Page 884
ਰਾਮਕਲੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ରାମକଲୀ ମହଲା 5 ॥
ਅੰਗੀਕਾਰੁ ਕੀਆ ਪ੍ਰਭਿ ਅਪਨੈ ਬੈਰੀ ਸਗਲੇ ਸਾਧੇ ॥
ପ୍ରଭୁ ମୋର ସଙ୍ଗ ଦେଇଛନ୍ତି ତଥା ସେ ମୋର ସାରା ଶତ୍ରୁ ଦୂର କରି ମୋର ବଶୀଭୂତ କରି ଦେଇଛନ୍ତି।
ਜਿਨਿ ਬੈਰੀ ਹੈ ਇਹੁ ਜਗੁ ਲੂਟਿਆ ਤੇ ਬੈਰੀ ਲੈ ਬਾਧੇ ॥੧॥
ଯେଉଁ ଶତ୍ରୁ ଏହି ସାରା ଜଗତ ଲୁଟି ନେଇଛି, ସେ ସେହି ଶତ୍ରୁକୁ ଧରି ବାନ୍ଧି ନେଇଛନ୍ତି॥1॥
ਸਤਿਗੁਰੁ ਪਰਮੇਸਰੁ ਮੇਰਾ ॥
ସଦଗୁରୁ ହିଁ ମୋର ପରମେଶ୍ଵର ଅଟନ୍ତି।
ਅਨਿਕ ਰਾਜ ਭੋਗ ਰਸ ਮਾਣੀ ਨਾਉ ਜਪੀ ਭਰਵਾਸਾ ਤੇਰਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ମୁଁ ଅନେକ ରାଜସୁଖ ଏବଂ ଖୁସି ପ୍ରାପ୍ତ କରିଛି, ହେ ଇଶ୍ଵର! ମୋତେ ତୋର ହିଁ ଭରସା ଅଛି ଆଉ ତୋର ହିଁ ନାମ ଜପ କରିଥାଏ॥1॥ରୁହ॥
ਚੀਤਿ ਨ ਆਵਸਿ ਦੂਜੀ ਬਾਤਾ ਸਿਰ ਊਪਰਿ ਰਖਵਾਰਾ ॥
ମୋତେ ଅନ୍ୟ କିଛି କଥା ସ୍ମରଣ ହୁଏନାହିଁ, କାରଣ ପରମେଶ୍ଵର ହିଁ ମୋର ରଖୁଆଳ ଅଟନ୍ତି।
ਬੇਪਰਵਾਹੁ ਰਹਤ ਹੈ ਸੁਆਮੀ ਇਕ ਨਾਮ ਕੈ ਆਧਾਰਾ ॥੨॥
ହେ ସ୍ଵାମୀ! ଏକ ତୋର ନାମର ଆଧାର ଦ୍ଵାରା ହିଁ ମୁଁ ନିଶ୍ଚିତ ରହିଥାଏ॥2॥
ਪੂਰਨ ਹੋਇ ਮਿਲਿਓ ਸੁਖਦਾਈ ਊਨ ਨ ਕਾਈ ਬਾਤਾ ॥
ମୋତେ ସୁଖଦାୟକ ପ୍ରଭୁ ମିଳି ଯାଇଛନ୍ତି, ଯାହାଦ୍ୱାରା ମୁଁ ପୂର୍ଣ୍ଣ ସୁଖୀ ହୋଇ ଯାଇଛି ତଥା ମୋତେ କିଛି ଅଭାବ ରହି ନାହିଁ।
ਤਤੁ ਸਾਰੁ ਪਰਮ ਪਦੁ ਪਾਇਆ ਛੋਡਿ ਨ ਕਤਹੂ ਜਾਤਾ ॥੩॥
ତତ୍ତ୍ଵ ସାର ରୂପୀ ପରମ ପଦ ପାଇ ନେଇଛି ଏବଂ ତାହାକୁ ଛାଡି କେଉଁ ଆଡେ ଯାଏ ନାହିଁ॥3॥
ਬਰਨਿ ਨ ਸਾਕਉ ਜੈਸਾ ਤੂ ਹੈ ਸਾਚੇ ਅਲਖ ਅਪਾਰਾ ॥
ହେ ସଚ୍ଚା ଅଲକ୍ଷ୍ୟ ଅପରାମ୍ପର! ଯେପରି ତୁ ଅଟୁ, ମୁଁ ବର୍ଣ୍ଣନା କରିପାରେ ନାହିଁ।
ਅਤੁਲ ਅਥਾਹ ਅਡੋਲ ਸੁਆਮੀ ਨਾਨਕ ਖਸਮੁ ਹਮਾਰਾ ॥੪॥੫॥
ହେ ନାନକ! ମୋର ମାଲିକ ଅତୁଳନୀୟ, ଅଥଳ, ଅବିଚଳିତ ଏବଂ ସାରା ଜଗତର ସ୍ଵାମୀ ଅଟନ୍ତି||4||5||
ਰਾਮਕਲੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ରାମକଲୀ ମହଲା 5 ॥
ਤੂ ਦਾਨਾ ਤੂ ਅਬਿਚਲੁ ਤੂਹੀ ਤੂ ਜਾਤਿ ਮੇਰੀ ਪਾਤੀ ॥
ହେ ପରମେଶ୍ଵର! ତୁ ବଡ ବୁଦ୍ଧିମାନ ଅଟୁ, ତୁ ହିଁ ଅଟଳ ଓ ତୁ ହିଁ ମୋର ଜାତି ଅଟୁ।
ਤੂ ਅਡੋਲੁ ਕਦੇ ਡੋਲਹਿ ਨਾਹੀ ਤਾ ਹਮ ਕੈਸੀ ਤਾਤੀ ॥੧॥
ତୁ ଅବିଚଳିତ ଅଟୁ ଆଉ କେବେ ବିଚଳିତ ହେଉନାହିଁ, ପୁଣି ମୋତେ କାହିଁକି ଚିନ୍ତା ହେବ?॥1॥
ਏਕੈ ਏਕੈ ਏਕ ਤੂਹੀ ॥
ହେ ଇଶ୍ଵର! କେବଳ ଏକ ତୁ ହିଁ ଅଟୁ,
ਏਕੈ ਏਕੈ ਤੂ ਰਾਇਆ ॥
ଏକ ତୁ ହିଁ ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ବିଶ୍ଵର ବାଦଶାହ ଅଟୁ।
ਤਉ ਕਿਰਪਾ ਤੇ ਸੁਖੁ ਪਾਇਆ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ତୋର କୃପାରୁ ହିଁ ମୋତେ ସୁଖ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଛି॥1॥ରୁହ॥
ਤੂ ਸਾਗਰੁ ਹਮ ਹੰਸ ਤੁਮਾਰੇ ਤੁਮ ਮਹਿ ਮਾਣਕ ਲਾਲਾ ॥
ତୁ ଗୁଣର ଗଭୀର ସାଗର ଅଟୁ ଏବଂ ଆମେ ତୁମର ହଂସ ଏବଂ ତୁମ ଠାରେ ହିଁ ମାଣିକ ଅଛି।
ਤੁਮ ਦੇਵਹੁ ਤਿਲੁ ਸੰਕ ਨ ਮਾਨਹੁ ਹਮ ਭੁੰਚਹ ਸਦਾ ਨਿਹਾਲਾ ॥੨॥
ଦେବା ସମୟରେ ତିଳେମାତ୍ର ଶଙ୍କା କର ନାହିଁ ଏବଂ ଆମେ ତୋ' ଠାରୁ ଦାନ ପାଇ ସଦା ପ୍ରସନ୍ନ ରହିଥାଉ॥2॥
ਹਮ ਬਾਰਿਕ ਤੁਮ ਪਿਤਾ ਹਮਾਰੇ ਤੁਮ ਮੁਖਿ ਦੇਵਹੁ ਖੀਰਾ ॥
ଆମେ ତୋର ସନ୍ତାନ ଅଟୁ, ତୁମେ ଆମର ପିତା ଅଟ ଆଉ ତୁମେ ହିଁ ଆମର ମୁଖରେ ଦୁଧ ଦେଇ ଥାଅ।
ਹਮ ਖੇਲਹ ਸਭਿ ਲਾਡ ਲਡਾਵਹ ਤੁਮ ਸਦ ਗੁਣੀ ਗਹੀਰਾ ॥੩॥
ଆମେ ତୋର ସାଥିରେ ଖେଳୁ ଅଛୁ, ତୁମେ ଗୁଣର ଗଭୀର ସାଗର ଅଟ॥3॥
ਤੁਮ ਪੂਰਨ ਪੂਰਿ ਰਹੇ ਸੰਪੂਰਨ ਹਮ ਭੀ ਸੰਗਿ ਅਘਾਏ ॥
ତୁ ପୂର୍ଣ୍ଣ ଅଟୁ, ସର୍ବବ୍ୟାପକ ଅଟୁ, ତୋର ରଙ୍ଗ ଲଗାଇ ଆମେ ତୃପ୍ତ ହୋଇଛୁ।
ਮਿਲਤ ਮਿਲਤ ਮਿਲਤ ਮਿਲਿ ਰਹਿਆ ਨਾਨਕ ਕਹਣੁ ਨ ਜਾਏ ॥੪॥੬॥
ହେ ପ୍ରଭୁ! ଆମେ ତୋର ସାଥିରେ ପୂର୍ଣ୍ଣ ଭାବରେ ମିଶିଅଛୁ, ହେ ନାନକ! ଏହି ମିଳନକୁ ବ୍ୟକ୍ତ କରାଯାଇ ପାର୍ଥିବ ନାହିଁ||4||6||
ਰਾਮਕਲੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ରାମକଲୀ ମହଲା 5 ॥
ਕਰ ਕਰਿ ਤਾਲ ਪਖਾਵਜੁ ਨੈਨਹੁ ਮਾਥੈ ਵਜਹਿ ਰਬਾਬਾ ॥
ହାତରେ ତାଳ, ନଯନରେ ଢଙ୍ଗ ଆଉ ମସ୍ତକରେ ବାଜା ବାଜିଥାଏ।
ਕਰਨਹੁ ਮਧੁ ਬਾਸੁਰੀ ਬਾਜੈ ਜਿਹਵਾ ਧੁਨਿ ਆਗਾਜਾ ॥
କାନରେ ମଧୁର ବଇଁଶି ଏବଂ ଜିହ୍ଵା ଦ୍ଵାରା ରାଗର ଧ୍ୱନି ଗୁଞ୍ଜନ କରିଥାଏ।
ਨਿਰਤਿ ਕਰੇ ਕਰਿ ਮਨੂਆ ਨਾਚੈ ਆਣੇ ਘੂਘਰ ਸਾਜਾ ॥੧॥
ଘୁଙ୍ଗୁର ଏବଂ ଅନ୍ୟ ସାଜା ସହିତ ମନ ନୃତ୍ୟ କରି ନାଚିଥାଏ॥1॥
ਰਾਮ ਕੋ ਨਿਰਤਿਕਾਰੀ ॥
ଏହା ରାମଙ୍କ ରଚନାର ନାଚ ହେଉଛି।
ਪੇਖੈ ਪੇਖਨਹਾਰੁ ਦਇਆਲਾ ਜੇਤਾ ਸਾਜੁ ਸੀਗਾਰੀ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ଏହି ଯେତେ ସାଜ ଶୃଙ୍ଗାର ଅଛି, ଦେଖିବା ବାଲା ଦୟାଳୁ ପ୍ରଭୁ ଏହା ଦେଖୁଛନ୍ତି॥1॥ରୁହ॥
ਆਖਾਰ ਮੰਡਲੀ ਧਰਣਿ ਸਬਾਈ ਊਪਰਿ ਗਗਨੁ ਚੰਦੋਆ ॥
ଏହି ସାରା ଧରିତ୍ରୀ ନୃତ୍ୟ କରିବା ପାଇଁ ଆଖଡା ବନାଇ ଥାଏ ଏବଂ ତାହା ଉପରେ ଗଗନ ରୂପୀ ଚାନ୍ଦୁଆ ଟଣା ହୋଇଥାଏ।
ਪਵਨੁ ਵਿਚੋਲਾ ਕਰਤ ਇਕੇਲਾ ਜਲ ਤੇ ਓਪਤਿ ਹੋਆ ॥
ଆତ୍ମାର ପରମାତ୍ମା ସହିତ ମିଳନ କରାଇବା ପାଇଁ ପବନ ହୋଇଥାଏ, ଏହି ଶରୀର ମନୁଷ୍ୟର ବୀର୍ଯ୍ୟ ରୂପୀ ଜଳରୁ ଉତ୍ପନ୍ନ ହୋଇଛି।
ਪੰਚ ਤਤੁ ਕਰਿ ਪੁਤਰਾ ਕੀਨਾ ਕਿਰਤ ਮਿਲਾਵਾ ਹੋਆ ॥੨॥
ପରମାତ୍ମା ପାଞ୍ଚ ତତ୍ତ୍ଵ- ଆକାଶ, ପବନ, ଜଳ, ଅଗ୍ନି ଏବଂ ପୃଥିବୀ ଦ୍ଵାରା ମାନବ ଶରୀର ରୂପୀ ପୁତୁଳା ବଣାଇଛନ୍ତି ଆଉ କର୍ମ ଦ୍ଵାରା ହିଁ ତାହାର ମିଳନ ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କ ସହିତ ହୋଇଥାଏ॥2॥
ਚੰਦੁ ਸੂਰਜੁ ਦੁਇ ਜਰੇ ਚਰਾਗਾ ਚਹੁ ਕੁੰਟ ਭੀਤਰਿ ਰਾਖੇ ॥
ଚନ୍ଦ୍ର ଓ ସୂର୍ଯ୍ୟ ରୂପୀ ଦୁଇ ଦୀପକ ଜଳୁଅଛି, ଯାହାକୁ ଚାରି ଦିଗରେ ପ୍ରକାଶ କରିବା ପାଇଁ ରଖା ଯାଇଛି।
ਦਸ ਪਾਤਉ ਪੰਚ ਸੰਗੀਤਾ ਏਕੈ ਭੀਤਰਿ ਸਾਥੇ ॥
ନୃତ୍ୟ କରିବା ବାଲା ବେଶ୍ୟା ରୂପୀ ଦଶ ଜ୍ଞାନେନ୍ଦ୍ରିୟ ଏବଂ ସଙ୍ଗୀତ ବଜାଇବା ବାଲା ପାଞ୍ଚ ବିକାର ଶରୀରରେ ଏକ ହିଁ ସ୍ଥାନରେ ଏକାଠି ବସିଛନ୍ତି।
ਭਿੰਨ ਭਿੰਨ ਹੋਇ ਭਾਵ ਦਿਖਾਵਹਿ ਸਭਹੁ ਨਿਰਾਰੀ ਭਾਖੇ ॥੩॥
ତାହା ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ହୋଇ ନିଜ ନିଜର କାମାଲ ଦେଖାଇ ଥାଆନ୍ତି ଏବଂ ସବୁ ନିଜ ନିଜର ନିରଳ ଭାଷା ବୋଲିଥାନ୍ତି॥3॥
ਘਰਿ ਘਰਿ ਨਿਰਤਿ ਹੋਵੈ ਦਿਨੁ ਰਾਤੀ ਘਟਿ ਘਟਿ ਵਾਜੈ ਤੂਰਾ ॥
ଶରୀର ରୂପୀ ଘରେ ଘରେ ଦିନରାତି ନୃତ୍ୟ ହେଉଛି ଆଉ ପ୍ରତ୍ୟେକ ହୃଦୟରେ ବାଜା ବାଜୁଅଛି।
ਏਕਿ ਨਚਾਵਹਿ ਏਕਿ ਭਵਾਵਹਿ ਇਕਿ ਆਇ ਜਾਇ ਹੋਇ ਧੂਰਾ ॥
ପରମାତ୍ମା କାହାକୁ ନଚାଇ ଥାଆନ୍ତି, କାହାକୁ ଯୋନିରେ ଜନ୍ମ-ମରଣ ଚକ୍ରରେ ଘୂରାଇ ଥାଆନ୍ତି।
ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਸੋ ਬਹੁਰਿ ਨ ਨਾਚੈ ਜਿਸੁ ਗੁਰੁ ਭੇਟੈ ਪੂਰਾ ॥੪॥੭॥
ହେ ନାନକ! ଯାହାକୁ ପୂର୍ଣ୍ଣ ଗୁରୁ ମିଳିଯାନ୍ତି, ତାହାକୁ ପୁଣି ନାଚିବାକୁ ପଡେ ନାହିଁ||4||7||