Page 905
ਜਿਸੁ ਗੁਰ ਪਰਸਾਦੀ ਨਾਮੁ ਅਧਾਰੁ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ଯାହାକୁ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ନାମର ଆଧାର ମିଳିଯାଏ,
ਕੋਟਿ ਮਧੇ ਕੋ ਜਨੁ ਆਪਾਰੁ ॥੭॥
କୋଟି କୋଟି ମଧ୍ୟରେ ସେହି ବିରଳ ହିଁ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଭକ୍ତ ଅଟେ॥7॥
ਏਕੁ ਬੁਰਾ ਭਲਾ ਸਚੁ ਏਕੈ ॥
ଦୁନିଆରେ କେହି ଭଲ ଓ ମନ୍ଦ ଥାଏ, କିନ୍ତୁ ଏକ ପରମାତ୍ମା ହିଁ ସତ୍ୟ ଅଟନ୍ତି।
ਬੂਝੁ ਗਿਆਨੀ ਸਤਗੁਰ ਕੀ ਟੇਕੈ ॥
ହେ ଜ୍ଞାନୀ! ସଦଗୁରୁଙ୍କ ସାହାରା ନେଇ ଏହି ରହସ୍ୟକୁ ବୁଝି ନିଅ।
ਗੁਰਮੁਖਿ ਵਿਰਲੀ ਏਕੋ ਜਾਣਿਆ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ ଠାରୁ ଉପଦେଶ ନେଇ କେହି ବିରଳ ହିଁ ଏକ ଈଶ୍ଵରଙ୍କୁ ବୁଝିଥାଏ ଏବଂ
ਆਵਣੁ ਜਾਣਾ ਮੇਟਿ ਸਮਾਣਿਆ ॥੮॥
ସେ ଜନ୍ମ-ମରଣ ଦୂର କରି ସତ୍ୟରେ ହିଁ ବିଲୀନ ହୋଇଯାଏ ||8||
ਜਿਨ ਕੈ ਹਿਰਦੈ ਏਕੰਕਾਰੁ ॥
ଯାହାର ହୃଦୟରେ ଓଁ-କାର ବାସ କରିଥାନ୍ତି,
ਸਰਬ ਗੁਣੀ ਸਾਚਾ ਬੀਚਾਰੁ ॥
ସେ ସର୍ବ ଗୁଣ ସମ୍ପର୍ଣ୍ଣ ସଚ୍ଚା ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଚିନ୍ତନ କରିଥାଏ।
ਗੁਰ ਕੈ ਭਾਣੈ ਕਰਮ ਕਮਾਵੈ ॥
ହେ ନାନକ! ଏପରି ଜୀବ ଗୁରୁଙ୍କ ଇଛା ଅନୁସାରେ କର୍ମ କରିଥାଏ ଏବଂ
ਨਾਨਕ ਸਾਚੇ ਸਾਚਿ ਸਮਾਵੈ ॥੯॥੪॥
ପରମ ସତ୍ୟରେ ହିଁ ବିଲୀନ ହୋଇଯାଏ||9||4||
ਰਾਮਕਲੀ ਮਹਲਾ ੧ ॥
ରାମକଲୀ ମହଲା 1॥
ਹਠੁ ਨਿਗ੍ਰਹੁ ਕਰਿ ਕਾਇਆ ਛੀਜੈ ॥
ଆତ୍ମ-ଉତ୍ପୀଡନର କ୍ରିୟା ଏବଂ ଇନ୍ଦ୍ରିୟର ନିଗ୍ରହ କରିବା ଦ୍ଵାରା କାୟା କ୍ଷୀଣ ହୋଇଯାଏ।
ਵਰਤੁ ਤਪਨੁ ਕਰਿ ਮਨੁ ਨਹੀ ਭੀਜੈ ॥
ବ୍ରତ-ଉପବାସ ଏବଂ ତପସ୍ୟା କରିବା ଦ୍ଵାରା ମଧ୍ୟ ମନ ସନ୍ତୁଷ୍ଟ ହୁଏନାହିଁ।
ਰਾਮ ਨਾਮ ਸਰਿ ਅਵਰੁ ਨ ਪੂਜੈ ॥੧॥
ରାମ-ନାମ ସମାନ ଅନ୍ୟ କିଛି ନାହିଁ॥1॥
ਗੁਰੁ ਸੇਵਿ ਮਨਾ ਹਰਿ ਜਨ ਸੰਗੁ ਕੀਜੈ ॥
ହେ ମନ! ଗୁରୁଙ୍କ ସେବା କର ଆଉ ଭକ୍ତଙ୍କ ସଂଗତି କର।
ਜਮੁ ਜੰਦਾਰੁ ਜੋਹਿ ਨਹੀ ਸਾਕੈ ਸਰਪਨਿ ਡਸਿ ਨ ਸਕੈ ਹਰਿ ਕਾ ਰਸੁ ਪੀਜੈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ହରିଙ୍କ ରସ ପାନ କରିବା ଦ୍ଵାରା ନିର୍ଦ୍ଦୟ ଯମଦୂତ ମଧ୍ୟ ପାଖକୁ ଆସେ ନାହିଁ ଏବଂ ମାୟା ରୂପୀ ନାଗୁଣୀ ମଧ୍ୟ ଚୋଟ ମାରେ ନାହିଁ॥1॥ରୁହ॥
ਵਾਦੁ ਪੜੈ ਰਾਗੀ ਜਗੁ ਭੀਜੈ ॥
ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ଜଗତ ବାଦ-ବିବାଦରେ ପଡି ରହିଥାଏ ଆଉ ରାଗ ସଙ୍ଗୀତ ଦ୍ଵାରା ପ୍ରସନ୍ନ ହୋଇଥାଏ।
ਤ੍ਰੈ ਗੁਣ ਬਿਖਿਆ ਜਨਮਿ ਮਰੀਜੈ ॥
ତ୍ରିଗୁଣାତ୍ମକ ମାୟା ରୂପୀ ବିଷରେ ପଡି ଜୀବ ଜନ୍ମ ହୋଇ ମରିଥାଏ ଆଉ
ਰਾਮ ਨਾਮ ਬਿਨੁ ਦੂਖੁ ਸਹੀਜੈ ॥੨॥
ରାମ-ନାମ ବିନା ବହୁତ ଦୁଃଖ ସହ୍ୟ କରିବାକୁ ପଡିଥାଏ||2||
ਚਾੜਸਿ ਪਵਨੁ ਸਿੰਘਾਸਨੁ ਭੀਜੈ ॥
ଯୋଗୀ ପ୍ରାଣାୟମ କରିଥାଏ ଆଉ ଆସନ ଉପରେ ବସି ବହୁତ ପ୍ରସନ୍ନ ହୋଇଥାଏ।
ਨਿਉਲੀ ਕਰਮ ਖਟੁ ਕਰਮ ਕਰੀਜੈ ॥
ସେ ବିଭିନ୍ନ କର୍ମ-କ୍ରିୟା କରିଥାଏ, କିନ୍ତୁ
ਰਾਮ ਨਾਮ ਬਿਨੁ ਬਿਰਥਾ ਸਾਸੁ ਲੀਜੈ ॥੩॥
ରାମନାମ ବିନା ସେ ବ୍ୟର୍ଥରେ ଶ୍ଵାସ ନେଇଥାଏ||3||
ਅੰਤਰਿ ਪੰਚ ਅਗਨਿ ਕਿਉ ਧੀਰਜੁ ਧੀਜੈ ॥
ଯେତେବେଳେ ଅନ୍ତର୍ମନରେ କାମ-କ୍ରୋଧ ଇତ୍ୟାଦି ପାଞ୍ଚ ବିକାରର ଅଗ୍ନି ଜଳିଥାଏ, କିପରି ଧୈର୍ଯ୍ୟ ଆସି ପାରିବ?
ਅੰਤਰਿ ਚੋਰੁ ਕਿਉ ਸਾਦੁ ਲਹੀਜੈ ॥
ଅନ୍ତର୍ମନରେ ଚାରି ବିକାରର ବାସ ଥାଏ, ପୁଣି ଜୀବନର ସ୍ଵାଦ କିପରି ମିଳି ପାରିବ?
ਗੁਰਮੁਖਿ ਹੋਇ ਕਾਇਆ ਗੜੁ ਲੀਜੈ ॥੪॥
ଗୁରୁମୁଖୀ ବନିବା ଦ୍ଵାରା ଶରୀର ରୂପୀ ଦୁର୍ଗ ଉପରେ ବିଜଯ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ||4||
ਅੰਤਰਿ ਮੈਲੁ ਤੀਰਥ ਭਰਮੀਜੈ ॥
ମନରେ ମଇଳା ହେବା କାରଣରୁ ତୀର୍ଥରେ ପଥଭ୍ରଷ୍ଟ ହେବାର କୌଣସି ଆବଶ୍ୟକତା ନାହିଁ।
ਮਨੁ ਨਹੀ ਸੂਚਾ ਕਿਆ ਸੋਚ ਕਰੀਜੈ ॥
ଯଦି ମନ ହିଁ ଶୁଦ୍ଧ ହୋଇନଥାଏ, ସ୍ନାନ-ଶୌଚ ଆଦିର ଅଭିପ୍ରାୟ କଣ ଥାଏ?
ਕਿਰਤੁ ਪਇਆ ਦੋਸੁ ਕਾ ਕਉ ਦੀਜੈ ॥੫॥
ଯେତେବେଳେ ଭାଗ୍ୟରେ ଲେଖା ହୋଇଥାଏ, କାହାକୁ ଦୋଷ ଦିଆଯାଇ ପାରିବ?||5||
ਅੰਨੁ ਨ ਖਾਹਿ ਦੇਹੀ ਦੁਖੁ ਦੀਜੈ ॥
ଯିଏ ଭୋଜନ କରେ ନାହିଁ, ଉପବାସ ରଖିଥାଏ, ସେ ନିଜ ଶରୀରକୁ ଦୁଃଖ ଦେଇଥାଏ।
ਬਿਨੁ ਗੁਰ ਗਿਆਨ ਤ੍ਰਿਪਤਿ ਨਹੀ ਥੀਜੈ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ ଜ୍ଞାନ ବିନା ଜୀବର ତୃପ୍ତି ହୁଏନାହିଁ ଏବଂ
ਮਨਮੁਖਿ ਜਨਮੈ ਜਨਮਿ ਮਰੀਜੈ ॥੬॥
ସ୍ଵେଚ୍ଛାଚାରୀ ଜୀବ ଜନ୍ମ-ମରଣର ଚକ୍ରରେ ପଡିଥାଏ||6||
ਸਤਿਗੁਰ ਪੂਛਿ ਸੰਗਤਿ ਜਨ ਕੀਜੈ ॥
ସଦଗୁରୁଙ୍କ ପରାମର୍ଶ ନେଇ ଭକ୍ତଙ୍କ ସଙ୍ଗତି କରିବା ଉଚିତ।
ਮਨੁ ਹਰਿ ਰਾਚੈ ਨਹੀ ਜਨਮਿ ਮਰੀਜੈ ॥
ଯଦି ମନ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ଠାରେ ଲୀନ ରହିଥାଏ, ସେ ଜନ୍ମ-ମରଣରୁ ମୁକ୍ତି ପାଇଯାଏ।
ਰਾਮ ਨਾਮ ਬਿਨੁ ਕਿਆ ਕਰਮੁ ਕੀਜੈ ॥੭॥
ରାମନାମର ସ୍ମରଣ ବିନା ଅନ୍ୟ ଧର୍ମ-କର୍ମର କୌଣସି ଲାଭ ନଥାଏ||7||
ਊਂਦਰ ਦੂੰਦਰ ਪਾਸਿ ਧਰੀਜੈ ॥
ଏହିପରି ସଂଶୟ ରହିଲେ ମନର ଖିଆଲ ଏକ ତରଫା ହୋଇଯାଏ।
ਧੁਰ ਕੀ ਸੇਵਾ ਰਾਮੁ ਰਵੀਜੈ ॥
ରାମନାମର ସ୍ମରଣ ହିଁ ସଚ୍ଚା ସେବା ଅଟେ।
ਨਾਨਕ ਨਾਮੁ ਮਿਲੈ ਕਿਰਪਾ ਪ੍ਰਭ ਕੀਜੈ ॥੮॥੫॥
ନାନକ ପ୍ରାର୍ଥନା କରନ୍ତି ଯେ ହେ ପ୍ରଭୁ! ଏପରି କୃପା କର ଯେ ମୋଟୀ ନାମର ଦାନ ମିଳିଯିବ||8||5||
ਰਾਮਕਲੀ ਮਹਲਾ ੧ ॥
ରାମକଲୀ ମହଲା 1॥
ਅੰਤਰਿ ਉਤਭੁਜੁ ਅਵਰੁ ਨ ਕੋਈ ॥
ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ବିନା ଅନ୍ୟ କେହି କିଛି ମଧ୍ୟ ଉତ୍ପନ୍ନ କରି ପାରିବ ନାହିଁ।
ਜੋ ਕਹੀਐ ਸੋ ਪ੍ਰਭ ਤੇ ਹੋਈ ॥
ଯେଉଁ ବସ୍ତୁ ବିଷୟରେ ମଧ୍ୟ କୁହାଯିବ, ତାହା ପ୍ରଭୁ ହିଁ ଜାତ କରିଛନ୍ତି।
ਜੁਗਹ ਜੁਗੰਤਰਿ ਸਾਹਿਬੁ ਸਚੁ ਸੋਈ ॥
ଯୁଗ-ଯୁଗାନ୍ତରରୁ ଏକ ପରମେଶ୍ଵର ହିଁ ସତ୍ୟ ଅଟନ୍ତି,
ਉਤਪਤਿ ਪਰਲਉ ਅਵਰੁ ਨ ਕੋਈ ॥੧॥
ବିଶ୍ଵର ଉତ୍ପତ୍ତି ଓ ପ୍ରଳୟ କରିବା ବାଲା ତାହାଙ୍କ ଅତିରିକ୍ତ କେହି ନାହାନ୍ତି||1||
ਐਸਾ ਮੇਰਾ ਠਾਕੁਰੁ ਗਹਿਰ ਗੰਭੀਰੁ ॥
ମୋର ଠାକୁର ଏପରି ଗହନ-ଗମ୍ଭୀର ଅଟନ୍ତି,
ਜਿਨਿ ਜਪਿਆ ਤਿਨ ਹੀ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ਹਰਿ ਕੈ ਨਾਮਿ ਨ ਲਗੈ ਜਮ ਤੀਰੁ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଯିଏ ମଧ୍ୟ ତାହାଙ୍କ ଜପ କରିଛି, ତାହାକୁ ହିଁ ସୁଖ ଉପଲବ୍ଧ ହୋଇଛି। ହରିଙ୍କ ନାମ-ସ୍ମରଣ କରିବା ଦ୍ଵାରା ଯମର ତୀର ଲାଗେ ନାହିଁ॥1॥ରୁହ॥
ਨਾਮੁ ਰਤਨੁ ਹੀਰਾ ਨਿਰਮੋਲੁ ॥
ପ୍ରଭୁଙ୍କ ନାମ ଅମୂଲ୍ୟ ରତ୍ନ ଏବଂ ହୀରା ଅଟେ,
ਸਾਚਾ ਸਾਹਿਬੁ ਅਮਰੁ ਅਤੋਲੁ ॥
ସେହି ସଚ୍ଚା ମାଲିକ ଅମର ଏବଂ ଅତୁଳନୀୟ ଅଟନ୍ତି।
ਜਿਹਵਾ ਸੂਚੀ ਸਾਚਾ ਬੋਲੁ ॥
ତାହାଙ୍କ ଜିହ୍ଵା ଶୁଦ୍ଧ ଓ ବଚନ ସତ୍ୟ ଅଟେ।
ਘਰਿ ਦਰਿ ਸਾਚਾ ਨਾਹੀ ਰੋਲੁ ॥੨॥
ତାହାଙ୍କ ଘର-ଦ୍ଵାର ସର୍ବଦା ସତ୍ୟ ଅଟେ ଆଉ ଏଥିରେ କିଛି ସଂଶୟ ନାହିଁ||2||
ਇਕਿ ਬਨ ਮਹਿ ਬੈਸਹਿ ਡੂਗਰਿ ਅਸਥਾਨੁ ॥
କେହି ଜଙ୍ଗଲରେ ଯାଇ ବସିଥାଏ, କେହି ପାହାଡର ଗୁମ୍ଫାରେ ବସିଥାଏ।
ਨਾਮੁ ਬਿਸਾਰਿ ਪਚਹਿ ਅਭਿਮਾਨੁ ॥
ଏପରି ବ୍ୟକ୍ତି ନାମକୁ ଭୁଲି ଅଭିମାନରେ ପୀଡିତ ରହିଥାଏ।
ਨਾਮ ਬਿਨਾ ਕਿਆ ਗਿਆਨ ਧਿਆਨੁ ॥
ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ନାମ ବିନା ଜ୍ଞାନ-ଧ୍ୟାନର କୌଣସି ମହତ୍ତ୍ଵ ନଥାଏ।
ਗੁਰਮੁਖਿ ਪਾਵਹਿ ਦਰਗਹਿ ਮਾਨੁ ॥੩॥
ଗୁରୁମୁଖୀ ହିଁ ସତ୍ୟର ଦରବାରରେ ଶୋଭାର ପାତ୍ର ବନିଥାଏ||3||
ਹਠੁ ਅਹੰਕਾਰੁ ਕਰੈ ਨਹੀ ਪਾਵੈ ॥
ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତି ଜିଦି ଓ ଅହଂକାର କରିଥାଏ, ତାହାକୁ ସତ୍ୟର ପ୍ରାପ୍ତି ହୁଏନାହିଁ।
ਪਾਠ ਪੜੈ ਲੇ ਲੋਕ ਸੁਣਾਵੈ ॥
କେହି ଧାର୍ମିକ ଗ୍ରନ୍ଥର ପାଠ ପଢି ଲୋକଙ୍କୁ ଶୁଣାଇ ଥାଏ ଏବଂ