Page 209
ਗਉੜੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଗୌଡୀୟ ମହଲା 5 ॥
ਤੁਮ ਹਰਿ ਸੇਤੀ ਰਾਤੇ ਸੰਤਹੁ ॥
ହେ ସନ୍ଥଜନ! ତୁମେ ଭଗବାନଙ୍କ ଠାରେ ମଗ୍ନ ହୁଅ।
ਨਿਬਾਹਿ ਲੇਹੁ ਮੋ ਕਉ ਪੁਰਖ ਬਿਧਾਤੇ ਓੜਿ ਪਹੁਚਾਵਹੁ ਦਾਤੇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ହେ ଅକାଳପୁରୁଷ ବିଧାତା! ହେ ମୋର ଦାତା! ମୋତେ ମଧ୍ୟ (ନିଜ ପ୍ରେମରେ) ରଖ ଏବଂ ମୋତେ ମୋର ଅନ୍ତିମ ଲକ୍ଷ୍ୟ ସ୍ଥଳରେ ପହଞ୍ଚାଇ ଦିଅ ॥1॥ରୁହ॥
ਤੁਮਰਾ ਮਰਮੁ ਤੁਮਾ ਹੀ ਜਾਨਿਆ ਤੁਮ ਪੂਰਨ ਪੁਰਖ ਬਿਧਾਤੇ ॥
ତୋର ଭେଦ କେବଳ ତୁ ହିଁ ଜାଣିଥାଉ, ତୁ ସର୍ବବ୍ୟାପକ ଅକାଳ ପୁରୁଷ ବିଧାତା ଅଟୁ।
ਰਾਖਹੁ ਸਰਣਿ ਅਨਾਥ ਦੀਨ ਕਉ ਕਰਹੁ ਹਮਾਰੀ ਗਾਤੇ ॥੧॥
ମୁଁ, ଦୀନ, ଅନାଥକୁ ନିଜ ଶରଣରେ ରଖ ଆଉ ମୋତେ ମୋକ୍ଷ ପ୍ରଦାନ କର ॥1॥
ਤਰਣ ਸਾਗਰ ਬੋਹਿਥ ਚਰਣ ਤੁਮਾਰੇ ਤੁਮ ਜਾਨਹੁ ਅਪੁਨੀ ਭਾਤੇ ॥
ହେ ପ୍ରଭୁ! ସଂସାର ସାଗରରେ ପାର ହେବା ପାଇଁ ତୋର ଚରଣ ଏକ ଜାହାଜ ଅଟେ, ନିଜ ପରମ୍ପରାକୁ ତୁ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ଜାଣିଥାଉ।
ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਜਿਸੁ ਰਾਖਹੁ ਸੰਗੇ ਤੇ ਤੇ ਪਾਰਿ ਪਰਾਤੇ ॥੨॥
ସେ ସବୁ (ପ୍ରାଣୀ) ଯାହାକୁ ତୁ କୃପା କରି ନିଜ ପାଖରେ ରଖିଥାଉ, ସଂସାର ସାଗରରୁ ପାର ହୋଇଯାନ୍ତି ॥2॥
ਈਤ ਊਤ ਪ੍ਰਭ ਤੁਮ ਸਮਰਥਾ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਤੁਮਰੈ ਹਾਥੇ ॥
ହେ ଇଶ୍ଵର! ଇହଲୋକ ଏବଂ ପରଲୋକରେ ତୁମେ ସର୍ବଶକ୍ତିଶାଳୀ ଅଟ, ସବୁ କିଛି ତୋର ହିଁ ବଶରେ ଥାଏ।
ਐਸਾ ਨਿਧਾਨੁ ਦੇਹੁ ਮੋ ਕਉ ਹਰਿ ਜਨ ਚਲੈ ਹਮਾਰੈ ਸਾਥੇ ॥੩॥
ହେ ପ୍ରଭୁ ଭକ୍ତଜନ! ମୋତେ ଏପରି ନାମ ଭଣ୍ଡାର ପ୍ରଦାନ କର, ଯାହା ପରଲୋକରେ ମୋର ସାଥିରେ ଯିବ ॥3॥
ਨਿਰਗੁਨੀਆਰੇ ਕਉ ਗੁਨੁ ਕੀਜੈ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਮੇਰਾ ਮਨੁ ਜਾਪੇ ॥
ମୁଁ, ଗୁଣହୀନକୁ ଏପରି ଗୁଣ ପ୍ରଦାନ କର, କାରଣ ମୋର ମନ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ନାମ ହିଁ ଜପ କରିଥାଏ।
ਸੰਤ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਭੇਟੇ ਮਨ ਤਨ ਸੀਤਲ ਧ੍ਰਾਪੇ ॥੪॥੧੪॥੧੩੫॥
ହେ ନାନକ! ସନ୍ଥଙ୍କ କୃପାରୁ ଯାହାଙ୍କୁ ଭଗବାନ ମିଳିଯାନ୍ତି, ତାହାର ମନ ଏବଂ ତନ ଶୀତଳ ତଥା ସନ୍ତୁଷ୍ଟ ହୋଇଯାଇଥାଏ ॥4॥14॥135॥
ਗਉੜੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଗଉଡି ମହଲା 5 ॥
ਸਹਜਿ ਸਮਾਇਓ ਦੇਵ ॥ ਮੋ ਕਉ ਸਤਿਗੁਰ ਭਏ ਦਇਆਲ ਦੇਵ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ମୁଁ ସ୍ଵାଭାବିକ ଭାବରେ ଈଶ୍ବରଙ୍କ ଠାରେ ରହିଅଛି ହେ ଦେବ, ମୋ’ ଉପରେ ସଦଗୁରୁ ଦୟାଳୁ ହୋଇଯାଇଛନ୍ତି॥1॥ରୁହ॥
ਕਾਟਿ ਜੇਵਰੀ ਕੀਓ ਦਾਸਰੋ ਸੰਤਨ ਟਹਲਾਇਓ ॥
ଗୁରୁଜୀ ମୋର ମୃତ୍ୟୁର ରସି କାଟି ମୋତେ ନିଜର ସେବକ ବନାଇଛନ୍ତି ଆଉ ସନ୍ଥଙ୍କ ସେବାରେ ଲଗାଇ ଦେଇଛନ୍ତି।
ਏਕ ਨਾਮ ਕੋ ਥੀਓ ਪੂਜਾਰੀ ਮੋ ਕਉ ਅਚਰਜੁ ਗੁਰਹਿ ਦਿਖਾਇਓ ॥੧॥
ମୁଁ କେବଳ ନାମର ହିଁ ପୂଜାରୀ ବନିଯାଇଛି ଆଉ ଗୁରୁଜୀ ମୋତେ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଅଦ୍ଭୁତ ରୂପ ଦେଖାଇଦେଇଛନ୍ତି ॥1॥
ਭਇਓ ਪ੍ਰਗਾਸੁ ਸਰਬ ਉਜੀਆਰਾ ਗੁਰ ਗਿਆਨੁ ਮਨਹਿ ਪ੍ਰਗਟਾਇਓ ॥
ଗୁରୁଜୀ ମୋର ମନରେ ହିଁ ଜ୍ଞାନ ପ୍ରକଟ କରିଦେଇଛନ୍ତି ଆଉ ସବୁଆଡେ ଜ୍ଞାନର ପ୍ରକାଶ ହୋଇଯାଇଛି।
ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਨਾਮੁ ਪੀਓ ਮਨੁ ਤ੍ਰਿਪਤਿਆ ਅਨਭੈ ਠਹਰਾਇਓ ॥੨॥
ନାମ ଅମୃତର ପାନ କରି ମୋର ମନ ତୃପ୍ତ ହୋଇଯାଇଛି ଆଉ ଅନ୍ୟ ଭୟ ଦୂର ହୋଇଯାଇଛି ॥2॥
ਮਾਨਿ ਆਗਿਆ ਸਰਬ ਸੁਖ ਪਾਏ ਦੂਖਹ ਠਾਉ ਗਵਾਇਓ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ ଆଜ୍ଞା ମାନି ମୁଁ ସର୍ବ ସୁଖ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଛି ଆଉ ଦୁଃଖର ଆବାସ ଧ୍ଵସ୍ତ କରିଦେଇଛି।
ਜਉ ਸੁਪ੍ਰਸੰਨ ਭਏ ਪ੍ਰਭ ਠਾਕੁਰ ਸਭੁ ਆਨਦ ਰੂਪੁ ਦਿਖਾਇਓ ॥੩॥
ଯେତେବେଳେ ପ୍ରଭୁ-ପରମେଶ୍ଵର ସୁପ୍ରସନ୍ନ ହୋଇଯାଇଛନ୍ତି, ସେତେବେଳେ ସେ ପ୍ରତ୍ୟେକ ପଦାର୍ଥ ମୋତେ ଆନନ୍ଦର ସ୍ଵରୂପରେ ଦେଖାଇ ଦେଇଛନ୍ତି ॥3॥
ਨਾ ਕਿਛੁ ਆਵਤ ਨਾ ਕਿਛੁ ਜਾਵਤ ਸਭੁ ਖੇਲੁ ਕੀਓ ਹਰਿ ਰਾਇਓ ॥
କିଛି ଆସେ ନାହିଁ ଆଉ କିଛି ଯାଏ ନାହିଁ, ଏହି ସବୁ ଖେଳ ଜଗତର ମାଲିକ ପ୍ରଭୁ ଜାରି କରିଛନ୍ତି।
ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਅਗਮ ਅਗਮ ਹੈ ਠਾਕੁਰ ਭਗਤ ਟੇਕ ਹਰਿ ਨਾਇਓ ॥੪॥੧੫॥੧੩੬॥
ହେ ନାନକ! ସେହି ଠାକୁର ପ୍ରଭୁ ଅଗମ୍ୟ ଏବଂ ଅପାର ଅଟନ୍ତି, ତାହାଙ୍କ ଭକ୍ତଙ୍କୁ ଈଶ୍ବରଙ୍କ ନାମର ହିଁ ସାହାରା ଥାଏ ॥4॥15॥136॥
ਗਉੜੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଗଉଡି ମହଲା 5 ॥
ਪਾਰਬ੍ਰਹਮ ਪੂਰਨ ਪਰਮੇਸੁਰ ਮਨ ਤਾ ਕੀ ਓਟ ਗਹੀਜੈ ਰੇ ॥
ହେ ମୋର ମନ! ଆମେ ସେହି ପୂର୍ଣ୍ଣ ପରଂବ୍ରହ୍ମ-ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କ ଶରଣ ହିଁ ଗ୍ରହଣ କରିବା ଉଚିତ,
ਜਿਨਿ ਧਾਰੇ ਬ੍ਰਹਮੰਡ ਖੰਡ ਹਰਿ ਤਾ ਕੋ ਨਾਮੁ ਜਪੀਜੈ ਰੇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଯିଏ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ ଏବଂ ଭୂମଣ୍ଡଳକୁ ଧାରଣ କରିଛି, ଏଣୁ ଆମେ ସେହି ଈଶ୍ବରଙ୍କ ନାମ ହିଁ ଜପିବା ଉଚିତ। ॥1॥ରୁହ॥
ਮਨ ਕੀ ਮਤਿ ਤਿਆਗਹੁ ਹਰਿ ਜਨ ਹੁਕਮੁ ਬੂਝਿ ਸੁਖੁ ਪਾਈਐ ਰੇ ॥
ହେ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ସେବକ! ମନର ଚତୁରତାକୁ ତ୍ୟାଗ କର, ଭଗବାନଙ୍କ ହୁକୁମକୁ ବୁଝିବା ଦ୍ଵାରା ହିଁ ସୁଖ ଉପଲବ୍ଧ ହୋଇପାରେ।
ਜੋ ਪ੍ਰਭੁ ਕਰੈ ਸੋਈ ਭਲ ਮਾਨਹੁ ਸੁਖਿ ਦੁਖਿ ਓਹੀ ਧਿਆਈਐ ਰੇ ॥੧॥
ହେ ଭକ୍ତଜନ! ଯାହା କିଛି ପ୍ରଭୁ କରିଥାନ୍ତି, ତାହାକୁ ଖୁସିରେ ସ୍ଵୀକାର କର, ସୁଖ ଏବଂ ଦୁଃଖରେ ସେହି ଈଶ୍ବରଙ୍କ ଧ୍ୟାନ କରିବା ଉଚିତ ॥1॥
ਕੋਟਿ ਪਤਿਤ ਉਧਾਰੇ ਖਿਨ ਮਹਿ ਕਰਤੇ ਬਾਰ ਨ ਲਾਗੈ ਰੇ ॥
ହେ ଭକ୍ତଜନ! କର୍ତ୍ତା ପ୍ରଭୁ କୋଟି କୋଟି ପ୍ରାଣୀଙ୍କୁ ଏକ କ୍ଷଣରେ ଉଦ୍ଧାର କରିଦେଇଛନ୍ତି ଆଉ ଏଥିରେ କିଛି ଡେରି ହୁଏନାହିଁ।
ਦੀਨ ਦਰਦ ਦੁਖ ਭੰਜਨ ਸੁਆਮੀ ਜਿਸੁ ਭਾਵੈ ਤਿਸਹਿ ਨਿਵਾਜੈ ਰੇ ॥੨॥
ହେ ଦୁଃଖ ଭଞ୍ଜନ ସ୍ଵାମୀ! ତୁମେ ଦୀନର ଦୁଃଖ ଯନ୍ତ୍ରଣା ନାଶ କରିବା ବାଲା ଅଟ, ଯାହା ଉପରେ ତୁମେ ପ୍ରସନ୍ନ ହୋଇଥାଅ, ତାହାକୁ ସମ୍ମାନ ପ୍ରଦାନ କରିଥାଅ॥2॥
ਸਭ ਕੋ ਮਾਤ ਪਿਤਾ ਪ੍ਰਤਿਪਾਲਕ ਜੀਅ ਪ੍ਰਾਨ ਸੁਖ ਸਾਗਰੁ ਰੇ ॥
ହେ ଭକ୍ତଜନ! କର୍ତ୍ତା ପ୍ରଭୁ ସମସ୍ତ ପ୍ରାଣୀଙ୍କ ମାତା, ପିତା ଏବଂ ପାଳନ କର୍ତ୍ତା ଅଟନ୍ତି, ସେ ସମସ୍ତ ପ୍ରାଣୀଙ୍କ ପ୍ରାଣ ଦାତା ଏବଂ ସୁଖର ସାଗର ଅଟନ୍ତି।
ਦੇਂਦੇ ਤੋਟਿ ਨਾਹੀ ਤਿਸੁ ਕਰਤੇ ਪੂਰਿ ਰਹਿਓ ਰਤਨਾਗਰੁ ਰੇ ॥੩॥
ପ୍ରାଣୀଙ୍କୁ ଉପହାର ଦେଇ ଦେଇ ଈଶ୍ବରଙ୍କ ଭଣ୍ଡାରରେ ଅଭାବ ହୁଏନାହିଁ, ରତ୍ନର ଖଣି ପ୍ରଭୁ ସର୍ବବ୍ୟାପକ ଅଟନ୍ତି॥3॥
ਜਾਚਿਕੁ ਜਾਚੈ ਨਾਮੁ ਤੇਰਾ ਸੁਆਮੀ ਘਟ ਘਟ ਅੰਤਰਿ ਸੋਈ ਰੇ ॥
ହେ ମୋର ସ୍ଵାମୀ! ଭିକାରି ତୋର ନାମର ଦାନ ମାଗିଥାଏ, ସେହି ପ୍ରଭୁ ସବୁଙ୍କ ହୃଦୟରେ ରହିଥାନ୍ତି।
ਨਾਨਕੁ ਦਾਸੁ ਤਾ ਕੀ ਸਰਣਾਈ ਜਾ ਤੇ ਬ੍ਰਿਥਾ ਨ ਕੋਈ ਰੇ ॥੪॥੧੬॥੧੩੭॥
ଦାସ ନାନକ ସେହି ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଶରଣ ନେଇଛନ୍ତି, ଯାହାର ଦ୍ଵାରରେ କେହି ଖାଲି ହାତରେ ଫେରେ ନାହିଁ ॥4॥16॥137॥