Page 885
ਰਾਮਕਲੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ରାମକଲୀ ମହଲା 5॥
ਓਅੰਕਾਰਿ ਏਕ ਧੁਨਿ ਏਕੈ ਏਕੈ ਰਾਗੁ ਅਲਾਪੈ ॥
ସଚ୍ଚା କୀର୍ତ୍ତନ ତାହା ଅଟେ, ଯାହା ଓଁ-କାରର ଧ୍ୱନିରେ ଧ୍ୟାନ ଲଗାଇ ତାହାର ରାଗ ଗାନ କରିଥାଏ,
ਏਕਾ ਦੇਸੀ ਏਕੁ ਦਿਖਾਵੈ ਏਕੋ ਰਹਿਆ ਬਿਆਪੈ ॥
ସେହି ଏକ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଦେଶର ନିବାସୀ ଅଟ, ସେ ଏକ ସର୍ବବ୍ୟାପୀଙ୍କ ଦର୍ଶନ କରାଇ ଥାନ୍ତି,
ਏਕਾ ਸੁਰਤਿ ਏਕਾ ਹੀ ਸੇਵਾ ਏਕੋ ਗੁਰ ਤੇ ਜਾਪੈ ॥੧॥
ସେହି ଏକରେ ଧ୍ୟାନ ଲଗାଇ ଥାଏ, ଏକର ହିଁ ସେବା କରିଥାଏ, ଯାହାଙ୍କୁ ଗୁରୁ ଦ୍ଵାରା ଜଣା ଯାଇଥାଏ॥1॥
ਭਲੋ ਭਲੋ ਰੇ ਕੀਰਤਨੀਆ ॥
ଏପରି କୀର୍ତ୍ତନ ଉତ୍ତମ ଅଟେ,
ਰਾਮ ਰਮਾ ਰਾਮਾ ਗੁਨ ਗਾਉ ॥
ଯିଏ ରାମଙ୍କ ଗୁଣଗାନ କରିଥାଏ,
ਛੋਡਿ ਮਾਇਆ ਕੇ ਧੰਧ ਸੁਆਉ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଏବଂ ଯିଏ ମାୟାର ଧନ୍ଦା ଏବଂ ସ୍ଵାର୍ଥ ତ୍ୟାଗ କରିଥାଏ॥1॥ରୁହ॥
ਪੰਚ ਬਜਿਤ੍ਰ ਕਰੇ ਸੰਤੋਖਾ ਸਾਤ ਸੁਰਾ ਲੈ ਚਾਲੈ ॥
ସତ୍ୟ, ସନ୍ତୋଷ, ଦୟା, ଧର୍ମ ଏବଂ ପୂଣ୍ୟ- ଏହି ପାଞ୍ଚ ଗୁଣକୁ ନିଜର ସାଜା ବନାଇ ଥାଏ ଏବଂ ସା, ରେ, ଗା, ମା, ପା, ଧା, ନି- ଏହି ସାତ ସ୍ଵରକୁ ପ୍ରଭୁ ପ୍ରେମରେ ଲଗାଇ ଥାଏ।
ਬਾਜਾ ਮਾਣੁ ਤਾਣੁ ਤਜਿ ਤਾਨਾ ਪਾਉ ਨ ਬੀਗਾ ਘਾਲੈ ॥
ମାନ-ଅଭିମାନ ତ୍ୟାଗକୁ ନିଜର ବାଜା ବନାଇ ଥାଏ ଏବଂ କୁମାର୍ଗ ଆଡକୁ ପାଦ ନ ରଖିବା ପାଇଁ ବାଜାର ସ୍ଵର ବନାଇ ଥାଏ।
ਫੇਰੀ ਫੇਰੁ ਨ ਹੋਵੈ ਕਬ ਹੀ ਏਕੁ ਸਬਦੁ ਬੰਧਿ ਪਾਲੈ ॥੨॥
ଯଦି ସେ ଶବ୍ଦକୁ ନିଜ ଆଞ୍ଚଳରେ ବାନ୍ଧି ନେଇଥାଏ, ଜନ୍ମ-ମରଣର ଚକ୍ର ଦୂର ହୋଇଯାଏ॥2॥
ਨਾਰਦੀ ਨਰਹਰ ਜਾਣਿ ਹਦੂਰੇ ॥
ସେ ନାରଦ ଭଳି ଭକ୍ତି କରି ଭଗବାନଙ୍କୁ ନିଜ ନିକଟ ଭାବିଥାଏ ତଥା
ਘੂੰਘਰ ਖੜਕੁ ਤਿਆਗਿ ਵਿਸੂਰੇ ॥
ନିଜ ଚିନ୍ତା ତ୍ୟାଗ କରି ନାଚି ନାଚି ଘୁଙ୍ଗୁରକୁ ଛନ ଛନ କରିଥାଏ।
ਸਹਜ ਅਨੰਦ ਦਿਖਾਵੈ ਭਾਵੈ ॥
ସେ ନିଜ ସ୍ଵାଭାବିକ ଆନନ୍ଦ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଥାଏ।
ਏਹੁ ਨਿਰਤਿਕਾਰੀ ਜਨਮਿ ਨ ਆਵੈ ॥੩॥
ଏପରି ନର୍ତ୍ତକ ଜନ୍ମ-ମରଣ ଚକ୍ରରେ ଆସେ ନାହିଁ॥3॥
ਜੇ ਕੋ ਅਪਨੇ ਠਾਕੁਰ ਭਾਵੈ ॥
ଯଦି କେହି ନିଜ ଠାକୁରଙ୍କୁ ଭଲ ଲାଗିଥାଏ,
ਕੋਟਿ ਮਧਿ ਏਹੁ ਕੀਰਤਨੁ ਗਾਵੈ ॥
କୋଟିଙ୍କ ଭିତରେ ସେ କେହି ବିରଳ ହିଁ ଅଟେ ଯିଏ କୀର୍ତ୍ତନ କରିଥାଏ।
ਸਾਧਸੰਗਤਿ ਕੀ ਜਾਵਉ ਟੇਕ ॥
ହେ ନାନକ! ସନ୍ଥଙ୍କ ଶରଣରେ ଯାଅ,
ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਤਿਸੁ ਕੀਰਤਨੁ ਏਕ ॥੪॥੮॥
ଯେଉଁଠି ଏକ ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କ ହିଁ କୀର୍ତ୍ତନ ହୋଇଥାଏ||4||8||
ਰਾਮਕਲੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ରାମକଲୀ ମହଲା 5॥
ਕੋਈ ਬੋਲੈ ਰਾਮ ਰਾਮ ਕੋਈ ਖੁਦਾਇ ॥
ଇଶ୍ଵର ଏକ ହିଁ ଅଟନ୍ତି, କିନ୍ତୁ କେହି ତାହାଙ୍କୁ ରାମ-ରାମ ବୋଲିଥାନ୍ତି ଆଉ କେହି ଖୁଦା କହିଥାଏ।
ਕੋਈ ਸੇਵੈ ਗੁਸਈਆ ਕੋਈ ਅਲਾਹਿ ॥੧॥
କେହି ଗୋସାଇଁଙ୍କୁ ଉପାସନା କରିଥାଏ ଏବଂ କେହି ଆଲାହାଙ୍କ ବନ୍ଦନା କରିଥାଏ॥1॥
ਕਾਰਣ ਕਰਣ ਕਰੀਮ ॥
ସବୁଙ୍କ ରଚନା କରିବା ବାଲା ସେହି ପରମପିତା ବଡ ଦୟାଳୁ ଅଟନ୍ତି
ਕਿਰਪਾ ਧਾਰਿ ਰਹੀਮ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
କୃପାର ଘର ଏବଂ ଦୟାଳୁ ଅଟନ୍ତି॥1॥ରୁହ॥
ਕੋਈ ਨਾਵੈ ਤੀਰਥਿ ਕੋਈ ਹਜ ਜਾਇ ॥
କେହି ତୀର୍ଥରେ ସ୍ନାନ କରିଥାଏ, କେହି ହଜ ପାଇଁ ମକ୍କା ଯାଇଥାଏ।
ਕੋਈ ਕਰੈ ਪੂਜਾ ਕੋਈ ਸਿਰੁ ਨਿਵਾਇ ॥੨॥
କେହି ପୂଜା-ଅର୍ଚ୍ଚନା କରିଥାଏ, କେହି ନତମସ୍ତକ ହୋଇ ପୂଜା କରିଥାଏ॥2॥
ਕੋਈ ਪੜੈ ਬੇਦ ਕੋਈ ਕਤੇਬ ॥
କେହି ବେଦ ପଢିଥାଏ, କେହି କୋରାନ ପଢିଥାଏ।
ਕੋਈ ਓਢੈ ਨੀਲ ਕੋਈ ਸੁਪੇਦ ॥੩॥
କେହି ନୀଳ ବସ୍ତ୍ର ପିନ୍ଧିଥାଏ, କେହି ଧବଳ ବସ୍ତ୍ର ଧାରଣ କରିଥାଏ॥3॥
ਕੋਈ ਕਹੈ ਤੁਰਕੁ ਕੋਈ ਕਹੈ ਹਿੰਦੂ ॥
କେହି ସ୍ଵୟଂକୁ ମୁସଲମାନ କହିଥାଏ ଆଉ କେହି ହିନ୍ଦୁ କହିଥାଏ।
ਕੋਈ ਬਾਛੈ ਭਿਸਤੁ ਕੋਈ ਸੁਰਗਿੰਦੂ ॥੪॥
କେହି ବିହସ୍ର ଚାହିଁ ଥାଏ, କେହି ସ୍ଵର୍ଗର କାମନା କରିଥାଏ॥4॥
ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਜਿਨਿ ਹੁਕਮੁ ਪਛਾਤਾ ॥
ହେ ନାନକ! ଯିଏ ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ହୁକୁମକୁ ଜାଣି ନେଇଛି,
ਪ੍ਰਭ ਸਾਹਿਬ ਕਾ ਤਿਨਿ ਭੇਦੁ ਜਾਤਾ ॥੫॥੯॥
ସେ ମାଲିକ-ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଭେଦ ଜାଣି ନେଇଛି||5||9||
ਰਾਮਕਲੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ରାମକଲୀ ମହଲା 5॥
ਪਵਨੈ ਮਹਿ ਪਵਨੁ ਸਮਾਇਆ ॥
ମନୁଷ୍ୟର ମୃତ୍ୟୁ ହେବା ପରେ ତାହାର ପ୍ରାଣ ରୂପୀ ବାୟୁ ମୂଳ ବାଯୁରେ ହିଁ ବିଲୀନ ହୋଇଯାଏ।
ਜੋਤੀ ਮਹਿ ਜੋਤਿ ਰਲਿ ਜਾਇਆ ॥
ଆତ୍ମ ଜ୍ୟୋତି ପରମାଜ୍ୟୋତିରେ ମିଶିଯାଏ।
ਮਾਟੀ ਮਾਟੀ ਹੋਈ ਏਕ ॥
ତାହାର ଶରୀର ରୂପୀ ମାଟି ଧରିତ୍ରିର ମାଟିରେ ମିଶି ଯାଇଛି।
ਰੋਵਨਹਾਰੇ ਕੀ ਕਵਨ ਟੇਕ ॥੧॥
ପୁଣି ରୋଦନ କଲେ କଣ ଲାଭ ହେବ?॥1॥
ਕਉਨੁ ਮੂਆ ਰੇ ਕਉਨੁ ਮੂਆ ॥
ହେ ଭାଇ! କିଏ ମରିଛି? କିଏ ମୃତ୍ୟୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଛି?
ਬ੍ਰਹਮ ਗਿਆਨੀ ਮਿਲਿ ਕਰਹੁ ਬੀਚਾਰਾ ਇਹੁ ਤਉ ਚਲਤੁ ਭਇਆ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ବ୍ରହ୍ମଜ୍ଞାନୀଙ୍କ ସାଥିରେ ମିଶି ବିଚାର କର, ଏହା ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ଲୀଳା ଅଟେ॥1॥ରୁହ॥
ਅਗਲੀ ਕਿਛੁ ਖਬਰਿ ਨ ਪਾਈ ॥
ଯେଉଁଠି ଜୀବନ ଛାଡି ଯିବାକୁ ହେବ, ପରେ କୌଣସି ଖବର ମିଳେନାହିଁ।
ਰੋਵਨਹਾਰੁ ਭਿ ਊਠਿ ਸਿਧਾਈ ॥
ଶେଷରେ ରୋଦନ କରିବା ବାଲାର ମଧ୍ୟ ମୃତ୍ୟୁ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥାଏ।
ਭਰਮ ਮੋਹ ਕੇ ਬਾਂਧੇ ਬੰਧ ॥
ଜୀବ ଭ୍ରମ ଏବଂ ମୋହର ବନ୍ଧନରେ ବାନ୍ଧି ରହିଥାଏ।
ਸੁਪਨੁ ਭਇਆ ਭਖਲਾਏ ਅੰਧ ॥੨॥
ମରିବା ବାଲାର ଏହି ଜୀବନ ଏକ ସ୍ଵପ୍ନ ହୋଇ ଯାଇଛି, କିନ୍ତୁ ରୋଦନ ବାଲା ବ୍ୟର୍ଥରେ ବିଳାପ କରିଥାଏ॥2॥
ਇਹੁ ਤਉ ਰਚਨੁ ਰਚਿਆ ਕਰਤਾਰਿ ॥
ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ଏହି ରଚନା ଏକ ଲୀଳା ଅଟେ।
ਆਵਤ ਜਾਵਤ ਹੁਕਮਿ ਅਪਾਰਿ ॥
ତାହାଙ୍କ ଅପାର ହୁକୁମ ଦ୍ଵାରା ଜୀବର ଜନ୍ମ-ମରଣ ହୋଇଥାଏ।
ਨਹ ਕੋ ਮੂਆ ਨ ਮਰਣੈ ਜੋਗੁ ॥
ନା କେହି ମରିଥାଏ ଆଉ ନା କେହି ମରଣଶୀଳ ଅଟେ।
ਨਹ ਬਿਨਸੈ ਅਬਿਨਾਸੀ ਹੋਗੁ ॥੩॥
ଆତ୍ମା କେବେ ବିନାଶ ହୁଏନାହିଁ, ଏହା ଅମର ଅଟେ॥3॥
ਜੋ ਇਹੁ ਜਾਣਹੁ ਸੋ ਇਹੁ ਨਾਹਿ ॥
ଏହାକୁ ଯେପରି ବୁଝିଥାଏ, ଏହା ସେପରି ହୋଇନଥାଏ।
ਜਾਨਣਹਾਰੇ ਕਉ ਬਲਿ ਜਾਉ ॥
ଯିଏ ଏହି ଭେଦକୁ ଜାଣିଥାଏ, ମୁଁ ତାହାଙ୍କ ପ୍ରତି ସମର୍ପିତ ଅଟେ।
ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਗੁਰਿ ਭਰਮੁ ਚੁਕਾਇਆ ॥
ହେ ନାନକ! ଗୁରୁ ଭ୍ରମ ଦୂର କରି ଦେଇଛନ୍ତି ଯେ
ਨਾ ਕੋਈ ਮਰੈ ਨ ਆਵੈ ਜਾਇਆ ॥੪॥੧੦॥
ଆତ୍ମା ନା ମରିଥାଏ ଆଉ ନା ଆସିଥାଏ ବା ଯାଇଥାଏ||4||10||
ਰਾਮਕਲੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ରାମକଲୀ ମହଲା 5॥
ਜਪਿ ਗੋਬਿੰਦੁ ਗੋਪਾਲ ਲਾਲੁ ॥
ହେ ଭାଇ! ପ୍ରିୟ ଗୋବିନ୍ଦ ଗୋପାଳଙ୍କ ଜପ କର।
ਰਾਮ ਨਾਮ ਸਿਮਰਿ ਤੂ ਜੀਵਹਿ ਫਿਰਿ ਨ ਖਾਈ ਮਹਾ ਕਾਲੁ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ରାମ ନାମର ଭଜନ କରିବା ଦ୍ଵାରା ତୁ ଜୀବନ ପାଇଯିବୁ ଆଉ ମହାକାଳ ପୁଣି ତୋଏଆ ଗ୍ରାସ କରିବ ନାହିଁ॥1॥ରୁହ॥
ਕੋਟਿ ਜਨਮ ਭ੍ਰਮਿ ਭ੍ਰਮਿ ਭ੍ਰਮਿ ਆਇਓ ॥
କୋଟି ଜନ୍ମରେ ପଥଭ୍ରଷ୍ଟ ରହି ତୁ ମାନବ ଯୋନିରେ ଆସିଛୁ ତଥା