Page 886
ਬਡੈ ਭਾਗਿ ਸਾਧਸੰਗੁ ਪਾਇਓ ॥੧॥
ଅହୋଭାଗ୍ୟରୁ ହିଁ ସନ୍ଥଙ୍କ ସଙ୍ଗତି ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଛି॥1॥
ਬਿਨੁ ਗੁਰ ਪੂਰੇ ਨਾਹੀ ਉਧਾਰੁ ॥
ପୂର୍ଣ୍ଣ ଗୁରୁଙ୍କ ବିନା କାହାର ଉଦ୍ଧାର ହୁଏନାହିଁ,
ਬਾਬਾ ਨਾਨਕੁ ਆਖੈ ਏਹੁ ਬੀਚਾਰੁ ॥੨॥੧੧॥
ବାବା ନାନକ ମୋତେ ଏହି ବିଚାର କହିଛନ୍ତି||2||11||
ਰਾਗੁ ਰਾਮਕਲੀ ਮਹਲਾ ੫ ਘਰੁ ੨
ରାଗ ରାମକଲୀ ମହଲା 5 ଘର 2
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ଇଶ୍ଵର ଏକ ଅଟନ୍ତି ଯାହାଙ୍କୁ ସଦଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରାଯାଇ ପାରେ।
ਚਾਰਿ ਪੁਕਾਰਹਿ ਨਾ ਤੂ ਮਾਨਹਿ ॥
ଚାରି ବେଦ ମଧ୍ୟ କହିଥାଏ, କିନ୍ତୁ ତୁ ମାନୁ ନାହୁଁ।
ਖਟੁ ਭੀ ਏਕਾ ਬਾਤ ਵਖਾਨਹਿ ॥
ଛଅ ଶାସ୍ତ୍ର ମଧ୍ୟ ଏକ କଥା ହିଁ ବର୍ଣ୍ଣନା କରୁଅଛି।
ਦਸ ਅਸਟੀ ਮਿਲਿ ਏਕੋ ਕਹਿਆ ॥
ଅଠର ପୁରାଣ ମଧ୍ୟ ଏକ ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କ ହିଁ ମହିମା କରିଛନ୍ତି, କିନ୍ତୁ
ਤਾ ਭੀ ਜੋਗੀ ਭੇਦੁ ਨ ਲਹਿਆ ॥੧॥
ପୁଣି ହେ ଯୋଗୀ! ତୁ ଏହି ଭେଦ ବୁଝି ନାହୁଁ॥1॥
ਕਿੰਕੁਰੀ ਅਨੂਪ ਵਾਜੈ ॥ ਜੋਗੀਆ ਮਤਵਾਰੋ ਰੇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ପ୍ରତି କ୍ଷଣରେ ଅନୁପମ ବୀଣା ବାଜୁଅଛି, ହେ ଯୋଗୀ!॥1॥ରୁହ॥
ਪ੍ਰਥਮੇ ਵਸਿਆ ਸਤ ਕਾ ਖੇੜਾ ॥
ସର୍ବ ପ୍ରଥମେ ସତ୍ୟଯୁଗ ରୂପୀ ସତ୍ୟର ନଗର ସ୍ଥାପନ କରିଥିଲେ।
ਤ੍ਰਿਤੀਏ ਮਹਿ ਕਿਛੁ ਭਇਆ ਦੁਤੇੜਾ ॥
ତାହାପରେ ତ୍ରେତୟା ଯୁଗରେ ଧର୍ମରେ କିଛି ଫାଟ ଦେଖାଗଲା।
ਦੁਤੀਆ ਅਰਧੋ ਅਰਧਿ ਸਮਾਇਆ ॥
ଦ୍ଵାପର ଯୁଗରେ ଧର୍ମର ଅଧା ଭାଗ ହିଁ ରହିଥିଲା।
ਏਕੁ ਰਹਿਆ ਤਾ ਏਕੁ ਦਿਖਾਇਆ ॥੨॥
କଳିଯୁଗରେ ଧର୍ମର ଏକ ଭାଗ ହିଁ ରହି ଯାଇଛି ଏବଂ
ਏਕੈ ਸੂਤਿ ਪਰੋਏ ਮਣੀਏ ॥ ਗਾਠੀ ਭਿਨਿ ਭਿਨਿ ਭਿਨਿ ਭਿਨਿ ਤਣੀਏ ॥
ସଦଗୁରୁ ଜଗତକୁ ମୁକ୍ତିର ଏକ ନାମ ମାର୍ଗ ଦେଖାଇଛନ୍ତି, ଯେପରି ମାଳାର ସାରା ମାଳି ଏକ ସୂତାରେ ହିଁ ଗୁନ୍ଥା ହୋଇଥାଏ ଏବଂ ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ଗଣ୍ଠି ଦ୍ଵାରା ଏହାକୁ ଅଲଗା ରଖାଯାଇ ଥାଏ।
ਫਿਰਤੀ ਮਾਲਾ ਬਹੁ ਬਿਧਿ ਭਾਇ ॥
ଏହି ମାଳା ଅନେକ ବିଧି ଦ୍ଵାରା ପ୍ରେମ ସହିତ ଘୂରାଯାଇ ଥାଏ।
ਖਿੰਚਿਆ ਸੂਤੁ ਤ ਆਈ ਥਾਇ ॥੩॥
ଯେତେବେଳେ ମାଳାର ସୂତା ଟଣା ଯାଇଥାଏ, ସବୁ ମାଳି ଏକ ସ୍ଥାନରେ ରହିଥାନ୍ତି॥3॥
ਚਹੁ ਮਹਿ ਏਕੈ ਮਟੁ ਹੈ ਕੀਆ ॥
ଚାରିଯୁଗରେ ରହିବା ପାଇଁ ପ୍ରଭୁ ଏହି ଜଗତ ରୂପୀ ଏକ ମଠ ବନାଇଛନ୍ତି।
ਤਹ ਬਿਖੜੇ ਥਾਨ ਅਨਿਕ ਖਿੜਕੀਆ ॥
ଏଥିରେ ବିକାର ଦ୍ଵାରା ଭରପୁର କିଛି ସ୍ଥାନ ଅଛି ଆଉ ଏଠାରୁ ବାହାରକୁ ଯିବା ପାଇଁ ଯୋନି ରୂପୀ ଅନେକ ଦ୍ଵାର ଅଛି।
ਖੋਜਤ ਖੋਜਤ ਦੁਆਰੇ ਆਇਆ ॥
ହେ ନାନକ! ଯେତେବେଳେ ମନୁଷ୍ୟ ସନ୍ଧାନ କରିଥାଏ, ଗୁରୁଙ୍କ ଦ୍ଵାରରେ ପହଞ୍ଚି ଥାଏ।
ਤਾ ਨਾਨਕ ਜੋਗੀ ਮਹਲੁ ਘਰੁ ਪਾਇਆ ॥੪॥
ସେତେବେଳେ ପ୍ରଭୁ-ଚରଣରେ ଯୋଡି ରହିଥିବା ସେହି ମନୁଷ୍ୟକୁ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ମହଲ ମିଳିଯାଏ॥4॥
ਇਉ ਕਿੰਕੁਰੀ ਆਨੂਪ ਵਾਜੈ ॥
ଏହିପରି ବହୁତ ବାଣୀ ତାହାର ଆତ୍ମସ୍ଵରୂପରେ ବାଜୁଅଛି,
ਸੁਣਿ ਜੋਗੀ ਕੈ ਮਨਿ ਮੀਠੀ ਲਾਗੈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ਦੂਜਾ ॥੧॥੧੨॥
ଯାହା ଶୁଣିବା ଦ୍ଵାରା ଏହି ଯୋଗୀର ମନରେ ମିଠା ଲାଗିଥାଏ||1||ଦ୍ଵିତୀୟ ରୁହ||1||12||
ਰਾਮਕਲੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ରାମକଲୀ ମହଲା 5॥
ਤਾਗਾ ਕਰਿ ਕੈ ਲਾਈ ਥਿਗਲੀ ॥
ପରମାତ୍ମା ପବନ ରୂପୀ ପ୍ରାଣକୁ ସୂତା ବନାଇ ଶରୀରର ଅଙ୍ଗରେ ସିଲାଇଛନ୍ତି ଏବଂ
ਲਉ ਨਾੜੀ ਸੂਆ ਹੈ ਅਸਤੀ ॥
ଅସ୍ଥି ରୂପୀ ଛୁଞ୍ଚିରେ ନାଡିକୁ ଯୋଡା ଯାଇଛି।
ਅੰਭੈ ਕਾ ਕਰਿ ਡੰਡਾ ਧਰਿਆ ॥
ବୀର୍ଯ୍ୟ ରୂପୀ ରକ୍ତ ବିନ୍ଦୁ ଏହି ଶରୀରର ନିର୍ମାଣ କରାଯାଇଛି।
ਕਿਆ ਤੂ ਜੋਗੀ ਗਰਬਹਿ ਪਰਿਆ ॥੧॥
ହେ ଯୋଗୀ! ତୁ କେଉଁ କଥା ପାଇଁ ଗର୍ବ ଅନୁଭବ କରୁଛୁ?॥1॥
ਜਪਿ ਨਾਥੁ ਦਿਨੁ ਰੈਨਾਈ ॥
ଦିନରାତି ଭଗବାନଙ୍କ ଜପ କର,
ਤੇਰੀ ਖਿੰਥਾ ਦੋ ਦਿਹਾਈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ତୋର ଏହି ଶରୀର ରୂପୀ ଘର ବେଶି ଦିନ ଚାଲିବ ନାହିଁ॥1॥ରୁହ॥
ਗਹਰੀ ਬਿਭੂਤ ਲਾਇ ਬੈਠਾ ਤਾੜੀ ॥
ତୁ ଶରୀର ଉପରେ ବିଭୁତି ଲଗାଇ ସମାଧିରେ ବସିଛୁ।
ਮੇਰੀ ਤੇਰੀ ਮੁੰਦ੍ਰਾ ਧਾਰੀ ॥
ତୁ ଅହଂତ୍ଵର ମୁଦ୍ରା ଧାରଣ କରିଛୁ।
ਮਾਗਹਿ ਟੂਕਾ ਤ੍ਰਿਪਤਿ ਨ ਪਾਵੈ ॥
ତୁ ଘରେ ଘରେ ଭୋଜନ ମାଗୁଅଛୁ, କିନ୍ତୁ ତୃପ୍ତ ହୋଇ ନାହୁଁ।
ਨਾਥੁ ਛੋਡਿ ਜਾਚਹਿ ਲਾਜ ਨ ਆਵੈ ॥੨॥
ଈଶ୍ଵରଙ୍କୁ ତ୍ୟାଗ କରି ଅନ୍ୟକୁ ମାଗିବା ତୋତେ ଲଜ୍ଜା ଆସୁ ନାହିଁ?॥2॥
ਚਲ ਚਿਤ ਜੋਗੀ ਆਸਣੁ ਤੇਰਾ ॥
ହେ ଯୋଗୀ! ତୋର ଆସନ ଲାଗିଛି, କିନ୍ତୁ ତୋର ମନ ଚଞ୍ଚଳ ବନି ଯାଇଛି।
ਸਿੰਙੀ ਵਾਜੈ ਨਿਤ ਉਦਾਸੇਰਾ ॥
ନିସନ୍ଦେହରେ ବାଜିଥାଏ, ପୁଣି ତୋର ମନ ନିତ୍ୟ ଉଦାସ ରହିଥାଏ।
ਗੁਰ ਗੋਰਖ ਕੀ ਤੈ ਬੂਝ ਨ ਪਾਈ ॥
ଏ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଭଗବାନ ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କ ଜ୍ଞାନ ତୋତେ ହୋଇନାହିଁ।
ਫਿਰਿ ਫਿਰਿ ਜੋਗੀ ਆਵੈ ਜਾਈ ॥੩॥
ହେ ଯୋଗୀ! ଏହି କାରଣରୁ ତୁ ବାରମ୍ବାର ଜନ୍ମ ହୋଇ ମରିଥାଉ॥3॥
ਜਿਸ ਨੋ ਹੋਆ ਨਾਥੁ ਕ੍ਰਿਪਾਲਾ ॥
ଯାହା ଉପରେ ମାଲିକ କୃପାଳୁ ହୋଇଛନ୍ତି,
ਰਹਰਾਸਿ ਹਮਾਰੀ ਗੁਰ ਗੋਪਾਲਾ ॥
ସେହି ଗୁରୁ ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କ ସମ୍ମୁଖରେ ଆମର ପ୍ରାର୍ଥନା ଅଛି।
ਨਾਮੈ ਖਿੰਥਾ ਨਾਮੈ ਬਸਤਰੁ ॥
ନାମ ହିଁ ଯାହାର ବସ୍ତ୍ର ଅଟେ,
ਜਨ ਨਾਨਕ ਜੋਗੀ ਹੋਆ ਅਸਥਿਰੁ ॥੪॥
ହେ ନାନକ! ସେହି ଯୋଗୀ ସ୍ଥିର ହୋଇଛନ୍ତି॥4॥
ਇਉ ਜਪਿਆ ਨਾਥੁ ਦਿਨੁ ਰੈਨਾਈ ॥
ଯିଏ ଦିନରାତି ଏହିପରି ଈଶ୍ବରଙ୍କ ଜପ କରିଛି,
ਹੁਣਿ ਪਾਇਆ ਗੁਰੁ ਗੋਸਾਈ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ਦੂਜਾ ॥੨॥੧੩॥
ସେ ଏହି ମାନବ ଜନ୍ମରେ ଗୁରୁ-ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କୁ ପାଇ ଯାଇଛି||1||ଦ୍ଵିତୀୟ ରୁହ||2||13||
ਰਾਮਕਲੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ରାମକଲୀ ମହଲା 5॥
ਕਰਨ ਕਰਾਵਨ ਸੋਈ ॥
ପରମେଶ୍ଵର ହିଁ କରିବା ଓ କରାଇବା ବାଲା ଅଟନ୍ତି,
ਆਨ ਨ ਦੀਸੈ ਕੋਈ ॥
ତାହାଙ୍କ ଅତିରିକ୍ତ ଅନ୍ୟ କେହି ଦୃଷ୍ଟିଗତ ହୁଅନ୍ତି ନାହିଁ।
ਠਾਕੁਰੁ ਮੇਰਾ ਸੁਘੜੁ ਸੁਜਾਨਾ ॥
ମୋର ଠାକୁର ବଡ ଚତୁର ଏବଂ ସର୍ବ ଜ୍ଞାତା ଅଟନ୍ତି।
ਗੁਰਮੁਖਿ ਮਿਲਿਆ ਰੰਗੁ ਮਾਨਾ ॥੧॥
ଗୁରୁଙ୍କ ମାଧ୍ୟମରୁ ଯେତେବେଳେ ଏହା ମିଳିଛି ଆନନ୍ଦ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇ ଯାଇଛି॥1॥
ਐਸੋ ਰੇ ਹਰਿ ਰਸੁ ਮੀਠਾ ॥
ହରିରସ ଏତେ ମିଠା ଯେ
ਗੁਰਮੁਖਿ ਕਿਨੈ ਵਿਰਲੈ ਡੀਠਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
କେହି ବିରଳ ହିଁ ଗୁରୁମୁଖୀ ବନି ଏହା ଆସ୍ଵାଦନ କରିଛି॥1॥ରୁହ॥
ਨਿਰਮਲ ਜੋਤਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਹਰਿ ਨਾਮ ॥
ତାହାଙ୍କ ଜ୍ୟୋତି ନିର୍ମଳ ଅଟେ, ହରିଙ୍କ ନାମ ଅମୃତ ଅଟେ,