Page 847
ਬਿਲਾਵਲੁ ਮਹਲਾ ੫ ਛੰਤ
ବିଲାବଲୁ ମହଲା 5 ଛନ୍ତ
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ଇଶ୍ଵର ଏକ ଅଟନ୍ତି ଯାହାଙ୍କୁ ସଦଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରାଯାଇ ପାରେ।
ਸਖੀ ਆਉ ਸਖੀ ਵਸਿ ਆਉ ਸਖੀ ਅਸੀ ਪਿਰ ਕਾ ਮੰਗਲੁ ਗਾਵਹ ॥
ହେ ସଖୀ! ଆସ, ଆମେ ସମସ୍ତେ ମିଶି ନିଷ୍ଠାପୂର୍ବକ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ମଙ୍ଗଳ ଗାନ କରିବା।
ਤਜਿ ਮਾਨੁ ਸਖੀ ਤਜਿ ਮਾਨੁ ਸਖੀ ਮਤੁ ਆਪਣੇ ਪ੍ਰੀਤਮ ਭਾਵਹ ॥
ହେ ସଖୀ! ନିଜ ଅଭିମାନ ତ୍ୟାଗ କରିଦିଅ, ବୋଧହୁଏ, ଏହିପରି ପ୍ରିୟତମଙ୍କୁ ଭଲ ଲାଗିବ।
ਤਜਿ ਮਾਨੁ ਮੋਹੁ ਬਿਕਾਰੁ ਦੂਜਾ ਸੇਵਿ ਏਕੁ ਨਿਰੰਜਨੋ ॥
ନିଜର ଅହଂକାର, ମୋହ ଏବଂ ବିକାରକୁ ତ୍ୟାଗ କରି ପବିତ୍ର ରୂପ ଈଶ୍ଵରଙ୍କ ଉପାସନା କର।
ਲਗੁ ਚਰਣ ਸਰਣ ਦਇਆਲ ਪ੍ਰੀਤਮ ਸਗਲ ਦੁਰਤ ਬਿਖੰਡਨੋ ॥
ସେହି ଦୟାଳୁ ପ୍ରିୟତମଙ୍କ ଚରଣର ଶରଣରେ ରୁହ, ସେ ସବୁ ପାପ ନାଶ କରିବା ବାଲା ଅଟନ୍ତି।
ਹੋਇ ਦਾਸ ਦਾਸੀ ਤਜਿ ਉਦਾਸੀ ਬਹੁੜਿ ਬਿਧੀ ਨ ਧਾਵਾ ॥
ନିଜର ହତୋତ୍ସାହ ତ୍ୟାଗ କରି ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଦାସର ଦାସୀ ବନି ଯାଅ, ପୁଣି ତୋତେ ପୁନର୍ବାର ପଥଭ୍ରଷ୍ଟ ହେବାକୁ ପଡିବ ନାହିଁ।
ਨਾਨਕੁ ਪਇਅੰਪੈ ਕਰਹੁ ਕਿਰਪਾ ਤਾਮਿ ਮੰਗਲੁ ਗਾਵਾ ॥੧॥
ନାନକ ବିନୟ କରନ୍ତି ଯେ ହେ ପରମେଶ୍ଵର! ଏପରି କୃପା କର ଯେ ତୋର ସ୍ତୁତିଗାନ କରୁଥିବି।
ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਪ੍ਰਿਅ ਕਾ ਨਾਮੁ ਮੈ ਅੰਧੁਲੇ ਟੋਹਨੀ ॥
ମୋର ପ୍ରିୟଙ୍କ ଅମୃତ ନାମ ଅନ୍ଧ ପାଇଁ ଲଉଡି ସମାନ ଅଟେ।
ਓਹ ਜੋਹੈ ਬਹੁ ਪਰਕਾਰ ਸੁੰਦਰਿ ਮੋਹਨੀ ॥
ସୁନ୍ଦର ମୋହିନୀ ଅନେକ ପ୍ରକାର ଜୀବକୁ ଆକର୍ଷିତ କରିବା ପାଇଁ ପ୍ରୟାସ କରିଥାଏ।
ਮੋਹਨੀ ਮਹਾ ਬਚਿਤ੍ਰਿ ਚੰਚਲਿ ਅਨਿਕ ਭਾਵ ਦਿਖਾਵਏ ॥
ଏହି ମୋହିନୀ ବଡ ବିଚିତ୍ର ଏବଂ ଚଞ୍ଚଳ ଅଟେ ଆଉ ଜୀବକୁ ଅନେକ ଚାଲାକି ଦେଖାଇ ଥାଏ।
ਹੋਇ ਢੀਠ ਮੀਠੀ ਮਨਹਿ ਲਾਗੈ ਨਾਮੁ ਲੈਣ ਨ ਆਵਏ ॥
ଏହା ଜିଦଖୋର ବନି ମନକୁ ମିଠା ଲାଗିଥାଏ, ଏହି କାରଣରୁ ଜୀବକୁ ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ନାମ ସ୍ମରଣ ହୁଏନାହିଁ।
ਗ੍ਰਿਹ ਬਨਹਿ ਤੀਰੈ ਬਰਤ ਪੂਜਾ ਬਾਟ ਘਾਟੈ ਜੋਹਨੀ ॥
ସେ ଘର, ବନ, ତଟ, ବ୍ରତ-ପୂଜା କରିବା ସମୟରେ, ସବୁସ୍ଥାନରେ ଛଳ କପଟ କରିଥାଏ।
ਨਾਨਕੁ ਪਇਅੰਪੈ ਦਇਆ ਧਾਰਹੁ ਮੈ ਨਾਮੁ ਅੰਧੁਲੇ ਟੋਹਨੀ ॥੨॥
ନାନକ ବିନୟ କରନ୍ତି ଯେ ହେ ପରମାତ୍ମା! ଦୟା କର, ତୋର ନାମ ହିଁ ମୋ' ଭଳି ଅନ୍ଧର ଲଉଡି ସମାନ ଅଟେ॥2॥
ਮੋਹਿ ਅਨਾਥ ਪ੍ਰਿਅ ਨਾਥ ਜਿਉ ਜਾਨਹੁ ਤਿਉ ਰਖਹੁ ॥
ହେ ପ୍ରିୟ ନାଥ! ତୋଏଆ ଯେପରି ଉପଯୁକ୍ତ ଲାଗିଥାଏ, ସେପରି ହିଁ ମୋ' ଭଳି ଅନାଥର ରକ୍ଷା କର।
ਚਤੁਰਾਈ ਮੋਹਿ ਨਾਹਿ ਰੀਝਾਵਉ ਕਹਿ ਮੁਖਹੁ ॥
କୌଣସି ଚତୁରତା ଜାଣେ ନାହିଁ ଯେ ନିଜ ମୁଖରେ କିଛି କହି ତୋତେ ପ୍ରସନ୍ନ କରି ପାରିବି।
ਨਹ ਚਤੁਰਿ ਸੁਘਰਿ ਸੁਜਾਨ ਬੇਤੀ ਮੋਹਿ ਨਿਰਗੁਨਿ ਗੁਨੁ ਨਹੀ ॥
ମୁଁ ଚତୁର, କୁଶଳ ଏବଂ ବୁଦ୍ଧିମାନ ମଧ୍ୟ ନୁହେଁ। ମୁଁ ନିର୍ଗୁଣ ଅଟେ ଏବଂ ମୋ' ଠାରେ କୌଣସି ଗୁଣ ନାହିଁ।
ਨਹ ਰੂਪ ਧੂਪ ਨ ਨੈਣ ਬੰਕੇ ਜਹ ਭਾਵੈ ਤਹ ਰਖੁ ਤੁਹੀ ॥
ନା ମୋର ରୂପ, ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ ଅଛି ଆଉ ନା ହିଁ ସୁନ୍ଦର ନୟନ ଅଛି। ତୋତେ ଯେପରି ଉପଯୁକ୍ତ ଲାଗିଥାଏ, ସେପରି ହିଁ ମୋତେ ରଖ।
ਜੈ ਜੈ ਜਇਅੰਪਹਿ ਸਗਲ ਜਾ ਕਉ ਕਰੁਣਾਪਤਿ ਗਤਿ ਕਿਨਿ ਲਖਹੁ ॥
ହେ କରୁଣାପତି! ସମସ୍ତ ଲୋକମାନେ ତୋର ଜୟ-ଜୟକାର କରିଥାନ୍ତି ଆଉ ତୋର ଗତି କେହି ଜାଣନ୍ତି ନାହିଁ।
ਨਾਨਕੁ ਪਇਅੰਪੈ ਸੇਵ ਸੇਵਕੁ ਜਿਉ ਜਾਨਹੁ ਤਿਉ ਮੋਹਿ ਰਖਹੁ ॥੩॥
ନାନକ ବିନୟ କରନ୍ତି ଯେ ହେ ପ୍ରଭୁ! ମୁଁ ତୋର ସେବକ ଅଟେ, ମୋତେ ନିଜ ସେବାର ଅବସର ଦିଅ, ତୋତେ ଯେପରି ଉପଯୁକ୍ତ ଲାଗିଥାଏ, ସେପରି ହିଁ ମୋର ରକ୍ଷା କର।
ਮੋਹਿ ਮਛੁਲੀ ਤੁਮ ਨੀਰ ਤੁਝ ਬਿਨੁ ਕਿਉ ਸਰੈ ॥
ହେ ପ୍ରଭୁ ମୁଁ ମାଛ ଅଟେ ଆଉ ତୁ ପାଣି ଅଟୁ, ତୋ' ବିନା ମୁଁ କିପରି ବଞ୍ଚିବି?
ਮੋਹਿ ਚਾਤ੍ਰਿਕ ਤੁਮ੍ਹ੍ਹ ਬੂੰਦ ਤ੍ਰਿਪਤਉ ਮੁਖਿ ਪਰੈ ॥
ମୁଁ ଚାତକ ଆଉ ତୁ ବର୍ଷା ବୁନ୍ଦା ଅଟୁ। ମୁଁ ସେତେବେଳେ ତୃପ୍ତ ହୋଇଥାଏ, ଯେତେବେଳେ ଏହି ବୁନ୍ଦା ମୋର ମୁଖରେ ପଡିଥାଏ।
ਮੁਖਿ ਪਰੈ ਹਰੈ ਪਿਆਸ ਮੇਰੀ ਜੀਅ ਹੀਆ ਪ੍ਰਾਨਪਤੇ ॥
ଏହି ବୁନ୍ଦା ମୁଖରେ ପଡିବା ଦ୍ଵାରା ମୋର ତୃଷ୍ଣା ମେଣ୍ଟି ଥାଏ। ହେ ପ୍ରାଣପତି! ତୁ ମୋର ଜୀବନ ଆଉ ହୃଦୟ ଅଟୁ।
ਲਾਡਿਲੇ ਲਾਡ ਲਡਾਇ ਸਭ ਮਹਿ ਮਿਲੁ ਹਮਾਰੀ ਹੋਇ ਗਤੇ ॥
ହେ ପ୍ରିୟ! ତୋର ପ୍ରେମ ଦ୍ଵାରା ହିଁ ଆମର ଗତି ହୋଇଯାଏ।
ਚੀਤਿ ਚਿਤਵਉ ਮਿਟੁ ਅੰਧਾਰੇ ਜਿਉ ਆਸ ਚਕਵੀ ਦਿਨੁ ਚਰੈ ॥
ଯେପରି ଚକ୍ଵିର ଆଶା ଥାଏ ଯେ ଦିନ ଉଦୟ ହେଉ, ସେପରି ହିଁ ମୋର ଚିତ୍ତରେ ତୋତେ ସ୍ମରଣ କରିଥାଏ ଯେ ମୋର ଅଜ୍ଞାନତା ରୂପୀ ଅନ୍ଧକାର ଦୂର ହୋଇଯିବ।
ਨਾਨਕੁ ਪਇਅੰਪੈ ਪ੍ਰਿਅ ਸੰਗਿ ਮੇਲੀ ਮਛੁਲੀ ਨੀਰੁ ਨ ਵੀਸਰੈ ॥੪॥
ନାନକ ବିନୟ କରନ୍ତି ଯେ ମୋତେ ପ୍ରଭୁ ନିଜ ସାଥିରେ ମିଶାଇ ଦେଇଛନ୍ତି ଆଉ ମାଛ ଭାବେ ପରମାତ୍ମା ରୂପୀ ଜଳକୁ ଭୁଲେ ନାହିଁ॥4॥
ਧਨਿ ਧੰਨਿ ਹਮਾਰੇ ਭਾਗ ਘਰਿ ਆਇਆ ਪਿਰੁ ਮੇਰਾ ॥
ମୋର ଭାଗ୍ୟ ଉତ୍ତମ ଯେ ପ୍ରଭୁ ମୋର ଘରକୁ ଆସିଛନ୍ତି।
ਸੋਹੇ ਬੰਕ ਦੁਆਰ ਸਗਲਾ ਬਨੁ ਹਰਾ ॥
ମୋର ଘରର ଦ୍ଵାର ସୁନ୍ଦର ହୋଇ ଯାଇଛି ଏବଂ ସାରା ବଗିଚା ସବୁଜ ହୋଇ ଯାଇଛି।
ਹਰ ਹਰਾ ਸੁਆਮੀ ਸੁਖਹ ਗਾਮੀ ਅਨਦ ਮੰਗਲ ਰਸੁ ਘਣਾ ॥
ସୁଖ ଦାତା ସ୍ଵାମୀ ମୋର ଜୀବନ ଖୁସି କରି ଦେଇଛନ୍ତି। ବର୍ତ୍ତମାନ ମନରେ ବଡ ଆନନ୍ଦ, ଖୁସି ଏବଂ ସ୍ଵାଦ ବନି ରହିଥାଏ।
ਨਵਲ ਨਵਤਨ ਨਾਹੁ ਬਾਲਾ ਕਵਨ ਰਸਨਾ ਗੁਨ ਭਣਾ ॥
ମୋର ସୁକୁମାର ପତି ସର୍ବଦା ନବୀନ ଏବଂ ବଡ ସୁନ୍ଦର ଅଟନ୍ତି, ପୁଣି ମୁଁ ନିଜ ଜିହ୍ଵାରେ ତାହାଙ୍କ କେଉଁ ଗୁଣ ବର୍ଣ୍ଣନା କରିବି?
ਮੇਰੀ ਸੇਜ ਸੋਹੀ ਦੇਖਿ ਮੋਹੀ ਸਗਲ ਸਹਸਾ ਦੁਖੁ ਹਰਾ ॥
ମୋର ଶେଯ ସୁନ୍ଦର ହୋଇ ଯାଇଛି ଏବଂ ତାହାକୁ ଦେଖି ମୋର ସାରା ସଂଶୟ ଏବଂ ଦୁଃଖ ସମାପ୍ତ ହୋଇ ଯାଇଛି।
ਨਾਨਕੁ ਪਇਅੰਪੈ ਮੇਰੀ ਆਸ ਪੂਰੀ ਮਿਲੇ ਸੁਆਮੀ ਅਪਰੰਪਰਾ ॥੫॥੧॥੩॥
ନାନକ ବିନୟ କରନ୍ତି ଯେ ଅପରାମ୍ପର ସ୍ଵାମୀଙ୍କ ମିଳନ ଦ୍ଵାରା ମୋର ଆଶା ପୁରା ହୋଇ ଯାଇଛି ||5||1||3||
ਬਿਲਾਵਲੁ ਮਹਲਾ ੫ ਛੰਤ ਮੰਗਲ
ବିଲାବଲୁ ମହଲା 5 ଛନ୍ତ ମଙ୍ଗଳ
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ଇଶ୍ଵର ଏକ ଅଟନ୍ତି, ଯାହାଙ୍କୁ ସଦଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରାଯାଇ ପାରେ।
ਸਲੋਕੁ ॥
ଶ୍ଳୋକ॥
ਸੁੰਦਰ ਸਾਂਤਿ ਦਇਆਲ ਪ੍ਰਭ ਸਰਬ ਸੁਖਾ ਨਿਧਿ ਪੀਉ ॥
ମୋର ପ୍ରିୟ ପ୍ରଭୁ ବଡ ସୁନ୍ଦର, ଶାନ୍ତିର ପୁଞ୍ଜି, ଦୟାଳୁ ଏବଂ ସର୍ବ ସୁଖର ଭଣ୍ଡାର ଅଟନ୍ତି।