ଏଥିରେ ବିଭିନ୍ନ ବିଷଯ଼ ଉପରେ 1,430 ପୃଷ୍ଠାର ବିଷଯ଼ବସ୍ତୁ ରହିଛିଃ ଭଗବାନଙ୍କ ପ୍ରକୃତି, ଏକ ସତ୍ଯ଼ ଜୀବନଯାପନ କରିବା, ଭଗବାନଙ୍କ ନାମ ଉପରେ ଧ୍ଯ଼ାନ କରିବା, ଏବଂ ଅନ୍ଧବିଶ୍ୱାସ ଏବଂ ଶୂନ୍ଯ଼ ରୀତିନୀତିଗୁଡ଼ିକୁ ପ୍ରତ୍ଯ଼ାଖ୍ଯ଼ାନ କରିବା। ବାସ୍ତବରେ, ଜଣେ ଆଧ୍ଯ଼ାତ୍ମିକ ମାର୍ଗଦର୍ଶକ ହେବା ଠାରୁ ଅଧିକ, ଏହା ଜ୍ଞାନ ଏବଂ ନୈତିକ ନିର୍ଦ୍ଦେଶର ଏକ ଭଣ୍ଡାର ଯାହା ମାଧ୍ଯ଼ମରେ ଶିଖ୍ମାନେ ସେମାନଙ୍କ ବିଶ୍ୱାସ ପାଳନ କରନ୍ତି।
ଗୁରୁ ଗ୍ରନ୍ଥ ସାହିବ 1,430 ପୃଷ୍ଠା ଲମ୍ବା ଏବଂ ଭଗବାନଙ୍କ ପ୍ରକୃତି, ସଚ୍ଚୋଟ ଜୀବନର ଗୁରୁତ୍ୱ, ଭଗବାନଙ୍କ ନାମ ଉପରେ ଧ୍ଯ଼ାନର ମୂଲ୍ଯ଼, ଏବଂ ଅନ୍ଧବିଶ୍ୱାସ ଏବଂ ରୀତିନୀତି ପ୍ରତ୍ଯ଼ାଖ୍ଯ଼ାନ ସମେତ ବିସ୍ତୃତ ବିଷଯ଼ବସ୍ତୁ ଅନ୍ତର୍ଭୁକ୍ତ କରେ |
ਜਿਨ੍ਹ੍ਹੀ ਇਕ ਮਨਿ ਇਕੁ ਅਰਾਧਿਆ ਮੇਰੀ ਜਿੰਦੁੜੀਏ ਤਿਨਾ ਨਾਹੀ ਕਿਸੈ ਦੀ ਕਿਛੁ ਚਡਾ ਰਾਮ ॥
ଯେଉଁ ଲୋକ ଏକ ମନରେ ଏକ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ଆରାଧନା କରିଥାଏ, ସେ ଆଉ କାହା ବିଷୟରେ ଚିନ୍ତା କରିନଥାଏ।
ਖਾਨ ਪਾਨ ਸੀਗਾਰ ਬਿਰਥੇ ਹਰਿ ਕੰਤ ਬਿਨੁ ਕਿਉ ਜੀਜੀਐ ॥
ମୋର ଖାଇବା, ପିଇବା ତଥା ସବୁ ଶୃଙ୍ଗାର ବ୍ୟର୍ଥ ଅଟେ, ନିଜ ପତି-ପ୍ରଭୁଙ୍କ ବିନା ବଞ୍ଚିବା ଅସମ୍ଭବ ଅଟେ।
ਮਿਲੁ ਸਾਧਸੰਗੇ ਨਾਮ ਰੰਗੇ ਤਹਾ ਪੂਰਨ ਆਸੋ ॥
ସନ୍ଥଙ୍କ ସଭାରେ ସାମିଲ ହୋଇ ନାମ-ରଙ୍ଗରେ ଲୀନ ରୁହ, ଏଠାରେ ସବୁ ଆଶା ପୂର୍ଣ୍ଣ ହୋଇଯାଏ।
ਸੋ ਦਿਨੁ ਸਫਲੁ ਗਣਿਆ ਹਰਿ ਪ੍ਰਭੂ ਮਿਲਾਇਆ ਰਾਮ ॥
ସେହି ଦିନ ବଡ ଶୁଭ ଅଟେ ଯେବେ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ସହିତ ମିଳନ ହୋଇଥାଏ।
ਝਗੜਾ ਕਰਦਿਆ ਅਨਦਿਨੁ ਗੁਦਰੈ ਸਬਦਿ ਨ ਕਰੈ ਵੀਚਾਰੁ ॥
ଝଗଡା କରି ତାହାର ରାତି ଦିନ ବିତିଯାଇଥାଏ ଏବଂ ସେ ଶବ୍ଦର ଚିନ୍ତନ କରେ ନାହିଁ।
ਮਮਤਾ ਮੋਹੁ ਸੁ ਬੰਧਨਾ ਪੁਤ੍ਰ ਕਲਤ੍ਰ ਸੁ ਧੰਧੁ ॥
ମମତା ଏବଂ ମୋହ ମଧ୍ୟ ବନ୍ଧନ ରୂପ ଅଟେ ତଥା ପୁତ୍ର ଓ ପତ୍ନୀର ସ୍ନେହରେ କରିଥିବା କାର୍ଯ୍ୟ ସଙ୍କଟରେ ପକାଇ ଥାଏ।
ਧ ਕਟੋਰੀ ਮੋਹਿ ਭਰੀ ਪੀਲਾਵਾ ਅਹੰਕਾਰੁ ॥
ମୋହରେ ଭର୍ତ୍ତି ହୋଇଥିବା ଗିଲାସ ହେଉଛି କ୍ରୋଧର ଗିଲାସ, ଯାହା ଅହଂକାର ପିଆଇ ଥାଏ।
ਸੋਈ ਸਾਹੁ ਸਚਾ ਵਣਜਾਰਾ ਜਿਨਿ ਵਖਰੁ ਲਦਿਆ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਨੁ ਤੇਰੀ ॥
ହେ ଭଗବାନ! ବାସ୍ତବରେ ସେ ହିଁ ସାହୁକାର ଏବଂ ସତ୍ୟର ବ୍ୟାପାରୀ ଅଟେ, ଯିଏ ତୋର ନାମ-ଧନର ସଉଦା ଆଣିଥାଏ।
ਅਮਲੀ ਅਮਲੁ ਨ ਅੰਬੜੈ ਮਛੀ ਨੀਰੁ ਨ ਹੋਇ ॥
ଯଦି ନିଶାସକ୍ତ ବ୍ୟକ୍ତିକୁ ନିଶା ମିଳେନାହିଁ ଏବଂ ମାଛକୁ ଜଳ ମିଳେନାହିଁ, ତାହାହେଲେ ସେମାନଙ୍କୁ କିଛି ମଧ୍ୟ ଭଲ ଲାଗେ ନାହିଁ।
ਸਬਦਿ ਲਗੇ ਤਿਨ ਬੁਝਿਆ ਦੂਜੈ ਪਰਜ ਵਿਗੋਈ ॥੧॥
ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତି ଗୁରୁଙ୍କ ଶବ୍ଦରେ ଲୀନ ରହିଥାଏ, ସେ ଏହି ତଥ୍ୟକୁ ବୁଝିଥାଏ, ଅନ୍ୟଥା ଦୈତ୍ୟଭାବରେ ଫସି ସାରା ଦୁନିଆ ତ୍ରସ୍ତ ହୋଇ ରହିଥାଏ॥1॥
