Page 889
ਨਿਹਚਲ ਆਸਨੁ ਬੇਸੁਮਾਰੁ ॥੨॥
ସେହି ଅଟଳ ସ୍ଥାନର କୀର୍ତ୍ତି ଅନନ୍ତ ଅଟେ||2||
ਡਿਗਿ ਨ ਡੋਲੈ ਕਤਹੂ ਨ ਧਾਵੈ ॥
ସେହି ସ୍ଥାନର କେବେ ପତନ ହୁଏନାହିଁ କିମ୍ବା କମ୍ପନ ହୁଏନାହିଁ ଏବଂ
ਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ਕੋ ਇਹੁ ਮਹਲੁ ਪਾਵੈ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ହିଁ କେହି ଏହି ସ୍ଥାନ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଥାଏ।
ਭ੍ਰਮ ਭੈ ਮੋਹ ਨ ਮਾਇਆ ਜਾਲ ॥
ସେଠାରେ ଭକ୍ତଜନଙ୍କ ଭ୍ରମ ଓ ମୋହ-ମାୟାର ଜାଲ ପ୍ରଭାବିତ କରେନାହିଁ।
ਸੁੰਨ ਸਮਾਧਿ ਪ੍ਰਭੂ ਕਿਰਪਾਲ ॥੩॥
ଶୂନ୍ୟ ସମାଧିରେ ରହିବା ବାଲା ଉପରେ ପ୍ରଭୁ କୃପାଳୁ ହୋଇଥାନ୍ତି||3||
ਤਾ ਕਾ ਅੰਤੁ ਨ ਪਾਰਾਵਾਰੁ ॥
ତାହାଙ୍କ କୌଣସି ଅନ୍ତ ନାହିଁ।
ਆਪੇ ਗੁਪਤੁ ਆਪੇ ਪਾਸਾਰੁ ॥
ସେ ସ୍ଵୟଂ ହିଁ ଗୁପ୍ତ ଓ ସ୍ଵାୟମ ହିଁ ଜଗତର ପ୍ରସାରରେ ପ୍ରକଟ ହୋଇଛନ୍ତି।
ਜਾ ਕੈ ਅੰਤਰਿ ਹਰਿ ਹਰਿ ਸੁਆਦੁ ॥
ହେ ନାନକ! ଯାହାର ଅନ୍ତରରେ ହରିନାମର ସ୍ଵାଦ ଜାତ ହୋଇ ଯାଇଛି,
ਕਹਨੁ ਨ ਜਾਈ ਨਾਨਕ ਬਿਸਮਾਦੁ ॥੪॥੯॥੨੦॥
ଏପରି ଅଦ୍ଭୁତ ସ୍ଵାଦ ବର୍ଣ୍ଣନା କରାଯାଇ ପାରିବ ନାହିଁ ||4||9||20||
ਰਾਮਕਲੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ରାମକଲୀ ମହଲା 5॥
ਭੇਟਤ ਸੰਗਿ ਪਾਰਬ੍ਰਹਮੁ ਚਿਤਿ ਆਇਆ ॥
ସନ୍ଥଙ୍କ ସହିତ ଭେଟ କରିବା ପରେ ପରଂବ୍ରହ୍ମ ସ୍ମରଣରେ ଆସିଛନ୍ତି
ਸੰਗਤਿ ਕਰਤ ਸੰਤੋਖੁ ਮਨਿ ਪਾਇਆ ॥
ତାହାଙ୍କ ସଙ୍ଗତି କରିବା ଦ୍ଵାରା ମନରେ ସନ୍ତୋଷ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇ ଯାଇଛି।
ਸੰਤਹ ਚਰਨ ਮਾਥਾ ਮੇਰੋ ਪਉਤ ॥
ମୋର ମସ୍ତକ ସନ୍ଥଙ୍କ ଚରଣରେ ନତ ହୋଇଥାଏ ଏବଂ
ਅਨਿਕ ਬਾਰ ਸੰਤਹ ਡੰਡਉਤ ॥੧॥
ଅନେକ ଥର ତାହାଙ୍କୁ ଦଣ୍ଡବତ କରିଥାଏ||1||
ਇਹੁ ਮਨੁ ਸੰਤਨ ਕੈ ਬਲਿਹਾਰੀ ॥
ଏହି ମନ ସନ୍ଥଜନ ପ୍ରତି ସମର୍ପିତ ଅଟେ,
ਜਾ ਕੀ ਓਟ ਗਹੀ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ਰਾਖੇ ਕਿਰਪਾ ਧਾਰੀ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଯାହାଙ୍କ ଆଶ୍ରୟ ନେଇ ସଚ୍ଚା ସୁଖ ପ୍ରାପ୍ତ ହେଉଛି ଏବଂ କୃପା କରି ସେ ମୋତେ ରକ୍ଷା କରିଛନ୍ତି॥1॥ରୁହ॥
ਸੰਤਹ ਚਰਣ ਧੋਇ ਧੋਇ ਪੀਵਾ ॥
ମୁଁ ସନ୍ଥଙ୍କ ଚରଣ ଧୋଇ ପାନ କରିଥାଏ ଏବଂ
ਸੰਤਹ ਦਰਸੁ ਪੇਖਿ ਪੇਖਿ ਜੀਵਾ ॥
ତାହାଙ୍କ ଦର୍ଶନ କରି ହିଁ ଜୀବନ ପାଇଥାଏ।
ਸੰਤਹ ਕੀ ਮੇਰੈ ਮਨਿ ਆਸ ॥
ମୋର ମନରେ ସନ୍ଥଙ୍କ ଆଶା ହିଁ ରହିଛି ଏବଂ
ਸੰਤ ਹਮਾਰੀ ਨਿਰਮਲ ਰਾਸਿ ॥੨॥
ତାହାଙ୍କ ସେବା ହିଁ ଆମର ନିର୍ମଳ ରାଶି ଅଟେ||2||
ਸੰਤ ਹਮਾਰਾ ਰਾਖਿਆ ਪੜਦਾ ॥
ସନ୍ଥ ଆମର ପରଦା ରଖିଛନ୍ତି ଅର୍ଥାତ ପାପକୁ ଢାଙ୍କିଛନ୍ତି।
ਸੰਤ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ਮੋਹਿ ਕਬਹੂ ਨ ਕੜਦਾ ॥
ତାହାଙ୍କ କୃପାରୁ ମୁଁ କେବେ ଦୁଃଖୀ ହୁଏନାହିଁ।
ਸੰਤਹ ਸੰਗੁ ਦੀਆ ਕਿਰਪਾਲ ॥
କୃପାଳୁ ପ୍ରଭୁ ହିଁ ସନ୍ଥଙ୍କ ସାଥି ଦେଇଛନ୍ତି ଏବଂ
ਸੰਤ ਸਹਾਈ ਭਏ ਦਇਆਲ ॥੩॥
ଦୟାଳୁ ସନ୍ଥ ମୋର ସହାୟକ ବନି ଯାଇଛନ୍ତି||3||
ਸੁਰਤਿ ਮਤਿ ਬੁਧਿ ਪਰਗਾਸੁ ॥
ବର୍ତ୍ତମାନ ଅନ୍ତର୍ମନରେ ମତି ଏବଂ ବୁଦ୍ଧିର ଆଲୋକ ହୋଇ ଯାଇଛି।
ਗਹਿਰ ਗੰਭੀਰ ਅਪਾਰ ਗੁਣਤਾਸੁ ॥
ସନ୍ଥ ଗହନ ଗମ୍ଭୀର ଏବଂ ଗୁଣର ଭଣ୍ଡାର ଅଟନ୍ତି ଏବଂ
ਜੀਅ ਜੰਤ ਸਗਲੇ ਪ੍ਰਤਿਪਾਲ ॥
ସେ ହିଁ ସବୁ ଜୀବର ପ୍ରତିପାଳକ ଅଟନ୍ତି।
ਨਾਨਕ ਸੰਤਹ ਦੇਖਿ ਨਿਹਾਲ ॥੪॥੧੦॥੨੧॥
ନାନକ ସନ୍ଥଙ୍କୁ ଦେଖି ପ୍ରସନ୍ନ ହୋଇ ଯାଇଛନ୍ତି||4||10||21||
ਰਾਮਕਲੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ରାମକଲୀ ମହଲା 5॥
ਤੇਰੈ ਕਾਜਿ ਨ ਗ੍ਰਿਹੁ ਰਾਜੁ ਮਾਲੁ ॥
ହେ ପ୍ରାଣୀ! ଘର, ରାଜ୍ୟ ଏବଂ ଧନ ସମ୍ପଦ ତୋର କୌଣସି କାମରେ ଆସିବ ନାହିଁ।
ਤੇਰੈ ਕਾਜਿ ਨ ਬਿਖੈ ਜੰਜਾਲੁ ॥
ମାୟା ରୂପୀ ବିଷର ଏହି ଜଞ୍ଜାଳ ମଧ୍ୟ ତୋର କାମରେ ଆସିବ ନାହିଁ।
ਇਸਟ ਮੀਤ ਜਾਣੁ ਸਭ ਛਲੈ ॥
ଏହା ବୁଝି ନିଅ ଯେ ଘନିଷ୍ଠ ମିତ୍ର ମଧ୍ୟ ଛଳ ହିଁ ଅଟେ,
ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਸੰਗਿ ਤੇਰੈ ਚਲੈ ॥੧॥
କେବଳ ହରିନାମ ହିଁ ତୋର ସାଥିରେ ଯିବ||1||
ਰਾਮ ਨਾਮ ਗੁਣ ਗਾਇ ਲੇ ਮੀਤਾ ਹਰਿ ਸਿਮਰਤ ਤੇਰੀ ਲਾਜ ਰਹੈ ॥
ହେ ପ୍ରିୟ! ରାମନାମର ଗୁଣଗାନ କର, ହରି-ସ୍ମରଣ ଦ୍ଵାରା ହିଁ ତୋର ସମ୍ମାନ ରହିବ।
ਹਰਿ ਸਿਮਰਤ ਜਮੁ ਕਛੁ ਨ ਕਹੈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ହରିଙ୍କ ସ୍ମରଣ କରିବା ଦ୍ଵାରା ଯମ ତୋତେ ଉତ୍ପୀଡନ ଦେବ ନାହିଁ॥1॥ରୁହ॥
ਬਿਨੁ ਹਰਿ ਸਗਲ ਨਿਰਾਰਥ ਕਾਮ ॥
ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ସ୍ମୃତି ବିନା ସବୁ କାର୍ଯ୍ୟ ବ୍ୟର୍ଥ ଅଟେ।
ਸੁਇਨਾ ਰੁਪਾ ਮਾਟੀ ਦਾਮ ॥
ସୁନା, ରୂପା ଏବଂ ଟଙ୍କା ମାଟି ସମାନ ଅଟେ।
ਗੁਰ ਕਾ ਸਬਦੁ ਜਾਪਿ ਮਨ ਸੁਖਾ ॥
ଗୁରୁଙ୍କ ଶବ୍ଦ ଜପିବା ଦ୍ଵାରା ମନରେ ସୁଖ ହାସଲ ହୋଇଥାଏ ଏବଂ
ਈਹਾ ਊਹਾ ਤੇਰੋ ਊਜਲ ਮੁਖਾ ॥੨॥
ଲୋକ-ପରଲୋକରେ ତୋର ମୁଖ ଉଜ୍ଜଳ ହେବ॥2॥
ਕਰਿ ਕਰਿ ਥਾਕੇ ਵਡੇ ਵਡੇਰੇ ॥
ତୋର ପୂର୍ବଜ ମଧ୍ୟ ସଂସାରରେ ଧନ୍ଦା କରି ଥକି ଯାଇଛନ୍ତି,
ਕਿਨ ਹੀ ਨ ਕੀਏ ਕਾਜ ਮਾਇਆ ਪੂਰੇ ॥
କିନ୍ତୁ ମାୟା କାହାର କାର୍ଯ୍ୟ ପୁରା କରିନାହିଁ।
ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਜਪੈ ਜਨੁ ਕੋਇ ॥
ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତି ହରିନାମର ଜପ କରିଥାଏ,
ਤਾ ਕੀ ਆਸਾ ਪੂਰਨ ਹੋਇ ॥੩॥
ତାହାଙ୍କ ସବୁ ଆଶା ପୁରା ହୋଇଯାଏ||3||
ਹਰਿ ਭਗਤਨ ਕੋ ਨਾਮੁ ਅਧਾਰੁ ॥
ଭଗବାନଙ୍କ ଭକ୍ତକୁ ତାହାଙ୍କ ନାମର ଆଶ୍ରା ଅଛି ଏବଂ
ਸੰਤੀ ਜੀਤਾ ਜਨਮੁ ਅਪਾਰੁ ॥
ଅମୂଲ୍ୟ ମାନବ-ଜନ୍ମକୁ ସନ୍ଥ ହିଁ ଜିତାଇ ଥାଆନ୍ତି।
ਹਰਿ ਸੰਤੁ ਕਰੇ ਸੋਈ ਪਰਵਾਣੁ ॥
ହରିଙ୍କ ସନ୍ଥ ଯାହା ମଧ୍ୟ କରିଥାନ୍ତି, ତାହା ମଞ୍ଜୁର ହୋଇଯାଏ।
ਨਾਨਕ ਦਾਸੁ ਤਾ ਕੈ ਕੁਰਬਾਣੁ ॥੪॥੧੧॥੨੨॥
ଦାସ ନାନକ ସେହି ସନ୍ଥଙ୍କ ପ୍ରତି ସମର୍ପିତ ଯାଇଥାଏ||4||11||22||
ਰਾਮਕਲੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ରାମକଲୀ ମହଲା 5॥
ਸਿੰਚਹਿ ਦਰਬੁ ਦੇਹਿ ਦੁਖੁ ਲੋਗ ॥
ହେ ଜୀବ! ଲୋକକୁ ଦୁଃଖ ଦେଇ ତୁ ବଡ ଧନ ଏକାଠି କରିଥାଏ,
ਤੇਰੈ ਕਾਜਿ ਨ ਅਵਰਾ ਜੋਗ ॥
କିନ୍ତୁଏହା ତୋର କୌଣସି କାମରେ ଆସିବ ନାହିଁ, ଏଣୁ ଅନ୍ୟର ଉପଯୋଗ ପାଇଁ ଏଠାରେ ହିଁ ରହିଯିବ।
ਕਰਿ ਅਹੰਕਾਰੁ ਹੋਇ ਵਰਤਹਿ ਅੰਧ ॥
ତୁ ଧନରେ ଅନ୍ଧ ହୋଇ ବଡ ଅହଂକାର କରୁ,
ਜਮ ਕੀ ਜੇਵੜੀ ਤੂ ਆਗੈ ਬੰਧ ॥੧॥
କିନ୍ତୁ ଯମର ଫାଶିରେ ବାନ୍ଧି ମୋତେ ପରଲୋକ ନେଇଯିବେ||1||
ਛਾਡਿ ਵਿਡਾਣੀ ਤਾਤਿ ਮੂੜੇ ॥
ଆରେ ମୂର୍ଖ! ଅନ୍ୟକୁ ଇର୍ଷା କରିବା ତ୍ୟାଗ କରିଦିଅ,
ਈਹਾ ਬਸਨਾ ਰਾਤਿ ਮੂੜੇ ॥
ତୁ ଏହି ଦୁନିଆରେ କେବଳ ଏକ ରାତି ହିଁ ରହିବାକୁ ପଡିବ।
ਮਾਇਆ ਕੇ ਮਾਤੇ ਤੈ ਉਠਿ ਚਲਨਾ ॥
ହେ ମାୟାର ମତୁଆଲ! ତୁ ଏକ ଦିନରେ ଏଠାରୁ ଚାଲି ଯିବୁ,
ਰਾਚਿ ਰਹਿਓ ਤੂ ਸੰਗਿ ਸੁਪਨਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ତୁ ସ୍ଵପ୍ନରେ ଲୀନ ରହୁଛ॥1॥ରୁହ॥
ਬਾਲ ਬਿਵਸਥਾ ਬਾਰਿਕੁ ਅੰਧ ॥
ବାଲ୍ୟାବସ୍ଥାରେ ବାଳକ ଜ୍ଞାନହୀନ ହୋଇଥାଏ ଏବଂ
ਭਰਿ ਜੋਬਨਿ ਲਾਗਾ ਦੁਰਗੰਧ ॥
ଯୌବନାବସ୍ଥାରେ ବିକାରରେ ଲାଗି ଯାଇଥାଏ।