Page 750
ਤੇਰੇ ਸੇਵਕ ਕਉ ਭਉ ਕਿਛੁ ਨਾਹੀ ਜਮੁ ਨਹੀ ਆਵੈ ਨੇਰੇ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ତୋର ସେବକକୁ କୌଣସି ଭୟ ଲାଗେ ନାହିଁ ଏବଂ ଯମ ମଧ୍ୟ ତାହାର ନିକଟକୁ ଆସେ ନାହିଁ॥1॥ରୁହ॥
ਜੋ ਤੇਰੈ ਰੰਗਿ ਰਾਤੇ ਸੁਆਮੀ ਤਿਨ੍ਹ੍ਹ ਕਾ ਜਨਮ ਮਰਣ ਦੁਖੁ ਨਾਸਾ ॥
ହେ ସ୍ଵାମୀ! ଯିଏ ତୋର ରଙ୍ଗରେ ରଙ୍ଗୀନ ହୋଇଛି, ତାହାର ଜନ୍ମ-ମରଣର ଦୁଃଖ ନାଶ ହୋଇ ଯାଇଛି।
ਤੇਰੀ ਬਖਸ ਨ ਮੇਟੈ ਕੋਈ ਸਤਿਗੁਰ ਕਾ ਦਿਲਾਸਾ ॥੨॥
ସଦଗୁରୁ ମୋତେ ଏହି ଆଶ୍ଵାସନା ଦେଇଛନ୍ତି ଯେ ତୋର ଆଶୀର୍ବାଦକୁ କେହି ଦୂର କରି ପାରିବେ ନାହିଁ॥2॥
ਨਾਮੁ ਧਿਆਇਨਿ ਸੁਖ ਫਲ ਪਾਇਨਿ ਆਠ ਪਹਰ ਆਰਾਧਹਿ ॥
ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ନାମର ଧ୍ୟାନ କରିବା ବାଲା ସୁଖ ହିଁ ହାସଲ କରିଥାଏ ଆଉ ଆଠ ପ୍ରହର ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଆରାଧନା କରିଥାଏ।
ਤੇਰੀ ਸਰਣਿ ਤੇਰੈ ਭਰਵਾਸੈ ਪੰਚ ਦੁਸਟ ਲੈ ਸਾਧਹਿ ॥੩॥
ତୋର ଶରଣ ଓ ତୋର ଭରସାରେ ସେ କାମ, କ୍ରୋଧ, ଲୋଭ, ମୋହ ଏବଂ ଅହଂକାର ଆଦି ପାଞ୍ଚ ଦୁଷ୍ଟକୁ ନିଜ ବଶରେ କରି ନିଏ॥3॥
ਗਿਆਨੁ ਧਿਆਨੁ ਕਿਛੁ ਕਰਮੁ ਨ ਜਾਣਾ ਸਾਰ ਨ ਜਾਣਾ ਤੇਰੀ ॥
ହେ ପ୍ରଭୁ! ମୁଁ ଜ୍ଞାନ, ଧ୍ୟାନ ଏବଂ ଧର୍ମ-କର୍ମ କିଛି ମଧ୍ୟ ଜାଣେ ନାହିଁ ଏବଂ ତୋର ମହତ୍ତ୍ଵକୁ ମଧ୍ୟ ଜାଣେ ନାହିଁ।
ਸਭ ਤੇ ਵਡਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਨਾਨਕੁ ਜਿਨਿ ਕਲ ਰਾਖੀ ਮੇਰੀ ॥੪॥੧੦॥੫੭॥
ହେ ନାନକ! ସଦଗୁରୁ ସବୁଠାରୁ ବଡ ଅଟନ୍ତି, ଯିଏ ମୋର ଇଜ୍ଜତ ରଖିଛନ୍ତି||4||10||57||
ਸੂਹੀ ਮਹਲਾ ੫ ॥
ସୁହୀ ମହଲା 5॥
ਸਗਲ ਤਿਆਗਿ ਗੁਰ ਸਰਣੀ ਆਇਆ ਰਾਖਹੁ ਰਾਖਨਹਾਰੇ ॥
ମୁଁ ସବୁକିଛି ତ୍ୟାଗ କରି ଗୁରୁଙ୍କ ଶରଣରେ ଆସିଛି, ହେ ରକ୍ଷାକାରୀ! ମୋର ରକ୍ଷା କର।
ਜਿਤੁ ਤੂ ਲਾਵਹਿ ਤਿਤੁ ਹਮ ਲਾਗਹ ਕਿਆ ਏਹਿ ਜੰਤ ਵਿਚਾਰੇ ॥੧॥
ଯେଉଁଠି ତୁ ମୋତେ ଲଗାଉ, ମୁଁ ସେଇଠି ଲାଗିଥାଏ, ଏହି ଜୀବ ବିଚରା କଣ କରି ପାରିବ॥1॥
ਮੇਰੇ ਰਾਮ ਜੀ ਤੂੰ ਪ੍ਰਭ ਅੰਤਰਜਾਮੀ ॥
ହେ ମୋର ରାମ! ତୁ ଅନ୍ତର୍ଯାମୀ ପ୍ରଭୁ ଅଟୁ।
ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਗੁਰਦੇਵ ਦਇਆਲਾ ਗੁਣ ਗਾਵਾ ਨਿਤ ਸੁਆਮੀ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ହେ ଦୟାଳୁ ଗୁରୁଦେବ! କୃପା କର ଯେପରି ମୁଁ ନିତ୍ୟ ନିଜ ସ୍ଵାମୀଙ୍କ ଗୁଣଗାନ କରୁଥିବି॥1॥ରୁହ॥
ਆਠ ਪਹਰ ਪ੍ਰਭੁ ਅਪਨਾ ਧਿਆਈਐ ਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ਭਉ ਤਰੀਐ ॥
ଆଠ ପ୍ରହର ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଧ୍ୟାନ କରିବା ଉଚିତ, ଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ଭବସାଗରରୁ ପାର କରାଯାଇ ପାରେ।
ਆਪੁ ਤਿਆਗਿ ਹੋਈਐ ਸਭ ਰੇਣਾ ਜੀਵਤਿਆ ਇਉ ਮਰੀਐ ॥੨॥
ନିଜ ଅଭିମାନ ଛାଡି ସବୁଙ୍କ ଚରଣ-ଧୂଳି ବନିଯିବା ଉଚିତ, ଏହି ପ୍ରକାରେ ଜୀବିତ ରହି ହିଁ ଦୁନିଆର ମୋହ ଦ୍ଵାରା ମରି ଯାଇଥାଏ॥2॥
ਸਫਲ ਜਨਮੁ ਤਿਸ ਕਾ ਜਗ ਭੀਤਰਿ ਸਾਧਸੰਗਿ ਨਾਉ ਜਾਪੇ ॥
ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତି ସାଧୁଙ୍କ ସଙ୍ଗତିରେ ରହି ପରମାତ୍ମାଙ୍କ ନାମ ଜପିଥାଏ, ସଂସାରରେ ତାହାର ଜନ୍ମ ସଫଳ ହୋଇଥାଏ।
ਸਗਲ ਮਨੋਰਥ ਤਿਸ ਕੇ ਪੂਰਨ ਜਿਸੁ ਦਇਆ ਕਰੇ ਪ੍ਰਭੁ ਆਪੇ ॥੩॥
ଯାହା ଉପରେ ପ୍ରଭୁ ସ୍ଵୟଂ ଦୟା କରିଥାନ୍ତି, ତାହାର ସାରା ମନୋରଥ ପୂର୍ଣ୍ଣ ହୋଇଯାଏ॥3॥
ਦੀਨ ਦਇਆਲ ਕ੍ਰਿਪਾਲ ਪ੍ਰਭ ਸੁਆਮੀ ਤੇਰੀ ਸਰਣਿ ਦਇਆਲਾ ॥
ହେ ମୋର ସ୍ଵାମୀ ପ୍ରଭୁ! ତୁ ଦୀନଦୟାଳୁ ଓ କୃପାଳୁ ଅଟୁ, ହେ ଦୟାର ଘର! ମୁଁ ତୋର ଶରଣରେ ଆସିଛି।
ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਅਪਨਾ ਨਾਮੁ ਦੀਜੈ ਨਾਨਕ ਸਾਧ ਰਵਾਲਾ ॥੪॥੧੧॥੫੮॥
ନାନକ ପ୍ରାର୍ଥନା କରନ୍ତି, ‘ହେ ପ୍ରଭୁ! କୃପା କରି ମୋତେ ନିଜ ନାମ ଓ ସାଧୁଙ୍କ ଚରଣ-ଧୂଳି ପ୍ରଦାନ କର||4||11||58||
ਰਾਗੁ ਸੂਹੀ ਅਸਟਪਦੀਆ ਮਹਲਾ ੧ ਘਰੁ ੧
ରାଗ ସୁହୀ ଅଷ୍ଟପଦୀ ମହଲା 1 ଘର 1
ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ଇଶ୍ଵର ଏକ ଅଟନ୍ତି, ଯାହାଙ୍କୁ ସଦଗୁରୁଙ୍କ କୃପାରୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରାଯାଇ ପାରେ।
ਸਭਿ ਅਵਗਣ ਮੈ ਗੁਣੁ ਨਹੀ ਕੋਈ ॥
ମୋ’ ଠାରେ ଅବଗୁଣ ହିଁ ଭରି ରହିଛି, ଆଉ କିଛି ନାହିଁ।
ਕਿਉ ਕਰਿ ਕੰਤ ਮਿਲਾਵਾ ਹੋਈ ॥੧॥
ପୁଣି ପତି-ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କ ସହିତ ମୋର ମିଳନ କିପରି ହୋଇ ପାରିବ?॥1॥
ਨਾ ਮੈ ਰੂਪੁ ਨ ਬੰਕੇ ਨੈਣਾ ॥
ନା ମୋର ରୂପ ସୁନ୍ଦର ଅଟେ ଆଉ ନା ମୋର ନୟନ ସୁନ୍ଦର ଅଟେ।
ਨਾ ਕੁਲ ਢੰਗੁ ਨ ਮੀਠੇ ਬੈਣਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
ନା ମୋର କୁଳୀନ ଆଚରଣ ଅଛି ଆଉ ନା ମୋର ମିଠା ବଚନ ଅଛି॥1॥ରୁହ॥
ਸਹਜਿ ਸੀਗਾਰ ਕਾਮਣਿ ਕਰਿ ਆਵੈ ॥
ଯେଉଁ ଜୀବ-ସ୍ତ୍ରୀ ସ୍ଵାଭାବିକ ଅବସ୍ଥାର ଶୃଙ୍ଗାର କରି ନିଜ ପତି-ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କ ପାଖକୁ ଆସିଥାଏ,
ਤਾ ਸੋਹਾਗਣਿ ਜਾ ਕੰਤੈ ਭਾਵੈ ॥੨॥
ସେହି ସୁହାଗିନୀ ହିଁ ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କୁ ଭଲ ଲାଗିଥାଏ॥2॥
ਨਾ ਤਿਸੁ ਰੂਪੁ ਨ ਰੇਖਿਆ ਕਾਈ ॥
ସେହି ପ୍ରଭୁଙ୍କ ନା କିଛି ରୂପ ଅଛି ଆଉ ନା କିଛି ଚିହ୍ନ ଅଛି।
ਅੰਤਿ ਨ ਸਾਹਿਬੁ ਸਿਮਰਿਆ ਜਾਈ ॥੩॥
ସେହି ମାଲିକଙ୍କୁ ଅନ୍ତ କାଳରେ ସ୍ମରଣ କରାଯାଇ ପାରିବ ନାହିଁ॥3॥
ਸੁਰਤਿ ਮਤਿ ਨਾਹੀ ਚਤੁਰਾਈ ॥
ମୋ’ ଠାରେ ସୁରତି, ବୁଦ୍ଧି ଏବଂ ଚତୁରତା ନାହିଁ।
ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਪ੍ਰਭ ਲਾਵਹੁ ਪਾਈ ॥੪॥
ହେ ପ୍ରଭୁ! କୃପା କରି ନିଜ ଚରଣରେ ଲଗାଅ॥4॥
ਖਰੀ ਸਿਆਣੀ ਕੰਤ ਨ ਭਾਣੀ ॥
ଯେଉଁ ଜୀବ-ସ୍ତ୍ରୀ ବହୁତ ଚତୁର ବନିଥାଏ, ସେ ପତି-ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କୁ ଭଲ ଲାଗେ ନାହିଁ।
ਮਾਇਆ ਲਾਗੀ ਭਰਮਿ ਭੁਲਾਣੀ ॥੫॥
ମାୟାରେ ଫସିଥିବା ଜୀବ-ସ୍ତ୍ରୀ ଭ୍ରମରେ ହିଁ ରହିଥାଏ॥5॥
ਹਉਮੈ ਜਾਈ ਤਾ ਕੰਤ ਸਮਾਈ ॥
ଯଦି ଜୀବ-ସ୍ତ୍ରୀ ନିଜ ଅହଂତ୍ଵ ଦୂର କରି ଦିଅନ୍ତି, ସେ ପତି-ପରମେଶ୍ଵରଙ୍କ ଠାରେ ବିଲୀନ ହୋଇପାରେ ଏବଂ
ਤਉ ਕਾਮਣਿ ਪਿਆਰੇ ਨਵ ਨਿਧਿ ਪਾਈ ॥੬॥
ସେତେବେଳେ ହିଁ ସେ ନବନିଧିର ସ୍ଵାମୀ ପ୍ରିୟ-ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ପ୍ରାପ୍ତ କରିଥାଏ॥6॥
ਅਨਿਕ ਜਨਮ ਬਿਛੁਰਤ ਦੁਖੁ ਪਾਇਆ ॥
ହେ ପ୍ରିୟତମ ପ୍ରଭୁ! ଅନେକ ଜନ୍ମରୁ ତୋ’ ଠାରୁ ବିଛେଦ ହୋଇ ମୁଁ ଦୁଃଖ ହିଁ ପାଇଛି,
ਕਰੁ ਗਹਿ ਲੇਹੁ ਪ੍ਰੀਤਮ ਪ੍ਰਭ ਰਾਇਆ ॥੭॥
ଏଣୁ ମୋର ହାତ ଧରି ମୋତେ ନିଜର ବନାଅ॥7॥
ਭਣਤਿ ਨਾਨਕੁ ਸਹੁ ਹੈ ਭੀ ਹੋਸੀ ॥
ନାନକ କହନ୍ତି ଯେ ପ୍ରଭୁ ବର୍ତ୍ତମାନ ଅଛନ୍ତି ଆଉ ଭବିଷ୍ୟତରେ ମଧ୍ୟ ରହିବେ।
ਜੈ ਭਾਵੈ ਪਿਆਰਾ ਤੈ ਰਾਵੇਸੀ ॥੮॥੧॥
ଯେଉଁ ଜୀବ-ସ୍ତ୍ରୀ ତାହାଙ୍କୁ ଭଲ ଲାଗିଥାଏ, ସେହି ପ୍ରିୟ- ପ୍ରଭୁ ତାହାଙ୍କ ସହିତ ପ୍ରେମ କରିଥାନ୍ତି॥8॥1॥