Page 195
ਗਉੜੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଗଉଡି ମହଲା 5 ॥
ਜਿਸ ਕਾ ਦੀਆ ਪੈਨੈ ਖਾਇ ॥
ହେ ଜନନୀ! ଯେଉଁ ଭଗବାନଙ୍କ ଦିଆହୋଇଥିବା ବସ୍ତ୍ର ମନୁଷ୍ୟ ପିନ୍ଧିଥାଏ ଆଉ ଭୋଜନ ଖାଇଥାଏ,
ਤਿਸੁ ਸਿਉ ਆਲਸੁ ਕਿਉ ਬਨੈ ਮਾਇ ॥੧॥
ସେହି ଭଗବାନଙ୍କ ସ୍ମରଣ କରିବାରେ ଆଳସ୍ୟ କରିବା ଉଚିତ ନାହିଁ ॥1॥
ਖਸਮੁ ਬਿਸਾਰਿ ਆਨ ਕੰਮਿ ਲਾਗਹਿ ॥
ଯେଉଁ ଜୀବ-ସ୍ତ୍ରୀ ନିଜ ପ୍ରଭୁ-ପତିକୁ ଭୁଲି ଅନ୍ୟ କାମରେ ବ୍ୟସ୍ତ ଥାଏ,
ਕਉਡੀ ਬਦਲੇ ਰਤਨੁ ਤਿਆਗਹਿ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ସେ କଉଡି ଭଳି ନିଜର ହୀରା ଭଳି ଅମୂଲ୍ୟ ଜୀବନକୁ ବ୍ୟର୍ଥରେ ହରାଇ ଦିଏ ॥1॥ରୁହ॥
ਪ੍ਰਭੂ ਤਿਆਗਿ ਲਾਗਤ ਅਨ ਲੋਭਾ ॥
ସେ ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ତ୍ୟାଗ କରି ଅନ୍ୟ ପଦାର୍ଥର ତୃଷ୍ଣାରେ ଲାଗିଥାଏ।
ਦਾਸਿ ਸਲਾਮੁ ਕਰਤ ਕਤ ਸੋਭਾ ॥੨॥
କିନ୍ତୁ, ପ୍ରଭୁଙ୍କ ପରିବର୍ତ୍ତେ, ତାହାଙ୍କ ଦାସୀ ମାୟାକୁ ବନ୍ଦନା କରିବା କିଭଳି ଶୋଭା ପାଇଥାଏ? ॥2॥
ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਰਸੁ ਖਾਵਹਿ ਖਾਨ ਪਾਨ ॥
ମନୁଷ୍ୟ ଅମୃତ ସମାନ ସ୍ଵାଦିଷ୍ଟ ଖାନାପିନା ଚାଖିଥାଏ
ਜਿਨਿ ਦੀਏ ਤਿਸਹਿ ਨ ਜਾਨਹਿ ਸੁਆਨ ॥੩॥
ପରନ୍ତୁ, କୁକୁର ଏହା ଜାଣି ନଥାଏ, କିଏ (ଏହି ପଦାର୍ଥ) ପ୍ରଦାନ କରିଥାଏ ॥3॥
ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਹਮ ਲੂਣ ਹਰਾਮੀ ॥
ନାନକ କହନ୍ତି ଯେ ହେ ଇଶ୍ଵର! ଆମେ (ପ୍ରାଣୀ) କୃତଘ୍ନ ନମକହାରାମି ଅଟୁ।
ਬਖਸਿ ਲੇਹੁ ਪ੍ਰਭ ਅੰਤਰਜਾਮੀ ॥੪॥੭੬॥੧੪੫॥
ହେ ଅନ୍ତର୍ଯାମୀ ପ୍ରଭୁ! ଆମକୁ କ୍ଷମା କର ॥4॥76॥145॥
ਗਉੜੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଗଉଡି ମହଲା 5 ॥
ਪ੍ਰਭ ਕੇ ਚਰਨ ਮਨ ਮਾਹਿ ਧਿਆਨੁ ॥
ହେ ମୋର ଭାଇ! ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଚରଣକୁ ନିଜ ମନରେ ଧ୍ୟାନ କର।
ਸਗਲ ਤੀਰਥ ਮਜਨ ਇਸਨਾਨੁ ॥੧॥
କାରଣ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଚରଣର ଧ୍ୟାନ ହିଁ ସବୁ ତୀର୍ଥ ସ୍ଥାନର ସ୍ନାନ ଅଟେ ॥1॥
ਹਰਿ ਦਿਨੁ ਹਰਿ ਸਿਮਰਨੁ ਮੇਰੇ ਭਾਈ ॥
ପ୍ରତିଦିନ ହରି-ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କ ସ୍ମରଣ କର।
ਕੋਟਿ ਜਨਮ ਕੀ ਮਲੁ ਲਹਿ ਜਾਈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
କାରଣ ହରିଙ୍କ ସ୍ମରଣ କରି କୋଟି କୋଟି ଜନ୍ମର ମଇଳା ଦୂର ହୋଇଯାଏ ॥1॥ରୁହ॥
ਹਰਿ ਕੀ ਕਥਾ ਰਿਦ ਮਾਹਿ ਬਸਾਈ ॥
ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତି ହରି କଥା ନିଜ ହୃଦୟରେ ବାସ କରାଇଥାଏ
ਮਨ ਬਾਂਛਤ ਸਗਲੇ ਫਲ ਪਾਈ ॥੨॥
ତାହାକୁ ମନୋବାଞ୍ଛିତ ଫଳ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଯାଏ ॥2॥
ਜੀਵਨ ਮਰਣੁ ਜਨਮੁ ਪਰਵਾਨੁ ॥
ତାହାର ଜୀବନ, ମୃତ୍ୟୁ ଏବଂ ଜନ୍ମ ସ୍ଵୀକାର ହୋଇଥାଏ
ਜਾ ਕੈ ਰਿਦੈ ਵਸੈ ਭਗਵਾਨੁ ॥੩॥
ଯାହାର ହୃଦୟରେ ଭଗବାନ ନିବାସ କରିଥାନ୍ତି ॥3॥
ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਸੇਈ ਜਨ ਪੂਰੇ ॥
ହେ ନାନକ! ସେହି ବ୍ୟକ୍ତି ପୂର୍ଣ୍ଣ ଅଟେ
ਜਿਨਾ ਪਰਾਪਤਿ ਸਾਧੂ ਧੂਰੇ ॥੪॥੭੭॥੧੪੬॥
ଯାହାକୁ ସନ୍ଥଙ୍କ ଚରଣ-ଧୁଳି ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଯାଏ ॥4॥77॥146॥
ਗਉੜੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଗଉଡି ମହଲା 5 ॥
ਖਾਦਾ ਪੈਨਦਾ ਮੂਕਰਿ ਪਾਇ ॥
ଯେଉଁ ପ୍ରାଣୀ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଦିଆହୋଇଥିବା ଖାଇଥାଏ ଆଉ ପିନ୍ଧିଥାଏ, କିନ୍ତୁ, ଏହି କଥାକୁ ଅସ୍ଵୀକାର କରିଥାଏ ଯେ ଏହା ପ୍ରଭୁ ଦେଇଛନ୍ତି,
ਤਿਸ ਨੋ ਜੋਹਹਿ ਦੂਤ ਧਰਮਰਾਇ ॥੧॥
ସେହି ପ୍ରାଣୀକୁ ଯମରାଜଙ୍କ ଦୂତ ନିଜ ଦୃଷ୍ଟିରେ ରଖିଥାଏ ॥1॥
ਤਿਸੁ ਸਿਉ ਬੇਮੁਖੁ ਜਿਨਿ ਜੀਉ ਪਿੰਡੁ ਦੀਨਾ ॥
ଯେଉଁ ଭଗବାନ ମନୁଷ୍ୟକୁ ଆତ୍ମା ଏବଂ ଶରୀର ଦେଇଛନ୍ତି, ସେ ତାହାଙ୍କ ଠାରୁ ହିଁ ବିମୁଖ ରହିଥାଏ।
ਕੋਟਿ ਜਨਮ ਭਰਮਹਿ ਬਹੁ ਜੂਨਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଠାରୁ ବିମୁଖ ରହୁଥିବା ବ୍ୟକ୍ତି କୋଟି କୋଟି ଯୋନିରେ ବୁଲୁଥାଏ ॥1॥ରୁହ॥
ਸਾਕਤ ਕੀ ਐਸੀ ਹੈ ਰੀਤਿ ॥
ଭଗବାନଙ୍କ ଠାରୁ ବିମୁଖ ବ୍ୟକ୍ତିର ଏହି ଜୀବନ-ଆଚରଣ ହୋଇଥାଏ ଯେ
ਜੋ ਕਿਛੁ ਕਰੈ ਸਗਲ ਬਿਪਰੀਤਿ ॥੨॥
ଯାହା କିଛି ସିଏ କରିଥାଏ, ସବୁ ବିପରୀତ କରିଥାଏ ॥2॥
ਜੀਉ ਪ੍ਰਾਣ ਜਿਨਿ ਮਨੁ ਤਨੁ ਧਾਰਿਆ ॥ ਸੋਈ ਠਾਕੁਰੁ ਮਨਹੁ ਬਿਸਾਰਿਆ ॥੩॥
ଯିଏ ତାହାର ଆତ୍ମା, ପ୍ରାଣ, ମନ ଆଉ ଶରୀରର ନିର୍ମାଣ କରିଛନ୍ତି ଜୀବ ନିଜ ମନରୁ ସେହି ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ବିସ୍ମୃତ କରିଦେଇଥାଏ ॥3॥
ਬਧੇ ਬਿਕਾਰ ਲਿਖੇ ਬਹੁ ਕਾਗਰ ॥
ନାସ୍ତିକ ପ୍ରାଣିର ପାପ ଏତେ ବଢିଯାଏ ଯେ ଢେର ଅନେକ କାଗଜ ଉପରେ ଲେଖାଯାଏ।
ਨਾਨਕ ਉਧਰੁ ਕ੍ਰਿਪਾ ਸੁਖ ਸਾਗਰ ॥੪॥
ନାନକଙ୍କ ପ୍ରାର୍ଥନା ଅଟେ ଯେ ହେ ସୁଖର ସାଗର! ଆମେ ପ୍ରାଣୀଙ୍କୁ ରକ୍ଷା କର ॥4॥
ਪਾਰਬ੍ਰਹਮ ਤੇਰੀ ਸਰਣਾਇ ॥
ହେ ପରଂବ୍ରହ୍ମ ପ୍ରଭୁ! ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତି ତୋର ଶରଣରେ ଆସିଛି,
ਬੰਧਨ ਕਾਟਿ ਤਰੈ ਹਰਿ ਨਾਇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ਦੂਜਾ ॥੭੮॥੧੪੭॥
ସେ ହରିନାମର ଫଳସ୍ଵରୂପ ବନ୍ଧନକୁ ଛିଣ୍ଡାଇ ଭବସାଗରରୁ ପାର ହୋଇଯାଏ ॥1॥ରୁହ ଦ୍ଵିତୀୟ॥78॥147॥
ਗਉੜੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଗଉଡି ମହଲା 5 ॥
ਅਪਨੇ ਲੋਭ ਕਉ ਕੀਨੋ ਮੀਤੁ ॥
ମନୁଷ୍ୟ ନିଜର ଲୋଭ ପାଇଁ ଈଶ୍ଵରଙ୍କୁ ନିଜର ମିତ୍ର ବନାଇଥାଏ।
ਸਗਲ ਮਨੋਰਥ ਮੁਕਤਿ ਪਦੁ ਦੀਤੁ ॥੧॥
ଇଶ୍ଵର ତାହାଙ୍କ ସବୁ ମନୋରଥ ପୂର୍ଣ୍ଣ କରିଥାନ୍ତି ଆଉ ତାହାକୁ ମୋକ୍ଷର ପଦବୀ ପ୍ରଦାନ କରିଥାନ୍ତି ॥1॥
ਐਸਾ ਮੀਤੁ ਕਰਹੁ ਸਭੁ ਕੋਇ ॥
ପ୍ରତି ମନୁଷ୍ୟ ଏପରି ଈଶ୍ଵରଙ୍କୁ ନିଜର ମିତ୍ର ବନାଇଥାଏ
ਜਾ ਤੇ ਬਿਰਥਾ ਕੋਇ ਨ ਹੋਇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଯାହାର ଦ୍ଵାରରୁ କେହି ଖାଲି ଫେରେ ନାହିଁ ॥1॥ରୁହ॥
ਅਪੁਨੈ ਸੁਆਇ ਰਿਦੈ ਲੈ ਧਾਰਿਆ ॥
ଯେଉଁ ମନୁଷ୍ୟ ନିଜ ସ୍ଵାର୍ଥ ପାଇଁ ମଧ୍ୟ ସେହି ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ମନରେ ବସାଇଥାନ୍ତି,
ਦੂਖ ਦਰਦ ਰੋਗ ਸਗਲ ਬਿਦਾਰਿਆ ॥੨॥
ପ୍ରଭୁ ତାହାର ଦୁଃଖ ଯନ୍ତ୍ରଣା ଏବଂ ସବୁ ରୋଗ ନିବୃତ୍ତ କରିଦେଇଥାଏ॥2॥
ਰਸਨਾ ਗੀਧੀ ਬੋਲਤ ਰਾਮ ॥
ଯାହାର ଜିହ୍ଵା ରାମଙ୍କ ନାମ ଉଚ୍ଚାରଣ କରିବା ଉଚିତ,
ਪੂਰਨ ਹੋਏ ਸਗਲੇ ਕਾਮ ॥੩॥
ତାହାଙ୍କ ସବୁ ମନୋରଥ ପୂର୍ଣ୍ଣ ହୋଇଯାଏ ॥3॥
ਅਨਿਕ ਬਾਰ ਨਾਨਕ ਬਲਿਹਾਰਾ ॥
ହେ ନାନକ! ମୁଁ ନିଜର ଗୋବିନ୍ଦ ଉପରେ ଅନେକ ବାର ସମର୍ପିତ,
ਸਫਲ ਦਰਸਨੁ ਗੋਬਿੰਦੁ ਹਮਾਰਾ ॥੪॥੭੯॥੧੪੮॥
ଆମର ଗୋବିନ୍ଦ ଏପରି ଯେ ତାହାଙ୍କ ଦର୍ଶନ ସବୁ ଫଳ ପ୍ରଦାନ କରିଥାଏ ॥4॥79॥148॥
ਗਉੜੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ଗଉଡି ମହଲା 5 ॥
ਕੋਟਿ ਬਿਘਨ ਹਿਰੇ ਖਿਨ ਮਾਹਿ ॥
ତାହାଙ୍କ କୋଟି କୋଟି ବିଘ୍ନ ଏକ କ୍ଷଣରେ ଦୂର ହୋଇଯାଏ
ਹਰਿ ਹਰਿ ਕਥਾ ਸਾਧਸੰਗਿ ਸੁਨਾਹਿ ॥੧॥
ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତି ସନ୍ଥଙ୍କ ନିର୍ମଳ ସଭାରେ ହରିଙ୍କ ହରିକଥା ଶୁଣି ଥାଏ ॥1॥
ਪੀਵਤ ਰਾਮ ਰਸੁ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਗੁਣ ਜਾਸੁ ॥
ସେ ରାମ ରସର ପାନ କରିଥାଏ ଆଉ ଅମୃତ ଗୁଣର ଯଶ କରିଥାଏ।
ਜਪਿ ਹਰਿ ਚਰਣ ਮਿਟੀ ਖੁਧਿ ਤਾਸੁ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ହରିଙ୍କ ଚରଣର ଧ୍ୟାନ ଧାରଣ କରି ତାହାର କ୍ଷୁଧା ନିବୃତ୍ତ ହୋଇଯାଏ ॥1॥ରୁହ॥
ਸਰਬ ਕਲਿਆਣ ਸੁਖ ਸਹਜ ਨਿਧਾਨ ॥
ତାହାକୁ ସର୍ବକଲ୍ୟାଣ ଆଉ ସ୍ଵାଭାବିକ ସୁଖର ଭଣ୍ଡାର ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଯାଏ
ਜਾ ਕੈ ਰਿਦੈ ਵਸਹਿ ਭਗਵਾਨ ॥੨॥
ଯାହାର ହୃଦୟରେ ଭଗବାନଙ୍କ ନିବାସ ହୋଇଥାଏ ॥2॥