਤਿ ਵਰਨ ਤੁਰਕ ਅਰੁ ਹਿੰਦੂ ॥
ଜାତି, ବର୍ଣ୍ଣ, ମୁସଲମାନ ଏବଂ ହିନ୍ଦୁ,
ਪਸੁ ਪੰਖੀ ਅਨਿਕ ਜੋਨਿ ਜਿੰਦੂ ॥
ପଶୁ, ପକ୍ଷୀ, ଅନେକ ଯୋନିର ପ୍ରାଣୀ,
ਸਗਲ ਪਾਸਾਰੁ ਦੀਸੈ ਪਾਸਾਰਾ ॥
ସାରା ଜଗତ ଏବଂ ରଚନା ଯାହା ଦୃଷ୍ଟିଗୋଚର ହୋଇଥାଏ,
ਬਿਨਸਿ ਜਾਇਗੋ ਸਗਲ ਆਕਾਰਾ ॥੫॥
ଏହା ସବୁ ନଷ୍ଟ ହୋଇଯିବ ॥5॥
ਸਹਜ ਸਿਫਤਿ ਭਗਤਿ ਤਤੁ ਗਿਆਨਾ ॥ ਸਦਾ ਅਨੰਦੁ ਨਿਹਚਲੁ ਸਚੁ ਥਾਨਾ ॥
ପ୍ରଭୁଙ୍କ ପ୍ରଶଂସା, ତାହାଙ୍କ ଭକ୍ତି ଏବଂ ଯଥାର୍ଥ ଜ୍ଞାନ ଦ୍ଵାରା ମନୁଷ୍ୟ ସର୍ବଦା ସୁଖ ଏବଂ ଅଟଳ ସଚ୍ଚା ନିବାସ ପାଇଥାଏ।
ਤਹਾ ਸੰਗਤਿ ਸਾਧ ਗੁਣ ਰਸੈ ॥
ସେଠାରେ ସତସଙ୍ଗରେ ସେ ପ୍ରେମପୂର୍ବକ ଈଶ୍ବରଙ୍କ ଗୁଣସ୍ତୁତି କରିଥାଏ।
ਅਨਭਉ ਨਗਰੁ ਤਹਾ ਸਦ ਵਸੈ ॥੬॥
ସେଠାରେ ସେ ସର୍ବଦା ଭୟ ରହିତ ନଗରରେ ରହିଥାଏ ॥6॥
ਤਹ ਭਉ ਭਰਮਾ ਸੋਗੁ ਨ ਚਿੰਤਾ ॥
ସେଠାରେ କୌଣସି ଭୟ, ଦ୍ଵିଧା, ଶୋକ ଏବଂ ଚିନ୍ତା ନଥାଏ।
ਆਵਣੁ ਜਾਵਣੁ ਮਿਰਤੁ ਨ ਹੋਤਾ ॥
ସେଠାରେ ଜୀବନରେ ଆସିବା ଯିବା ଆଉ ପୁନଃ ମରିବା ନଥାଏ
ਤਹ ਸਦਾ ਅਨੰਦ ਅਨਹਤ ਆਖਾਰੇ ॥
ସେଠାରେ ପ୍ରସନ୍ନତା ଏବଂ ସ୍ଵାଭାବିକ କୀର୍ତ୍ତନର ମଞ୍ଚ ଥାଏ।
ਭਗਤ ਵਸਹਿ ਕੀਰਤਨ ਆਧਾਰੇ ॥੭॥
ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଭକ୍ତ ସେଠାରେ ରହିଥାଏ ଆଉ ଈଶ୍ବରଙ୍କ ଯଶ ଗାନ କରିବା ତାହାର ଆଧାର ଅଟେ ॥7॥
ਪਾਰਬ੍ਰਹਮ ਕਾ ਅੰਤੁ ਨ ਪਾਰੁ ॥
ସର୍ବୋପରି ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କ କୌଣସି ଅନ୍ତ ଏବଂ ସୀମା ନାହିଁ।
ਕਉਣੁ ਕਰੈ ਤਾ ਕਾ ਬੀਚਾਰੁ ॥
ସୃଷ୍ଟିରେ ଏପରି କୌଣସି ପ୍ରାଣୀ ନାହିଁ ଯିଏ ତାହାଙ୍କ ଗୁଣର ଅନ୍ତ ପାଇବା କଥା ବିଚାର କରିପାରିବ।
ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਜਿਸੁ ਕਿਰਪਾ ਕਰੈ ॥
ହେ ନାନକ! ଯାହା ଉପରେ ପ୍ରଭୁ କୃପା ଧାରଣ କରିଥାନ୍ତି,
ਨਿਹਚਲ ਥਾਨੁ ਸਾਧਸੰਗਿ ਤਰੈ ॥੮॥੪॥
ସେହି ସନ୍ଥଙ୍କ ସଂଗତି ଦ୍ଵାରା ଭବସାଗରରୁ ପାର ହୋଇଯାଅ ଆଉ ଅଟଳ ନିବାସକୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରି ନିଏ ॥8॥4॥
ਗਉੜੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଗଉଡି ମହଲା 5 ॥
ਜੋ ਇਸੁ ਮਾਰੇ ਸੋਈ ਸੂਰਾ ॥
ସେହି ବ୍ୟକ୍ତି ସୁରବୀର ଅଟେ, ଯିଏ ଏହି ଅହଂତ୍ଵକୁ ନାଶ କରିଦେଇଥାଏ।
ਜੋ ਇਸੁ ਮਾਰੇ ਸੋਈ ਪੂਰਾ ॥
ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତି ଏହି ଅହଂ କୁ ମାରିଦେଇଥାଏ , ସେ ପୂର୍ଣ୍ଣ ଅଟେ।
ਜੋ ਇਸੁ ਮਾਰੇ ਤਿਸਹਿ ਵਡਿਆਈ ॥
ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତି ଏହି ଅହଂ କୁ ସମାପ୍ତ କରିଥାଏ, ସେ ହିଁ ଯଶ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଥାଏ।
ਜੋ ਇਸੁ ਮਾਰੇ ਤਿਸ ਕਾ ਦੁਖੁ ਜਾਈ ॥੧॥
ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତି ଏହି ଅହଂ କୁ ମାରିଦେଇଥାଏ, ସେ ମୁକ୍ତି ପ୍ରାପ୍ତ କରିଥାଏ ॥1॥
ਐਸਾ ਕੋਇ ਜਿ ਦੁਬਿਧਾ ਮਾਰਿ ਗਵਾਵੈ ॥
କେହି ବିରଳ ହିଁ ଏପରି ପୁରୁଷ ଅଟେ, ଯିଏ ନିଜ ଦୈତ୍ୟଭାବକୁ ମାରି ଦୂରରେ ଫୋପାଡି ଥାଏ।
ਇਸਹਿ ਮਾਰਿ ਰਾਜ ਜੋਗੁ ਕਮਾਵੈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଏହି ଅହଂକୁ ସମାପ୍ତ କରି ସେ ରାଜଯୋଗ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଥାଏ ॥1॥ରୁ ହ॥